Σε χώρες όπως η Υεμένη, στην Ασία και στην Αφρική, οι γυναίκες είναι εξαρτημένες και υποταγμένες στους συζύγους τους και υπακούν τους γονείς τους, μαθαίνοντας να είναι δουλοπρεπείς και χωρίς άποψη. Δεν μπορούν να πάρουν την ζωή στα χέρια τους και να αποφασίσουν εκείνες για το μέλλον τους, για την πορεία που θα χαράξουν, να αλλάξουν την μοίρα τους. Γίνονται μητέρες και σύζυγοι σχετικά από μικρή ηλικία και αναλαμβάνουν γρήγορα τα καθήκοντά τους. Δεν σπουδάζουν εύκολα όπως τα κορίτσια της Δύσης και δεν διδάσκονται όσα μπορούν να πάρουν από το σχολείο, παρά μόνο όσα υποβάλλει η θρησκεία τους, – τα βασικά δηλαδή που πρέπει να γνωρίζει ένας άνθρωπος (αριθμητική, γραφή και ανάγνωση) -, πέρα από τις αρετές μιας αφοσιωμένης και ευσεβούς συζύγου που μαθαίνουν από τους γονείς τους…δεν μπορούν εύκολα να εργασθούν πάνω στο αντικείμενο που επιθυμούν και να κάνουν όσα πραγματικά ονειρεύονται…
Ήταν μόλις 9 χρονών όταν συνέβησαν όλα…τι μπορεί να θέλει ένα παιδί πέρα από το να παίζει με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του; Κι όμως, η καθημερινότητά της θα γύριζε τούμπα, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση. Ο πατέρας της συμφώνησε να την παντρέψει με έναν 30χρονο άντρα… Σύμφωνα με την παράδοση της χώρας, αν παντρευτείς 9χρονη, όπως έκανε ο προφήτης Μωάμεθ στα 55 του χρόνια, θα ζήσεις γαλήνια και ευτυχισμένα για όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Κι έτσι οι παιδικές χαρές και η ανεμελιά σταμάτησαν πρόωρα και η μικρή Νοζούντ έπρεπε να ακολουθήσει τα συζυγικά της καθήκοντα κι όχι την παιδική της καρδιά. Όμως όχι για πολύ…γιατί κατάφερε να καταρρίψει κάθε προηγούμενο και να φέρει τα πάνω κάτω στην μικρή κοινωνία της τριτοκοσμικής Υεμένης. Με αυτή της την επανάσταση, κατάφερε να ξεφύγει από τα δεσμά της μοίρας της…Πώς; τόλμησε να ζητήσει διαζύγιο! Περίεργο σαν άκουσμα για τα δικά μας αυτιά,ε; Αυτό ακριβώς κι έγινε με την βοήθεια της δυναμικής δικηγόρου της Σάντα Νάσερ και πολλών μη κυβερνητικών οργανώσεων ενάντια στις απειλές και την πίεση που δέχονταν. Και ίσως – ίσως – είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο, όχι μόνο στην ιστορία της Υεμένης, αλλά και παγκοσμίως. Σκεφτείτε μόνο ένα παιδί, να έχει το πείσμα και την δύναμη να φτάσει ως τα δικαστήρια και να κάνει αίτηση διαζυγίου απ’ τον 30χρονο σύζυγό της! Φαντάζει εντελώς απίθανο, πώς ένα κοριτσάκι κατάφερε να αντισταθεί σε κάτι που για τις γυναίκες της Υεμένης και των γύρω ασιατικών και αφρικανικών περιοχών είναι δεδομένο και προδιαγεγραμμένο, επαναστατώντας απέναντι στην κοινωνία μιας χώρας όπου οι γυναίκες έχουν μόνο υποχρεώσεις (όχι δικαιώματα) και να απαιτήσει την απελευθέρωσή της. Για μένα, η Νοζούντ έκανε κάτι ριψοκίνδυνο μεν, αλλά ελπιδοφόρο και αξιέπαινο, κάτι που σίγουρα χρειάζεται κότσια, υπομονή και επιμονή και κάτι που άλλαξε ριζικά την ζωή της ίδιας και πολλών ακόμα κοριτσιών της χώρας της και μη – που μπόρεσαν κι εκείνα να αντισταθούν και να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους – προς το καλύτερο.
Η Νοζούντ Άλι σήμερα είναι 19 χρόνων και από τότε, δεν σταματά να παλεύει για τα δικαιώματα των γυναικών και να συμπαραστέκεται με τον τρόπο της στα κορίτσια που βρίσκονται στην ίδια θέση όπου βρέθηκε και η ίδια. Το βιβλίο είναι γραμμένο από την συγγραφέα Ντελφίν Μινουί, εκδόθηκε το 2010, έγινε best seller και ταξίδεψε την ιστορία της μικρής σε πάνω από 20 χώρες παγκοσμίως. Στην χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ. Ακολουθεί απόσπασμα παρμένο από το βιβλίο :
“ Όταν άνοιξε με πάταγο η πόρτα, αναπήδησα και σκέφτηκα ότι φυσούσε πολύ εκείνη τη νύχτα. Πριν προλάβω να ανοίξω τα μάτια μου, αισθάνθηκα ένα ιδρωμένο κορμί να κολλάει πάνω μου. Ανατρίχιασα. Ηταν αυτός! Τον αναγνώρισα αμέσως από την ενοχλητική μυρωδιά του τσιγάρου και του κατ (μασώμενα φύλλα ναρκωτικού). Βρομούσε! Μύριζε σαν αγρίμι! Χωρίς να πει λέξη, άρχισε να τρίβεται πάνω μου. «Αφήστε με ήσυχη, σας ικετεύω», είπα με κόμπο στη φωνή και τρέμοντας. «Είσαι γυναίκα μου! Από σήμερα εγώ αποφασίζω. Θα πρέπει να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι. » […] Δεν έχω πια άλλη επιλογή. Πρέπει να αντιμετωπίσω τη σκάλα που βρίσκεται τώρα μπροστά μου. Είναι η μόνη και τελευταία ευκαιρία που έχω να γλιτώσω. Νιώθω βρώμικη. Για να πάω να πω την ιστορία μου, πρέπει να ανέβω αυτά τα σκαλοπάτια ένα ένα και να διασχίσω το ανθρώπινο κύμα που φουσκώνει καθώς πλησιάζω στο μεγάλο προθάλαμο της εισόδου. Παραλίγο να πέσω. Ξαναβρίσκω την ισορροπία μου. Τα μάτια μου είναι στεγνά από το πολύ κλάμα. Δεν το αντέχω άλλο…. Τρίβω τα μάτια μου και τότε αναγνωρίζω τον δικαστή με το μουστάκι που στέκεται όρθιος μπροστά μου. «Τι θέλεις;» επαναλαμβάνει την ερώτηση. Κι εγώ δεν αργώ να απαντήσω…«Διαζύγιο!» ”
Πηγή :
https://en.wikipedia.org/wiki/Nujood_Ali