
Το Westworld αποτελεί ένα ταξίδι στην ουτοπική δυστοπία της Άγριας Δύσης, όπου τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία είναι πολλές φορές δυσδιάκριτα. Δεν είμαι οπαδός αυτού του είδους ταινιών, σειρών κλπ., αλλά παρακολουθώντας λίγο την 3η σεζόν τα σκηνικά και η παρουσίαση του χώρου κίνησαν την περιέργεια και το ενδιαφέρον μου. Οι παραγωγοί του Westworld αγαπούν την αρχιτεκτονική και τις πόλεις. Με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο δεν ήταν δύσκολο να βρούμε πού έγιναν τα γυρίσματα και να ξεχωρίσουμε μερικά από αυτά. Τα γυρίσματα λοιπόν πραγματοποιήθηκαν στο Λος Άντζελες, στη Σιγκαπούρη, στο Southbank Centre του Λονδίνου και στη Βαλένθια.

Ο σχεδιαστής παραγωγής Howard Cummings συνεργάστηκε με τον Δανό αρχιτέκτονα Bjarke Ingels για το πώς θα είναι στη σειρά το Λος Άντζελες κατά το έτος 2058. Ο Ingels είναι ένας από πιο φιλόδοξους και καινοτόμους αρχιτέκτονες της εποχής μας, στον οποίο έχει ανατεθεί το project σχεδιασμού και κατασκευής ενός μεγάλου ουρανοξύστη εξ αυτών που θα αντικαταστήσουν τους Δίδυμους Πύργους που κατέρρευσαν στις 11-9. Πρόταση του Ingels ήταν οι τοποθεσίες της Σιγκαπούρης για το «μελλοντικό» L.A., καθώς θεωρεί πως η αρχιτεκτονική της Σιγκαπούρης είναι πρωτοποριακή. Καθόλου άδικη εντύπωση, αφού εκεί είναι αυξημένη η οικολογική συνείδηση με κάθετους κήπους, «πράσινα» αρχιτεκτονικά θαύματα, κάθετα «χωριά» με χώρους κοινωνικής αλληλεπίδρασης και «πράσινες ζώνες».

Ο Cummings θέλησε να δημιουργήσει ένα μέλλον με λιγότερο συνωστισμό, περισσότερο πράσινο, με περισσότερη καθαρότητα και ηρεμία. Ο ίδιος το περιγράφει ως «γειωμένο φουτουρισμό» (grounded futurism). Τα κτήρια είναι ένας συνδυασμός του παλιού και του νέου, γεγονός που τα καθιστά φιλόξενα.
Βαλένθια και Βαρκελώνη, Ισπανία

Η Delos Inc. διαχειρίζεται πολλά θεματικά πάρκα, μεταξύ των οποίων το Westword. Για την έδρα της εταιρείας έχει χρησιμοποιηθεί η Πόλη των Τεχνών και των Επιστημών (La Ciutat de las Artes y las Ciencias) του Santiago Calatrava. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό συγκρότημα αναψυχής και πολιτισμού στη Βαλένθια, έκτασης 350.000 τ.μ. Το συγκρότημα περιλαμβάνει τα εξής κτήρια: Το Ημισφαίριο (έχει το σχήμα ματιού, έκταση 13.000 τ.μ. και αποτελείται από σινεμά τριών διαστάσεων Imax, πλανητάριο και το λεγόμενο Λασέριουμ), το Μουσείο Επιστημών (διαδραστικό μουσείο, το σχέδιο του οποίου προσομοιάζει σε σκελετό φάλαινας), το Ωκεανογραφικό (το μεγαλύτερο ενυδρείο της Ευρώπης σε σχήμα νούφαρου), το Παλάτι των Τεχνών (όπερα και κέντρο καλλιτεχνικών παραστάσεων), την Αγορά (χώρος πολλαπλών χρήσεων). Εκκρεμεί η κατασκευή των Πύργων της Βαλένθια. Πρόκειται για τρεις ουρανοξύστες 308, 266 και 220 μέτρων αντίστοιχα, αλλά η ολοκλήρωσή τους κρίνεται αμφίβολη.
Το Εργοστάσιο, The Factory- La Fábrica

Η κατοικία του αινιγματικού «εγκεφάλου» Engerraund Serac- που συνδέει τα συμπατικά δεδομένα του Westworld και βλέπει τον εαυτό του όχι ως θεό, αλλά ως δημιουργό του θεού-, αποτελεί το επωνομαζόμενο Εργοστάσιο (The Factory- La Fábrica). Πρόκειται για ένα παλιό εργοστάσιο τσιμέντου έκτασης 31.000 τ.μ. της εποχής του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που βρίσκεται λίγο έξω από τη Βαρκελώνη. Το 1973 ήταν ήδη ερειπωμένο όταν αποφάσισε να το αγοράσει ο αρχιτέκτονας Ricardo Bofill και να το μετατρέψει σε έναν μοναδικό χώρο εργασίας και διαβίωσης. Έπρεπε να γίνουν πολλές επισκευές και κατόπιν μερικής αποδόμησης ο μετασχηματισμός του La Fábrica συνεχίζει να είναι σε εξέλιξη.

Το βιομηχανικό συγκρότημα αρχικά αποτελείτο από 30 μνημειακών διαστάσεων σιλό, ένα δίκτυο 4 χιλιομέτρων υπόγειων τούνελ και μεγάλους χώρους για τα μηχανήματα παραγωγής. Το εργοστάσιο συνολικά αποτελούσε μείγμα διαφόρων αρχιτεκτονικών τάσεων του παρελθόντος. Βιομηχανικός, μεταμοντέρνος και γοτθικός ρυθμός συνυπάρχουν στον χώρο. Είναι μια ενδιαφέρουσα μίξη που εν τέλει προσδίδει έναν μυστηριώδη ρομαντικό χαρακτήρα στο οικοδόμημα. Όπως σημειώνει και ο Bofill, υπάρχει σουρεαλισμός στις σκάλες που φαίνεται να μην οδηγούν πουθενά, υπάρχουν οπτικά ισχυροί χώροι με περίεργες αναλογίες, αφαιρετικότητα στους καθαρούς όγκους και μπρουταλισμός στη χρήση ακατέργαστου σκυροδέματος.

Στο ανώτερο τμήμα του εργοστασίου υπάρχει ένας τεράστιος τσιμεντένιος τετράγωνος όγκος που αποτελεί τον χώρο κατοικίας. Τον έχει ονομάσει Sala Cubica και χαρακτηρίζεται από μια σειρά τοξωτών παραθύρων που θυμίζουν έργα του De Chirico.

Οι κήποι είναι ένα δείγμα «άγριου αστισμού», όπως σημειώνει ο Bofill, όπου η φύση επιτελεί το συνολικό έργο. Πυκνή βλάστηση περιβάλλει και σε σημεία καλύπτει το κτήριο. Φοίνικες, ευκάλυπτοι, κυπαρίσσια και ελιές υπάρχουν στους εξωτερικούς χώρους. Τέλος, κισσός αγκαλιάζει την εξωτερική τοιχοποιία δίνοντας την αίσθηση μιας σχεδόν ανέγγιχτης βάρβαρης δομής.
Σιγκαπούρη

Σε πολλά πλάνα του Westworld φαίνεται το Marina Bay που αποτελεί τμήμα του συγκροτήματος Marina Bay Sands. Το έργο έχει ολοκληρωθεί από το 2010 και έχει σχεδιαστεί από τον αρχιτέκτονα Moshe Safdie. Είναι μια αστική κατασκευή που αποτελεί ένα δυναμικό αστικό σταυροδρόμι και ταυτόχρονα έναν δημόσιο χώρο συνάντησης. Εμπνευσμένο από μεγάλες πόλεις της αρχαιότητας που οργανώνονταν με βάση τις κεντρικές αρτηρίες, το Marina Bay Sands οργανώθηκε γύρω από δύο κύριους άξονες που διασχίζουν την περιοχή και δίνουν μια αίσθηση προσανατολισμού με έμφαση στον πεζόδρομο ως το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής. Μια σειρά από κήπους σε επίπεδα παρέχει άφθονο χώρο πρασίνου σε όλο το συγκρότημα επεκτείνοντας το τροπικό τοπίο μέχρι τη θάλασσα. Μεγάλοι πεζόδρομοι περιλαμβάνουν τροπική φύτευση και προσφέρουν θέα σε χώρους νερού. Οι μισές από τις στέγες των κτηρίων επικαλύπτονται με δένδρα και κήπους.
Οι τρεις ξενοδοχειακοί πύργοι των 55 ορόφων αποτελούν την πύλη προς το θέρετρο και συνδέονται μεταξύ τους στο τελευταίο επίπεδο με το SkyPark. Ένα θαύμα της μηχανικής, 200 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, η κατασκευή αυτή εκτείνεται από πύργο σε πύργο δημιουργώντας στο ενδιάμεσο προβόλους μήκους 65 μέτρων ο καθένας. Περιλαμβάνει ένα παρατηρητήριο, κήπους, μια πισίνα μήκους 151 μέτρων, εστιατόρια, μονοπάτια για τρέξιμο και προσφέρει μια πανοραμική θέα, ασυναγώνιστη για μια πυκνοκατοικημένη πόλη όπως η Σιγκαπούρη.
Helix Bridge

Δίπλα από το Marina Bay Sands βρίσκεται η γέφυρα Helix Bridge που είναι εμπνευσμένη από τη γεωμετρική διάταξη ενός κλώνου DNA. Τον σχεδιασμό και την κατασκευή είχε αναλάβει το αρχιτεκτονικό γραφείο COX. Είναι ένας διάδρομος μήκους 280 m, ο οποίος καλύπτεται από δύο αντιτακτούς κλώνους που σχηματίζουν δεξιόστροφη διπλή έλικα από ανοξείδωτο ατσάλι. Για τον φωτισμό της χρησιμοποιούνται φώτα LED, ενώ σχηματίζονται θόλοι από γυαλί και ατσάλι που προσφέρουν σκιά από τον ήλιο.
Καλιφόρνια
Στις πρώτες δύο σεζόν η σειρά δίνει έμφαση περισσότερο σε εσωτερικές εργασίες και στα ρομπότ και ο εξωτερικός πραγματικός κόσμος φαίνεται πολύ λίγο. Στα πρώτα τρία επεισόδια της τρέχουσας σεζόν, διακρίνονται αρκετά τοπόσημα του Λος Άντζελες, όπως είναι σήμερα.
Το λόμπι του ξενοδοχείου Mayfair Hotel, Los Angeles

Το ξενοδοχείο Mayfair βρίσκεται στο κέντρο του L.A. Χτίστηκε το 1926 και ανακαινίστηκε το 2018. Συνδυάζει στοιχεία της αρτ ντεκό αισθητικής του ‘20 με μοντέρνα στοιχεία της σύγχρονης πόλης των Αγγέλων.
Crescent House, Encinitas- San Diego

Στην πρεμιέρα της τρίτης σεζόν εμφανίζεται αυτή η εκπληκτική οικία με την απίστευτη θέα στον ωκεανό. Στη σειρά υποτίθεται ότι βρίσκεται σε ακτή της Κίνας, εντούτοις βρίσκεται στην Καλιφόρνια, κοντά στο San Diego. Είναι σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Wallace E. Cunningham, έργα του οποίου έχουμε δει ως σκηνικά- εκτός του Westworld- και σε άλλες ταινίες του Χόλιγουντ (π.χ. Iron Man). Έχει έκταση 6.500 τετραγωνικά πόδια και η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 2003. Χαρακτηριστικά του είναι το ανεπίχριστο σκυρόδεμα, το γυαλί και το καμπυλόγραμμο σχήμα του. Μια καμπύλη ράμπα εισόδου οδηγεί από το σαλόνι στη βεράντα, η οποία γεφυρώνει την κυκλική βεράντα της πισίνας. Τα μεγάλα ανοίγματα του καθιστικού προς τον ωκεανό και οι φεγγίτες δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι περισσότερο σε ένα πλοίο στη θάλασσα.
The Broad Museum, Los Angeles

Ήδη από το τρέιλερ του Westworld για την τρίτη σεζόν μπορούμε να δούμε το Broad Museum. Αξιοσημείωτο δε είναι ότι παρά το γεγονός ότι μιλάμε για το Λος Άντζελες του 2058, οι αρμόδιοι δεν μπήκαν στον κόπο να ξανασχεδιάσουν το μουσείο, κάτι που προσωπικά πιστεύω πως σημαίνει ότι τα μουσεία ως θεματοφύλακες της τέχνης και του πολιτισμού παραμένουν αναλλοίωτα.

Το μουσείο έχει σχεδιαστεί από τους Diller Scofidio + Renfro σε συνεργασία με το γραφείο Gensler. Ο σχεδιασμός του μουσείου συγχωνεύει τα δύο βασικά στοιχεία του κτηρίου: δημόσιο εκθεσιακό χώρο και αποθήκευση συλλογής έργων τέχνης. Η βαριά αδιαφανής μάζα των όψεων, αποτελεί ένα «πέπλο», μια κυψελοειδή δομή που παρέχει φιλτραρισμένο φυσικό φως.
Επίσης, υπάρχουν πλάνα από ουρανοξύστες της περιοχής Century City του Λος Άντζελες, η οποία αποτελεί μια μικρή εμπορική συνοικία πλησίον των Fox Studios.

Το Westworld είναι μια σειρά επιστημονικής φαντασίας, με ενδιαφέροντα χωρικά στοιχεία και εν τέλει ένα ταξίδι ανά την υφήλιο, αρμονικά συνδυασμένο ανεξαρτήτως γεωγραφικού περιορισμού. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ψηφιακά μοντέλα των φουτουριστικών κτηρίων και η σειρά θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μια ματιά στο μέλλον.
Πηγές άρθρου
Bofill Ricardo, επίσημη ιστοσελίδα https://ricardobofill.com/la-fabrica/read/. (τελευταία πρόσβαση 17/04/02020)
Peleg Oren (2020). For Westworld Season 3, Los Angeles of 2058 Was Built With Input From Bjarke Ingels. Ανακτήθηκε από https://www.architecturaldigest.com/story/westworld-season-3-set-design-interveiw. (τελευταία πρόσβαση 17/04/02020)
La Ciutat de las Artes y las Ciencias, επίσημη ιστοσελίδα https://www.cac.es/en/home.html. (τελευταία πρόσβαση 17/04/02020)
Safdie architects (2011). Marina Bay Sands Integrated Resort. Ανακτήθηκε από https://www.safdiearchitects.com/projects/marina-bay-sands-integrated-resort. (τελευταία πρόσβαση 17/04/02020)
COX Architects. The Helix Bridge. Ανακτήθηκε από https://www.coxarchitecture.com.au/project/the-helix-bridge/. (τελευταία πρόσβαση 17/04/02020)
Giovannini Joseph (2005). A World Apart Near San Diego- A Sculptural House on the Coast Affirms the Serenity of Sky and Sea. Ανακτήθηκε από https://www.architecturaldigest.com/story/cunningham-article-042005. (τελευταία πρόσβαση 17/04/02020)
The Broad. Επίσημη ιστοσελίδα https://www.thebroad.org/. (τελευταία πρόσβαση 17/04/02020)