Το βιβλίο “ΦΡΑΚΤΑΛ” Ο Κόσμος πίσω από τη σπασμένη βιτρίνα του Μοχάμεντ Ι. Μπεν Γκούζι, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Είναι ένα ανάγνωσμα γεμάτο με την φιλοσοφική έννοια της ζωής και του θανάτου, μέσα από τα μάτια ανθρώπων. Ιστορίες με μαγικά τζίνι, κόσμους με φαντάσματα του παρελθόντος, φυλές αποκλεισμένες από τον έξω κόσμο, μετενσαρκώσεις και τέλος επιλογή της αιώνιας κατοικίας, είναι αυτά που συναντάμε διαβάζοντας αυτήν την ανθολογία διηγημάτων. Δεν μπορώ να διευκρίνισω ακριβώς τα συναισθήματά μου γι΄αυτήν την ανθολογία, καθώς σε κάθε ένα κομμάτι της ένιωσα πολλά διαφορετικά. Αν το σκεφτούμε αυτός είναι και ο βασικός στόχος της. Εφόσον από μόνη της είναι πολλά ασύνδετα κομμάτια πίσω από μία σπασμένη βιτρίνα. Είναι ο τρόπος που μπορείς να αντιληφθείς τον κόσμο εκεί έξω. Φυσικά, κάποιος θα πει ότι είναι διηγήματα φαντασίας, μα δεν υπάρχει φαντασία μέσα στον καθένα μας; Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει.
Λίγα λόγια για το βιβλίο ΦΡΑΚΤΑΛ
Ξεκινώντας θα ήθελα αυτήν την φορά να αναφερθώ στον συγγραφέα και έπειτα στο κείμενό του. Δεν γνώριζα τον Μοχάμεντ Μπεν Γκούζι, όμως χάρηκα πραγματικά που τον έμαθα μέσα από το βιβλίο του. Είναι ένα ανήσυχο πνεύμα με ένταση στον λόγο του, κάτι που σίγουρα του έχει προσδόσει η δημοσιογραφική ιδιότητά του. Τα βιώματά του και όσα έχει κάνει στην ζωή του φαντάζομαι τον έκαναν ακόμα πιο ανήσυχο και ζωντανό. Πολλοί άνθρωποι εκεί έξω θέλουν να αφυπνίσουν και να δείξουν σε όλους τι συμβαίνει πέρα από τον κλειστό τους κύκλο, λίγοι τα καταφέρνουν. Ο Μοχάμεντ για μένα και τα κατάφερε και σίγουρα θα καταφέρει ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Η ευαισθητοποίησή του φαίνεται και στο ότι επέλεξε να καλύψει ένα γεγονός εξέγερσης γράφοντας ως δημοσιογράφος και διερμηνέας στον ελληνικό χώρο. Υπήρξε και πολιτισμικός διαμεσολαβητής, όπως θα δείτε και στο βιογραφικό του. Αυτά ήθελα να σας αναφέρω πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε το κείμενο.
Η γραφή του Μοχάμεντ Μπεν Γκούζι, στο ΦΡΑΚΤΑΛ είναι έντονη, απλή και άγουρη. Το άγουρη για μένα δεν είναι καθόλου μειονέκτημα, καθώς ο λόγος που την αναφέρω έτσι είναι επειδή έχει την ένταση και το πάθος των συγγραφέων στα πρώτα τους έργα. Λείπει το λυρικό κομμάτι που σε πηγαίνει σε άλλα μονοπάτια και υπάρχει μόνο το συναίσθημα αποτυπωμένο σε λέξεις. Εγρήγορση, αυτή είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγράψω το πως ένιωθα διαβάζοντάς το. Φυσικά, το τελείωσα με μία ανάσα. Χαίρομαι που παρά την συγγραφή μπόρεσα να νιώσω το κομμάτι της δημοσιογραφίας σε κάποια σημεία, κάτι που πάλι ήταν φανερό στην ένταση παράθεσης των γεγονότων του κειμένου.
Επειδή οι ιστορίες είναι τόσο διαφορετικές καλύτερα θα ήταν να τις δούμε μεμονωμένα:
Σφυρί και Λυχνάρι: Πρόκειται για έναν άντρα στην μέση ηλικία της ζωής του που εργάζεται σε μία οικοδομή και διαθέτει καρδιά ποιητή. Μου φάνηκε πολύ αντιφατικός ο χαρακτήρας του με το πάθος του για ρομαντισμό και ποίηση. Όμως νομίζω αυτό ήταν και το χαρακτηριστικό που τον έκανε πιο ανθρώπινο και πραγματικό. Όταν όλα σου φαίνονται μάταια και ξαφνικά ένα τζίνι σου δίνει την δύναμη να κάνεις ό,τι θέλεις πραγματικότητα, στην αρχή χαίρεσαι, εκστασιάζεσαι ίσως. Μα τι μπορεί να θέλεις πραγματικά; Και γιατί σου φταίνε όλοι και όλα; Μία βαθιά ανασκόπηση στο πάθος για το μίσος του συνόλου και στο πάθος για το μίσος της απραγίας μας.
Ο Ιθαγενής 17 2 011: Ένα διήγημα γροθιά στο στομάχι θα έλεγα. Ποτέ δεν ήξερα πως να αισθανθώ με την βία που μπορεί να υποστεί κάποιος για συμφέροντα ανωτέρων. Ποτέ δεν μπορούσα να μην νιώσω πόνο για το τι τραβάνε κάποιοι λαοί για να ευδοκιμούν άλλοι. Είναι τελικά στο χέρι μας να βοηθήσουμε όσους το έχουν ανάγκη; Και αν ο Ιθαγενής 17 2 011 είναι αυτήν την στιγμή δίπλα μας το ξέρουμε; Κατά πάσα πιθανότητα, όχι… Πρόκειται για μία φυλή που ζει απομονωμένη και ο αρχηγός της γνωρίζει όσα υπάρχουν έξω από τα τείχη της. Κρατάει δέσμιους τους δικούς του για να μπορούν άλλου να καρπωθούν τα έσοδα από την παραγωγή του ιδιαίτερου φρούτου τους. Όμως, ακόμα και σε μία τόσο κλειστή κοινωνία πάντα θα υπάρχει κάποιος με όνειρα, κάποιος που θα τολμήσει να κάνει κάτι παραπάνω. Ασχέτως με το που θα καταλήξει στο τέλος. Βλέπουμε την ιστορία ενός Ιθαγενή που το μόνο του όνειρο ήταν να δει την θάλασσα. Και έγινε η ελπίδα όλων.
Αλλοπρόσαλλος: Έχουμε την ιστορία ενός αγοριού που αγαπούσε τα χρώματα. Μπορώ να πω ότι ένιωσα ταύτιση στο κομμάτι αυτό, καθώς από μικρή μου άρεσε να συνδυάζω χρώματα με ανθρώπους και συναισθήματα. Η ιστορία φυσικά μας διηγείται κάτι διαφορετικό μα εστιάζει και σε αυτό μέσα από την υπόλοιπη έννοια της. Όταν χάνεις κάτι πολύτιμο και αφήνεις ανολοκλήρωτα πράγματα, αυτά επιστρέφουν για σένα. Ένας άνθρωπος με πόνο και απόγνωση, ένας άνθρωπος που το μόνο που επιθυμεί είναι να ζήσει μα δεν μπορεί. Ζει με φαντάσματα του παρελθόντος και ο έλεγχος του εαυτού του φαίνεται να έχει χαθεί.
ΦΡΑΚΤΑΛ: Είμαστε παρόντες στη συνομιλία ενός ανθρώπου που ένιωθε βουλιαγμένος σε όσα ζούσε, με έναν βεδουίνο. Είναι μία διαδικασία ερωτήσεων και απαντήσεων που προσπαθούν να δώσουν κάποιο νόημα στην ύπαρξη μας. Εκεί έρχονται τρεις ιστορίες, ενός παιδιού, ενός άστεγου και μίας ιερόδουλης. Μέσα από τις σκέψεις τους, τις στιγμές που ζουν και όσα βιώνουμε από τα μάτια τους, μπορούμε να νιώσουμε με διαφορετικό τρόπο πράγματα που ίσως να θεωρούμε δεδομένα. Καταστάσεις που εμείς να βλέπουμε με έναν διαφορετικό τρόπο απ’ ότι μπορεί να είναι. Και τέλος, ιστορίες που μας αγγίζουν.
Το πανηγύρι του Αγίου Ανθρώπου: Μετά τον θάνατο τι; Υπάρχει κάπου να πας; Και αν ναι, θα πας εκεί που θέλεις; Οι επιλογές ίσως είναι πολλές. Στο διήγημα λοιπόν, βλέπουμε την μεταβατική στιγμή ενός ανθρώπου και όσα ελπίζει να γίνουν στην μπερδέμενη εκείνη στιμή που διαδραματίζεται μπροστά του.
Κάπου εδώ τελειώνει η ανάλυση των διηγημάτων του ΦΡΑΚΤΑΛ και έχω μόνο να προτείνω να το διαβάσετε και να ζήσετε και εσείς αυτήν την εμπειρία. Ναι, μπορεί να μην μας αρέσει να βλέπουμε πόσο δύσκολα είναι κάποια πράγματα, πόσο έχουμε ίσως αποτύχει σε κάποια θέματα. Μα είναι καλό να μας αφυπνίζει κάτι που και που.
Περιγραφή του ΦΡΑΚΤΑΛ από το οπισθόφυλλο
Ο κόσµος πίσω από τη σπασµένη βιτρίνα είναι εµπνευσµένος από βιώµατα, διηγήσεις και µπόλικη φαντασία! Είναι το παράλληλο σύµπαν όσων δεν σου επιτρέπει η δηµοσιογραφία να γράψεις. Χαρακτήρες που θα ’θελα να τους πάρω συνέντευξη, από ιστορίες φτιαγµένες για ντοκιµαντέρ.
Το Σφυρί και λυχνάρι περιγράφει τη γραφικότητα του σύγχρονου προλεταριάτου. Η µιζέρια του εργάτη µιµείται τον δογµατισµό, η ποίησή του, όµως, θυµίζει το επαναστατικό παρελθόν του. Ψιθυρίζει µε τη βοήθεια του τσίπουρου, µας συστήνει στη µακρόχρονη επιθυµία του. Αλλά οι επαναστατικές συνθήκες, ίσως, ήρθαν κάποια στιγµή σε ένα µπουκάλι ρούµι. Τις αντιλήφθηκε άραγε ο εργάτης;
Ο Ιθαγενής 17 2 011 είναι ένα διήγηµα βασισµένο σε διηγήσεις και µια ανέµελη εκδοχή της Λιβυκής επανάστασης. Ένα ταξίδι σε δυο κόσµους.
Ο Αλλοπρόσαλλος είναι µια ιστορία µε αρκετά χρώµατα, το ηµερολόγιο ενός αντιδραστικού ζωγράφου. Μια µίξη κοινωνικών ζητηµάτων, καλλιτεχνικών αναζητήσεων, ναρκωτικών, προϊστορικών χρωµάτων και ψυχοτρόπων σκέψεων. Μια αναζήτηση της ανεµόσκαλας που οδηγεί στον ουρανό, πάντα µέσα από λάθος επιλογές.
Στο Φράκταλ βιώνουµε τη µετενσάρκωση. Η ιστορία εξελίσσεται µέσα από ερωτήσεις –µια µορφή υπερρεαλιστικής δηµοσιογραφίας– συνεντεύξεις µε µάγους, παράνοµους και λανθασµένα όντα. Ρεπορτάζ από τον δρόµο, την έρηµο, τα ψυχιατρεία και τα πορνεία.
Το Πανηγύρι του Αγίου Ανθρώπου είναι µια σουρεάλ ιστορία που µυρίζει το άρωµα του πατέρα µου. Μια µεταθανάτια συνάντηση.
Βιογραφικό Σημείωμα Συγγραφέα του ΦΡΑΚΤΑΛ
Ο Μοχάµεντ Ι. Μπεν Γκούζι γεννήθηκε στην Αθήνα το 1985 από Λίβυους γονείς και είναι απόφοιτος σχολής δηµοσιογραφίας. Κατά τη διάρκεια του εµφυλίου πολέµου της Λιβύης και της Αραβικής Άνοιξης, ο δηµοσιογράφος και διερµηνέας κάλυψε τα γεγονότα της εξέγερσης, γράφοντας στον ελληνικό Τύπο. Στη συνέχεια, εργάστηκε σε Λιβύη και Τυνησία, σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθµούς, ενώ έχει συµµετάσχει στη δηµιουργία του βραβευµένου φιλµ ντοκιµαντέρ Το Τραγούδι του Γιουσέφ (Yusef’s Song), σε παραγωγής Wideangle.
Έχει απασχοληθεί, επίσης, ως πολιτισµικός διαµεσολαβητής σε δοµή φιλοξενίας προσφύγων στο νησί της Λέσβου και ως διερµηνέας αραβικής γλώσσας στα νοσοκοµεία Παίδων Αγία Σοφία και ΨΝΑ Δαφνί.
Τα διηγήµατα γεννήθηκαν καθαρά από ανάγκη, ως αποτέλεσµα κάποιων ανεπεξέργαστων εικόνων. Και αυτή η άµεση ανάγκη έκανε πέρα το άγχος, έβαλε δοµή στις σκέψεις.
Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο, εδώ.
Για περισσότερα βιβλία εγγραφείτε στο Facebook των εκδόσεων Πηγή, εδώ.
