Ήσουν στο πίσω μέρος του μυαλού μου πάντοτε, σε είχα και κοιμόσουν δε σε πείραζα σχεδόν ποτέ. Ήθελα να μάθω πώς είσαι, τι κάνεις, πώς πέρασε ο χρόνος από πάνω σου. Πέρασε γλυκά και απαλά ή σου άφησε σημάδια; Και τα σημάδια αυτά, μπορώ εγώ να σ΄τα απαλύνω;
Αυτό το γράμμα είναι για εσένα.
Από την αρχή, το οικείο αίσθημα υπήρχε βαθιά μέσα μου. Από τα πρώτα λεπτά φάνηκε η έλξη που είχαμε. Μα, μέσα σε μια μέρα έβγαιναν στην επιφάνεια πράγματα τα οποία δεν πιστεύαμε ότι θα βρούμε κοινά ο ένας στον άλλον. Τόσα πολλά… τόσα πολλά πράγματα. Γυρίζουν συνεχώς στο μυαλό μου, σαν μια αλυσίδα που δε λέει να σπάσει.
Ακόμα κι όταν κλείνω τα μάτια μου και δε σκέφτομαι τίποτα, βρίσκεσαι εκεί, πίσω από τα βλέφαρά μου να μου υπενθυμίζεις πώς είναι το πρόσωπό σου, όταν αγαπιέσαι.
Αυτό το πρόσωπο όταν αγαπιέται, μαλακώνει και ξεχνά ό,τι το έχει πληγώσει και το έκανε να δείχνει σκληρό και ανέκφραστο. Αυτό το πρόσωπο όταν αγαπιέται, αφήνει χώρο στα συναισθήματα να του κάνει νέα έκφραση, μία ασυνήθιστη, που περιλαμβάνει ένα χαμόγελο φόβου, και δάκρυα που έχουν μείνει πίσω από τα μάτια σε σειρά, περιμένοντας να βγουν προς τα έξω.
Αυτό το πρόσωπο το αγαπάω, και ό,τι υπάρχει γύρω του, μέσα του. Ό,τι το στηρίζει.
Το λαιμό του, σαν κάθετες σκληρές λωρίδες γεμάτες με αίμα έτοιμες να αρπαχτούν από κάποιο θηρίο. Τα χέρια του, σκληρά και άκαμπτα στην αρχή, ως άμυνα, και ανάλαφρα έπειτα, σαν μικροί κορμοί δέντρου γεμάτοι από φύλλα ζωής, έτοιμοι να σου αγκαλιάσουν σώμα και ψυχή και να σε κρατήσουν για πάντα μαζί τους. Το στέρνο του, το κορμί του. Μοιάζει με πέτρα. Μέσα της κρύβει τη πιο καυτή λάβα της γης, και ραγίζει μόλις την αγγίξεις.
Είχα ένα όνειρο: να ανταλλάσαμε όνειρα, και κάπου στη μέση να τα ενώναμε και να φτιάχναμε ένα δικό μας. Μα ήρθε η πραγματικότητα, και με έπιασε, με έλιωσε, με έκανε χίλια κομματάκια μικρά. Μαζί κι ο άνεμος με έσπρωξε αλλού να πάω, γιατί δεν πρέπει να είμαι εδώ, δεν πρέπει να σε αγαπάω. Μα εγώ έσπρωξα ένα κομματάκι μου να μείνει πίσω δειλό, να σε κοιτάει, να σε νιώθει, μήπως μπορέσει να χωθεί στη τσέπη του παντελονιού σου, μήπως μπορέσει και αντέξει κρυφά να σε αγαπά…
