Είναι γνωστό πως οι comic book ταινίες είναι η τωρινή τάση στον κινηματογράφο. Είναι ένα είδος που έχει γνωρίσει απίστευτη επιτυχία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτο, αφού σφράγισε την παραμονή του μετά την ιστορική πρωτιά του Avengers: Endgame στο παγκόσμιο box office. Για πολλούς, το κινηματογραφικό σύμπαν της DC δεν τα έχει πάει τόσο καλά όσο αυτό της Marvel. Ενώ όμως η Marvel συνεχίζει την ναι μεν επιτυχιμένη αλλά συνηθισμένη φόρμουλά της, η DC αποφασίζει να κάνει κάτι διαφορετικό και να ταράξει τα νερά. Το Joker είναι βασισμένο στον ομώνυμο χαρακτήρα της DC και αντλεί έμπνευση από την κλασική γραφική νουβέλα του Alan Moore, “The Killing Joke”. Την σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Todd Philips και το σενάριο ο ίδιος μαζί με τον Scott Silver. Στον ρόλο του πρίγκιπα του εγκλήματος βρίσκουμε τον Joaquin Phoenix που πλαισιώνεται από τους Robert De Niro, Zazie Beetz, Frances Conroy και Brett Cullen. Μπορώ να πω πως το Joker είναι μία ταινία που είχε γράψει ιστορία πριν καν να προβληθεί, λόγω των διθυραμβικών κριτικών που είχε λάβει και της ιστορικής του νίκης στο Φεστιβάλ της Βενετίας όπου ανακηρύχθηκε καλύτερη ταινία κερδίζοντας τον Χρυσό Λέοντα. Οι προσδοκίες δεν μπορούσαν να έχουν φτάσει ψηλότερα και το κοινό περίμενε πως και πως να κυκλοφορήσει. Πάμε να πούμε δύο λόγια για το αριστούργημα που λέγεται Joker.
Στην πόλη της Gotham City, ζει ο Arthur Fleck μαζί με την μητέρα του Penny. Εργάζεται σαν κλόουν, αλλά το όνειρό του είναι να κάνει καριέρα στο stand up comedy. Βλέπει ψυχίατρο, αφού για χρόνια έχει ψυχολογικά προβλήματα και πάσχει από μία πάθηση που του προκαλεί υπερβολικό γέλιο. Πάντα μόνος, περπατάει στους δρόμους της πόλης με σκοπό να βρει κάποιον που να μπορεί να συνδεθεί μαζί του αλλά μάταια. Η κοινωνία τον τραμπουκίζει και τον αγνοεί συνεχώς και έτσι ξεκινάει το ταξίδι του προς την τρέλα, ενώ σιγά σιγά μετατρέπεται στον πρίγκηπα του εγκλήματος που είναι γνωστός ως Joker.
Ποιός το περίμενε πως ο Todd Philips θα μπορούσε να σκηνοθετήσει μία ταινία τέτοιου επιπέδου όταν είναι γνωστός για κωμωδίες όπως τα Due Date, Old School και την τριλογία του Hangover; Κι όμως εδώ ανατρέπει τις προσδοκίες και δείχνει το ταλέντο του, προσφέροντάς μας ένα αριστούργημα που μπαίνει απευθείας στο πάνθεον των comic book ταινιών μαζί με τα Dark Knight, Watchmen και Logan. Από την πρώτη κιόλας στιγμή λάτρεψα το Joker. Δεν είναι μόνο μία από τις καλύτερες ταινίες του είδους αλλά είναι επίσης μία από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας που θα γίνει αμέσως κλασσική! Είναι μία ταινία-εμπειρία που τη ζεις και σε ρουφάει από το πρώτο δευτερόλεπτο! Όλοι όσοι δούλεψαν στην ταινία έχουν φτάσει στο όριο των δυνατοτήτων τους. Το σενάριο είναι εξαιρετικό γιατί είναι πολύ όμορφα δομημένο και αποφασίζει να κάνει κάτι το διαφορετικό. Εκτός από τον χαρακτήρα και την πόλη της Gotham δεν δανείζεται κάτι άλλο από τα comics, παρά μόνο την κεντρική ιδέα που υπήρχε στο “The Killing Joke”, η οποία έλεγε πως μόνο μία κακή μέρα αρκεί για να σε παρασύρει από την λογική στην παράνοια. Επίσης επιλέγει να μην είναι άλλο ένα συνηθισμένο superhero blockbuster που βασίζεται μόνο στο θέαμα αλλά να είναι ένα γειωμένο character study (μελέτη χαρακτήρα ή αλλιώς ψυχολογικό πορτραίτο). Η σκηνοθεσία του Phillips είναι ζωντανή ποίηση και σε συνδυασμό με την φωτογραφία του Lawrence Sher δημιουργείται μία απίστευτη ρετρό ατμόσφαιρα που έχει έντονα στοιχεία, οπτικά και αφηγηματικά, από τα Taxi Driver και The King of Comedy του Martin Scorsese. Η βία του φιλμ έχει την απαραίτητη συναισθηματική βαρύτητα, είναι ωμή χωρίς να προσπαθεί να το “κλέψει”. Η μουσική επένδυση της Hildur Guonadottir είναι άλλο ένα μεγάλο σύν για την ατμόσφαιρα καθώς είναι σχεδόν τρομακτική και σε στοιχειώνει.
Βέβαια μεγάλο μέρος της επιτυχίας του Joker βασίζεται στην ερμηνεία του μέγιστου Joaquin Phoenix, ο οποίος έχει βάλει πλώρη για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Δεν μπορώ ακόμη να πω με σιγουριά αν ξεπερνάει εκείνη του αείμνηστου Heath Ledger, αλλά σίγουρα μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα της. Ο Phoenix κάνει κάτι μοναδικό με τον ρόλο που δεν έχει ξαναγίνει, κάτι δικό του που κανείς δεν μπορεί να το κλωνοποιήσει, καθώς μας δείχνει μία πλευρά του χαρακτήρα που δεν την είχαμε ξαναδεί σε κάποια άλλη κινηματογραφική μεταφορά. Είναι ποιητικός, ασταθής και απρόβλεπτος στην ερμηνεία του γιατί δεν ξέρεις ποτέ πως θα αντιδράσει με αποτέλεσμα να είναι ένας πραγματικά τρομακτικός Joker. Το γέλιο που έχει εφεύρει για τον ρόλο δεν είναι απλά κακό ή διαβολικό, είναι μία κραυγή πόνου. Ίσως μία κραυγή που ζητάει απελπισμένα βοήθεια και προσοχή από τον οποιονδήποτε. Είναι επίσης συμβολισμός, γιατί δεν μπορεί να το σταματήσει, όπως δεν μπορεί να σταματήσει τον πόνο του. Υπάρχουν επίσης πολλά άλλα πλάνα-συμβολισμοί που δρουν σαν παράλληλοι άλλων σκηνών, που είναι απλά μεγαλειώδη λόγω της ερμηνείας του Phoenix και αυτών που θέλουν να πουν. Τέλος, το κοστούμι και το μακιγιάζ του είναι ταυτόχρονα κάτι γνώριμο και νέο που προσθέτει σε αυτήν την καινούργια προσέγγιση του χαρακτήρα. Οι υποστηρικτικοί ρόλοι κάνουν καλά την δουλειά τους, με standout τον Robert De Niro στο ρόλο του talk show παρουσιαστή Murray Franklin, του οποίου το casting δεν ήταν τυχαίο καθώς ο ρόλος είναι παράλληλος με αυτόν που είχε υποδυθεί στο The King of Comedy.
To Joker είναι ο νεώτερος θρίαμβος του comic book είδους αλλά γενικότερα αποτελεί θαύμα του σύγχρονου κινηματογράφου. Πραγματικά πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να πάτε να δείτε κάποια άλλη ταινία στις αίθουσες εφόσον έχει κυκλοφορήσει αυτή. Είναι μία ταινία που προσεγγίζει μοναδικά τον χαρακτήρα του Joker αφού είναι εξοπλισμένη με εκπληκτική σκηνοθεσία και σενάριο, όπως επίσης με την ατρόμητη ερμηνεία του Joaquin Phoenix! Πρόκειται για ένα φιλμ που είναι ήδη κλασσικό, το οποίο θα συζητηθεί αρκετά στους αγώνες των φετινών βραβείων και δεν πρέπει να το χάσετε για κανέναν λόγο!
