Τη βρήκε την έξοδο που αναζητούσε. Εδώ και μία εβδομάδα που το γνωρίζει, τραγουδάει από μέσα της κάθε πρωί στη διαδρομή για την τράπεζα. Η μελωδία την παρασύρει, τους στίχους ίσα που τους θυμάται: ”We all live in a yellow submarine, yellow submarine.. Απορεί πώς της κόλλησε το συγκεκριμένο τραγούδι- είναι καιρός που δεν ακούει πια μουσική, πάνε οι δίσκοι, πάνε και τα cd, ούτε καν ραδιόφωνο.
Βουβό είναι το τραγούδι της. Διστάζει να αφήσει τους ήχους να ακουστούν. Μία γυναίκα με κοντά μαλλιά και σοβαρό ντύσιμο δεν γίνεται να τραγουδάει στις μεγάλες λεωφόρους της πόλης. Σκέφτεται ότι θα μπορούσε να αναζητήσει τους στίχους του τραγουδιού στο διαδίκτυο αλλά προς τι; Της αρκεί που ο ρυθμός την ταξιδεύει εκτός αστικού πλαισίου- όλοι έχουν επιβιβαστεί στο κίτρινο υποβρύχιο.. we all live in a yellow submarine…..
Πρέπει κάποια στιγμή να πει την απόφασή της στον Άρη, αλλά διστάζει. Δεν ξέρει πώς θα το πάρει. Ή μάλλον το γνωρίζει, γι’ αυτό και επιθυμεί να τον φέρει προ τετελεσμένου γεγονότος. Πρέπει να συντηρήσει την εικόνα της, όπως εκείνος την αποδέχεται. Επαγγελματίας, στεγνή και μεθοδική. Με ελεγχόμενο συναισθηματισμό, μία γυναίκα που δεν προτάσσει τα χαρακτηριστικά του φύλου της. Ο Άρης πιστεύει απόλυτα στην ισότητα ανδρών-γυναικών, πορεύεται μία ζωή με αυτό το πιστεύω. Ποτέ του δεν εκτίμησε ιδιαίτερα τις ικανότητες της Αγνής στο νοικοκυριό και τη μαγειρική, θεωρούσε περιττή την ενασχόλησή της με το σπίτι.
«Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις;» της έλεγε.
Ευτυχώς υπήρχαν και οι οικιακές βοηθοί. Σύμφωνα με την άποψή του το σπίτι χρειαζόταν μόνο εσωτερικό management. Υποστηρικτικό προσωπικό που διάλεγαν μαζί, γιατί ποτέ δεν έπαιρνε καμία απόφαση μόνος του, για να αποδείξει πόσο ένθερμα πίστευε στην ομαδοσυνεργατική προσέγγιση της κοινής τους ζωής. Χρειάζονταν ασφαλώς χρήματα αλλά ο Άρης δεν τα υπολόγιζε όταν επρόκειτο για την οικογένειά του. Δούλευε ατελείωτες ώρες στο μαιευτήριο, οι γυναίκες τον προτιμούσαν- ένας γυναικολόγος με τόση κατανόηση. Ήταν αυστηρός με τους συζύγους, απαιτούσε απόλυτο σεβασμό της μέλλουσας μητέρας, ιδιαίτερα στο θέμα της επαγγελματικής δραστηριότητας. Αντιτεινόταν σε οποιαδήποτε νύξη για αποχώρηση της γυναίκας από την εργασία με στόχο την αφοσίωση στα παιδιά.
«Είναι περιττό και ζημιογόνο τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί».
Το τόνιζε αυτό και δεν δίσταζε, κάποτε, να αναφερθεί στην Αγνή.
«Πάρτε παράδειγμα τη γυναίκα μου. Ποτέ δεν διανοήθηκε να αφήσει τη δουλειά της στην Τράπεζα για την κόρη μας. Τώρα είναι Διευθύντρια σε ένα από τα μεγαλύτερα υποκαταστήματα της πόλης και η μικρή, που την έχει ως πρότυπο, σπουδάζει Οικονομικά στο Λονδίνο».
Οι ημέρες περνούν και η Αγνή εξακολουθεί να το αναβάλλει. Την επόμενη εβδομάδα, το επόμενο Σαββατοκύριακο, εκεί στο αγαπημένο τους μπαράκι με τη ζωντανή μουσική. Θα του το πει μετά το τρίτο ποτήρι κρασί, όταν ο τραγουδιστής θα τα δίνει όλα στα τραγούδια των Pink Floyd και των Doors. Θα του σφίξει το χέρι μετά το χειροκρότημα και θα του ανακοινώσει την απόφασή της. Τα υπέγραψε τα χαρτιά που της ζήτησαν στην Υπηρεσία. Είναι σίγουρη για την έξοδο που διάλεξε, που της προσφέρθηκε εκεί που βάλτωνε και αισθανόταν την κάθε ημέρα ασήκωτο φορτίο. Εθελούσια. Η έξοδος- και η λύση.
Ένα απόγευμα, αλλάζοντας τρένα και γραμμές στο δρόμο για το σπίτι, έπιασε τον εαυτό της να σκέφτεται το μετά. Καμία αμφιβολία, μονάχα δέος μπροστά στις νέες δυνατότητες. Ύπνος έως αργά. Χουζούρι στο σπίτι. Διάβασμα περιοδικών στο κρεβάτι. Ραδιόφωνο στη διαπασών. Βόλτες για ψώνια. Καφέδες με φίλες. Δεν είναι λίγες εκείνες που έχουν ήδη βγει στη σύνταξη και άλλες τόσες οι οποίες δεν εργάστηκαν ποτέ. Της φαίνεται περίεργο να μην έχεις εργαστεί ποτέ. Να μην έχεις υποχρεωθεί να ντυθείς τα καλά σου, τα μέσα σου και τα έξω σου για να βγεις στη ζωή. Εκείνη που ονειρευόσουν και που τελευταία άρχισες να φοβάσαι όλο και πιο πολύ, μέρα με την ημέρα.
Είναι σίγουρη ότι δεν θα βαρεθεί. Κοιτάζει ήδη τις ανακοινώσεις για σεμινάρια, ποτέ πριν δεν είχε χρόνο. Πήγαινε βέβαια στο γυμναστήριο, στο ίδιο με τον Άρη- συχνά συναντιόντουσαν στο διάδρομο και γελούσαν. Τον έβλεπε που την κοίταζε με επιδοκιμασία. Η γυναίκα του ήταν έξυπνη, χειραφετημένη, όμορφη και κομψή. Με αυτή τη σειρά. Ο Άρης είχε ελαφριά φαλάκρα, έως πρότινος φορούσε γυαλιά αλλά πρόσφατα είχε κάνει επέμβαση και τα πράσινα μάτια του ήταν ελεύθερα στο θαυμασμό των ασθενών του. Μεγάλες βλεφαρίδες, σοβαρό βλέμμα. Άρεσε, όμως δεν στεκόταν στην εξωτερική εμφάνιση- άλλα πράγματα μετράνε, έλεγε και το πίστευε.
Το βράδυ στο σπίτι περιμένοντάς τον έχει αρχίσει και πάλι να ακούει μουσική. Αισθαντικά λάτιν που είχε από παλιά. Με το λάπτοπ στην αγκαλιά περιηγείται στις διάφορες σελίδες και προσπαθεί να διαλέξει τα σεμινάρια που θα παρακολουθήσει. Την άνοιξη, όταν ξεκινούν νέοι κύκλοι-στα μαθήματα και στη ζωή.
Κάθονται στα ψηλά σκαμπό. Ο Άρης μιλάει με τον μπάρμαν για τα ποτά αλλά παραγγέλνει ένα τζιν με τόνικ, όπως συνήθως. Η Αγνή ετοιμάζεται να του απαντήσει καταφατικά όταν τη ρωτάει αν θα πάρει βότκα με πάγο, αλλάζει γνώμη.
«Ένα rosemary sunset»
Ο Άρης της χαμογελάει. Μην γκρινιάζεις όμως μετά για τη δίαιτα, αυτά τα κοκτέιλ έχουν άπειρες θερμίδες.
Άπειρες όπως άπειρες είναι και οι δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά της μετά την έξοδο από την Τράπεζα.
Ο τραγουδιστής ρυθμίζει το μικρόφωνο. Στα τραπεζάκια ο κόσμος αυξάνεται, ενώ ο καπνός από τα τσιγάρα πυκνώνει. Απορεί πως ο Άρης εξακολουθεί να ανέχεται το κάπνισμα-συνήθως είναι απόλυτος σε κάτι τέτοια θέματα. Μία μικρή εξαίρεση που τον συνδέει χαλαρά με το παρελθόν και τη μουσική που αγαπούσε.
«Θέλω να σου πω κάτι»
Τώρα είναι η ώρα. Προτού η κιθάρα γεμίσει το χώρο και καλύψει τις φωνές τους.
Το ποτό της έρχεται σε μεγάλο πλατύ ποτήρι, στην επιφάνεια επιπλέει ένα κλαδάκι δενδρολίβανο. Το χρώμα του είναι θολό, όπως οι σκέψεις της. Γνωρίζει ότι ο Άρης δεν θα εγκρίνει την απόφασή της για την εθελούσια έξοδο, συχνά είχε φανεί επικριτικός στις στρατιές των νέων συνταξιούχων, ιδίως των γυναικών που απαρνούνται σε μία στιγμή την επαγγελματική σταδιοδρομία με το αντάλλαγμα ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού.
«Στην Τράπεζα γίνονται διαπραγματεύσεις για εθελουσία»
Όχι πως το δέχτηκε. Όχι ότι είναι τελειωτικό.
«Κι εσύ; Τι θα κάνεις;»
Πίνει μικρές γουλιές από το ποτήρι και την κοιτάζει.
«Λέω να δεχτώ.. Ξέρεις Άρη, τα χρήματα…»
Θέλει να του δώσει στοιχεία για το ακριβές ποσό, να του μιλήσει για όσα σκέφτεται να κάνει μετά. Τα μαθήματα μαγειρικής, το μακιγιάζ, το κόσμημα. Τα ταξίδια που θα μπορούσαν να κάνουν μαζί.
Δεν την αφήνει να συνεχίσει.
«Τα ξέρω από πελάτισσες μου..Τελικά η ίδια η τράπεζα σαν να σας πετάει έξω, θέλοντας και μη. Ό,τι νομίζεις..
Ο Άρης στρέφει το βλέμμα του στον τραγουδιστή.
“It’s been a hard day’s night, and I’ve been working like a dog..”
«Πού το θυμήθηκε τώρα τούτο;»
Γελάει και πίνει μονορούφι ένα ποτήρι νερό. Δεν ξεχνάει ποτέ ότι η κατανάλωση οινοπνεύματος γίνεται ανεκτή από έναν καλά ενυδατωμένο οργανισμό.
Η Αγνή έχει βγάλει το δενδρολίβανο από το ποτήρι και το παίζει ανάμεσα στα δάχτυλα του δεξιού της χεριού. Το ποτό της το έχει φτάσει στη μέση ενώ έχει καθαρίσει και το μπολ με τα πατατάκια. Κάνει νόημα στη σερβιτόρα να της το ξαναγεμίσει. Δεν την περίμενε την αταραξία του, νόμιζε ότι θα προσπαθούσε να τη μεταπείσει, ήξερε πόσο εκτιμούσε την επαγγελματική της ταυτότητα. Τα βάζει με τον εαυτό της. Ζούσε μαζί του εικοσιπέντε χρόνια και όφειλε να έχει αναπτύξει την ικανότητα να προβλέπει τις αντιδράσεις του.
Σεβασμός σε όλους. Σεβασμός στην προσωπική της ελευθερία να αποφασίζει.
«..Πάντως να μην ανησυχείς..Θα σταθώ δίπλα σου στο επόμενο επαγγελματικό σου βήμα..»
Ο Άρης την χαϊδεύει ελαφριά στην πλάτη. Κάνει ζέστη και το φόρεμά της έχει κολλήσει στο σώμα της.
Το τραγούδι φτάνει στο τέλος του.
“ …But when I get home to you I find the things that you do will make me feel all right.”
Τελειώνει το ποτό της και σηκώνεται από το σκαμπό. Δεν την αντέχει την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Οι μπούκλες των μαλλιών της είναι υγρές, σε λίγο ολόκληρο το πρόσωπό της θα είναι υγρό.
«Πού πας;»
Η Αγνή πλησιάζει τον τραγουδιστή που κάνει διάλειμμα για τσιγάρο και του ψιθυρίζει στο αυτί.
Εκείνος κουνάει το κεφάλι.
Έπειτα βγαίνει έξω και κάθεται σε μία ψάθινη πολυθρόνα κοντά στην πόρτα. Το σώμα της σταδιακά χαλαρώνει στο παχύ μαξιλάρι.
«Σε πείραξε το ποτό;»
Ο Άρης στέκεται από πάνω της. Τον κοιτάζει και συνειδητοποιεί ότι δεν είναι ατσαλάκωτος, ενώ το πράσινο των ματιών του έχει θαμπώσει.
«Δεν θα ξαναδουλέψω Άρη»
Εκείνος κουνάει το κεφάλι. Έπειτα σπρώχνει μία καρέκλα και κάθεται δίπλα της.
Από τα εξωτερικά ηχεία ακούγεται ένα τραγούδι.
«Ούτε αφιέρωμα στους Beatles να είχε απόψε», της κάνει ο Άρης χωρίς να κουνηθεί από τη θέση του.
“So we sailed up to the sun, till we found the sea of green,
And we lived beneath the waves in our yellow submarine..”
Η Αγνή σηκώνεται και αρχίζει να βηματίζει στον εξωτερικό χώρο του μπαρ.
Μέσα της ο ρυθμός συγχρονίζεται με τα ηχεία.
“We all live in a yellow submarine, yellow submarine..”
Ακούει τη φωνή της, σιγανή και γλυκιά, να ακολουθεί εκείνη του τραγουδιστή. Σε λίγα βήματα θα βρίσκεται στο πεζοδρόμιο, το τραγούδι ίσα που θα ακούγεται.
“Yellow submarine..yellow submarine..”
Ενώ απομακρύνεται ακούει βήματα πίσω της. Θα ήθελε να είναι εκείνος. Δεν γυρίζει να κοιτάξει.
Πηγή εικόνας:
https://pixabay.com/en/submarine-yellow-sea-ocean-nature-1698530/
