Η πρώτη μου εργασιακή εμπειρία: Αποτίμηση δημοσκόπησης
Η λήξη της προθεσμίας ενός ακόμη δημοσκοΠΕΣ είναι γεγονός, με τις απαντήσεις σας να μας εκπλήσσουν θετικά για άλλη μία φορά! Με την πλειοψηφία των αναγνωστών μας να διαθέτει εργασιακή εμπειρία και μάλιστα ευχάριστη ως επί το πλείστον, δε μπορούμε παρά να κρίνουμε τα αποτελέσματα της έρευνάς μας ιδιαιτέρως ευοίωνα. Εκείνο, ωστόσο, στο οποίο αξίζει να εμμείνουμε κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων, είναι η βαρύτητα που δίδεται στις ηθικές απολαβές αλλά και στη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Συγκεκριμένα, για το 64%, το πλήθος των ηθικών οφελών που αποκόμισε από την πρώτη του δουλειά, γέρνει στη ζυγαριά του απολογισμού έναντι οποιουδήποτε οικονομικού ή πνευματικού κέρδους!
Συνεπώς, αποδίδεται κυρίως αξία στο “χτίσιμο” του χαρακτήρα, στη διάπλαση του ήθους, στη σφυρηλάτηση βασικών αρετών που εν συνεχεία κι εσαεί ακολουθούν το άτομο κι όχι στις υλικές ανταμοιβές ή τη γνώση, που εισπράχθηκαν κατά την πρώτη εργασιακή εμπειρία. Ας μελετήσουμε, όμως, περισσότερο επισταμένα τα αποτελέσματα αυτής της δημοσκόπησης…
Η πρώτη μου δουλειά ως εμπειρία
Καταρχάς, το γεγονός ότι το 82% των αναγνωστών μας, ώθησε τον εαυτό του οικειοθελώς στην πρώτη του δουλειά, η οποία κι αποτελεί πια μια γλυκιά ανάμνηση, αποδεικνύει πως η σχέση των νέων με το “εργάζεσθαι” είναι ιδιαιτέρως ισχυρή. Από τα ανωτέρω στοιχεία συνάγεται ότι οι μικρότεροι ηλικιακά τείνουν να οδηγούνται ταχύτερα από το αναμενόμενο στην αγορά εργασίας, όχι τόσο εξαναγκασμένοι από την τυχόν δεινή οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους (ζήτημα επίσης σύνηθες, ακόμη και στην εποχή του 2021), αλλά διακατεχόμενοι από την έντονη επιθυμία τους να αισθανθούν αυτοδύναμοι, ανεξάρτητοι, έτοιμοι να χειριστούν πια οι ίδιοι το “πηδάλιο” της ζωής τους.
Από την άλλη πλευρά, μια ευχάριστη- στο σύνολό της- εργασιακή εμπειρία συνδέεται άμεσα με τη θετική ενέργεια και τον εύθυμο χαρακτήρα του εργαζομένου αλλά και με το εργασιακό περιβάλλον που δημιουργούν οι εργοδότες. Ειδικότερα, ένα υγιές περιβάλλον το οποίο θέτει τις βάσεις για ουσιαστικές διαπροσωπικές σχέσεις κι ανεμπόδιστη επικοινωνία, δίνοντας προτεραιότητα στην προστασία του υπαλλήλου, υπογραμμίζοντας συνεχώς την αξία του, κερδίζει την εμπιστοσύνη μα και την αφοσίωση του προσωπικού. Και, σαφώς, ο εργαζόμενος που οραματίζεται τη ζωή και το μέλλον του από μια αισιόδοξη οπτική, που αγαπά και σέβεται τον άνθρωπο, που αντικρίζει το ποτήρι πάντοτε μισογεμάτο, είναι ικανός να παραβλέψει τυχόν μικρές ατέλειες στη δουλειά του, να συγχωρήσει, να διορθώσει σφάλματα, να εργασθεί με μεράκι, δημιουργώντας κυρίως θετικές αναμνήσεις.
Η πρώτη δουλειά ως έρεισμα για την επαγγελματική και προσωπική μου εξέλιξη
Όπως προαναφέρθηκε, η μεγαλύτερη μερίδα αναγνωστών θεώρησε πως η πρώτη δουλειά επέδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση του μετέπειτα εαυτού της, προσδίδοντάς του πολύτιμα εφόδια για την πορεία του στη ζωή και την καριέρα του στον επαγγελματικό χώρο. Η πρώτη εργασιακή εμπειρία έμεινε βαθιά χαραγμένη στο μυαλό της πλειονότητας κι αυτό διότι παρείχε τα εργαλεία για τη δόμηση ενός καλύτερου, βελτιωμένου και σοφότερου ανθρώπου, μιας ισχυρότερης προσωπικότητας με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, με γνώση του πώς να διεκδικεί τα δικαιώματά της, να υπερασπίζεται τα “θέλω” της, να διαχειρίζεται την κούραση, να αντιμετωπίζει το άγχος αλλά και να σέβεται τον εκάστοτε ανώτερο.
Συνεπώς, η πρώτη μας δουλειά μας δίδαξε τον άνθρωπο (είτε πρόκειται για τον ίδιο μας τον εαυτό, είτε για τον “άλλον”). Τις απόκρυφες πτυχές του, τις αλλιώτικες πλευρές του, τα κίνητρα, τις διαθέσεις του, την απληστία μα και τη γενναιοδωρία του, τη μεγαλοψυχία και τη μικρότητά του. Η πρώτη μας δουλειά μας μύησε στο να συνυπάρχουμε αρμονικά με τα μέλη ενός συνόλου και να συνεργαζόμαστε πολλές φορές για την επίτευξη ενός στόχου- όπως ακριβώς και στην κοινωνία. Κι οποιουδήποτε είδους οικονομική απολαβή- ή ακόμη και πνευματική- δε συγκρίνεται, ούτε ισοδυναμεί με όλα τα προηγούμενα διδάγματα… Γιατί στην πρώτη μας δουλειά χτίζουμε, συνήθως, χαρακτήρα κι όχι περιουσία.
