Μητρότητα και τέχνη
Η μητρότητα στην τέχνη αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης. Στο όνομα της πιο ανιδιοτελούς μορφής αγάπης, της μητρικής, φιλοτεχνήθηκαν μοναδικά έργα ζωγραφικής. Με τη σμίλη και το χρωστήρα, το άψυχο υλικό –μάρμαρο ή μέταλλο- μετατράπηκε σε έργα υψηλής αισθητικής, με απώτερο σκοπό να επιτευχθεί η τέρψη ψυχής και οφθαλμών. Παράλληλα όμως μέσω κάθε έργου που προβάλλεται με απαράμιλλο τρόπο η μητρική αγάπη, διεγείρεται ο ανθρώπινος στοχασμός σχετικά με αυτήν. Ένα θέμα, που πάντα κέντριζε το ενδιαφέρον ακόμα και των κινηματογραφιστών και ήταν ανέκαθεν μια από τις πιο δυνατές θεματικές τους. Σε κάθε τομέα λοιπόν η μητρότητα ήταν και θα είναι πρωτοπόρος.
Ζωγραφική και μητρότητα
Η μητρότητα ως θεματική δεσπόζει στη ζωγραφική. Μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Ρενουάρ, ο Πικάσο, ο Μονέ, ο Κλιμτ, ο Ιακωβίδης, ο Λύτρας, ο Γύζης, ο Μόραλης και δεκάδες άλλοι δημιουργοί, ζωγράφισαν τη μητέρα σε όλες της τις εκφάνσεις. Την αποθέωσαν και εκπροσωπώντας διαφορετικά ρεύματα έδωσαν ο καθένας ξεχωριστή διάσταση στο πρόσωπό της. Για τις γυναικείες εκπροσώπους του κινήματος του ιμπρεσιονισμού όπως ήταν η Γαλλίδα ζωγράφος Μαίρη Κασσάτ, φημισμένη για τους πολλούς πίνακές της με μητέρες και τα παιδιά τους, ο χώρος του σπιτιού και η ζωή της μητέρας ήταν θέματα τα οποία είχαν αποκλειστικότητα στις δημιουργίες τους. Μέσα από κάθε δημιουργό και κάθε πίνακα δεν αναδεικνύεται μόνο η μητρότητα ως φυσικό γεγονός. Προβάλλεται και μια έννοια που εγγυάται τη συνέχιση της ζωής και δημιουργεί άρρηκτους δεσμούς της επόμενης με την προηγούμενη γενιά.
Μητρότητα και κινηματογράφος
Η μητρότητα σεναριακά εντοπίζεται και στην έβδομη τέχνη. Μέσω ταινιών είτε αυτές ανήκουν στην κατηγορία της κωμωδίας, είτε του δράματος, δίνουν μια ευκαιρία στοχασμού για το θεατή και αναθεώρησης ακόμα και για τις προσωπικές του επιλογές. Αναφορικά τέτοιες ταινίες που προσεγγίζουν το ρόλο της μητέρας μέσα από διαφορετικό πρίσμα η καθεμία είναι οι:
“Savage Grace” (2007 του Τομ Κάλιν)
“Μητέρα” (2009 του Μπόνγκ Τζούν-χο)
“Μέχρι να σε βρω” (2009 του Ροντρίγκο Γκαρσία)
“Το δωμάτιο” (2015 του Λένι Άμπραμσον)
”Lady Bird” (2018 της Γκρέτα Γκέργουικ)
Και αξίζει να αναφέρουμε πως το θέμα της μητρότητας αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον Πέδρο Αλμοδόβαρ εδώ και 30 χρόνια, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το Οσκαρικό “Ολα για την Μητέρα μου” (1999).
Μητρότητα και λογοτεχνία
Η μητέρα υπήρξε τέλος μούσα για πολλούς ποιητές αλλά και λογοτέχνες στο πέρασμα των αιώνων. Από τον Σικελιανό, τον Ξενόπουλο, τον Βρεττάκο, τον Καζαντζάκη και το Ρίτσο μέχρι τον Άλαν Πόε, την Περλ Μπακ, τον Εμίλ Ζολά, τον Στίβενσον, τον Κίπλινγκ και αμέτρητους άλλους που γέμισαν με την πένα τους σελίδες εμπνευσμένοι από την μητρότητα.
Συμπέρασμα
Αμέτρητοι οι δημιουργοί σε κάθε έκφανση της τέχνης από όλες τις χρονικές περιόδους. Και πολλοί που θα ακολουθήσουν γιατί η μητρότητα ταυτίζεται με την γνήσια ανιδιοτελή προσφορά και είναι διαχρονική πηγή έμπνευσης. Και όπως είχε πει χαρακτηριστικά και ο Άγγλος ποιητής του 19ου αιώνα, Ρόμπερτ Μπράουνινγκ, η μητρότητα είναι το σημείο που αρχίζει και τελειώνει όλη η αγάπη.
Πηγή
How We Do Both: Art and Motherhood ανακτήθηκε από howwedoboth.tumblr.com (τελευταία πρόσβαση 07/05/21)
