Βραδάκι Κυριακής. Το ραδιόφωνο παίζει χαμηλά μουσική. Κάποια στιγμή ακούγεται το «Κάπου την έχουμε πατήσει» του αγαπημένου μας «Λούκι». Δυναμώνω την ένταση και αρχίζω να σιγομουρμουρίζω. «Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια…», σκέφτηκα. Δυο χρόνια από εκείνη την Τρίτη στις 7 Φεβρουαρίου του 2017,όταν «έφυγε» από κοντά μας και ξεκίνησε το ταξίδι του για τη γειτονιά των αγγέλων για να συνεχίσει να παίζει εκεί τη μουσική του.
Το νήμα της ιστορίας του ξεκινά στις 15 Ιουλίου 1943 στην Κυψέλη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, παρ’ όλα αυτά, όμως, τον κέρδισε η μουσική και δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του αρχιτέκτονα.
Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκινά γύρω στις αρχές των ‘70s, καθώς γράφει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση που ήταν βασισμένη στο έργο της Κωστούλας Μητροπούλου «Η πόλη μας» και τα τραγούδια του ομώνυμου δίσκου τραγουδούν οι Βίκυ Μοσχολιού και Μανώλης Μητσιάς. Σειρά έχει ο δίσκος «Κόκκινη κλωστή» με τραγούδια του Νίκου Γκάτσου, τα οποία ερμήνευαν η Δήμητρα Γαλάνη και ο Μανώλης Μητσιάς. Το 1973 αποτελεί χρονιά σταθμό για την καριέρα του με την κυκλοφορία των «Μικροαστικών» σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη σε κόκκινο βινύλιο, όπου και για πρώτη φορά σ’ αυτόν το δίσκο ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ερμηνεύει δικές του συνθέσεις. Τα «Μικροαστικά» ωστόσο δε σημάδεψαν μόνο την καριέρα του συνθέτη τους αλλά και τη μουσική πορεία της χώρας μας, καθώς πριν την επίσημη κυκλοφορία τους, κυκλοφορούσαν παράνομα κατά τη διάρκεια της επταετίας της χούντας των Συνταγματαρχών και κάπως έτσι ταυτίστηκαν με μία ολόκληρη γενιά.
Και ο «Λούκι» είναι ασταμάτητος. Γράφει, γράφει συνέχεια μουσική και έτσι ακολουθούν οι δίσκοι «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» (1975), «Media Luz» (1976), «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι» (1978) και πολλοί πολλοί ακόμα. Τραγούδια με χιουμοριστικό αλλά συνάμα και έξυπνο στίχο και σπιρτόζικη μελωδία που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν από γενιές και γενιές.
Στο μεταξύ ο καιρός περνάει και κάπως έτσι φτάνουμε στο δεύτερο μεγάλο σταθμό της καριέρας του: το πάρτυ στη Βουλιαγμένη. Καλοκαίρι του 1983 και πιο συγκεκριμένα 25 Ιουλίου, πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλης κλίμακας συναυλία του. Μέσα στον παλμό του καλοκαιριού η πλαζ της Βουλιαγμένης γεμίζει με 70.000 κόσμο (κάποιοι αναφέρουν μάλιστα ότι μάλλον τελικά ήταν 100.000!) και το βράδυ εκείνο τα θερινά τα σινεμά μένουν έρημα. Στο πάρτυ αυτό συμμετείχαν καλλιτέχνες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαντώ, η Αφροδίτη Μάνου και πολλοί άλλοι, οι οποίοι κατέφθαναν στην πλωτή εξέδρα με ταχύπλοα. Ήταν μια αξέχαστη καλοκαιρινή βραδιά που από πολλούς θεωρήθηκε το ελληνικό Woodstock, ενώ ο Κηλαηδόνης με αυτό τον τρόπο ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που έβγαλε τις συναυλίες σε φυσικούς χώρους. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του η πλαζ θα πάρει το όνομά του.
Το θέατρο και ο κινηματογράφος δε θα μπορούσαν να λείπουν φυσικά από το φάσμα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Για δέκα συνεχή χρόνια γράφει μουσική για το «Ελεύθερο θέατρο»-«Ελεύθερη σκηνή» -τραγούδια από τις παραστάσεις συμπεριλαμβάνονται στο δίσκο «Πάμε μαέστρο» (1984)-, ενώ είναι και βασικός συνθέτης των παραστάσεων του «Θεσσαλικού θεάτρου» της πρώτης περιόδου. Έχει συνεργαστεί, επίσης, με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου κ.α. Παράλληλα, έχει γράψει μουσική για τις ταινίες «Οι κυνηγοί» και «ο Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και «οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη.
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Άννα Βαγενά, με την οποία γνωρίστηκε το 1972 στα τελευταία γυρίσματα της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Το προξενιό της Άννας», και μαζί είχαν αποκτήσει δύο κόρες, τη Γιασεμί και τη Μαρία. Το 1999 δημιούργησαν τη δική τους μουσική σκηνή, το «Μεταξουργείο» στο οποίο και εμφανίζονταν επί σειρά ετών.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε πει για τον Λουκιανό Κηλαηδόνη: «Νωχελής, γοητευτικός, ανάλαφρος με μια δόση μελαγχολίας, όση χρειάζονταν για να βαθύνει μέσα μας. Είχε την αγνότητα αλλά και την αριστοκρατικότητα να τραγουδήσει μόνο για πράγματα που τον συγκινούσαν βαθιά: τα σινεμά του, τις κατασκηνώσεις, τους φίλους του, τα πάρτυ τους, τα τεύχη του Μικρού Ήρωα, τη Βουλιαγμένη, τη Φωκίωνος Νέγρη…».Και τα τραγούδια αυτά θα μας συντροφεύουν πάντα και θα μας φέρνουν στο νου κάτι νύχτες με φεγγάρι, με αγιόκλημα και γιασεμιά, και όταν θα αναρωτιόμαστε που βαδίζουμε κύριοι και πως ίσως κάπου την έχουμε πατήσει, θα λέμε δε βαριέσαι, πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη, είναι η νύχτα ζεστή….
Πηγές:
https://el.wikipedia.org/wiki/Λουκιανός_Κηλαηδόνης
Παφτούνου, Σ. (2018). Βιογραφία: Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ανακτήθηκε από http://www.tralala.gr/mousikes-biografiesloukianos-khlahdonhs/ (τελευταία πρόσβαση 16.02.2019)
Ο Διονύσης Σαββόπουλος για το Λουκιανό Κηλαηδόνη: Γοητευτικός, ανάλαφρος και λίγο μελαγχολικός.(2017). Ανακτήθηκε από https://www.athensvoice.gr/culture/339715_o-dionysis-savvopoylos-gia-ton-loykiano-kilaidoni-goiteytikos-analafros-kai-ligo (τελευταία πρόσβαση 16.02.2019)
Νάτσιος, Β. (2017). Άννα Βαγενά & Λουκιανός Κηλαηδόνης: η γνωριμία, ο γάμος, τα καλύτερά μας χρόνια…Ανακτήθηκε από http://cosmopoliti.com/άννα-βαγενά-λουκιανός-κηλαηδόνης-η-γν/ (τελευταία πρόσβαση 16.02.2019)
