Μια καθημερινότητα, γεμάτη άγχος
Έχω πολύ άγχος. Οι σκέψεις μοιάζουν πιο δυνατές από εμένα.
Σε παρακαλώ, μη με κοιτάς έτσι. Δεν το επέλεξα. Ζω με αυτό και με κουράζει. Μουδιάζουν τα χέρια μου και τρέμει η φωνή μου. Προσπαθώ να αναπνεύσω κανονικά και μου είναι τόσο δύσκολο. Λες και δεν έμαθα ποτέ να αναπνέω σωστά.
Είναι μέρες που ξυπνάω καλύτερα, το ξέρεις. Έχω μια κρυφή ελπίδα πως θα τα καταφέρω.
Μην με κρίνεις
Μη μου ζητάς να μη στεναχωριέμαι, μην περιμένεις από εμένα να το ξεπεράσω γρήγορα. Δεν το ελέγχω. Δεν μπορώ να καταλάβω ούτε εγώ τι ακριβώς μου συμβαίνει. Προσπαθείς να με βοηθήσεις, το ξέρω. Μα μη μου λες τι θα έκανες στη θέση μου, μη μου λες πως υπάρχουν και χειρότερα. Το ξέρω καλά. Αν δεν έχεις κάτι άλλο να πεις, το καταλαβαίνω. Να προτιμήσεις τη σιωπή. Άσε με μόνο μου κι όταν χρειαστώ βοήθεια θα στη ζητήσω. Θα έρθω εγώ σε εσένα. Μόνο μη με πιέζεις. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις, δεν πειράζει.
Πάρε με μια αγκαλιά.
“Αυτό στο οποίο αντιστέκεστε, επιμένει”
Carl Jung
Μην με ρωτάς γιατί το νιώθω, αλλά ρώτα με τι νιώθω. Δώσε σημασία στις σκέψεις μου. Άκουσέ τες. Να πάρεις κάποιες από πάνω μου, να νιώσω λίγο πιο ανάλαφρος. Μπορεί να σου φαίνεται υπερβολικά αστείο και εγώ αδύναμος. Κι αυτό το ξέρω. Όμως προσπαθώ. Προσπαθώ πολύ να καταλάβω. Προσπαθώ να αγκαλιάσω το άγχος μου. Να μου δώσω χρόνο και να αφήσω χώρο στις σκέψεις μου. Γιατί όλο αυτό, κάτι θέλει να μου πει, και προσπαθώ να καταλάβω τι. Να μπορέσω να το αντιμετωπίσω.
Προσπαθώ να ζω με αυτό, να έχει τη σημασία του μέσα σου. Κι έτσι θα αρχίσει να μειώνεται από μόνο του. Όταν, επιτέλους, γίνει κομμάτι μου.
Προσπαθώ να είμαι ευγενικός με τον εαυτό μου
Προσπαθώ να δεχτώ τις άσχημες μέρες μου. Να μη με κρίνω, πρώτα εγώ. Να μάθω να μου μιλάω με ευγένεια, να δέχομαι τις αποτυχίες μου σαν μέρος της ζωής μου. Να μην είμαι σκληρός με εμένα.
Κι όταν έχω άγχος, προσπαθώ, να μάθω να με υπομένω. Προσπαθώ να μάθω να με συμπονώ.
Προσπαθώ να ηρεμώ τον νου μου
Κι αν για χρόνια, έδινα προτεραιότητα στη δουλειά, στην επιτυχία μου μέσα από αυτήν και σε μια ημέρα χαοτική, τώρα προσπαθώ να ηρεμώ. Να αλλάξω προτεραιότητες, να βάλω μπροστά τον εαυτό μου. Να βρίσκω, έστω πέντε λεπτά την ημέρα, για εμένα. Να σταματήσω να με γεμίζω με ευθύνες. Να αφήνω το μυαλό μου να αναπνέει. Να πηγαίνω μια βόλτα και να ακούω μουσική.
Προσπαθώ να συρρικνώσω τους φόβους μου
Προσπαθώ να ρισκάρω. Λίγο – λίγο, όσο μπορώ. Να μην αφήνω τους φόβους μου να με παραλύουν. Προσπαθώ να βγω από τα “εύκολά” μου. Να κάνω πράγματα καινούργια, να με επιβραβεύω όταν τα καταφέρνω. Στο τέλος της ημέρας, να διαπιστώνω πως το άγχος μου ήταν εκεί αλλά δεν το άφησα να με καταβάλει. Να κάνω ένα ‘τσεκ’ στη λίστα μου. Να γίνεται μικρότερη.
Χρειάζεται πολύ δύναμη, ξέρεις, να ξυπνάς το πρωί με έναν εαυτό που σε βαραίνει. Με μια ψυχή που απλά την κουβαλάς.
Δεν με νιώθεις, το ξέρω. Τυχαία δε σου έχει τύχει.
“Τα μυαλά μας δεν είναι απλά παθητικοί παρατηρητές που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Το μυαλό μας όντως αλλάζει την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα που θα βιώσουμε αύριο είναι εν μέρει προϊόν της αντίληψης που έχουμε σήμερα”
Dr Alia Crum
- Ζωγράφισε τις ανήσυχες σκέψεις σου.
- Δώσε στις αγχωτικές σου σκέψεις όνομα και ταυτότητα.
- Σκέψου μια ρεαλιστική λύση για κάθε σου ανησυχία.
- Σκέψου μια θετική πλευρά για κάθε ανησυχία σου – κατέγραψε την.
- Μίλησε σε ένα άτομο εμπιστοσύνης.
- Κάνε καθημερινές ασκήσεις χαλάρωσης.
- Θύμιζε καθημερινά στον εαυτό σου τη δύναμη σου.
Αξιοποίησε το άγχος σου για προσωπική ανασκόπηση
- Έρευνα του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης και του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας ανακάλυψε πως η ανησυχία και το άγχος μπορούν να αποτελέσουν και παράγοντες θετικής ενίσχυσης.
Πιο συγκεκριμένα, το άγχος σε λογικά επίπεδα, μπορεί να είναι απίστευτα χρήσιμο στη συγκέντρωση, στη βελτίωση της βραχυπρόθεσμης μνήμης αλλά και στη ολοκλήρωση εργασιών. Επίσης, βοηθά στη δημιουργικότητα και την εφευρετικότητα. - Σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Buffalo, διαπιστώθηκε πως οι αρνητικές εμπειρίες, που προκάλεσαν άγχος, έκαναν τους ανθρώπους που τις αντιμετώπισαν να προσαρμόζονται καλύτερα σε παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.