Ξεκινώντας τη συζήτηση για την κυκλοθυμία θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν πρόκειται απλά για ψυχικές μεταπτώσεις. Λόγω των έντονων ρυθμών της σύγχρονης καθημερινότητας, οι στιγμές που ο άνθρωπος “χάνει την μπάλα” τείνουν να πληθύνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως ελλοχεύει κάποια μορφή ψυχικής ασθένειας. Η “λεπτή γραμμή” που διακρίνει το φυσιολογικό από το μη, στην περίπτωση της κυκλοθυμικής διαταραχής, είναι η ένταση αλλά και η συχνότητα των εναλλαγών στη διάθεση. Η απώλεια, λοιπόν, της ικανότητας “ρύθμισης” των συναισθημάτων και η εκδήλωση οριακής συμπεριφοράς αποτελούν δύο βασικά χαρακτηριστικά του κυκλοθυμικού ατόμου.
Ποια είναι τα συμπτώματα της κυκλοθυμικής διαταραχής;
Στην περίπτωση που, όπως είναι φυσικό, προκύψει ένα αναπάντεχο γεγονός, ο ασθενής αδυνατεί να αντιδράσει κατάλληλα αλλά και στον βαθμό που αντιστοιχεί στην περίσταση. Ενώ μπορεί να βρίσκεται σε ένα ουδέτερο στάδιο, όσον αφορά τη διάθεση του, αυτό μεταβάλλεται ραγδαία και συνήθως “ξεσπά” με οποιοδήποτε τρόπο (π.χ. κλάμα, φωνές κ.α.). Η κυκλοθυμία εντάσσεται στην ευρύτερη κατηγορία των διπολικών διαταραχών, όπου το άτομο βιώνει έντονα υπομανιακά και καταθλιπτικά επεισόδια. Πρέπει να τονίσουμε ξανά πως η ένταση αυτής της αντίδρασης είναι συνήθως “άκαιρη” και η πλειοψηφία των ανθρώπων θα λειτουργούσε με έναν πιο ήπιο τρόπο σε ένα αντίστοιχο γεγονός. Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για ένα κατάλοιπο της παιδικής μας ηλικίας, οπότε και δυσκολευόμασταν να διαχειριστούμε διάφορες καταστάσεις που ίσως και να ήταν πρωτόγνωρες για εμάς σε εκείνη την φάση της ζωής μας.
Το κυκλοθυμικό άτομο, βιώνει την κατάσταση πολύ πιο έντονα, προκαλώντας μεγάλη αναταραχή στο περιβάλλον του. Η γκρίνια και τα νεύρα, η αδυναμία επίλυσης ακόμα και του πιο απλοϊκού ζητήματος αποτελούν ενδείξεις πως ίσως κάτι δεν πάει καλά. Επειδή οι κοντινοί άνθρωποι, του ατόμου που “νοσεί”, υφίστανται αυτές τις έντονες μεταπτώσεις, είναι ίσως και οι πρώτοι που αντιλαμβάνονται την ανάγκη να επέμβουν.
Πώς αντιμετωπίζεται η κυκλοθυμία;
Η κυκλοθυμία κρίνεται ως μία διαταραχή που έχει σαν βασικό χαρακτηριστικό της την αστάθεια, κυρίως όσον αφορά την ψυχολογία αλλά και τη συμπεριφορά που εκδηλώνει ο ασθενής. Λόγω αυτού, τόσο ο ίδιος όσο και τα αγαπημένα του πρόσωπα δυσκολεύονται να διαχειριστούν αυτή την ακραία εναλλαγή διαθέσεων. Με στόχο τη διάγνωση αλλά και την αντιμετώπιση της κυκλοθυμίας, οι ασθενείς θα πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού. Η γνωστική ψυχοθεραπεία έχει βοηθήσει πληθώρα ασθενών να μάθουν να ρυθμίζουν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις τους αλλά και να επανενταχθούν στην κοινωνική τους ζωή.
Σε ακραίες περιπτώσεις, όπου το άτομο “κινδυνεύει” από την εκδήλωση αυτών των ακραίων αντιδράσεων, οι ειδικοί δύνανται να το παραπέμψουν σε μία φαρμακευτική αγωγή, η οποία διαμορφώνεται με βάση το ιστορικό αλλά και τα συμπτώματα του (π.χ. λαμοτριγίνη).
