Στην καθημερινότητά μας όλοι ακούμε διάφορες εκφράσεις που περιέχουν τη λέξη πιθανότητα μία λέξη τόσο καθημερινή, τόσο συνηθισμένη της οποίας το νόημα πολλές φορές μπορεί να παρερμηνευθεί. Η καθημερινότητά μας, η εργασία μας, η προσπάθεια υλοποίησης διαφόρων στόχων, ακόμα και οι ανθρώπινες σχέσεις περιορίζονται και συγχρόνως εξαρτώνται από έναν πανίσχυρο παράγοντα που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει, την τύχη ή αλλιώς, την πολύ γνωστή σε όλους μας, αβεβαιότητα. Όλα τα μη ντετερμινιστκά φαινόμενα τα οποία λαμβάνουν χώρα στη ζωή μας και δεν μπορούν να περιγραφούν με φυσικούς νόμους τα ονομάζουμε τυχαία φαινόμενα, δηλαδή καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε με τη λογική να εξηγήσουμε τα αποτελέσματά τους. Για το λόγο αυτό η επιστήμη των μαθηματικών προκειμένου να ελέγξει ακόμα και αυτό το φαινόμενο της φυσικής ζωής θεμελίωσε μία από τις πιο σπουδαίες θεωρίες της, την θεωρία των πιθανοτήτων.
Οι άνθρωποι πάντα έχουν και είχαν την τάση να προσπαθούν να ερμηνεύσουν ένα φαινόμενο. Αρχικά προσπαθούν να το εξηγήσουν με τη λογική, έπειτα προσπαθούν να το εξηγήσουν με τη βοήθεια των φυσικών νόμων και όταν αποτυγχάνουν και τα δύο παραπάνω τότε συνήθως το επόμενο βήμα είναι η απόδοση της αιτίας του φαινομένου στη Θεία βούληση. Εκείνο όμως που όλοι ξεχνούν είναι ότι υπάρχει και ο παράγοντας τύχη, τον οποίο όμως κανείς δεν συνυπολογίζει. Και από τη μία φαίνεται λογικό διότι πώς είναι δυνατόν να μετρήσει κάποιος την τύχη; Για αυτόν τον λόγο τα μαθηματικά μετέτρεψαν την τύχη σε ένα «μετρήσιμο» φαινόμενο με μονάδα μέτρησης την πιθανότητα.
Τι πιθανότητα έχω να φέρω «εξάρες» στο τάβλι; Τι πιθανότητα έχω να έρθει κορώνα στη ρίψη ενός νομίσματος; Τι πιθανότητα έχω να μιλήσω σε ένα άτομο και να με συμπαθήσει; Είναι μερικά παραδείγματα της καθημερινότητας τα οποία έχουμε συναντήσει όλοι χωρίς όμως να έχουμε αναζητήσει πραγματικά την απάντηση. Και η απάντηση δεν είναι τόσο προφανής αλλά μπορεί να βρεθεί μέσα από την τεράστια αυτή μαθηματική ανακάλυψη: την θεωρία των πιθανοτήτων.
Ιστορικά οι πιθανότητες ξεκίνησαν ως μία προσπάθεια των πιο έξυπνων χαρτοπαικτών να προβλέψουν ή καλύτερα να περιορίσουν την αβεβαιότητα σε κατεξοχήν παιχνίδια τύχης, όπως τα χαρτιά, η ρουλέτα και άλλα. Αργότερα θεμελιώθηκε ως κλάδος της μαθηματικής επιστήμης με την απόδειξη και εδραίωση της θεωρίας του «Νόμου των μεγάλων αριθμών», ο οποίος αναφέρει ότι όσο αυξάνεται η πραγματοποίηση ενός πειράματος, τόσο πιο πολύ η πιθανότητα τείνει στην σχετική συχνότητα του φαινομένου. Δηλαδή όσες πιο πολλές φορές ρίξω ένα ζάρι, το αποτέλεσμα να φέρω κορόνα θα προσεγγίσει το 1/2, που είναι και η πιθανότητα.
Γιατί όμως οι πιθανότητες δεν πραγματοποιούνται συνεχώς στην καθημερινότητά μας; Γιατί απλούστατα είναι πιθανότητες και όχι βέβαια συμπεράσματα. Ακόμη ένας σοβαρός λόγος είναι ότι ο άνθρωπος δεν επιλέγει μόνο με το μυαλό του, αλλά επιλέγει και με τα συναισθήματά του. Ακόμα και όταν δεν θέλει να το παραδεχθεί ότι πίσω από την απόφαση ενός ατόμου, κρύβονται και αίτια συναισθηματικά αλλά και ψυχολογικά, τα οποία οι πιθανότητες δεν μπορούν να προβλέψουν, τουλάχιστον με την απλή τους μορφή. Είναι σωστό όμως που κάποιες αποφάσεις λαμβάνονται και με τον παράγοντα «συναίσθημα»; Αυτό είναι υποκειμενικό και οι απόψεις διίστανται. Σε κάποια θέματα ο συναισθηματικός παράγοντας είναι καίριος, διότι μας θυμίζει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα μέσο επίτευξης συμφερόντων αλλά έχει και ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Σε άλλες φορές το συναίσθημα είναι ο παράγοντας που κάνει τις πιθανότητες να μειώνονται για ένα θετικό αποτέλεσμα χωρίς όμως να επιτρέπει στον άνθρωπο να το κατανοήσει. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα και αν θέλει να το συζητήσει με τους οικείους του. Κλείνοντας, οι πιθανότητες είναι ένα μέσω μέτρησης της αβεβαιότητας που κυριαρχεί στη καθημερινή μας ζωή. Η σημασία τους έχει αποδειχθεί σε πολλές επιστήμες όπως είναι η οικονομία, η στατιστική και η ιατρική και έχουν βοηθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό στην διαμόρφωση της σημερινής εικόνας του κόσμου μας.
