Από πολύ νωρίς φάνηκε να ξέρει με τι θέλει να ασχοληθεί στη ζωή του. Στην πορεία εμφανίστηκε σε αυτήν και το παραμύθι. Οι κόρες του, η αστείρευτη πηγή έμπνευσης, αποτέλεσαν την αφορμή για την έμπνευση της πρώτης του ιστορίας. Από τότε έχει γράψει 17 ακόμη παραμύθια που προέρχονται και από προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις. Τώρα «Το μυστικό συστατικό» ζωντανεύει και γίνεται παιχνίδι στον «Κύκλο της Μελπομένης» και ο Αντώνης Ρεπανάς μας εξηγεί ο ίδιος γιατί δεν πρέπει να χάσουμε την διαδραστική παράσταση που επαναλαμβάνεται το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου στο εργαστήρι της Αννέτας Κορτσαρίδου
Επιμέλεια συνέντευξης: Γαρυφαλλιά Χατζησαββίδου
Από την αθλητική δημοσιογραφία στη συγγραφή παραμυθιών! Δύο ίσως εντελώς διαφορετικά αντικείμενα. Πως ακολουθήσατε αυτόν τον δρόμο;
Δεν είναι και τόσο διαφορετικά αντικείμενα, με την έννοια της συγγραφής. Εγώ είχα την τύχη να δουλεύω σε μεγάλες πολιτικές εφημερίδες, όπου η ποιότητα στην γραφή ήταν βασικό ζητούμενο. Άρα το αθλητικό ρεπορτάζ στις εφημερίδες αυτές, όπως για παράδειγμα η Θεσσαλονίκη του Βελλίδη, ο Αγγελιοφόρος των πρώτων χρόνων λειτουργίας του και τα Νέα με το Βήμα επί Λαμπράκη, δεν απαιτούσε απλώς καταγραφή γεγονότων αλλά και μια ιδιαίτερη γραφή. Πιο περιγραφική και πιο ποιοτική. Παράλληλα, σε αυτές τις εφημερίδες έγραφα και θέματα που αφορούσαν την ζωή βετεράνων αλλά και εν ενεργεία αθλητών, όπου η γραφή απαιτούσε να είναι πιο περιγραφική. Ήταν ένα είδος γραφής με εικόνες. Και το παραμύθι κατά την γνώμη μου πρέπει να είναι έτσι. Πρέπει να διδάσκει αλλά και να δημιουργεί εικόνες σε αυτόν που το διαβάζει. Η αλήθεια είναι ότι τα παραμύθια με ξεκούραζαν από την δημοσιογραφική καθημερινότητα γιατί δεν σας κρύβω, ότι τόσα χρόνια στο αθλητικό ρεπορτάζ είχε αρχίσει η δουλειά μου να αποκτά ως ένα σημείο τον χαρακτήρα της ρουτίνας. Η γραφή όμως, είτε έχει να κάνει με το αθλητικό ρεπορτάζ είτε με το παραμύθι, αν την αντιμετωπίζεις ως καλή τέχνη, είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα.
Το λέω γιατί έχετε μία πολύχρονη εμπειρία στον χώρο της δημοσιογραφίας που ξεκινάει ήδη από το 1986 και περιέχει ονομαστές εφημερίδες. Φαινόταν ότι ξέρατε τι θέλετε να ακολουθήσετε από νωρίς…
Πολλές φορές το σύμπαν συνωμοτεί για να πετύχεις κάτι που το θέλεις πολύ, όπως λέει ο Κοέλιο στον Αλχημιστή, ή συνωμοτεί για να πετύχεις κάτι δεν το ξέρεις ότι το θέλεις και το αντιλαμβάνεσαι στην διάρκεια. Εγώ ξεκίνησα να ασχολούμαι με την δημοσιογραφία, επειδή και ο πατέρας μου ήταν δημοσιογράφος. Ήταν διευθυντής του αθλητικού τμήματος της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη», του Βελλίδη. Πήγαινα στα γραφεία της εφημερίδας στην Μοναστηρίου μαζί με τα αδέλφια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μόλις τελείωσα το σχολείο, άρχισα να πηγαίνω και γράφω αγώνες ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, γιατί μου φαινόταν κάτι φυσιολογικό να το δοκιμάσω, δίχως να ονειρεύομαι ότι θα γίνω κάποτε δημοσιογράφος. Εξάλλου και τα αδέλφια μου είχαν αρχίσει να γράφουν ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο την ίδια σχεδόν περίοδο, αλλά δεν ασχολήθηκαν με την δημοσιογραφία. Εμένα, όπως αντιλαμβάνομαι την εξέλιξη μου, πρώτα με επέλεξε η δημοσιογραφία και μετά την επέλεξα εγώ.
Ποια ήταν η έμπνευση -ή έστω η αφορμή- που σας έκανε να γράψετε το πρώτο σας παραμύθι;
Στην στοά Κολόμβου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, υπήρχε ένα μαγαζί που ονομάζονταν «Ο καφενές του Σωτήρη». Ένας πανέμορφος χώρος, σε μια παλιά στοά, με φιγούρες, όπως οι ιδιοκτήτες, ο Σωτήρης ο Δημήτρης και η Ναταλία, που θα μπορούσαν να είναι ήρωες παραμυθιού. Εκεί είχαμε πάει με τις κόρες μου και επειδή δεν κάθονταν ήσυχα, σκέφτηκα να τους πω μια ιστορία για να ηρεμήσουν. Απέναντι μου, καθόταν ένα μεγαλόσωμο ημίαιμο σκυλί. Βλέποντας το, προκειμένου να ηρεμήσω τις κόρες μου, μου κατέβηκε η ιδέα να τους πω ότι είναι φίλος μου, ότι το όνομα του είναι Μούργος και ότι μου είπε μια ιστορία. Έτσι άρχισα να τους διηγούμαι το «Ο Μούργος και τα ποντίκια». Μου βγήκε έτσι αυθόρμητα. Λες και όντως μου το είχε διηγηθεί ο Μούργος. Άρεσε στις κόρες μου κι έτσι την επόμενη ημέρα το έγραψα για να μην το ξεχάσω. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Πάντοτε, πηγή έμπνευσης μου ήταν οι κόρες μου, η Νικολέτα και η Αμυρσώ, καθώς και οι φίλες τους.
Και ο «Μούργος» έγινε «Το μυστικό συστατικό»…
Έτσι ακριβώς. Ο Μούργος πρωταγωνιστεί σε τρία από τα 17 παραμύθια που έχω γράψει. Στο «μυστικό συστατικό» στο «Η γοργόνα και ο Μούργος» και στο «Ο Μούργος και τα ποντίκια». Είναι από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Ίσως γιατί αγαπώ πολύ τα σκυλιά και σέβομαι τα ημίαιμα αδέσποτα σκυλιά που καταφέρνουν να επιβιώσουν μέσα στον αστικό ιστό.
Θεσσαλονίκη, γιαγιά, προσφυγιά, φαγητό: Όλα αυτά τόσο οικεία και τόσο ζεστά. Έχουν κρυμμένες μέσα και προσωπικές μνήμες και βιώματα;
Η γιαγιά Μαρίκα του παραμυθιού, είναι η γιαγιά μου που ήρθε ορφανή προσφυγοπούλα από την Μπάλια της Μικράς Ασίας. Μαζί με τις αδελφές της, την Κατίνα και την Δέσποινα. Όλη η οικογένεια της χάθηκε το 1922. Ήταν εννιά αδελφές και οι γονείς τους. Μόνον τα τρία μικρότερα κορίτσια σώθηκαν επειδή ο πατέρας τους τα έστειλε εγκαίρως στην Λέσβο, με σκοπό να στείλει και τα υπόλοιπα στην συνέχεια, αλλά τους πρόλαβε ο Τουρκικός στρατός και χαθήκανε. Την γιαγιά μου και τις αδελφές της, τις υιοθέτησε ο αδελφός της μητέρας τους που είχε χάσει κι εκείνος την οικογένεια του. Βρήκε τις ανιψιές του μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Τις υιοθέτησε και τις πήρε μαζί του στην Θεσσαλονίκη. Έτσι η γιαγιά μου από Σπανού που λεγότανε στην Μπάλια, μετονομάστηκε σε Γερμανού. Όταν έγραφα το «βάζουμε λίγο αγάπη» σκεφτόμουν συνέχεια την γιαγιά μου και έκλαιγα γιατί την αγαπούσα πολύ. Εκεί που ο Μούργος φέρνει την πριγκίπισσα Αμυρσώ στο σπίτι της γιαγιάς Μαρίκας, εκείνη της κάνει μια μεγάλη αγκαλιά. Όπως αυτές τις αγκαλιές που κάνουν οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους και που κανείς μας δεν ξεχνά ποτέ στην ζωή του.
Γενικά οι ιστορίες σας είναι αφιερωμένες στη Θεσσαλονίκη;
Οι περισσότερες ναι, επειδή συνειδητοποίησα, ότι δεν υπάρχουν πολλά παραμύθια γραμμένα για την πόλη και ότι όσα υπάρχουν, δεν τα ακούγονται και τόσο πολύ. Αμφιβάλλω αν τα περισσότερα παιδιά, γνωρίζουν τον θρύλο της Θεσσαλονίκης. Της αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου που έγινε γοργόνα και σταματά τα πλοία ρωτώντας αν ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος. Τα παιδιά μαθαίνουν ιστορίες και παραμύθια για ξένα μέρη και όχι για την πόλη τους. Μάλιστα και εγώ ο ίδιος κάποια στιγμή αναρωτήθηκαν αν ο θρύλος της γοργόνας Θεσσαλονίκης υπήρξε ποτέ, ή αν ήταν αποκύημα της φαντασίας μου, επειδή όσους και αν ρωτούσα, διαπίστωνα ότι ελάχιστοι τον γνώριζαν.
Όλα αυτά έχουν εξελιχθεί σε πλέον 17 ιστορίες. Όμως ανέκδοτες. Επιθυμήσατε ποτέ να προχωρήσετε στην έκδοση κάποιας απ’ τις ιστορίες σας;
Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να εκδώσω κάποια από αυτά τα παραμύθια, αλλά οι εκδοτικοί οίκοι στους οποίους απευθύνθηκα, δεν ενδιαφέρθηκαν. Κάποιοι δεν μου απάντησαν καθόλου και κάποιοι μου έστειλαν μια επιστολή που έμοιαζε κάπως τυποποιημένη, λέγοντας μου ευγενικά ότι δεν τους ενδιαφέρουν τα παραμύθια που έχω γράψει. Μόνον ο παιδικός σταθμός «Κοπερτί» στην Βασιλίσσης Όλγας, τύπωσε σε ένα πανέμορφο βιβλιαράκι με τέλεια εικονογράφηση της Κωνσταντίνας Καπανίδου, ένα παραμύθι που είχα γράψει για τα πέντε χρόνια λειτουργίας του σχολείου. Επειδή το Κοπερτί στεγάζεται εκεί που στεγαζόταν το παλιό ιδιωτικό σχολείο Κοραής και μετέπειτα οι σχολές Δημητρέλη, έγραψα ένα παραμύθι με θέμα τις συζητήσεις μιας παρέας τούβλων στον τοίχο του σχολείου, που αναπολούσαν τις «ημέρες της δόξας» όπως της αποκαλούσαν. Τις ημέρες δηλαδή που το συγκεκριμένο κτίσμα φιλοξενούσε μαθητές και μαθήτριες. Ένα ακόμη παραμύθι, είχαν τυπώσει σε κάρτες τα ΙΕΚ Ξυνή στην Θεσσαλονίκη, με θέμα τον πράσινο Άη Βασίλη. Ένα παραμύθι με οικολογικό μήνυμα το οποίο είχαν μοιράσει κάποια Χριστούγεννα στους περαστικούς της πλατείας Αριστοτέλους.
Κι όμως «Το μυστικό συστατικό» ζωντάνεψε στον «Κύκλο της Μελπομένης»! Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή τη συνεργασία.
Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα. Είχα σταματήσει να ελπίζω ότι κάποιος θα ενδιαφέρονταν για τα παραμύθια μου, ώσπου επικοινώνησε μαζί μου Αννέτα Κορτσαρίδου, από το εργαστήρι θεάτρου «ο κύκλος της Μελπομένης» η οποία έμαθε από τον αδελφό μου ότι γράφω παραμύθια. Μου ζήτησε να της στείλω κάποια. Της τα έστειλα και μου είπε ότι της άρεσαν και ότι την ενδιέφεραν κυρίως δύο από αυτά. «Το μυστικό συστατικό» και «Ο Μούργος και τα ποντίκια». Χάρηκα πάρα πολύ και μέχρι να δω από κοντά τι είχαν ετοιμάσει μαζί με την Μαρία Καστανάρα είχα μεγάλη αγωνία.
Τελικά συγκινήθηκα πάρα πολύ όταν παρακολούθησα την πρώτη αφήγηση που πραγματοποίησαν, ενώ με εντυπωσίασε η επίδραση που είχε το παραμύθι στα μικρά παιδιά που το παρακολούθησαν.
Το ταξίδι της Αμυρσούς πραγματοποιήθηκε και η μικρή είχε για παρέα και στήριξη πολλά παιδιά που βρέθηκαν στον «Κύκλο της Μελπομένης» στις 9/2. Μάλιστα είχε τόση επιτυχία που η εκδήλωση θα επαναληφθεί το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου. Πώς είναι να βλέπετε το έργο σας να ξεπηδά από τις σελίδες και να έχει πολύ θετική αποδοχή;
Αρχικά, αρκετοί φίλοι μου, αλλά και συνάδελφοι, έμαθαν ότι έχω γράψει παραμύθια, αφού ελάχιστοι το γνώριζαν μέχρι τώρα. Μόνον όσοι φίλοι είχαν μικρά παιδιά και τους τα είχα στείλει για να τα διαβάσουν στα παιδιά τους το γνώριζαν. Χάρηκα πολύ γιατί στην πρώτη αφήγηση βρέθηκαν αρκετοί φίλοι στο θεατράκι του εργαστηρίου «Ο κύκλος της Μελπομένης» όμως πάνω από όλα χάρηκα με την αντίδραση των παιδιών. Τα παιδιά είναι οι ιδανικοί κριτές. Φάνηκε να επηρεάζονται από το συγκεκριμένο παραμύθι και να συμμετέχουν με εντυπωσιακό τρόπο.
Το παραμύθι έχει να κάνει με την αγάπη και την ευτυχία. Τι είναι ευτυχία για εσάς;
Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα που μας προκαλούν πολλά και διαφορετικά πράγματα. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος νιώθει ευτυχία, όταν καλύπτει τις ανάγκες που πιστεύει ότι έχει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Πιστεύω ότι η ευτυχία κατακτάται πολύ πιο εύκολα όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ποιες είναι πραγματικές του ανάγκες προκειμένου να τις καλύψει. Αν δεν το καταφέρουμε αυτό, τότε αναλωνόμαστε σε ένα αέναο κυνήγι των αναγκών μας, οι περισσότερες από τις οποίες δεν είναι πραγματικές, ενώ αρκετές δεν είναι καν δικές μας. Είναι ανάγκες που μας καλεί να ικανοποιήσουμε η κοινωνία, ο κύκλος ή η οικογένεια μας. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που καλύπτει όλες τις ανάγκες του. Για να το καταφέρει, πρέπει να κατανοήσει αρχικά ποιες είναι οι πραγματικές και κατά την γνώμη μου μια από τις βασικότερες είναι η αγάπη.
Η κ. Κορτσαρίδου και η κ. Καστανάρα,πέρα από το «Το μυστικό συστατικό», έχουν επιλέξει και το πρώτο σας παραμύθι, τον «Μούργο και τα ποντίκια». Πείτε μας λίγα λόγια…
Το παραμύθι «Ο Μούργος και τα ποντίκια» είναι το πρώτο που έγραψα. Εκτυλίσσεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Στην αγορά Μοδιάνο και στο Καπάνι. Ο Μούργος είναι ένας ακέραιος χαρακτήρας, ελεύθερος και Μποέμ, που λόγω της ανάγκης του για φαγητό, μπλέκει σε μια δυσάρεστη κατάσταση με τον βασιλιά των ποντικών. Για να μπορέσει να ξεφύγει, επιστρατεύει την ευφυΐα του, τις σχέσεις που έχει αναπτύξει με τους ανθρώπους αλλά και την πολύ καλή γνώση της αγοράς. Στο τέλος ξεφεύγει με τέτοιον τρόπο, από την δυσάρεστη κατάσταση στην οποία είχε μπλέξει, αφήνοντας παράλληλα τους πάντες ευχαριστημένους. Ακόμη και τον βασιλιά των ποντικών.
Θα συνεχίσει ο κος Ρεπανάς να συνθέτει τις ιστορίες του;
Η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να γράψω κάποιο καινούργιο παραμύθι. Η έμπνευση όμως, δεν είναι κάτι που μπορείς να το προγραμματίσεις. Ελπίζω σύντομα να μου γεννηθεί και πάλι η ανάγκη να γράψω.
Ό,τι και αν ακολουθήσετε σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία και ελπίζουμε οι ήρωές σας να κάνουν ακόμη πιο μακρινά ταξίδια και να ζωντανεύουν όλο και περισσότερο! Σας ευχαριστούμε!
Το «Μυστικό Συστατικό» θα επιστρέψει στον Κύκλο της Μελπομένης
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019, 19:00 – 21:00
Μετά από τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η πρώτη εκδήλωση, «Το μυστικό συστατικό» του δημοσιογράφου και συγγραφέα Αντώνη Ρεπανά επιστρέφει στο εργαστήρι θεάτρου «Ο κύκλος της Μελπομένης», το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019, 19:00 – 21:00.
Το μυστικό συστατικό που κάνει τα φαγητά και τα γλυκά νόστιμα, το ξέρει μόνο η γιαγιά της Αμυρσούς, η γιαγιά Ευτυχία. Τα φαγητά της τρελαίνουν νέους, γέρους, πρίγκιπες και βασιλιάδες. Τι θα γίνει, όμως, όταν αυτό εξαφανιστεί; Η Αμυρσώ θα προσπαθήσει να το ανακαλύψει, ξεκινώντας ένα «νόστιμο» ταξίδι αναζήτησης γεμάτο περιπέτεια, που θα την οδηγήσει στη Θεσσαλονίκη. Θα καταφέρει, άραγε, να το βρει;
Μέσα από την αφήγηση, το παραμύθι του Αντώνη Ρεπανά ζωντανεύει και πάλι στον «Κύκλο της Μελπομένης» και μας ταξιδεύει σε όμορφα μέρη της Θεσσαλονίκης. Τα παιδιά παρακολουθούν τις περιπέτειες της Αμυρσούς και τη βοηθούν στο ταξίδι της προτείνοντας λύσεις με τις ιδέες τους. «Το μυστικό συστατικό» είναι μια διαδραστική παράσταση για την αγάπη και την ευτυχία, τα δύο «μυστικά συστατικά» της ίδιας της ζωής!
Ταυτότητα εκδήλωσης
Κείμενο: Αντώνης Ρεπανάς
Αφήγηση παραμυθιού: Μαρία Καστανάρα, θεατροπαιδαγωγός
Εμψύχωση παραμυθιού: Αννέτα Κορτσαρίδου, ηθοποιός
Σκηνικά αντικείμενα – Κοστούμια: Τάσος Παπαναστασίου
Γραφιστικός σχεδιασμός: Νένα Κωνσταντινίδου – Μαρία Γαρεφαλάκη
Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου
Πληροφορίες εκδήλωσης
Ημέρα & ώρα: Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019, 19:00-21:00
Διεύθυνση εργαστηρίου: Κίμωνος Βόγα 69 & Κριεζώτου 4, 546 45, Θεσσαλονίκη
Ηλικίες: 5 – 12 ετών
Είσοδος: 5€/άτομο
Κρατήσεις θέσεων: 2310 860 004
Περισσότερα: www.melpomenicircle.gr, www.facebook.com/MelpomeniCircle και στο event της εκδήλωσης www.facebook.com/events/302788643727395
