Η Ιώαννα Λιούτσια πριν λίγες μέρες συμπλήρωσε το πρώτο της ”καρέ” ποιητικών συλλογών. Το νέο της βιβλίο κυκλοφορεί με τον τίτλο Ανοιχτά φωνήντα και δαγκωμένα σύμφωνα από τις εκδόσεις Θράκα. Η Ιωάννα Λιούτσια είναι ηθοποιός, θεατρολόγος και ποιήτρια που μετράει ήδη από πριν 3 αξιόλογες ποιητικές συλλογές. Για τη νέα της μας μίλησε στο Maxmag
Αν μετράω σωστά πρόκειται για την τέταρτη ποιητική σας συλλογή που εκδίδεται. Πώς αισθάνεσθε που η ποιητική σας οικογένεια μεγαλώνει;
Γεμάτη χαρά κι αγωνία – όπως φαντάζομαι κάθε γονιός που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί. Είναι πολύ όμορφο να πιάνεις στα χέρια σου την υλική αποτύπωση της σκέψης σου. Ωστόσο, για να συνεχίσω την παραλληλία με την οικογένεια, το καλύτερο και συνάμα πιο αγχωτικό είναι ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά σου θα κοινωνικοποιηθούν και θα κάνουν φίλους. Με άλλα λόγια ο τρόπος που θα διαβάσουν οι άλλοι τα ποιήματά σου.
Πείτε μας δύο λόγια για το νέο βιβλίο.
Πρόκειται για τη συλλογή Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα (εκδόσεις Θράκα), η οποία συγκεντρώνει σαράντα ποιήματα που γράφτηκαν την περίοδο 2016-2019. Όλα τα ποιήματα έχουν έναν χαρακτήρα βιωματικό και βιογραφικό, με την έννοια ότι οι ιδέες γύρω από τις οποίες χτίστηκαν είναι αντλημένες από μικρά καθημερινά περιστατικά, κοινωνικά γεγονότα αλλά και σκέψεις πάνω στις σχέσεις των ανθρώπων και τη θέση μας στον κόσμο σήμερα.
Όσο κι αν ξέρω και από προσωπική εμπειρία, ότι ‘’ένας καλός μάγος δεν αποκαλύπτει τα μυστικά του’’ δεν μπορώ να μην ζητήσω να μας πείτε κάτι για τον τόσο ενδιαφέροντα τίτλο της συλλογής.
Υπάρχει μια ιστορία πίσω από τον τίτλο της συλλογής. Περίπου 5-6 χρόνια πριν στη δραματική σχολή στην οποία φοιτούσα, την ώρα ενός μαθήματος ορθοφωνίας, ο δάσκαλός μας ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, μας έδωσε αυτήν την οδηγία: «Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα». Με το που ξεστόμισε αυτήν τη φράση, κάτι έλαμψε μέσα μου σαν τους γλόμπους που φωτίζουν τα κεφάλια των cartoon όταν έχουν μια ιδέα. Η δική μου ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσω αυτή τη φράση ως τίτλο στη συλλογή, θεωρώντας πως τα νοήματα κι οι διαστάσεις που αποκτά ενταγμένη σ’ ένα πλαίσιο ποιητικό, είναι πολλά και όλα σχετικά με αυτό που πρεσβεύουν τα ποιήματα της συλλογής.
Θα γίνει σύντομα κάποια παρουσίαση του βιβλίου;
Σε συνεννόηση με τις εκδόσεις Θράκα σχεδιάζουμε μία παρουσίαση στην Αθήνα στις 7 Μαίου με ομιλήτριες την ποιήτρια Παυλίνα Μάρβιν και την Βαρβάρα Ρούσσου, μέλος ΕΔΙΠ της ΑΣΚΤ και δρ. Νεολληνικής Φιλολογίας. Καλώς εχόντων, τέλος του ίδιου μήνα θα ακολουθήσει παρουσίαση και στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή του Τέλλου Φίλη, ποιητή, και της Ξένιας Συμεωνίδου (υποψήφια διδάκτορα Νεοελληνικής Φιλολογίας).
Πρόκειται για μία συλλογή που γράφτηκε εντός αυτών των όχι τόσο εύκολων ημερών που διανύουμε.
Θα γίνω μάλλον κλισέ, αλλά πότε ήταν εύκολες οι μέρες; Εισήλθα στην ενήλικη ζωή μου ακριβώς τη στιγμή που η χώρα μας εισήλθε στο πρώτο μνημόνιο. Σίγουρα η πανδημία επιβάρυνε την ήδη οικονομικά και ψυχολογικά επιβαρυμένη κατάσταση της κοινωνίας μας, αλλά είναι μάλλον ελάχιστα τα ανέφελα χρόνια – αν όντως κάποτε υπήρξαν.
Ωστόσο, όπως προείπα, το πιο πρόσφατο από τα ποιήματα της συλλογής γράφτηκε τρία χρόνια πριν. Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι πως το μόνο που άλλαξε από τότε είναι πως δυσάρεστα πράγματα στα οποία εν μέρει αναφέρεται η συλλογή (όπως το προσφυγικό, οι άστεγοι, η μοναξιά κ.ά.), αντί να βελτιωθούν, έχουν χειροτερέψει.
Γνωρίζουμε ότι η ποίηση σας είναι πάντα ένα προσωπικό ξεχωριστό ταξίδι για κάθε αναγνώστη. Ισχύει σε αυτή την περίπτωση;
Νομίζω πως η ποίηση, αλλά και κάθε είδους τέχνη, είναι ένα ξεχωριστό ταξίδι για τον καθένα, αν και όχι απαραίτητα μοναχικό. Παραφράζοντας τον Σαίξπηρ «η τέχνη είναι για όλους μαζί και για τον καθένα ξεχωριστά». Το ίδιο πιστεύω ισχύει και με τα ποιήματα. Μου αρέσουν οι δημόσιες αναγνώσεις, μου αρέσουν οι φωναχτές αναγνώσεις, το μοίρασμα όσων μας συγκίνησαν με τους αγαπημένους μας, οπότε υπό αυτήν την άποψη πιστεύω ταυτόχρονα και στη δημιουργία κάποιου είδους συλλογικότητας μέσω της ποίησης.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια; Υπάρχει υλικό στο συρτάρι;
Όσον αφορά τα εκδοτικά μου σχέδια, περιμένω να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Δωδώνη η μετάφρασή μου στο έργο του Ε. Ίψεν Η νύχτα του Αγίου Ιωάννη, καθώς και μία μελέτη μου πάνω στο γερμανικό ραδιοφωνικό θέατρο (Original Ηörspiel) της περιόδου 1945-1965. Ποιητικά υπάρχουν πράγματα στο συρτάρι αλλά σίγουρα θα κάνουν αρκετό καιρό να βγούνε προς τα έξω.
Κάποιο μήνυμα που πιστεύετε ότι θα πάρουμε από αυτό το βιβλίο;
Πιστεύω πως η ανάγνωση των άλλων φανερώνει πιο καθαρά τι ήθελες να πεις όταν έγραφες. Μου έχει συμβεί στην παράσταση Τα χέρια πάντα θα έρχονται (σκην. Μπρικένα Γκίστο) να δω τη σκηνική απόδοση ενός ποιήματός μου από τη συλλογή Συνομιλίες σε Μη+ και να αναφωνήσω «ώστε αυτό ήθελα να πω!».
