
“Εγώ κοίταγα σαλάμι. Σαλάμι κοίταγε εμένα και ξαφνικά άρχισε σαλάμι μιλάει ,φάε με Πύρρο!Φάε με!” .Σίγουρα διαβάζοντας κανείς αυτήν την φράση από την σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης», στο μυαλό του αποτυπώνεται αυτομάτως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από του ηθοποιού, Τάσου Παλαντζίδη. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του ως ηθοποιός στα 17 του χρόνια ,ο κύριος Τάσος Παλαντζίδης μετρά ήδη 47 χρόνια στον χώρο της υποκριτικής και δεν επιτρέπει ούτε στον χρόνο, αλλά ούτε στην οικονομική κρίση να τον απομακρύνουν από αυτόν. Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο maxmag.gr, ο κύριος Τάσος Παλαντζίδης εξέφρασε την άποψη του σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της χώρας , έκανε μια σύντομη αναδρομή στην πολυετή καριέρα του, αναφέρθηκε στην παράσταση “Sex and the Grexit” ,όπου πρωταγωνιστεί, καθώς και στην συνεργασία του με τον Λάκη Λαζόπουλο.
Επιμέλεια συνέντευξης: Νικολέττα Καστρινάκη
Sex and the Grexit: Η θεατρική παράσταση ,στην οποία συμμετέχετε αυτήν την περίοδο,τόσο ως πρωταγωνιστής ,αλλά και ως σεναριογράφος. Θα θέλατε να πείτε στο περιοδικό μας λίγα πράγματα σχετικά με την παράσταση ;
Αρχικά, η παράσταση δεν είναι καινούρια. Έχει ανέβει ήδη στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. Επιδιώκω να βλέπει ο κόσμος την παράσταση ει δυνατόν “τσάμπα”,προσαρμοσμένη στην εποχή. Δεν εννοώ ,δηλαδή, μόνο όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι ,αλλά και το θέμα που διαπραγματεύομαι στο έργο μου. Αφορά την γενιά την δική μου, τον τελευταίο μισό αιώνα στην Ελλάδα, έτσι όπως την έχω ζήσει εγώ ,με πολλές αυτοκριτικές ,με πολλές κριτικές θέσεις, με την κατάληξη της εποχής μας, έτσι όπως έχει καταντήσει η Ελλάδα μας και εμείς που την ζούμε.Αυτό είναι το θέμα του έργου, το οποίο είναι μια κωμωδία, έχει πολλές απρόσμενες ανατροπές,πραγματεύεται πολλά θέματα ,όχι μόνο την πολιτική και τις αυτοκριτικές. Δύο άστεγοι είναι οι πρωταγωνιστές ,οι οποίοι συζητούν για όλα αυτά τα θέματα. Στην παράσταση ,ωστόσο,μου δίνεται η δυνατότητα να κάνω ορισμένες “προσθήκες”.Σε ορισμένες παραστάσεις συμμετέχει και ένας ηθοποιός,ο Γιάννης Τοπαλίδης, ο οποίος γράφει το έργο την στιγμή που αυτό διαδραματίζεται και το βλέπει ταυτόχρονα ο κόσμος. Το έργο θα ανέβει για 4 προγραμματισμένες παραστάσεις στο θέατρο “Βαφείο”, γιατί εγώ είμαι “μπλοκαρισμένος” από θέμα χρόνου κι άλλων δουλειών ,με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο για μένα να δουλεύω την παράσταση σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αν υπάρξει παράταση παραστάσεων, δεν το γνωρίζω ακόμα.
Στην παράσταση , οι πρωταγωνιστές δεν βιώνουν και την καλύτερη φάση της ζωής τους , όπως και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού άλλωστε. Ποια κοινά στοιχεία έχουν οι πρωταγωνιστές με απλό καθημερινό μέσο Έλληνα ;
Θα έλεγα πως είναι η ταύτιση,η προσωποποίηση του μέσου Έλληνα. Ο μέσος Έλληνας βιώνει αυτήν την κατάσταση και το αποτέλεσμα το βλέπουμε τώρα. Συμβαίνουν κι άλλα πράγματα, τα οποία ας αφήσουμε καλύτερα τον κόσμο να δει με τα μάτια του.
Έχετε κοινά χαρακτηριστικά με τον ρόλο σας ;
Με τον ρόλο μου δεν θα έλεγα πως έχω κοινά χαρακτηριστικά. Συμβαίνει το αντίστροφο. Ως ηθοποιός, με ενδιαφέρει να εκθέτω αυτά που βλέπω και με ενοχλούν.Ο ρόλος αυτός έχει πολλά τέτοια στοιχεία.Είναι σαν ένα φύλλο που πέφτει στο ποτάμι και το ποτάμι το πάει εκεί που θέλει. Οι ρόλοι είναι τέτοιοι χαρακτήρες .Στέκονται αδιάφοροι και “ό,τι ήθελε ,προκύψει”. Αυτό ακριβώς κρίνω. Δεν πρέπει να είναι “‘ο,τι ήθελε,προκύψει”. Η άποψη μου είναι ότι πρέπει κανείς να πάρει θέση. Οι ρόλοι που έχουν ενδιαφέρον για εμένα, δεν είναι αυτοί που λένε αυτό που θα ήθελα να πω εγώ, αλλά αυτό που θα ήθελα να κρίνω εγώ. Υπό αυτήν την έννοια, ο ρόλος δεν έχει κοινά χαρακτηριστικά μαζί μου. Το αντίθετο θα έλεγα.
Οι εποχές που βιώνει η χώρα στέλνουν πολλούς ανθρώπους στο χείλος του γκρεμού. Πως θεωρείτε ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση;
Δεν νομίζω πως μπορούμε να δώσουμε εμείς την λύση σε αυτήν την κατάσταση. Το σίγουρο είναι πως θα πρέπει να κάνει κανείς αυτό που μπορεί, όσο καλύτερα μπορεί. Δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα, αλλά μπορείς να παλέψεις για τον εαυτό σου.Αυτό που πιστεύεις ,να το διεκδικείς. Δεν εξαρτιέται από σένα να λύσεις τα οικονομικά προβλήματα της χώρας σου, αλλά το αν και κατά πόσο θα μείνεις άπραγος. Ο Ελύτης σε ένα ποίημα του λέει “να ενοχλείς!”. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Δεν πρέπει να είμαστε άνθρωποι “του καναπέ”.Σίγουρα δεν μπορούμε να ανατρέψουμε τα πράγματα ,αλλά μπορούμε να υποστηρίζουμε αυτό που πιστεύουμε.
Για την συγγραφή του έργου δεχτήκατε τις φιλικές υποδείξεις του Λάκη Λαζόπουλου. Τι έχετε αποκομίσει από την συνεργασία σας ;
Αυτό που “πήρα” από τον Λάκη δεν είναι η καθοδήγηση στο τι να γράψω ,αλλά στον τρόπο που μπορώ να το γράψω, κυρίως στους διαλόγους. Αυτό είναι ένα στοιχείο που καθορίζει τον τρόπο ομιλίας των πρωταγωνιστών. Θα έλεγα πως έχει έναν “Λαζοπουλίστικο” χαρακτήρα. Ταυτόχρονα ,όμως, η ιδέα για τους χαρακτήρες προήλθε από την σειρά του Μουρσελά με τίτλο “Εκείνος και Εκείνος” ,η οποία προβάλλονταν παλιά στην ΕΡΤ με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τον Μιχαλακόπουλο. Αυτοί οι τύποι ,οι οποίοι είναι κατά κάποιον τρόπο “δανεισμένοι” ως προς την εμφάνιση και την συμπεριφορά τους, είναι ένα μείγμα του Λαζόπουλου και του Μουρσελά. Ο Λαζόπουλος με βοήθησε στο πως να αποτυπώσω με μεγαλύτερη ευκολία αυτούς τους ρόλους. Με βοήθησε ,επίσης, στο να έχω μια ασφάλεια για το αν αυτό που γράφω να έχει κάποιο ενδιαφέρον.
Είναι γνωστό πως έχετε ξανασυνεργαστεί με τον κύριο Λαζόπουλο και θα επιστήσω την προσοχή σας στους «10 μικρούς Μήτσους», μία απόλυτα επιτυχημένη σειρά ,η οποία επέστρεψε πέρυσι στην τηλεόραση για 5 μόνο επεισόδια. Πόσο σημαντική ήταν για εσάς η συμμετοχή στην συγκεκριμένη σειρά ;
Η σειρά ήταν από την πρώτη της προβολή πολύ σημαντική. Υπήρχαν μαγαζιά που έκλειναν για να μην χάσουν οι ιδιοκτήτες το επεισόδιο. Μιλάμε για νούμερα που είναι ανύπαρκτα πια. Για μένα, η συμμετοχή μου στην σειρά ήταν πολύ σημαντική και δεν το λέω μόνο αναφορικά με την αναγνωρισιμότητα. Αυτή λίγο πολύ υπάρχει ,δεδομένου ότι από το 1972 έως σήμερα συνεχίζω να είμαι ηθοποιός. Δεν ήταν οι “Μήτσοι” που με φτιάξανε. Ίσως να ήταν εκείνοι που με απογείωσαν. Από την άλλη πλευρά ,υπάρχουν κι άλλα πράγματα που έχω κάνει που με κάνανε γνωστό στο ευρύ κοινό. Για παράδειγμα, έχω κάνει 52 θεατρικές παραγωγές στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Αυτά για τον μέσο κόσμο είναι άγνωστα Η τηλεόραση ήταν το μέσον ,με το οποίο μπορείς να κάνεις ένα πράγμα ,είτε καλό ,είτε κακό ,να σε κάνει αναγνωρίσιμο και να το εκμεταλλευτείς.

Είχαμε χρόνια να σας δούμε στην τηλεόραση .Φέτος επιστρέψατε δυναμικά και συμμετέχετε στην σειρά «Μην ψαρώνεις». Σας είχε λείψει η τηλεόραση ;
Δεν θα έλεγα ότι μου έχει λείψει. Εμείς οι παλιότεροι ηθοποιοί , είμαστε πιο “ζόρικοι” . Ζούμε σε μια εποχή “φύρα” σε όλα τα επίπεδα. Οπότε, ουσιαστικά η παλιά τηλεόραση μου έχει λείψει. Η σύγχρονη τηλεόραση δεν θα έλεγα πως μου έχει λείψει. Αν υπάρχει κάπου κάποιο ενδιαφέρον για την εποχή ,δεν θα έλεγα “όχι”. Υπάρχουν κάποιες δουλειές που έχουν κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον ,αλλά είναι πολύ σπάνιες. Έτσι και η τηλεόραση πρέπει να σε ενδιαφέρει, ειδάλλως θα πρέπει να “περιοριστείς”, να κάνεις κάποιες δουλειές που θα ήθελες μέσα από την ψυχή σου να κάνεις. Λείπει το “πάθος” αυτήν την εποχή.
Υπάρχουν ορισμένοι συνάδελφοι σας , οι οποίοι έχουν στραφεί ενεργά στην πολιτική σκηνή. Ποια είναι η στάση σας απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς; Θα ακολουθούσατε τους συναδέλφους σας σε αυτήν την κατεύθυνση;
Σε καμία περίπτωση. Οι συνάδελφοι έχουν τους λόγους τους . Θα σας πω ,όμως, το εξής. Κάποτε ήμουν σε μια επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας ,εννοείται αμισθί. Μια συνεδρίαση λάμβανε χώρα στην Βουλή και κάποια στιγμή που βρισκόμουν στην καφετέρια της Βουλής μαζί με κάποιους βουλευτές ,με πλησίασε ένας δημοσιογράφος, μάλλον του πολιτικού ρεπορτάζ, και βλέποντας με μου είπε την εξής φράση: “Εσύ τι γυρεύεις σε αυτήν την σφηκοφωλιά;” Είπε ακριβώς αυτό που εγώ ένοιωθα. Αυτή η φράση ήταν πολύ χαρακτηριστική. Αυτή η φθορά της πολιτικής ,το να μην ντρέπεσαι για το ψέμα που λες ,για αυτό που πρεσβεύεις, με κάνουν να μην θέλω να μπλέξω με αυτόν τον χώρο.
Ας αλλάξουμε θέμα. Από ότι έχω ακούσει κι από άλλους συναδέλφους σας ,ο χώρος της υποκριτικής είναι ιδιαίτερα δύσκολος και ανταγωνιστικός, πόσο μάλλον εν καιρώ κρίσης ,όπου υπάρχει αυξημένη ζήτηση , μικρή προσφορά διαθέσιμων ρόλων και οι απαιτήσεις έχουν ανέβει. Πως μπορεί ένας ηθοποιός να επιβιώσει στον χώρο στην σημερινή εποχή;
Νομίζω πως θα μπορούσε να επιβιώσει ,όπως θα μπορούσε να επιβιώσει ένας που δουλεύει στην οικοδομή. Δηλαδή, υπάρχει οικοδομή; Κοιτάξτε. Το θέατρο, τουλάχιστον για εμάς τους παλιότερους ,γιατί έτσι το μάθαμε, υπηρετεί και κάτι άλλο πέρα από την δουλειά. Είναι “σχολείο”. Δεν ξέρω τι “δασκάλους” μπορείς να βρεις τώρα ,για να μάθεις καλά “γράμματα”, για να γίνεις καλός στην υποκριτική. Θα πρέπει ,πρώτα από όλα, να έχεις μια αγνότητα στην σκέψη σου ,να προσπαθείς να είσαι δημιουργικός και όχι ιδιοτελής. Η δημιουργία θα πρέπει να προέρχεται μέσα από ένα πλατύτερο στοιχείο. Να δημιουργείς, δηλαδή, μέσα στην κοινωνία και να εισπράττεις το αποτέλεσμα ,όσο σου ανήκει και εσένα. Όταν ,όμως,βλέπεις πως όλα αυτά γίνονται προκειμένου να προβληθείς ,προκειμένου να επιβιώσεις οικονομικά, δεν πιστεύω ότι ούτε εσύ μπορείς να κερδίσεις πολλά πράγματα, αλλά ούτε και η κοινωνία.
Εσείς υπηρετείτε την τέχνη της υποκριτικής εδώ και σχεδόν 45 χρόνια. Όλη σας την ζωή δηλαδή. Φαντάζομαι δύσκολα θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε άλλο επάγγελμα. Υπήρξαν ,όμως, φορές που τυχόν δυσκολίες σας έκαναν να σκεφτείτε την αλλαγή επαγγέλματος , πχ για βιοποριστικούς λόγους;
Είχα περάσει από τα “Ταλέντα” στα 15 μου. Μόλις σταμάτησα το γυμνάσιο, πήγα στην Δραματική Σχολή και τότε δίδονταν οι άδειες, οπότε έγινα και εγώ ένας επαγγελματίας ηθοποιός. 47 χρόνια ,για την ακρίβεια ,βρίσκομαι στον χώρο και πάντα δούλευα ανελλιπώς. Για αρκετά χρόνια στην αρχή ,δεν είχα πάρει στα σοβαρά πως θα μπορούσα να δουλέψω ως ηθοποιός και δοκίμασα να κάνω κι άλλες δουλειές, αλλά ανεπιτυχώς. Το μόνο επάγγελμα που με τάιζε , ήταν το επάγγελμα του ηθοποιού. Όσα επαγγέλματα επιχείρησα να κάνω ήταν μονάχα για βιοποριστικούς λόγους.
Το 2016 δηλώσατε σε συνέντευξη σας ότι έχετε βγει πλέον στην σύνταξη. Ωστόσο, βλέπουμε ότι συνεχίζετε να εργάζεστε . Εσείς δεν αφήνετε την ηθοποιία ή η ηθοποιία εσάς;
Δεν θα έλεγα πως “εκτονώνομαι” όπως παλιά. Από την μία πλευρά ,υπάρχουν βιοποριστικοί λόγοι στην μέση ,από την άλλη υπάρχουν πράγματα ,τα οποία θα ήθελα να κάνω ακόμα. Για παράδειγμα , θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με ορισμένα εργαστήρια και με κάποιες ομάδες υποκριτικής. Θα ήθελα να παραμείνω μάχιμος στον χώρο της υποκριτικής, στο σημείο που μπορώ να προσφέρω πράγματα από την θέση και την ηλικία που βρίσκομαι.
Είστε ένας αναγνωρίσιμος ηθοποιός. Πως σας αντιμετωπίζει ο κόσμος; Η πλειοψηφία του κοινού με ποιον ρόλο που έχετε υποδυθεί σας θυμούνται ;
Η τηλεόραση , κατά κύριο λόγο, προσφέρει αρκετή αναγνωρισιμότητα και εμένα αυτό μου το έχει προσφέρει ο ρόλος του Σκαραβαίου στους “10 Μικρούς Μήτσους” κι αυτό οφείλεται στην δυναμική που είχε ο ρόλος.Δεν ήταν απλά μια παρουσία στην τηλεόραση, αλλά μια παρουσία που είχε καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Κι άλλοι ρόλοι μπορώ να πω πως βοήθησαν στην αναγνωρισιμότητα. Για παράδειγμα , η σειρά “Γάμος με επιδότηση ΟΓΑ”, η οποία όσο προβάλλονταν ,είχε αρκετό ενδιαφέρον για τον θεατή. Όταν κάνεις μια δουλειά που αρέσει στον κόσμο,που είναι πιο πιασάρικη, πιο λαϊκή ο κόσμος σε αναγνωρίζει. Αυτά ,όμως , ανήκουν στο παρελθόν, διότι οι εποχές είναι διαφορετικές. Παρόλα αυτά, εμένα με συγκίνησε ιδιαίτερα ένα περιστατικό που μου είχε τύχει. Το 1984-1985 έπαιξα στο Κρατικό Θέατρο στην “Αυλή των Θαυμάτων” σε έναν καταπληκτικό ρόλο, τον κορυφαίο ρόλο που θεωρώ πως έχω κάνει ποτέ στο θέατρο .Μετά από 22-23 χρόνια βρέθηκα μαζί με την σύζυγο μου σε ένα μαγαζί στην Θεσσαλονίκη. Οι πωλήτριες και ο κόσμος σχολίαζαν εκεί τις δουλειές που έχω κάνει και μια κυρία πετάχτηκε και είπε: ”Εσείς τον αναγνωρίζετε από την τηλεόραση, αλλά δεν έχετε δει την Αυλή των Θαυμάτων “. Αυτό ήταν για μένα σαν να βγήκαν χίλιοι άνθρωποι να με χειροκροτήσουν! Εμένα με συγκινούν οι καλές δουλειές κι όχι οι αριθμοί.
Επαγγελματικά τι να περιμένουμε στο μέλλον από εσάς ;
Αυτό που θα περιμένω και εγώ από τον εαυτό μου. Να έχω αρκετή ενέργεια και να προσπαθώ να κάνω την δουλειά μου,ακόμα και με περιορισμένο αριθμό ευκαιριών .Να ασχολούμαι μόνο με τις ευκαιρίες, αυτές μόνο που αξίζουν. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά από τώρα για το τι θα κάνω του χρόνου ,γιατί τις περισσότερες φορές δεν κάνεις αυτό που συζητούσες, αλλά κάτι που έρχεται ξαφνικά. Αυτό που ξέρω εγώ, είναι πως θα συνεχίσω να εργάζομαι, όσο έχω αντοχές, ακόμα κι αν δεν έχω οικονομικά θέματα.
Ευχαριστούμε πολύ την κ. Άντα Κούγια για την παροχή φωτογραφικού υλικού.

Από 20/02/19, κάθε Τετάρτη στις 20:15
Στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Η Κάρυ Μπράτσο και οι φίλες της, πίνουν Cosmopolitan…. Μιλάνε για μόδα, άντρες, σεξ και για… σεξ! Αυτό συμβαίνει στο Sex Αnd The City…Γιατί στο SEX AND THE GREXIT συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο!Ο Τάσος και ο Γιάννης πίνουν ό,τι είναι σε προσφορά και έχουν ραντεβού με…τον αέρα!Δυο άντρες με μηδέν ερωτική ζωή, χωρίς δουλειά, ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, σε μια χώρα που βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια, στο γκρεμό.Παρόλα αυτά, ο Τάσος – σαν πιο <<περπατημένος>> – αναλαμβάνει να διδάξει και να προετοιμάσει τον Γιάννη, πώς να ρίξει την απόλυτη γυναίκα, ΟΤΑΝ θα έρθει η ώρα…..Πρόκειται για μια ελληνική κωμωδία γεμάτη ανατροπές και χωρίς σεξ….