Υπάρχουν πολλά βιβλία που έχω ειλικρινά αγαπήσει στο πέρασμα των αναγνωστικών μου χρόνων. Το καθένα φυσικά το ξεχωρίζω για διαφορετικούς λόγους. Επέλεξα να σας προτείνω δέκα βιβλία που μου ξύπνησαν ιδιαίτερα συναισθήματα και με άγγιξαν ποικιλοτρόπως. Κάποια από αυτά είναι παλιά μου αναγνώσματα, ωστόσο τα αγαπώ και τα θεωρώ κορυφαία. Πιστεύω ότι διαβάζοντάς τα θα τα απολαύσετε κι εσείς.
Το λάθος, του Αντώνη Σαμαράκη (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Ένα βιβλίο-σταθμός. Η αθλιότητα του καθεστώτος που επιστρατεύει μηχανισμούς εξόντωσης των ανθρώπων τους οποίους θεωρεί πιόνια ενός καλοστημένου παιχνιδιού ερήμην τους. Το αίσθημα του εγκλωβισμού από αυτές τις πρακτικές σε οδηγεί στο θυμό, θέλεις να αντιδράσεις. Όμως, στη συνέχεια γεννιέται η ελπίδα-που πάντα ζητείται- καθώς ο τεχνοκρατικός ορθολογισμός του ψυχολογικού ελέγχου καθυποτάσσεται στο ανθρώπινο συναίσθημα. Από τη μία οι πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας κι από την άλλη ο ύποπτος που κρατείται. Το μέγα «λάθος» στη σύγκρουση αυτή ο παράγοντας άνθρωπος, που τελικά είναι πάντα η απάντηση.
Η αγάπη άργησε μια μέρα, της Λιλής Ζωγράφου (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια)
Πολλές φορές η αγάπη αργεί να έρθει. Πόσο μάλλον κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες, όπως αυτές που βιώνουν οι ηρωίδες. Εδώ η αγάπη αποκτά ιδιαίτερο βάρος ως επιλογή σε δύσκολους καιρούς. Σε μια πατριαρχική οικογένεια, η Ερατώ προσπαθώντας να ξεφύγει από τη μοίρα της, αγαπάει και διώκεται γι’ αυτό, σε μια κοινωνία που πρέπει να ακολουθεί τη γνώμη των άλλων κι όχι την καρδιά της. Σύμμαχός της η Πηνελόπη, το «τέρας». Οι ηρωίδες αναδεικνύονται για το ήθος, την εσωτερική τους ελευθερία και σε παρακινούν να παλέψεις. Δύναμη παίρνεις από ένα τέτοιο κείμενο και χαρά που είσαι άνθρωπος, Ελληνίδα και γυναίκα.
Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, της Άλκης Ζέη (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Η Ελένη ζει μια Οδύσσεια. Αρραβωνιαστικιά και κατόπιν σύζυγος του Αχιλλέα, ενός γενναίου αγωνιστή της αντίστασης, καταφεύγει στην Ιταλία και μετά στην Τασκένδη. Εκεί θα βιώσει το πέρασμα από την πολιτική στην εσωτερική εξορία. Ο ήρωάς της χάνει τη λάμψη του, το όραμά του και βυθισμένος σε μια ακραία πολιτική ιδεοληψία, παγώνει την καρδιά και την ψυχή της Ελένης, που καταλήγει απόβλητη από την πατρίδα της, αλλά και εξόριστη από τον πολιτικό μύθο της νιότης της. Αυτή που ήταν μόνο η «αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», αλλοτριώνεται από την ίδια της την ταυτότητα. Συγκινητικό, ξυπνά μνήμες-πληγές, πικραίνει, αφυπνίζει.
Το βάθος της καρδιάς, της Δόμνας Κατσαμάκη (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή)
Ένα βιβλίο που αγγίζει ιδιαίτερα μέσα από τις ζωντανές εικόνες και τους δυνατούς διαλόγους του. Τα πρόσωπα οικεία, άνθρωποι δικοί σου, αγαπημένοι, που σε κάνουν κοινωνό μιας ανεξίτηλης και αληθινής αγάπης, ανθεκτικής σε στιγμές που η ζωή παιζόταν στα ζάρια ενός μάταιου πολέμου. Σε εποχές περασμένες που προτεραιότητα ήταν ο άνθρωπος και τα πηγαία αισθήματα ατσάλινα απέναντι σε οποιοδήποτε εμπόδιο συναντούσαν. Η σύγκριση με το σήμερα άλλωστε είναι εμφανής.
Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Φίλιππου Φιλίππου (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Μια ιστορία-σκιαγράφημα μιας από τις πιο ηρωικές αλλά και τραγικές φιγούρες της ιστορίας μας. Αυτός ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, που αποτελεί θρύλο, ένας άνθρωπος με όραμα μα άτυχος, είναι σαν να προκαλεί τη μοίρα του από τη στιγμή που αναλαμβάνει τα ηνία της αυτοκρατορίας. Η αφήγηση μοιάζει με παραμύθι. Κι αυτό που συγκλονίζει είναι η πίστη αυτού του ηγέτη, η σεμνότητα, το πάθος του, η πάλη του ως το τέλος, όταν χάνεται ως ένας από τους πολλούς ανώνυμους υπερασπιστές της Πόλης. Θαυμασμός και πίκρα, δέος και τιμή για τέτοιες ιερές μορφές.
Το τριανταφυλλάκι, της Jennifer Donnelly (Εκδόσεις Διόπτρα)
Μας ταξιδεύει στο Λονδίνο του 1888, εποχή του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Ο διαρκής αγώνας για επιβίωση, ο τρόμος που ξυπνά η βία και το έγκλημα, η αδικία. Και μέσα σε όλα αυτά, μια κοπέλα δυναμική, η Φιόνα Φίνεγκαν, που τολμά να ονειρεύεται ακόμα. Στηρίζεται στο ένστικτό της και στη δουλειά της, επιμένει, δεν το βάζει κάτω και τα καταφέρνει. Η δύναμη, το θάρρος, η θέληση και το πείσμα, αρετές που σε διδάσκουν πώς να αντιπαλεύεις τα δύσκολα, όταν όλα δείχνουν χαμένα. Η χαρά της νέας αρχής, όταν έχεις γλιτώσει από τα κύματα του ναυαγίου σου, αυτό είναι που σου μένει και θέλεις να συνεχίσεις.
Το αηδόνι, της Kristin Hannah (Εκδόσεις Κλειδάριθμος)
Όταν το 1939 οι Ναζί εισβάλλουν στη Γαλλία, η Βιάν αγωνίζεται να κρατήσει το σπιτικό της. Η έννοια της ρίζας που μας δένει με το παρελθόν, τα όσια και τα ιερά που ένας άνθρωπος νιώθει καθήκον του να προασπίζεται είναι το θέμα αυτού του βιβλίου, στο οποίο καθρεφτίζεται ο πόλεμος των γυναικών και η ανεξάντλητη δύναμη της ψυχής. Πόλεμος εσωτερικός από τη μια, αλλά και η επανάσταση από την άλλη, στο πρόσωπο της Ιζαμπέλ, αδερφής της Βιάν που προσχωρεί στην αντίσταση. Η έννοια του δικαίου ξυπνάει μέσα σου μαζί με τον αποτροπιασμό και την καταδίκη του φασισμού, που καταργεί ουσιαστικά τον ίδιο τον άνθρωπο.
Ρένα, του Αύγουστου Κορτώ (Εκδόσεις Πατάκης)
Μια γυναίκα γεννημένη στις αρχές του 20ου αιώνα αφηγείται σε έναν νεαρό που τυχαία τη συναντά, τη ζωή της. Και σε παίρνει μαζί της σε ένα ταξίδι, με μια φωτογραφική αφήγηση που σε περνά από τα απανωτά κύματα της θλίψης, της οργής, της τρυφερότητας, της συμπόνιας, της συγχώρεσης, της χαράς. Οδηγός αυτής της γυναίκας του αγοραίου έρωτα πάντα η αγάπη. Χιούμορ και αυθεντική μαγκιά παλιάς κοπής, μεστός και ρέων λόγος, σαρκασμός, δραματικότητα. Ένας λαός στην αυθεντική του μορφή που παρελαύνει μπροστά μας, αλήθειες που καίνε αλλά τις επουλώνει η αγάπη.
Καβαφικοί φόνοι, του Θοδωρή Παπαθεοδώρου (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Ο ντετέκτιβ Νίκος Μάντης καλείται να ξετυλίξει το κουβάρι κάποιων απανωτών και ποιητικά σκηνοθετημένων φόνων στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια. Βοηθός του ένας εκ διαμέτρου αντίθετος με αυτόν χαρακτήρας, ο δόκτορας Ξενοφών Δαρείος. Ατμόσφαιρα ιεροτελεστίας, η αγωνία και η ενορχηστρωμένη φρίκη στο κατακόρυφο. Υποβλητική η σύνδεση με την καβαφική ποίηση. Περιμένεις να σβήσουν ένα ένα τα κεριά του ποιητή κι είναι σαν να ακούς τη φωνή του σε αυτό το μυστηριακό, σχεδόν μεταφυσικό σκηνικό.
Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια, της Harper Lee (Εκδόσεις Bell)
Μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού, της Σκόουτ, και του αδερφού της Τζεμ εκτυλίσσεται η ιστορία αυτή, στο φαινομενικά φιλήσυχο Μέικομπ της Αλαμπάμα. Ο Άττικους, ο πατέρας τους που είναι δικηγόρος, υπερασπίζεται έναν έγχρωμο νεαρό εργάτη που κατηγορείται άδικα για το βιασμό μιας λευκής. Μάθημα ανθρωπιάς και συμπόνιας που μας αναγκάζει να πετάξουμε τις παρωπίδες και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Μάθημα αξιών, που πρέπει να μεταδώσουμε στα παιδιά μας και γενικά στις επόμενες γενιές. Και η επιλογή του ελεύθερου θανάτου αυτού που άδικα κατηγορήθηκε και τιμωρείται, μαχαιριά σε κάθε εφησυχασμένο.
Σχετικά με την συγγραφέα
Η Μαίρη Πίσια γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και ζει με τον άντρα της και τους δυο γιους της. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και από το 1990 εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση ως εκπαιδευτικός. Αγαπά τα παιδιά και νιώθει πως κοντά τους «κλέβει» λίγη από τη χαρά της ζωής. Πάντα όμως της άρεσε να παίζει με τις λέξεις και να ταξιδεύει μέσα από αυτές. Γι’ αυτό έχει συμμετάσχει σε συγγραφικές και ποιητικές ομάδες κι έχει βραβευτεί σε διαγωνισμούς διηγήματος και ποίησης. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε τοπικές εφημερίδες και σχολικά περιοδικά.
Η Μαίρη Πίσια εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο χώρο του βιβλίου το 2009, με τη συμμετοχή της στη συλλογή διηγημάτων «7 ψυχές 7 ζωές» (Χ. Δαρδανός). Το 2011 και το 2012 δύο θεατρικά της παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Φεστιβάλ του Θεάτρου Πέτρας και στα Πολιτιστικά Δρώμενα του Δήμου Ιλίου. Το 2012 κυκλοφόρησε η συλλογή παραμυθιών της με τίτλο «Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!» (Εκδόσεις Οσελότος), ενώ το 2014 η συλλογή διηγημάτων της «Ζωή σε δέκα καρέ» (Εκδόσεις Οσελότος). Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Στη δίνη του ονείρου» (Εκδόσεις Όστρια) εκδόθηκε το 2016, ενώ πρόσφατα, το Γενάρη του 2020 η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Ιριδίζουσες σιωπές» (Εκδόσεις Όταν). Το έργο «Τζιβαέρι μου» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2020 από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο.
