Ο ιδρυτής του μεγάλου Ιταλικού Οίκου, που έντυσε αστέρες από την Madonna έως την Cher και από την Naomi Campbell έως την πριγκίπισσα Diana, που μεταξύ των φίλων του συγκαταλέγονταν ο Eric Clapton, o Sting και o Elton John, ήταν ένας από τους πρώτους που συνέδεσε τον κόσμο της μόδας με αυτόν της μουσικής. Είναι ο Gianni Versace και φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τη δολοφονία του.
Τα Πρώτα Χρόνια
O Giovanni Maria Versace ή – όπως έγινε ευρύτερα γνωστός -Gianni Versace, γεννήθηκε τη δεύτερη μέρα του Δεκεμβρίου του 1946, στην Καλαβρία της Ιταλίας, όπου και μεγάλωσε μαζί με τα δύο αδέρφια του, τον Santo και την Donatella, ενώ ακόμα μία αδερφή τους πέθανε σε ηλικία 12 ετών από τέτανο που δεν αντιμετωπίστηκε σωστά. Η κλίση των παιδιών της οικογένειας Versace εξηγείται και από το επάγγελμα της μητέρας τους, η οποία ήταν μοδίστρα. Χαρακτηριστικά, ο ίδιος ο Gianni είπε ότι «η μόδα με βρήκε, χωρίς να χρειαστεί να κουνηθώ».
Ο Gianni επηρεάστηκε από την αρχαία ελληνική ιστορία, που κυριαρχούσε και εξακολουθεί να κυριαρχεί στην περιοχή που γεννήθηκε. Μάλιστα, κατά τη φοίτησή του στο σχολείο, σπούδασε Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά. Στον αντίποδα των κλασσικών αυτών επιρροών βρίσκεται η έμπνευσή του από τον Andy Warhol. Ο Gianni Versace ξεκίνησε τη μαθητεία του από το ατελιέ της μητέρας του, όπου απασχολούνταν ως υπάλληλοί της πολλές μοδίστρες, ενώ πριν μετακομίσει στο Μιλάνο, σπούδασε και αρχιτεκτονική.
Το 1972, σε ηλικία 26 ετών, μετακόμισε στο Μιλάνο για να κυνηγήσει μια καριέρα στο σχέδιο μόδας. Πολύ σύντομα, μόλις έναν χρόνο αργότερα, έγινε ο σχεδιαστής της νεανικής σειράς του Genny, «Byblos» και το 1977 δημιούργησε μια πιο πειραματική σειρά για την εταιρεία Complice. Έναν χρόνο αργότερα, το 1978, – έχοντας το ηθικό του αναπτερωμένο από τις προηγούμενες επιτυχίες του – ο Gianni Versace παρουσίασε την πρώτη προσωπική του κολεξιόν με γυναικεία ready-to-wear ρούχα, στο Palazzo della Permanente Art Museum του Μιλάνο, με την πρώτη του επίδειξη να ακολουθεί τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς μαζί με το λανσάρισμα της πρώτης ανδρικής σειράς. Η πρώτη μπουτίκ του Οίκου Versace άνοιξε τις πόρτες της στη Via della Spiga του Μιλάνο το 1978. Ο Οίκος Versace ήταν ανέκαθεν οικογενειακή υπόθεση, αφού τόσο ο αδερφός του, Santo, όσο και η αδερφή του, Donatella, εργάζονταν για αυτόν.
Ο Οίκος Versace
Προσπαθώ να σπάσω το σύνορο μεταξύ chic και shock.
– Gianni Versace
Advertising
Ο Versace έγινε γνωστός για τα πολυτελή και λαμπερά σχέδιά του, με τα siren φορέματα να γίνονται το σήμα κατατεθέν του. Συχνά χρησιμοποιούσε καινοτόμα υλικά, όπως το αλουμίνιο, ή πρωτοπόρες τεχνικές, όπως η «neo-couture» τεχνολογία lazer για την ένωση δέρματος με λάστιχο. Πολλά από τα ρούχα και τα αξεσουάρ του κοσμούσαν το κεφάλι της Μέδουσας. Την πρώτη του κολεξιόν υψηλής ραπτικής, το 1989, ακολούθησε το λανσάρισμα δύο ακόμα σειρών ένδυσης, τα Versus και Instante, ενώ οι δραστηριότητες του Οίκου επεκτάθηκαν σε αρώματα – το 1991 – και έπιπλα και άλλα είδη σπιτιού – το 1993.
Μια από τις πιο πολυσυζητημένες του δημιουργίες υπήρξε το μαύρο φόρεμα με τις χρυσές παραμάνες που επέλεξε η Elizabeth Hurley στην πρεμιέρα της ταινίας του τότε συντρόφου της, Hugh Grant, «Τέσσερις Γάμοι και Μία Κηδεία» το 1994. Η επιτυχία του φορέματος ήταν τέτοια που ανήγαγε την Hurley σε star εν μία νυκτί.
Οι σχέσεις του σχεδιαστή με τους stars της εποχής ήταν πάντοτε αρκετά καλές, είτε μιλάμε για θρύλους της μουσικής σκηνής, όπως η Madonna και ο Elton John, είτε για supermodels όπως η Naomi Campbell. Όπως είπε η Anna Wintour στους New York Times:
Ο Versace ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε την αξία του να έχεις διασημότητες στην πρώτη σειρά, και την αξία του supermodel, και έβαλε τη μόδα σε μια διεθνή πλατφόρμα των μέσων.
Advertising
Η επιφανέστατη πορεία του Versace επισφραγίστηκε από πολυάριθμα βραβεία, μεταξύ των οποίων τέσσερα L’ Occhio D’ Oros και ένα American Fashion Oscar το 1993. Πολλές από τις πιο ευφάνταστες δημιουργίες του βρέθηκαν στο θέατρο, αφού είχε αναλάβει τον σχεδιασμό των κοστουμιών για μπαλέτα, όπως τα Josephlegende (Strauss, 1982), Lieb Und Leid (Mahler, 1983) και Chaka Zulu (Bejart, 1989), με τη συμβολή του αυτή να αναγνωρίζεται με το βραβείο Maschera D’ Argento το 1987. Κοστούμια του, επίσης, φορέθηκαν και σε πιο εμπορικά shows της pop κουλτούρας από την Madonna, τον Elton John και την Tina Turner.
Το 1982 ο Gianni Versace γνώρισε το μοντέλο Antonio D’ Amico, με τη σχέση μεταξύ τους να διαρκεί έως το θάνατο του πρώτου. Ο D’ Amico σύντομα έκανε το πέρασμα από το Μόντελινγκ στο σχεδιαστικό κομμάτι, αφού εργάστηκε ως επικεφαλής σχεδιαστής των σειρών Instante και Versus Sport του Οίκου Versace. Λίγο πριν το ξαφνικό θάνατό του, ο Gianni διαγνώστηκε με καρκίνο στο αυτί του, γεγονός που του έδωσε λόγο να συντάξει διαθήκη παρά το ότι δεν είχε ξεπεράσει το 50ό έτος της ηλικίας του. Σύμφωνα με τη διαθήκη αυτή, ο Versace άφηνε στον D’ Amico το ποσό των 26.000 δολαρίων το μήνα για όλη τη ζωή του καθώς και τη δυνατότητα να διαμένει σε όποιο από τα σπίτια του στην Ιταλία και στις Η.Π.Α επιθυμούσε. Κατόπιν, όμως, παρεμβάσεων από την οικογένεια Versace, το ποσό αυτό μειώθηκε κατά πολύ.
Σχέδια του Gianni Versace έχουν κοσμήσει εκθέσεις σε πολλά μουσεία, όπως το National Field Museum του Σικάγο, το Royal College of Art στο Λονδίνο, το Kobe City Museum της Ιαπωνίας και το Kunstgewerbemuseum στη Γερμανία. Ο σχεδιαστής εξέφρασε τη δημιουργικότητά του και μέσα από τη συγγραφή βιβλίων, ανάμεσα στα οποία τα «Rock And Royalty», «The Art of Being You» και «Men Without Ties».
Η Δολοφονία
Το 1997 και ενώ ο Gianni Versace ήταν μόλις 50 ετών, πυροβολήθηκε θανάσιμα στην πόρτα της έπαυλής του, γνωστής και ως Casa Casuarina, στη South Beach του Miami στη Φλόριντα. Στις 15 Ιουλίου του 1997, ακριβώς 20 χρόνια πριν, ο αγαπημένος σχεδιαστής μόδας δολοφονήθηκε από τον 27χρονο Andrew Cunanan, ο οποίος βρέθηκε οκτώ ημέρες αργότερα, επίσης νεκρός, στο λεμβοστάσιο της Miami Beach, έχοντας αφαιρέσει ο ίδιος τη ζωή του. Αυτό ήταν το φινάλε μιας θανατηφόρας πορείας που αναπτύχθηκε σε διάστημα τεσσάρων μηνών μεταξύ τριών διαφορετικών Πολιτειών.
Οι δολοφονίες ξεκίνησαν στα τέλη του Απριλίου του 1997 στην Minneapolis, με πρώτο θύμα τον Jeffrey Trail, που βρέθηκε χτυπημένος άγρια στο κεφάλι με ένα σφυρί και τυλιγμένος στο χαλί του δωματίου. Από εκείνον κλάπηκε το 40άρι όπλο, που αγόρασε ένα χρόνο πριν, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του για την τροχαία και το οποίο χρησιμοποιήθηκε στους επόμενους φόνους. Τέσσερις ημέρες αργότερα, νεκρός από το όπλο αυτό έπεσε ο αρχιτέκτονας David Madson. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο ανδρών ήταν η σεξουαλική τους ταυτότητα και η γνωριμία τους με τον Andrew Cunanan. Η gay κοινότητα της εποχής είχε συγκλονιστεί και πολλοί γνωστοί του Cunanan φοβούνταν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα ή κρύβονταν ακόμα και μακριά από τα σπίτια τους. Ταυτόχρονα, η ίδια κοινότητα και το Gay and Lesbian Anti-Violence Task Force of Minneapolis παρείχε όσες περισσότερες πληροφορίες γνώριζε για την προσωπικότητα του φερόμενου ως δράστη.
Το τρίτο θύμα, ο μεγιστάνας του real estate, Lee Milian, βρέθηκε στο γκαράζ του σπιτιού του κρυμμένος κάτω από ένα αυτοκίνητο, με τη θέα προς το κατακρεουργημένο σώμα του – που έφερε τραύματα από μαχαίρι και πριόνι – να εμποδίζεται από κάποιον κάδο σκουπιδιών. Η έρευνα της αστυνομίας έδειξε πως ο Cunanan πέρασε χρόνο στο σπίτι του Miglin ακόμα και μετά τη δολοφονία, έχοντας φάει ένα σάντουιτς και χρησιμοποιώντας το ξυράφι του θύματος για να ξυριστεί πριν φύγει. Στο άκουσμα της είδησης αλλά και του τρόπου του θανάτου του Miglin, η 96χρονη μητέρα του είπε πως ο γιος της «είχε χειρότερο θάνατο και από τον Χριστό».
Απόσπασμα από τους Los Angeles Times:
Με τρεις νεκρούς και την ανάμειξη του FBI στην υπόθεση να είναι ολοένα αυξανόμενη, η αστυνομία του Σαν Ντιέγκο έψαξε το σπίτι του Cunanan για οδοντικά αρχεία προκειμένου να συσχετίσει τις δαγκωνιές στα θύματα ή το μισοφαγωμένο σάντουιτς στο σπίτι του Miglin. Κανένα αρχείο ή όνομα οδοντιάτρου δε βρέθηκε, αλλά η αστυνομία ανακάλυψε κάτω από το κρεβάτι του κάτι που της φάνηκε πιο σημαντικό: δύο βιντεοκασέτες ομοφυλοφιλικού περιεχομένου, που απεικόνιζαν σαδομαζοχιστικές και bondage σκηνές, ανάμεσα στις οποίες και μία όπου ένας άνδρας αναγκάζεται να φορέσει κουκούλα στο κεφάλι του καθώς τον χτυπούν με μαστίγιο. Έμοιαζε σαν εκπαίδευση για το περιστατικό του Miglin.
Ο τέταρτος νεκρός, ο 45χρονος William Reese, ήταν ίσως και ο πιο άτυχος από όλους, καθώς ήταν ο μοναδικός που σίγουρα δεν γνώριζε τον Cunanan, ούτε και ήταν ομοφυλόφιλος. Αντιθέτως, μάλλον βρισκόταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και είχε κάτι που ο Cunanan χρειαζόταν: ένα αυτοκίνητο. Ο Reese που εργαζόταν στο Civil War Cemetery στο New Jersey δολοφονήθηκε ώστε να μπορέσει ο Cunanan να πάρει το κόκκινο Chevrolet φορτηγάκι του και να συνεχίσει το ταξίδι του.
Σύμφωνα με το Vanity Fair, Versace και Cunanan «είχαν συναντηθεί σε κλαμπ του Σαν Φρανσίσκο, το Colossus, το 1990». Ο Versace ήταν στην πόλη ως σχεδιαστής των κοστουμιών της San Fransisco Opera. Εκείνο το βράδυ της 21ης Οκτωβρίου, αυτόπτης μάρτυρας θυμάται τον Cunanan απόλυτα ευχαριστημένο με τον εαυτό του που ο Versace έμοιαζε να τον αναγνωρίζει. «Σε ξέρω» είπε ο σχεδιαστής δείχνοντας με το δάχτυλό του τον 21χρονο τότε Cunanan και συνέχισε «Lago di Como, έτσι;» με τον Cunanan να απαντά «Σας ευχαριστώ που με θυμάστε, Signor Versace». Πράκτορες του FBI δήλωσαν στο TIME ότι οι δύο άνδρες πιθανότατα να συναντήθηκαν όντως στο Σαν Φρανσίσκο, αν και η φύση της σχέσης τους – αν υποθέσουμε ότι υπήρξε σχέση – εξακολουθεί να καλύπτεται από πέπλα μυστηρίου και ότι σίγουρα δεν γνωρίζονταν από τη λίμνη Κόμο.
Για την ημέρα του θανάτου του Versace, η υπάλληλος στο New Cafe, το οποίο είχε επισκεφθεί ο σχεδιαστής, θυμάται ότι εκείνος προσπέρασε την είσοδο, έκανε τον κύκλο και στη συνέχεια μπήκε μέσα, σαν να ήξερε ότι κάποιος τον ακολουθούσε. Ο Al Boza, εκπρόσωπος της αστυνομίας, είπε πως «ο Versace άνοιγε την πύλη της οικίας του στο Μαϊάμι όταν τον πλησίασε ένας λευκός άνδρας, περίπου 25 ετών, που φορούσε ένα γκρίζο T-shirt, μαύρο σορτσάκι, λευκό καπέλο και κρατούσε μαύρο σακίδιο, ο οποίος τον πυροβόλησε εξ’ επαφής». Και μάλιστα δύο φορές, μία στο πρόσωπο και μία πίσω από το αυτί του, στο λαιμό, με το δεύτερο τραύμα να είναι διαμπερές. Δίπλα στο άψυχο σώμα του σχεδιαστή βρισκόταν ένα νεκρό πουλί, κάτι που έκανε την αστυνομία να σκεφτεί τη Μαφία ως πρώτο ένοχο για τη δολοφονία, καθώς αυτό ήταν το σημάδι της. Τελικά, το γεγονός ήταν τυχαίο.
Το δρόμο προς την σωστή κατεύθυνση βοήθησε να βρουν ο Lazaro Quintana, φίλος του Versace, ο οποίος την ώρα του φόνου βρισκόταν στην τραπεζαρία μαζί με τον Antonio D’ Amico. Θυμάται τον ήχο από δύο πυροβολισμούς και τον Antonio να τρέχει στο παράθυρο, να φωνάζει «Όχι, όχι» και να τρέχει έξω. Στις κραυγές απελπισίας του Antonio που ρωτούσαν «ποιος το έκανε αυτό;», ο Quintana θυμάται μια γυναίκα που έδειχνε προς την κατεύθυνση που είχε τρέξει ο δολοφόνος, χωρίς να μπορεί να μιλήσει και μετά από παρότρυνση και του D’ Amicο αποφάσισε να τρέξει πίσω του. Τον κυνήγησε για μεγάλη απόσταση, απειλήθηκε και ο ίδιος με το όπλο που κρατούσε ο Cunanan και τελικά τον ακολούθησε έως την είσοδο ενός γκαράζ. Στη διαδρομή είχε βρει έναν αστυνομικό, ο οποίος και μπήκε στο γκαράζ πίσω από τον ύποπτο.
Στο εσωτερικό του γκαράζ η αστυνομία βρήκε πεταμένη μια στοίβα από τα ρούχα που ο Quintana περιέγραψε. Ο Cunanan είχε αλλάξει ρούχα, έτσι ώστε να μην αναγνωρίζεται κατά την έξοδό του από αυτό. Πίσω του είχε αφήσει το διαβατήριο και την ταυτότητά του, δίνοντας έτσι ονοματεπώνυμο στον ύποπτο της αστυνομίας. Οκτώ ημέρες αργότερα, με την αστυνομία στο κατόπι του, ο Cunanan χρησιμοποιώντας το ίδιο όπλο πήρε ακόμα μια ζωή, αυτή τη φορά τη δική του.
In Memoriam…
Τα νέα για τον θάνατο του Gianni Versace με άφησαν σε κατάσταση σοκ. Ο Gianni Versace, μαζί με λίγους άλλους, συμβολίζει την επιτυχία της Ιταλικής Μόδας σε όλο τον κόσμο. Η αντίδρασή μου είναι αυτή της απέχθειας απέναντι σε έναν τόσο αφύσικο και βίαιο θάνατο και αυτή μιας εμφανούς θλίψης.
– Giorgio Armani
Advertising
Οικογένεια και φίλοι του Versace στην Ιταλία και τις Η.Π.Α αποχαιρέτησαν τον αδικοχαμένο σχεδιαστή με διαφορετικές τελετές, ανάμεσα στις οποίες και μία που έλαβε χώρα στο Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης. Τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου της μόδας παγκοσμίως – από την Anna Wintour και τον Ralph Lauren έως τον Kalvin Klein και τον Marc Jacobs – έσπευσαν για το τελευταίο αντίο, που ειπώθηκε υπό τους ήχους των Whitney Houston, Jon Bon Jovi και Elton John, που τραγούδησαν ζωντανά.
Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψω το πώς αισθάνομαι αυτή τη στιγμή. Αυτό που συνέβη είναι παράλογο, ανεξήγητο, απαίσιο… Αισθάνομαι μόνο ατελείωτο πόνο.
– Gianfranco Ferre
Η κηδεία του έγινε σε γοτθικό καθεδρικό του Μιλάνο και μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση. Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν η Πριγκίπισσα Diana, ο Sting και η σύζυγός του, Trudy, αλλά και ο Elton John με τον σύντροφό του. Μια μικρή τελετή πραγματοποιήθηκε και στην Casa Casuarina στο Miami, όπου fans και κάτοικοι της περιοχής άφησαν λουλούδια, κεριά και στέφανα ως φόρο τιμής στον αγαπημένο σχεδιαστή.
Είμαι διαλυμένη από το χαμό ενός καταπληκτικού και ταλαντούχου ανθρώπου.
– Diana
Ο κόσμος της μόδας έχασε έναν από τους μεγάλους σχεδιαστές της εποχής μας.
Advertising
– Calvin Klein
Ο σχεδιαστής που έντυσε διασημότητες και μέλη βασιλικών οικογενειών, όπως η Diana, θα μείνει στην ιστορία της μόδας για τη ζωντάνια και την τέχνη που έφερε σε μια βιομηχανία που έως τότε θεωρούνταν αποστασιοποιημένη από την καθημερινότητα. Σε διάστημα μικρότερο των δέκα ετών έχτισε μια αυτοκρατορία αξίας 807 εκατομμυρίων δολαρίων, την οποία, μετά τον θάνατό του, ανέλαβε σε ρόλο Creative Director η αδερφή του, Donatella.
Δεν πιστεύω στο καλό γούστο. Δεν πιστεύω στο κακό γούστο. Πιστεύω στην ποιότητα και στη χαρά,σε πράγματα που κάνουν τη ζωή μας καλύτερη ή πιο χαρούμενη.– Gianni Versace
Πηγές: en.wikipedia.org | biography.com | cbsnews.com | highsnobiety.com
