Η Αγία Κόρη Ολύμπου τοποθετείται στη νοτιοδυτική Πιερία, κοντά στην Παλιά Βροντού. Σε μια από τις πιο εντυπωσιακές χαράδρες του Ολύμπου βρίσκεται χτισμένο το εκκλησάκι της Αγίας Κόρης. Σε απόσταση 5 χλμ. από το χωριό Βροντού, ένα μονοπάτι από 169 σκαλιά κατηφορίζει στριφογυριστά μέσα στην ρεματιά και την καταπράσινη ομορφιά του Ολύμπου. Στο τέλος των σκαλοπατιών, μια γέφυρα ενώνει τις δύο πλαγιές της ρεματιάς και οδηγεί απευθείας στην είσοδο του προσκυνήματος.
Το προσκύνημα είναι αφιερωμένο σε μια άγνωστη όμορφη κόρη, η οποία κατέφυγε εκεί, για να ξεφύγει από τους Τούρκους. Το εκκλησάκι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικής ομορφιάς της περιοχής και είναι χτισμένο γύρω από ένα δέντρο. Δίπλα στην είσοδό αναβλύζει το αγίασμα της Αγίας Κόρης, το οποίο οι πιστοί θεωρούν θαυματουργό και προσέρχονται για να πιουν. Πολλοί είναι, επίσης, εκείνοι που μαρτυρούν δεκάδες θαύματα.
Ο βίος της Αγίας Κόρης
Η Αγία Κόρη, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση και τις διηγήσεις των κατοίκων της Βροντούς, καταγόταν από ένα χωριό των Ιωαννίνων. Δεν γνωρίζουμε όμως το όνομά της, την καταγωγή της και την ακριβή προέλευσή της. Για αυτό η λαϊκή παράδοση την ονόμασε Αγία Κόρη, δηλαδή Άγιο κορίτσι.
Η πρώτη εκδοχή
Ο θρύλος λέει ότι η Αγία Κόρη ήταν ένα εκπληκτικής ομορφιάς κορίτσι που έζησε κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας σε κάποιο από τα χωριά της Ηπείρου. Η εποχή στην οποία έζησε πιθανότατα ήταν επί Αλή Πασά (1788-1822 μ.Χ.). Ο Τούρκος Αγάς την ήθελε για το χαρέμι του και έδωσε εντολή σε ένα απόσπασμα να την οδηγήσει σε εκείνον. Κάποιος όμως από το απόσπασμα, ελληνικής καταγωγής, πρόλαβε και την ειδοποίησε. Η κοπέλα όντας αφιερωμένη στο Θεό, αρνήθηκε να υποκύψει στη σκλαβιά και την ατίμωση. Πήρε μαζί της το εικόνισμα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας και χάθηκε μέσα στα βουνά.
Μετά από πολλές κακουχίες, έφθασε στον Όλυμπο, βρίσκοντας καταφύγιο στην περιοχή δίπλα στο εξωκλήσι της Αγίας Τριάδας στην Παλιά Βροντού. Υπάρχει πιθανότητα να τη βοήθησαν να φτάσει ως εκεί Ηπειρώτες ξυλουργοί, οι οποίοι πήγαιναν κάθε χειμώνα στον Όλυμπο για να δουλέψουν ως υλοτόμοι. Ο Αλή Πασάς που κατασκόπευε τα πάντα, πληροφορήθηκε ότι βρισκόταν κρυμμένη στη Βροντού και έστειλε ανθρώπους του για να την πιάσουν.
Κυνηγημένη η Αγία Κόρη έφυγε στο τελευταίο της καταφύγιο, στη βαθιά χαράδρα. Εκεί απέφυγε να πλησιάζει ανθρώπους από φόβο μήπως ανακαλύψουν το καταφύγιό της. Κατά το διάστημα της παραμονής της στη χαράδρα ανακάλυψε μια σπηλιά όπου και κρυβόταν. Τρεφόταν με ρίζες και κράνα και ότι άλλο έβρισκε, επιλέγοντας να απαρνηθεί τα εγκόσμια και να ζήσει με εγκράτεια και αγνότητα. Πολλοί από τους βοσκούς την πλησίαζαν και της έδιναν τροφή, αλλά εκείνη κρατούσε μυστική την ταυτότητά της και την μαρτυρική ιστορία της. Δεν είναι γνωστό πόσα χρόνια έζησε πριν πεθάνει από τις κακουχίες και τις στερήσεις.
Μετά από καιρό, οι κάτοικοι τη βρήκαν νεκρή μέσα στη ρεματιά, στον τόπο όπου σήμερα είναι το εκκλησάκι και το αγίασμά της και την έθαψαν στον ίδιο τόπο κοντά στη σπηλιά όπου κρυβόταν.
Η δεύτερη εκδοχή
Μια ακόμη εκδοχή είναι ότι όταν η Αγία Κόρη έφτασε στον Όλυμπο, ο Πασάς έστειλε απόσπασμα με σκυλιά για να την φέρουν νεκρή ή ζωντανή. Κυνηγημένη και εξαντλημένη, κρύφτηκε σε μια κουφάλα ενός δέντρου και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας την βοήθεια της Παναγίας. Οι προσευχές της εισακούστηκαν και ο κορμός έκλεισε γύρω της. Φυσικά, οι Τούρκοι δεν την βρήκαν πουθενά και γύρισαν πίσω για να πούνε στον Πασά πως η κοπέλα χάθηκε.
Έπειτα από χρόνια, ένας υλοτόμος κόβοντας ένα δέντρο, βρήκε μέσα στον κορμό ένα γυναικείο σκελετό. Από το κομμένο δέντρο άρχισε να αναβλύζει αγιασμός. Τότε, όσοι γνώριζαν την ιστορία της κόρης στην περιοχή, έκαναν την σύνδεση και έχτισαν στη μνήμη της ένα εκκλησάκι γύρω από το δέντρο.

Η Αγία Κόρη Ολύμπου ως τόπος προσκυνήματος
Μετά το θάνατό της, διάφοροι προσκυνητές επισκέπτονταν το προσκυνητάρι της και την εικόνα της Παναγίας που είχε φέρει μαζί της. Είναι αρκετές οι μαρτυρίες ανθρώπων ότι πριν το 1940 στο μέρος υπήρχε και το εικόνισμα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας, το οποίο όμως χάθηκε. Δυστυχώς όμως, δεν μας είναι γνωστό ούτε πότε εξαφανίστηκε, ούτε για ποιο λόγο. Πιθανότερες εκδοχές είναι είτε η κλοπή από αρχαιοκάπηλους ή η φθορά της λόγω χρόνου.
Οι κάτοικοι της περιοχής έχτισαν εκεί ένα εκκλησάκι αρχικά απλό χωρίς ρυθμό και αρχιτεκτονική. Με τον καιρό η Αγία Κόρη αναγνωρίστηκε ως Αγία στη συνείδηση όλων των κατοίκων. Το νερό που ανάβλυζε κάτω από το προσκυνητάρι της έγινε αγίασμα και πολλοί μαρτυρούν δεκάδες θαύματα.
Παλαιότερα, υπήρχαν και κάποιες ευλαβικές συνήθειες των προσκυνητών. Όταν επισκέπτονταν το προσκυνητάρι ήταν αμίλητοι. Επίσης, δεν πήγαιναν ξανά την ίδια μέρα. Μάλιστα, επειδή η Αγία Κόρη ήταν παρθένος, ποτέ δεν πήγαιναν κοντά στο προσκυνητάρι ταυτόχρονα άνδρας και γυναίκα, λόγω σεβασμού. Η Αγία Κόρη δεν αναγνωρίστηκε επίσημα από την Εκκλησία ως Αγία, διότι δεν υπήρχαν ακριβή στοιχεία για την ταυτότητά της. Έχει, όμως, αναγνωριστεί ως Αγία στη συνείδηση του λαού. Το ταπεινό προσκύνημα με τον καιρό μετατράπηκε εκτός από χώρο φυσικής ομορφιάς και αναψυχής και σε πνευματικό κέντρο της περιοχής.
Η μνήμη της γιορτάζεται την ημέρα της Αγίας Τριάδας.
