Διαγωνισμός Διηγήματος - Page 3

Καθόταν στο παγκάκι του πάρκου, όπως έκανε κάθε πρωί πριν ξεκινήσει την δουλειά του διαβάζοντας την εφημερίδα, πίνοντας τον καφέ του, τον οποίο είχε πάρει από το απέναντι ακριβώς καφενεδάκι…

….και κάποτε σταμάτησαν επιτέλους οι κλαγγές των όπλων, σταμάτησαν να ηχούν τα τύμπανα του πολέμου αν όχι εντελώς ακούγονταν έστω όλο και πιο μακριά. Οι νικητές μπήκαν στην πόλη θριαμβευτικά…

Βρέχει, βρέχει πολύ και ξεχείλισαν ξεροπόταμοι, μπαζωμένα ρέματα, ισόγεια και υπόγεια σπιτιών και πάει λέγοντας. Και μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό, έχω κι’ εσένα ω ποιητή μου, να υμνείς τη…

Ώρα δώδεκα παρά δέκα πρώτα λεπτά. Ο δείκτης του μεγάλου ρολογιού που δέσποζε επιβλητικά στην πρόσοψη του σιδηροδρομικού σταθμού, μετρούσε, λες, μαζί με τα λεπτά και τους χτύπους της καρδιάς…

Κάποιες αθώες ψυχούλες ορκίζονται πως βλέπουν τα βράδια «στου Τζαμάλ τη γωνιά», όπως έχουν ονομάσει τον τόπο πίσω απ’ το σχολείο, έναν μικρό άγγελο να ‘χει σκεπασμένο το πρόσωπό του…

Απόψε κάνει πολλή ζέστη στο διαστημόπλοιο μου. |Ίσως να το κάνουν πιο ζεστό και τα μηχανήματα που δουλεύουν συνεχώς, συνοδεύοντας τη μοναξιά μου με το συνεχόμενο σιγανό βόμβο τους .…

Βρέχει…Αυτή η αίσθηση της γλυκιάς μελαγχολίας που σε κάποιους ανθρώπους προκαλεί αισθήματα ανείπωτης θλίψης και εκνευρισμού, στην Νάντια προκαλούσε κύματα εσωτερικής ευφορίας και δημιουργικότητας. Από μικρή εξάλλου είχε μια λατρεία…

ΕΛΙΖΑ: Εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη του 2008, θύμιζε Αύγουστο. Η θερμοκρασία ήταν περίπου 40 βαθμοί και ο ήλιος έκαιγε, την ώρα που το ιδιωτικό αεροπλάνο του πατέρα…

Η μόνη μου λύση ήταν εκείνος ο τόπος. Εκείνο το σπίτι. Εκεί μπορούσα να ψάξω, μόνο, για απαντήσεις. Μόνο στάχτες θα βρίσκονται εκεί κατά πάσα πιθανότητα, αλλά και πάλι…Ίσως μέσα…

Ίσως καταφέρω να σε ξεχάσω Πήγε 5:45 το πρωί και ακόμη να κοιμηθώ. Περνώ και ξαναπερνώ φωτογραφίες ακούγοντας Elliot Smith . Οι αναμνήσεις ξέρουν να χτυπούν τον άνθρωπο. Πιο συχνά…

Το καλοκαίρι είχε μπεί για τα καλά. Εποχή που λάτρευε η Κορίνα,μια ύπαρξη ετών εικοσιεφτά,φύση χαρούμενη και χαλαρή. Εκείνο το πρωινό του Ιουνίου την βρήκε κεφάτη να προγραμματίζει το μεσημεριανό…

Τώρα, ζήσε στο τώρα σαν να μην ζούσες στο μετά ποτέ ή να σαν να ζούσες στο τώρα για πάντα. Εδώ, τώρα σκέψου πως είσαι εδώ μαζί του, ή μάλλον…

Ένας ναυτίλος είναι η Γη μέσα στο Χρόνο, ένας αρμενιστής στον ούριο άνεμο του Σύμπαντος. Aν κάποιο πλάσμα αλλόκοσμο μπορούσε μέσα από το φράγμα του Χρόνου την τωρινή εικόνα της…

«Αννα μου που εισαι?Σε παιρνω  απο το πρωι, μόλις πάρεις το μήνυμά μου επικοινώνησε άμεσα μαζί μου. Ανησυχώ κοριτσάκι μου!» «Καλή μου Σάρα, πάντα με σκέφτεσαι και ανησυχείς για μένα.…

Ζω, αναπνέω  και κινούμαι δίπλα σας εδώ και αιώνες… Δεν με αντιλαμβάνεστε καν, αν δεν το θέλω εγώ ο ίδιος… Είμαι τόσο παλιός όσο η γη… τόσο γρήγορος όσο ο…

Η μικρή αίθουσα του βιβλιοπωλείου είχε πλέον αδειάσει. Ο Στάθης μαζί με τον ιδιοκτήτη του «Γράμματα και Αριθμοί» έκαναν έναν μικρό απολογισμό της παρουσίασης του πρώτου βιβλίου, του μυθιστορήματος που…

Ο Id εμφανίστηκε έξω από το παράθυρο τη συμφωνημένη ώρα. Τα οκτώ τριχωτά πόδια του κόλλησαν μαύρες βεντούζες στο τζάμι. Του άνοιξε διστακτικά. Με ένα πλαφ! τα ξεκόλλησε ένα-ένα αφήνοντας…

Η Κρυστάλ κοιτούσε για αρκετή ώρα το μικρό κουτί που κρατούσε στα χέρια της. Ήθελε όσο τίποτα άλλο να μάθει την αλήθεια, όμως φοβόταν παράλληλα αυτά που θα ανακάλυπτε. Πήρε…

Μέσα σ’ εκείνο το στενό, μαύρο φόρεμα με την αποκαλυπτική πλάτη, έδειχνε τόσο κομψή, που ήταν σχεδόν αδύνατο να μη μαγνητίσει κάθε βλέμμα. Τα μαλλιά της, στο ίδιο χρωματικό μοτίβο…

Έπειτα από αρκετό καιρό επιστρέφω στον τόπο εκείνο που μεγάλωσα.. Στον τόπο που ήρθα με την οικογένειά μου ως ξένος και τώρα, είκοσι χρόνια μετά, τον νιώθω δικό μου σα…

«Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα. Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή…» Κ. Καβάφης Το φθινόπωρο του 2008 μετακόμισα στα Γιάννενα όπου σπούδασα…

Κανείς δεν περίμενε πως ένα τόσο όμορφο πρωινό θα μπορούσε να μετατραπεί σε κόλαση . Δεν πέρασε από κανενός το μυαλό πως μια τόσο όμορφη μέρα θα μπορούσε να οδηγήσει…

Το πρωί, αφού έψησε τον καφέ -ελληνικός στην χόβολη- αφού μούσκεψε το προχθεσινό ψωμί που τώρα ήταν παξιμάδι, βγήκε στην αυλή της να σκουπίσει, ως το συνήθιζε. Η ψάθινη σκούπα…

Δύσκολο να είσαι λύκος. Πολύ δύσκολο. Κατ’ αρχήν, όλοι σε παίρνουν με κακό μάτι. Γιατί; Γιατί, βασικά, σε όλα τα παραμύθια κάποιον τρως. Βέβαια, θεωρείσαι σαρκοφάγο ζώο, άρα όντως πράγματι…