Wong Kar-Wai. Ελάχιστοι κινηματογραφικοί δημιουργοί είναι ταυτόχρονα τόσο σπαρακτικοί και ποιητικοί όσο αυτός.
Από τους σκηνοθέτες που επιβάλλουν έντονα τις διαθέσεις τους σε κάθε ταινία, χάρη στην κατάλληλη χρήση του χρώματος σε καθεμιά από αυτές.
O Wong Kar-Wai, γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1958 στην Σαγκάη της Κίνας. Σε ηλικία 5 ετών μετακόμισε στο Χονγκ Κονγκ. Εκεί μυήθηκε στην τέχνη του κινηματογράφου, περνώντας πολλές ώρες στα σινεμά της πόλης. Τελειώνοντας το σχολείο φοίτησε στο Polytechnic College του Χονγκ Κονγκ όπου και σπούδασε γραφιστική. Το δημιουργικό του πνεύμα όμως αναζητούσε συνεχώς νέους τρόπους να εκφραστεί. Έτσι ο Wong Kar-Wai, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ως μέλος των Wing Scope Co. και In-Gear Film Production Company, άρχισε να ασχολείται με συγγραφή σεναρίων και τη σκηνοθεσία, έχοντας ως μέντορα τον ιδρυτή των εταιρειών και διάσημο κινηματογραφικό παραγωγό του Χονγκ Κονγκ, Alan Tang.
Έχοντας κάνει τα πρώτα βήματά του δίπλα στον Tang, προς το τέλος της δεκαετίας του 1980, ο Wong Kar-Wai ήταν έτοιμος να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, «Καθώς Κυλούν τα Δάκρυά μας», που κυκλοφόρησε το 1988. Η ταινία φόρος τιμής στον Martin Scorsese, εξελίχθηκε στο ένα από τα πιο επιτυχημένα, εισπρακτικά, φιλμ του σκηνοθέτη. Κέρδισε την προσοχή του κοινού, που χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 1991 για το επόμενο σκηνοθετικό εγχείρημα του Wong Kar-Wai. Στις «Άγριές μας Μέρες», όπως είναι ο τίτλος του, ο σκηνοθέτης καταπιάνεται με το «αγαπημένο» του θέμα, τη νοσταλγία. Η ταινία εκτιμήθηκε από κοινό και κριτικούς οδηγώντας τον Wong Kar-Wai, στα Κινηματογραφικά Βραβεία του Χονγκ Κονγκ. Πολλοί χαρακτήρισαν τις «Άγριες Μέρες» ως τον κινέζικο «Επαναστάτη Χωρίς Αιτία», ωστόσο ο σκηνοθέτης όταν ρωτήθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του πώς κρίνει τον παραλληλισμό, απάντησε ότι τον ακούει πρώτη φορά.
Η δεκαετία του ’90 αποδείχτηκε άκρως δημιουργική για τον Wong Kar-Wai. Έχοντας πλέον τη δική του εταιρεία παραγωγής, την Jet Tone Films, σκηνοθέτησε πέντε ταινίες. Ανάμεσά τους, «Το Δάσος του Chung King», «Έκπτωτοι Άγγελοι», το ακριβό αλλά τελικά αποτυχημένο στο Box Office, «Ο Περιπλανώμενος Ξιφομάχος» και το «Ευτυχισμένοι Μαζί». Για το τελευταίο, που πραγματεύεται τη ζωή ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού, ο Wong Kar-Wai βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Το εν λόγω βραβείο σκηνοθεσίας έχει διπλή σημασία μιας και όχι μόνο είναι το πρώτο του Wong Kar-Wai, αλλά αποτελεί και το πρώτο της κατηγορίας που απονέμεται σε Κινέζο κινηματογραφιστή.
Η επιτυχία στις Κάννες επαναλήφθηκε το 2000, με το επόμενο φιλμ του, «Ερωτική Επιθυμία». Το φιλμ αυτό, που άλλαξε τρεις τίτλους «Beijing Summer», «Three Stories About Food» και «A Story About Food», τελικά ονομάστηκε «Ερωτική Επιθυμία» (In the Mood for Love), από το ομώνυμο τραγούδι του Brian Ferry. Εκτός όμως από τον σκηνοθέτη, η ταινία ταλαιπώρησε και την πρωταγωνίστρια Maggie Cheung, που καθημερινά περνούσε 5 ώρες στο μακιγιάζ, παρομοιάζοντας το γύρισμα «με μια μακροχρόνια ασθένεια». Οι κόποι απέδωσαν κι έτσι η «Ερωτική Επιθυμία» προτάθηκε για Χρυσό Φοίνικα και κέρδισε βραβείο ερμηνείας για τον άντρα πρωταγωνιστή, Tony Leung Chiu Wai.
Ο Wong Kar-Wai, χρησιμοποιώντας τις δομές της κινηματογραφικής βιομηχανίας και τους μηχανισμούς της δημιούργησε έργα που εκ πρώτης όψεως στηρίζονται στους ηθοποιούς σταρ και στα στερεότυπα των κινηματογραφικών ειδών. Όμως η ανανεωτική κινηματογραφική γραφή του κρύβει γνώση του για δημιουργούς όπως οι Antonioni, Godard και Resnais. Οι αφηγηματικές του καινοτομίες επηρεάζονται από τους λατινο-αμερικάνους μυθιστοριογράφους. Η πολύχρωμη αισθητική και ρυθμική αίσθηση αναδύονται στις ταινίες. Οφείλονται στην καθοριστική συμβολή των συνεργατών του, Chris Doyle και William Chang, δημιουργώντας ένα πρωτότυπο και μοναδικό αποτέλεσμα.
Έχει δοκιμαστεί σε πολλά κινηματογραφικά είδη. Ρομαντική κωμωδία, μελοδράματα, αστυνομικές ταινίες, ταινίες πολεμικών τεχνών. Στα έργα του Wong Kar-Wai, μπορούμε πάντα να διακρίνουμε ένα κοινό θεματικό πυρήνα. Όλες του οι ταινίες περιστρέφονται γύρω από το θέμα του ανέφικτου, του χωρίς ανταπόκριση έρωτα. Οι ήρωες του στιγματίζονται από μια μελαγχολία και αγωνίζονται απεγνωσμένα να απελευθερωθούν από τα μαρτύρια του έρωτα. Να χαράξουν νέες πορείες στην ζωή τους. Όμως πέρα απ’ αυτό, ο Wong Kar-Wai, θέτει το ζήτημα της μνήμης. Της σχέσης του ατόμου με την βιωμένη εμπειρία, της κυριαρχίας του παρελθόντος στο παρόν. Απεικονίζει τον πολλές φορές μάταιο αγώνα για απελευθέρωση του ατόμου από την δυναστεία της μνήμης.
