Ζω, αναπνέω και κινούμαι δίπλα σας εδώ και αιώνες… Δεν με αντιλαμβάνεστε καν, αν δεν το θέλω εγώ ο ίδιος… Είμαι τόσο παλιός όσο η γη… τόσο γρήγορος όσο ο αέρας, τόσο δυνατός όσο οι φουρτούνες της θάλασσας… Και δεν είμαι μόνος μου…
Οι μνήμες μου φτάνουν στις αρχές του δικού σας πολιτισμού… Όσο πιο παλιά, τόσο πιο εύκολα ήταν για μένα… Γιατί τότε με είχατε σα Θεό. Παντού δείχνατε φόβο και σεβασμό και κάνατε πρόθυμα ότι σας ζητούσα!
Βλέπετε, είχα υπερφυσικές ιδιότητες που το δικό σας είδος τις κοιτούσε με δέος! Πρώτα πρώτα δεν πέθαινα, κι αυτό από μόνο του ήταν για όλους εσάς ένα θαύμα. Για την ακρίβεια μόνο ένας τρόπος με σκοτώνει κι αυτός σίγουρα δεν είναι ένα παλούκι στην καρδιά!
Πέρα από –σχεδόν- αθάνατος, έχω επίσης την ικανότητα να επιβάλλω στους ανθρώπους τη θέληση μου. Μπορώ με μια ματιά μου και μόνο να επηρεάσω το μυαλό των περισσότερων από εσάς… Πολλοί λίγοι άνθρωποι στο διάβα των αιώνων (που μου φάνηκαν ομολογώ εξαιρετικά ενδιαφέροντες και οι περισσότεροι τελικά έγιναν τροφή μου), είχαν την ικανότητα να αντισταθούν στη δύναμη μου αυτή!
Τέλος, μπορώ να γίνομαι αόρατος όταν χρειάζεται, τουλάχιστον για τα δικά σας μάτια… Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να ξεφεύγω συχνά από δύσκολες καταστάσεις, όπως παλιότερα τα κυνήγια μάγων και μαγισσών!
Βέβαια αυτό που φαντάζει σαν τέλεια ζωή έχει και μεγάλα μειονεκτήματα, όπως άλλωστε όλα τα όμορφα πράγματα! Το μεγαλύτερο από όλα είναι ότι το σώμα μου δεν δέχεται τίποτε άλλο για τροφή η ποτό πέρα από το αίμα! Η όραση και η όσφρηση μου δουλεύουν πολύ καλά, πολύ καλύτερα από τις δικές σας αισθήσεις. Απολαμβάνω την όψη και τη μυρωδιά των φαγητών και των ποτών, αλλά δεν μπορώ να τα δοκιμάσω. Έχω λαχταρήσει να φάω ή να πιω διάφορα ανά τους αιώνες, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα.
Με στενοχωρεί πολύ που στερούμαι τον ήλιο… Σε αυτό οι θρύλοι λένε ολοκάθαρα την αλήθεια… Πλάσματα σαν και μένα μπορούν ελεύθερα να κυκλοφορούν μόνο από το σούρουπο ως την ανατολή…. Έχω να δω το ξημέρωμα χιλιάδες χρόνια… Και για να σταματήσω στο μυαλό των πιο τολμηρών από εσάς κάθε ιδέα, το φως δεν μας σκοτώνει όπως νομίζετε… μας τυφλώνει και κάποιους μας τρελαίνει, αλλά μας αφήνει ζωντανούς και το ίδιο επικίνδυνους…
Θα μου πεις δεν αξίζουν όλα αυτά μπροστά στο δώρο της αιωνιότητας? Τα ξεπερνάς με τον καιρό είναι η αλήθεια! Μαθαίνεις να ζεις με τους κανόνες και τους νομούς της φύσης σου. Ένα όμως από αυτά που βαραίνουν πολύ είναι η απόλυτη μοναξιά που καθένας του είδους μου έχει για μεγάλες περιόδους στην απέραντη ζωή του!
Δεν μας επιτρέπεται να ερωτευόμαστε θνητούς. Είναι ένας νόμος άγραφος που πρέπει να τον τηρούμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Οι θνητοί γερνάνε γρήγορα, ενώ εμείς παραμένουμε πάντα στην ωριμότητα της νιότης! Αν αγαπήσουμε κάποιον θνητό, θα τον δούμε μπροστά στα μάτια μας να γερνά και στο τέλος να πεθαίνει. Κι αν γλιτώσουμε την τρέλα από το μαρτύριο αυτό, αν δεν θέλουμε κι εμείς να ακολουθήσουμε αυτόν που αγαπάμε στο θάνατο, πάντως θα πέσουμε σε μελαγχολία αιώνων…
Σε πολλές ταινίες δείχνουν τους αθάνατους να βυθίζουν τα δόντια τους στο λαιμό κάποιου θνητού και να τον κάνουν κι αυτόν αθάνατο! Σας βεβαιώ πως είναι κάτι που μόνο δυο φορές στη ζωή μου επιχείρησα, μια που χρειάζεται, να ανακατεύουμε το δικό μας αίμα με το αίμα του θνητού, ενώνοντας τις φλέβες μας για κάποιες ώρες. Σχεδόν κανένας δεν επιβίωσε με τις φλέβες του να τρέχουν σαν ρυάκια, ούτε από το δικό μου είδος, ούτε από το ανθρώπινο. Εγώ υπήρξα τυχερός και τις δύο φορές, και επέζησα
Και τις δυο φορές που το επιχείρησα ήταν από έρωτα τρελό. Πρώτα μια όμορφη νεαρή κυρία στην αρχαία Αθήνα. Μια κυρία με κυματιστά μακριά μαύρα μαλλιά, με μάτια καστανά και χαμόγελο σαν την άνοιξη… Στην αρχή συναντιόμαστε κατ’ αυτήν τυχαία, συνήθως σε απόμερες γωνιές του μεγάλου κτήματος που ανήκε στην οικογένεια της. Με πίστευε για θεό, νόμιζε πως ήμουν ο Δίας και πως την είχα ερωτευτεί από τον Όλυμπο, και κατέβαινα στη γη για να την συναντήσω.
Ήθελα να ζήσω μαζί της. Ήθελε και αυτή να με ακολουθήσει. Της είπα πως για να γίνει αυτό, πρέπει να την κάνω και αυτή αθάνατη. Και πως υστέρα θα ανεβαίναμε μαζί στον Όλυμπο και θα ζούσαμε για πάντα μαζί, ευτυχισμένοι. Με πίστεψε. Όμως, μια όμορφη νύχτα του καλοκαιριού που παραδόθηκε με εμπιστοσύνη στα χέρια μου για να την κάνω θεά, μας ζήλεψε ο θάνατος. Το σώμα της δεν άντεξε την πολύωρη αιμορραγία και έφυγε από τη ζωή με ένα παράπονο στο βλέμμα…
Ούτε κι εγώ ήμουν καλύτερα… Δεν πέθανα βέβαια αλλά μου πήρε μήνες να αναρρώσω και να ξανασταθώ στα πόδια μου. Και φυσικά μου πήρε χρόνια να την ξεχάσω, να την σβήσω από την καρδιά και από το μυαλό μου…
Τη δεύτερη φορά που το επιχείρησα, ήταν πάλι από έρωτα. Αυτή τη φορά στα 1900, γοητευμένος από μια αγγλίδα, που ήξερε από την αρχή τη φύση μου. Σκέφτηκα ότι ήταν καιρός να αποκτήσω κι εγώ σύντροφο, οικογένεια, σπίτι. Ήταν όμορφη, ριψοκίνδυνη, γελαστή, περιπετειώδης και διανοουμένη. Τα πάντα πάνω της με γοήτευαν και με τραβούσε σαν το μαγνήτη.
Όμως ούτε αυτή τη φορά στάθηκα τυχερός. Η ένωση του αίματος, αυτή η πανάρχαια τελετή, θέλει τρομερές σωματικές αντοχές που ελάχιστοι είχαν ανά τους αιώνες. Πέθανε μέσα σε ένα δίωρο, αφήνοντας με μισότρελο για πενήντα χρόνια. Έναν μήνα μετά το θάνατο της σκότωσα έξι κοπέλες στο αγαπημένο μας πάρκο, φωνάζοντας σαν τρελός το όνομα της, νιώθοντας μέσα μου μια απελπισμένη αγανάκτηση, καλώντας την δυνατά να βγει από τον τάφο και να με συντροφέψει και πάλι! Φυσικά εκείνη δεν γύρισε ποτέ από τον κόσμο των νεκρών…
Από τότε ξαναζώ μέσα στη μοναξιά μου, σκοτώνω όταν χρειάζεται για να επιβιώσω και κάποιες φορές επειδή ο φόνος είναι πλέον η αγαπημένη μου διασκέδαση. Δεν έχω τύψεις που παίρνω τις ζωές των θνητών. Για το δικό μου το είδος πάντα οι άνθρωποι ήταν τα πρόβατα!
Αν είμαστε πολλοί? Με δεδομένο το ότι δεν μπορούμε αν αναπαραχθούμε και το ότι δεν μπορούμε εύκολα να μετατρέψουμε θνητούς σε αθάνατους, καταλαβαίνετε ότι δεν είμαστε πλέον πολλοί σ αυτή τη γη. Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε σχεδόν όλοι, πάνω στα παγωμένα βουνά της Ρουμανίας, από όπου ο θρύλος θέλει να προέρχεται ο ιδρυτής μας, μετρούσαμε κοντά 1500 άτομα.
Έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι στο μέλλον, αν δεν αλλάξει δραματικά κάτι, το είδος μου θα εξαφανιστεί. Και την ίδια σκέψη έχουν κάνει και κάποιοι άλλοι σαν εμένα. Και προσπαθούμε να βρούμε μια λύση ικανή να σώσει τους αθάνατους και να τους χαρίσει την ζωή για πάντα. Το μυστικό είναι να μπορούμε να δημιουργούμε κι εμείς αθάνατους
Δοκιμάσαμε τη μαγεία και τον αποκρυφισμό, όμως μάταια. Δοκιμάσαμε να κάνουμε την τελετή της ένωσης του αίματος σε κάποιες ιδιωτικές κλινικές, φυσικά με μεγάλες αμοιβές, όμως δεν πέτυχε. Το τελετουργικό απαιτεί η τελετή να πραγματοποιηθεί σε χώρο υπαίθριο, νύχτα με πανσέληνο. Όσες φορές δοκιμάσαμε να την ολοκληρώσουμε σε ένα πιο ελεγχόμενο περιβάλλον, αποτύχαμε!
Έχω βάλει όμως σκοπό της ζωής μου να βρω μια λύση. Όχι μόνος , όπως σας είπα, αλλά με μια ομάδα πλασμάτων ίδιων με μένα, που μας απασχολεί πρώτα από όλα η επιβίωση του είδους μας, και μετά, ότι ίσως ξημερώσει μια μέρα που θα μπορούμε να βρούμε την αιώνια συντροφιά μας χωρίς αυτήν τη δύσκολη τελετή της ένωσης του αίματος, που κόστισε πολλές ζωές και δικές μας αλλά και των θνητών, μέσα στους αιώνες.
Πολλοί από εμάς, έχουμε γίνει πλούσιοι, χρησιμοποιώντας τις ιδιαίτερες ικανότητες του είδους μας. Και αφιερώσαμε ένα μέρος από τα πλούτη μας για το σκοπό αυτό. Αγοράσαμε μια μεγάλη έκταση, σε ένα απόμερο σημείο της γης που ανήκει σε κάποιο φτωχό κράτος. Εκεί κτίσαμε εγκαταστάσεις αρχικά για να μπορούμε να μένουμε όποτε χρειαζόταν. Προσλάβαμε ανθρώπους επιστήμονες, και τους εκθέσαμε το πρόβλημα μας. Τους ζητήσαμε να μας βρουν τη λύση , μέσω της επιστήμης σας.
Όσοι είδαμε πως θα πρόδιδαν το μυστικό μας, έγιναν τροφή μας και δεν αντίκρισαν ξανά το φως του ήλιου. Τελικά καταλήξαμε σε μια μικρή ομάδα επιστημόνων που φαίνεται να μας είναι πιστοί. Ακλουθώντας τις οδηγίες τους, κτίσαμε μια εξειδικευμένη κλινική, με εργαστήρια που τα εξοπλίσαμε με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
Οι επιστήμονες προσπαθούν μέρα νύχτα να μετατρέψουν έναν θνητό σε αθάνατο με ένα είδος εμβολίου. Βάση του διαφορετικού μας DNA, αν έχω καταλάβει καλά, προσπαθούν να ανακαλύψουν τη μαγική φόρμουλα που θα κάνει έναν θνητό αθάνατο χωρίς να τον σκοτώνει.
Ακόμα οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει σε μια λύση, όπως μας διαβεβαιώνουν πως καμία μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη δεν έγινε μέσα σε μια μέρα και πως τώρα πια βρίσκονται στο τελικό στάδιο της λύσης του γρίφου
Θέλω να τους πιστέψω. Με όλη μου την ψυχή… Βλέπετε πρέπει κάπου να ελπίσω… Να ελπίσω για μια γρήγορη και αποτελεσματική λύση! Μια που νομίζω πως στα μάτια μιας θνητής βρήκα το αιώνιο ταίρι μου! Και με δυσκολία τιθασεύω τον εαυτό κου και τις επιθυμίες μου και προσπαθώ να αποφύγω μαζί της την τελετή της ένωσης του αίματος! Ελπίζω να τα καταφέρουμε και τελικά να έχω κι εγώ στο μέλλον τη συντροφιά που μου πρέπει!
