Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε την λέξη “ρομαντικός” με σκοπό να περιγράψουμε ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση. Ωστόσο, εννοιολογικά παραβλέπουμε ένα μέρος της λέξης. Δεν έχει μόνο ερωτική σημασία αλλά και ανθρωπιστική. Έχει μεγάλες διαστάσεις και σημαίνει πολλά περισσότερα από ένα δείπνο με κεράκια και μια βόλτα στη παραλία.
O Ρομαντισμός αποτελεί καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, για να εξαπλωθεί αργότερα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία. Καταρχάς αποτέλεσε λογοτεχνικό ρεύμα, ωστόσο επεκτάθηκε τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και στη μουσική.
Ακολούθησε ιστορικά την περίοδο του διαφωτισμού και αντιτάχθηκε στην αριστοκρατία της εποχής. Συνδέθηκε μάλιστα ισχυρά, με τις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασικές αντιλήψεις. Στον ρομαντισμό, κυρίαρχο στοιχείο είναι η έμφαση στο συναίσθημα όχι τόσο εναντίον της λογικής, όσο εναντίον της μονόπλευρης κυριαρχίας της λογικής.
Σε όλες τις μορφές της τέχνης, είτε αυτό είναι μουσική, είτε ζωγραφική, είτε λογοτεχνία εκείνο που είναι κυρίαρχο είναι η πρόκληση του συναισθήματος, δηλαδή η δημιουργία μιας τέτοιας υπόθεσης στο θέμα του έργου που να εγείρει πνευματικές και συναισθηματικές αναζητήσεις και να πηγαίνει ενάντια στο αμιγώς ορθολογικό. Ο δημιουργός ξεφεύγει από τα στεγανά μιας προκαθορισμένης φόρμας και αναζητά την απόδοση της ψυχικής διάθεσης που πολλές φορές μπορεί να είναι παράλογη και υπερβολική. Η επιθυμία αυτή για εμβάθυνση στον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου, των αδυναμιών του και των παθών του προσφέρει έτσι την δυνατότητα να γίνει η γραφή, η πινελιά και η σύνθεση πιο απελευθερωμένη με περισσότερο πάθος και ζωντάνια.
Πολλοί οι επιφανείς εκπρόσωποι του ρομαντισμού. Στην Γαλλία ο Σατωβριάνδος, ο Λαμενέ, ο Λαμαρτίνος, η Γεωργία Σάνδη, στην Αγγλία ο Σέλεϋ, ο Κιτς, αλλά και ο Λόρδος Βύρωνας, που πέθανε για την Ελλάδα! Πατέρας του Γερμανικού ρομαντισμού θεωρείται ο Βίλαντ και δίπλα σε αυτόν ο Χάμαν, ο Χέρντερ, ο Σλέγκελ, ο Νοβάλις ακόμη και αυτός ο Νίτσε!
Εκτός από τον έρωτα, λοιπόν, ρομαντικό είναι το πάθος, ο πόνος, τα λάθη και οι αγώνες για οτιδήποτε μας δημιουργεί βαθιά και έντονα συναισθήματα. Και η πάλη για δικαιοσύνη ρομαντισμός είναι, και μάλιστα από τους πιο ισχυρούς. Ουσιαστικά ρομαντικές είναι οι ψυχές που δεν εφησυχάζουν αλλά ονειρεύονται συνεχώς έναν καλύτερο κόσμο. Δεν είπε κανείς ότι και οι στιγμές με τα κεριά δεν είναι όμορφες, ωστόσο, είναι λίγο κοινότυπη θεώρηση του ρομαντισμού.
INFO:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
https://www.culturenow.gr/romantismos-ena-kinima-apo-ton-anthropo-gia-ton-anthropo/
