Και δεν θα αλλάξει ποτέ, γιατί εσύ δεν θέλησες να τον αλλάξεις ποτέ! Και δεν θέλησες να τον αλλάξεις ποτέ, γιατί δεν ήθελες ν’ αλλάξεις εσύ ποτέ.
Αντιμέτωποι με πρωτοφανείς καταστάσεις, με παγκόσμιες κρίσεις, οικονομικές, πολιτικές, ηθικές, δημόσιας υγείας, σκέφτομαι αυτή τη φράση που έχει γίνει πολύ της μόδας τώρα τελευταία…αυτό που ονομάζουμε “ατομική ευθύνη”.
Πόσες ταραχές πρέπει να περάσεις ανθρωπάκο, για να αντιληφθείς τη σημασία των πράξεών σου; Για να κατανοήσεις ότι οι ενέργειές σου, επηρεάζουν και άλλες ζωές;
Πόσοι λίγο ή πολύ φονικοί ιοί, θηριώδη φυσικά φαινόμενα, αδικαιολόγητες κοινωνικές αδικίες πρέπει να σε πλήξουν για να κοιτάξεις και λίγο πίσω από τον ώμο σου;
Οι μέρες καραντίνας που περνάμε, η έλευση του νέου κορωναϊού και οι συνέπειές του, ας μας δώσουν λίγο το έναυσμα να σκεφτούμε τι πήγε λάθος με εμάς ρε παιδιά!
Συνομοσιολογικές θεωρίες παντού, κοινωνικά διδάγματα, στατιστικά δεδομένα και επικριτικά τσιτάτα! Ο καθένας λέει ό,τι θέλει… η αλήθεια είναι μία! Ότι βρισκόμαστε για άλλη μια φορά μπροστά σε μία απειλή, είτε είναι μικρή είτε είναι μεγάλη, είτε θανατηφόρα είτε όχι, είτε εργαστηριακά κατασκευασμένη είτε όχι, καλούμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και των άλλων.
Και κάπου εδώ τα χαλάμε…
Στο πρώτο άκουσμα ενός θανατηφόρου ιού που εμφανίζεται σε ένα πολύ μακρινό περιβάλλον από το δικό μας, η σκέψη επικεντρώθηκε ακριβώς στο ότι είναι μακριά. Μακριά από εμάς και ας είναι όπου θέλει! Ελλιπής ενημέρωση πάνω στο ζήτημα, στοχοποίηση και στιγματισμός του λαού που πλήττεται, εμπνευσμένα memes με κάφρικο χιούμορ, γιατί μη ξεχνάμε, μπορούμε να γελάμε και να σαρκαζόμαστε με κάτι το οποίο δεν μας αφορά…όσο επικίνδυνο και να είναι!
Πραγματικά, λόγω του εργασιακού περιβάλλοντός μου, στο οποίο έρχομαι συχνά σε επαφή με τουριστικό πληθυσμό, είχα πολλές φορές την ευκαιρία να δω από κοντά αυτού του είδους τις συμπεριφορές. Να βλέπουμε Ασιάτη στον δρόμο και να αποτραβιόμαστε διακριτικά ή κάποιες φορές όχι και τόσο διακριτικά. Να αναθεματίζουμε τη τύχη μας που έρχονται αυτοί οι πληθυσμοί στη χώρα μας και μαζί με τα χρήματά τους, μας φέρνουν και την ασθένεια.
Και ξαφνικά, μετά από λίγο διάστημα, το ταξίδι του φονικού ιού, περνάει τα σύνορα, ταξιδεύει και φθάνει στην Ευρώπη. Εκεί, ταράζονται λίγο παραπάνω τα νερά. Βρισκόμαστε όλοι κάτω από το κουκούλι του Ευρωπαίου πολίτη. Και σιγά σιγά, τα βάζουμε με την υπόλοιπη Ευρώπη, στραβοκοιτάμε αυτόν που έρχεται από ταξίδι, γιατί μπορεί στις αποσκευές του να κουβαλάει και τον θανατηφόρο ιό. Και κάπως έτσι, αυτό το γεγονός για το οποίο φτιάχναμε memes και γελούσαμε, παύει να είναι τόσο αστείο. Είναι μια απειλή που πλέον στρέφει τα βέλη της και σε εμάς.
Και εδώ, αρχίζει η αλλοφροσύνη! Εκατοντάδες άρθρα, συμβουλές για την αντιμετώπισή του, τα συμπτώματά του, την ιστορία του, το γενετικό υλικό του ιού. Η καχυποψία απλώνει τα δίχτυα της. Ακουμπά τον διπλανό μας πλέον, τον συγγενή μας, τον φίλο μας. Η Ευρώπη, είναι παθούσα πλέον. Ομοιοπαθούντες και εμείς…
Η υπερ και η παρα-πληροφόρηση αγγίζει πλέον το ζενίθ! Και μέσα σε όλο αυτό, φτάνουν τα μέτρα…τα μέτρα προστασίας! Εγκλεισμού. Περιορισμού των μετακινήσεων, κλείσιμο καταστημάτων, υπέρογκες αγορές προϊόντων βασικής ανάγκης. Δεν τα θες μόνο εσύ! Τα θέλει και ο διπλανός σου. Δεν με νοιάζει! Και οι αγώνες πείνας ξεκινούν! Να πάρεις όλες τις μάσκες, όλα τα γάντια, όλα τα αντισηπτικά, όλα τα μακαρόνια, όλα τα χαρτιά υγείας, να συνωστίζεσαι στα σούπερ μάρκετ, στα φαρμακεία, να πας πρώτος, να τα πάρεις όλα, να σπρώξεις με τον αγκώνα τον διπλανό σου, να μη προλάβει εκείνος, για να γυρίσεις σπίτι σου φορτωμένος, θριαμβευτής με τα λάφυρα της εξέγερσής σου! Εγώ σώθηκα, τα πήρα όλα, προμηθεύτηκα! Είμαι ασφαλής! Είμαι! Είμαι! Εγώ! Εγώ!
Και το σλόγκαν που γίνεται viral? Hashta
#μένουμεσπίτι
Προστατεύουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους.
Πολύ αμφιβάλλω! Όχι για τη πρόθεση. Για το αποτέλεσμα. Πράττουμε μόνο αυτά που ωφελούν εμάς. Και αυτό είναι θλιβερό! Θλιβερό και συνάμα τρομακτικό. Πιο τρομακτικό κι απ’ τον ίδιο τον ιό!
Πόσοι από εμάς έχουν σκεφτεί πραγματικά τους άλλους μέσα σε αυτή τη λαίλαπα που ζούμε; Τους ανθρώπους που εργάζονται σε καταστήματα που δυστυχώς δεν μπορούν κλείσουν, τους υγειονομικούς υπαλλήλους που εργάζονται για τη κοινή προστασία, τους ανθρώπινους αυτούς πόρους που αδιάλειπτα παράγουν για να μπορέσει το μεγαλύτερο μερίδιο του πληθυσμού να προστατευτεί και να επιζήσει;
Ένα χειροκρότημα δεν αρκεί αγαπητοί μου! Να αναλάβουμε την ευθύνη πρέπει! Να μη συνωστιζόμαστε, να βοηθάμε αυτόν που δεν είναι τόσο τυχερός όσο εμείς, ή τόσο άρτια προετοιμασμένος, να αξιολογούμε τη πραγματική μας ανάγκη και να αφήνουμε ένα κομμάτι άνεσης και στο διπλανό μας! Πόσοι από εμάς αναρωτήθηκαν τι σημασία έχει το μήνυμα #μένουμεσπίτι, γι΄ αυτούς που δεν έχουν καν αυτή τη πολυτέλεια;
Ένας ιός εξαπλώνεται πολύ γρήγορα πράγματι! Ο αρνητισμός, ο ρατσισμός, η ασυνειδησία και η απληστία, μολύνουν πολύ χειρότερα τον οργανισμό μας όμως! Τον σαπίζουν από μέσα προς τα έξω και δυστυχώς γι’ αυτά δεν γίνεται εργαστηριακός έλεγχος, δεν υπάρχει θεραπεία, τα σωματίδιά του αόρατα καθώς είναι φωλιάζουν οπουδήποτε και δρουν ανενόχλητα και τα κρούσματά τους κατά κόρον είναι σκοτεινοί αριθμοί!
Πάρε τα μέτρα σου λοιπόν! Βοήθησε τον εαυτό σου, βοήθησε τους άλλους! Αφιέρωσε λίγο χρόνο μες την ημέρα σου να στείλεις θετική ενέργεια στους ανθρώπους που ακόμη εργάζονται, στους ανθρώπους που νοσούν, σε αυτούς που υποφέρουν από κάτι άλλο, στους μακρινούς σου συνοδοιπόρους σε αυτό που πλήττονται και σταδιακά προσπαθούν να ορθοποδήσουν!
Και εύχομαι όταν όλα αυτά περάσουν, το μάθημα που θα πάρουμε να γίνει κεκτημένο! Να τηρούμε πάντα μέτρα προστασίας, να σκεφτόμαστε τους άλλους, να παλεύουμε για ένα καλύτερο περιβάλλον και να μάθουμε επιτέλους ότι ο κόσμος δεν τελειώνει εκεί που αρχίζουν τα σύνορά μας!
Ημερολόγιο καταστρώματος, 4η μέρα καραντίνας
Αυτός ο κόσμος, ίσως και να αλλάξει τελικά
