Η σημασία της μουσικής είναι αναμφίβολα τεράστια και για άλλες τέχνες. Στην ουσία τις οποίες βοηθάει, ή καλύτερα τις αναδεικνύει . Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό του κινηματογράφου. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια ταινία χωρίς μουσική. Αυτό είναι γεγονός ακόμα και αν κάποιες φορές δεν είναι από τα πρώτα πράγματα που προσέχουμε όταν βλέπουμε μια ταινία. Βέβαια, ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνουμε η μουσική μιας ταινίας επηρεάζει το πώς την βλέπουμε και την αξιολογούμε. Επομένως, αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της. Δεν είναι τυχαίο ότι αφού έχουμε δει μια ταινία και στην συνέχεια ακούμε το soundtrack της μόνο του μας έρχονται στο μυαλό εικόνες από αυτήν .
Παρακολούθησα πρόσφατα μια συνέντευξη του μεγάλου Αμερικανού σκηνοθέτη David Lynch. Σε ένα σημείο αναφέρθηκε στην τεράστια επίδραση της μουσικής στον κινηματογράφο λέγοντας χαρακτηριστικά. ‘’cinema is sound and picture flowing together in time’’. Ο Lynch με αυτήν την δήλωση τονίζει ότι η μουσική δεν είναι κατώτερη από την εικόνα στον κινηματογράφο.Τα δύο στοιχεία συμπορεύονται, ενώνονται και αλληλοσυμπληρώνονται. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αξίας της μουσικής είναι οι βωβές ταινίες. Εκεί δεν υπάρχει καν διάλογος αλλά υπάρχει μουσική. Η μουσική λοιπόν στον κινηματογράφο δημιουργεί συναισθήματα, αυξάνει την ένταση όταν πρέπει και κλιμακώνει την αγωνία. Δίνει γενικότερα στην εικόνα πολύ μεγαλύτερο νόημα από ότι θα είχε αν στεκόταν μόνη της. Σπουδαίες και αξέχαστες σκηνές του κινηματογράφου δεν θα ήταν οι ίδιες χωρίς αυτήν. Ας δούμε λοιπόν 5 χαρακτηριστικά παραδείγματα σπουδαίων ταινιών που εμπλουτίστηκαν με σπουδαίο soundtrack.
Ennio Morricone (Dollars Trilogy / Sergio Leone)
Ένα από τα αγαπημένα μου και καλύτερα soundtracks όλων των εποχών. Ο Ennio Morricone στην τριλογία των δολαρίων παρουσιάζει μια μουσική δημιουργία που έκτοτε έχει γίνει συνώνυμη των western. Εύκολα την αναγνωρίζει κάποιος όταν την ακούσει. Τα μακρινά πλάνα της έρημης άγριας δύσης και οι τρομερές σκηνές καταδίωξης του Sergio Leone δεν θα ήταν ίδιες χωρίς την ευφυή μουσική του Morricone.
Classical Music – Wendy Carlos (A Clockwork Orange / Stanley Kubrick)
Το soundtrack του δυστοπικού αριστουργήματος του Stanley Kubrick αποτελείται κυρίως από κομμάτια κλασσικής μουσικής και συνθέσεις της Wendy Carlos τα οποία είναι απολύτως ταιριαστά με τις σοκαριστικές εικόνες της ταινίας. Ο πρωταγωνιστής και διαστροφικός Alex Delarge έχει εμμονή με τον Μπετόβεν και η αλήθεια είναι ότι τα κλασικά κομμάτια που χρησιμοποιούνται βοηθούν πάρα πολύ στην σταδιακή κλιμάκωση της έντασης και των υπερβολικά βίαιων και παρανοϊκών σκηνών που βλέπουμε. Ο συνδυασμός αυτών των σκηνών με την χαρά των θυτών δημιουργεί μια πολύ έντονη συναισθηματικά αντίθεση.
Jo Yeong- wook (Oldboy / Park Chan-wook)
Συνέχεια με ένα σύγχρονο αριστούργημα του κινηματογράφου, το νοτιοκορεάτικο Oldboy. Το soundtrack του, γραμμένο από τον Νοτιοκορεάτη Jo Yeong-wook, συμπληρώνει με υπέροχο τρόπο την νοσηρή και σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας. Είναι από τους συνθέτες που αγαπάνε το “πάντρεμα” γι αυτό οι επιρροές κλασικές επιρροές εκμοντερνίζονται με σύγχρονους ήχους.
Jonny Greenwood (The Master / Paul Thomas Anderson)
Με πρωταγωνιστή τον επίκαιρο λόγω του Joker Joaquin Phoenix αλλά και τον υπέροχο Philip Seymour Hoffman, το The Master είναι από αυτές τις ταινίες που σκέφτεσαι για καιρό.Έχοντας δει την ταινία μήνες πριν ακόμα προσπαθώ να την καταλάβω σε μεγαλύτερο βαθμό. Σε αυτό σημαντικό ρόλο παίζει το εκπληκτικό soundtrack του μοναδικού Jonny Greenwood. Είναι ένας από τους συνθέτες που δεν περίμενε κανείς να λατρευτεί ως μονάδα μιας και είναι μέλος των Radiohead . Ωστόσο, το κατάφερε και έτσι αποδεικνύει πόσο μεγάλος μουσικός είναι… και εδώ αλλά και σε άλλες ταινίες που έχει αναλάβει.
Justin Hurwitz (Whiplash / Damien Chazelle)
Μια εκπληκτική ταινία με πρωταγωνιστή έναν νεαρό ντράμερ της jazz δεν θα μπορούσε να μην έχει εξίσου υπέροχη μουσική. Οι ταινία έχει πολλούς συνθέτες, αν και τα περισσότερα κομμάτια είναι γραμμένα από τον Justin Hurwitz. Βέβαια, υπάρχουν και κάποια από άλλους καλλιτέχνες όπως το κλασικό Caravan των Juan Tizol και Duke Ellington.
