Την περίοδο της επεκτατικής πολιτικής του Ναπολέοντα και πιο συγκεκριμένα όταν επιτέθηκε την Αίγυπτο, όπου βρισκόταν αρκετός ελληνικός πληθυσμός, βρήκε αντιμέτωπο του τον αξιωματικό του στόλου των Μαμελούκων, Παπάζογλου. Η μοίρα αργότερα έφερε τον Παπάζογλου να υπηρετεί στον στρατό του Ναπολέοντα ως συνταγματάρχης με την άγνωστη Ελληνική Λεγεώνα.
Ο Νικόλαος Παπάζογλου, γνωστός ως Τσεσμελής, καθώς γεννήθηκε στο Τσεσμέ της Μικράς Ασίας το 1758, κέρδισε την εμπιστοσύνη του Ναπολέοντα και ορίστηκε συνταγματάρχης του. Η Ελληνική Λεγεώνα αποτελούνταν από τρεις λόγους Ελλήνων κατοίκων της Αιγύπτου και ήταν σταθμευμένοι στο Κάιρο, στη Δαμιέτη και στη Ροζέτα.
Όπως αναφέρει και η Μηχανή του Χρόνου σε σχετικό άρθρο σχετικά με την Ελληνική Λεγεώνα: «Αποστολή της Ελληνικής Λεγεώνας ήταν η εξασφάλιση της ελεύθερης διέλευσης των Γάλλων στον Νείλο και η προστασία των γραμμών συγκοινωνίας του γαλλικού στρατού. Ο τελικός σχηματισμός της ελληνικής λεγεώνας έγινε τον Σεπτέμβριο του 1799 από τον Κλεμπέρ, ο οποίος ορίστηκε διοικητής όλων των γαλλικών στρατευμάτων στην Αίγυπτο. Η Ελληνική Λεγεώνα αριθμούσε 1.500 άντρες, οι οποίοι είχαν κατανεμηθεί σε δύο τάγματα των εννέα λόχων. Αρχικά, φορούσαν την παραδοσιακή ελληνική ενδυμασία των νησιών – κεντημένο αμάνικο γιλέκο, πουκάμισο, βράκα και φέσι. Αργότερα, τους χορήγησαν την ευρωπαϊκή στολή: άσπρο παντελόνι, καφέ χιτώνα και περιλαίμιο ίδιου χρώματος. Έναν χρόνο αργότερα, ο Κλεμπέρ δολοφονήθηκε στο Κάιρο από Σύρο μουσουλμάνο σπουδαστή και έγιναν ανακατατάξεις στο γαλλικό στράτευμα. Η Ελληνική Λεγεώνα συρρικνώθηκε και δυο ελληνικοί λόχοι υποχώρησαν στην Αλεξάνδρεια, όπου ενσωματώθηκαν στη φρουρά της πόλης.
Τότε, ξέσπασε η μάχη της Αλεξάνδρειας, όπου οι Βρετανοί τους πολιόρκησαν και οι Έλληνες μαζί με τις γαλλικές μονάδες παραδόθηκαν στους Βρετανούς στρατιώτες. Το ίδιο έπραξαν και οι άντρες της Ελληνικής Λεγεώνας που είχαν παραμείνει στο Κάιρο. Η ελληνική λεγεώνα διαλύθηκε και πολλοί Έλληνες ακολούθησαν τους Γάλλους, που αποχωρούσαν από την Αίγυπτο. Τότε, αποφάσισαν να συνενωθούν με μονάδα χριστιανών εθελοντών κι δημιούργησαν το στρατιωτικό σώμα “Οι κυνηγοί της Ανατολής”.»
Ο Νικόλαος Παπάζογλου συνέχισε τη δράση του με τους “κυνηγούς της Ανατολής”, όπου αποτέλεσε και διοικητής τους ενώ επίσης αποτελούνταν από δέκα λόχους. Υπηρέτησαν σε Μασσαλία και Τουλούζ με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές λιποταξίες. Το τάγμα δεν ξεπέρασε ποτέ τους 400 άνδρες, ενώ μερικοί έλαβαν μέρος και στη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Το 1806, ο Ναπολέων βλέποντας πως η Ελληνική Λεγεώνα έφερνε αρκετές επιτυχίες στις μάχες και διαπερνούσε τις επιθετικές γραμμές, αποφάσισε να τους στήσει στην εμπροσθοφυλακή. Η Λεγεώνα δέχθηκε πολλές αξιώσεις και τιμές, μαζί με αυτές και τον Σταυρό της Λεγεώνας, αποτέλεσμα όμως ήταν να απομείνουν πολύ λίγοι άνδρες ικανοί να κρατήσουν όπλο. Στη συνέχεια ακολούθησαν ενσωματώσεις από μισθοφόρους, παρόλα αυτά όμως, τα καθήκοντα της Ελληνικής Λεγεώνας είχαν περιοριστεί σε αυτά της φρουράς.
Αποτέλεσμα αυτής της «καριέρας» στον πόλεμο, ήταν οι μισοί άνδρες που είχαν απομείνει να αιχμαλωτιστούν από τους Βρετανούς και άλλοι να παραμείνουν στο πλευρό του Ναπολέων και να πεθάνουν γι αυτόν μέχρι την πτώση της αυτοκρατορίας του. Ο Παπάζογλου πέθανε πάμφτωχος στην Γαλλία. Πλέον οι Έλληνες σταμάτησαν να μάχονται σε ευρωπαϊκούς πολέμους, καθώς είχαν να δώσουν πλέον τη δική τους μάχη για την απελευθέρωση.
Πηγή: Η Ελληνική Λεγεώνα που πολέμησε στην πρώτη γραμμή στο πλευρό του Ναπολέοντα. Είχαν αρχηγό τον θαρραλέο συνταγματάρχη Νικόλαο Παπάζογλου και τους αποκαλούσαν οι «Κυνηγοί της Ανατολής»
