Οι “Θεραστές” είναι μία πρότυπη θεατρική ομάδα ερασιτεχνών με εξαιρετικό επαγγελματισμό στον τρόπο προσέγγισης των έργων καθώς και στην απόδοση τους στο σανίδι του θεάτρου! Με βάση την πόλη της Λαμίας έχουν καταφέρει να χαρίσουν μοναδικές παραστάσεις ανεβάζοντας τον πήχη των πολιτιστικών δρωμένων της πόλης. Αναμφίβολα οι “Θεραστές” φέρνουν την πολιτιστική καλοκαιρία μετά από κάθε τους εγχείρημα. Μπορεί η παρουσία τους στη σκηνή του πολιτισμού-θεάτρου να είναι σχετικά πρόσφατη αλλά υπήρξε καθοριστική. Οι “Δούλες” του Ζενέ, “Κεκλεισμένων των θυρών” του Σαρτρ, “H φαλακρή τραγουδίστρια” του Ιονέσκο είναι έργα τα οποία παρουσίασαν οι Θεραστές τα προηγούμενα χρόνια κερδίζοντας τις εντυπώσεις του κοινού. Κεντρικός χαρακτήρας της ομάδας, η κυρία Φωτεινή Φύκα. Μία γυναίκα με έντονο χαρακτήρα, φύση απαισιόδοξη, θέση αισιόδοξη όπως η ίδια ομολογεί, ακούραστη, με βαθιά αγάπη και γνώση του θεάτρου, ούσα απόφοιτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών. Όσο για τους λοιπούς συντελεστές είναι άνθρωποι με έρωτα για το θέατρο το οποίο μπορεί να το υπηρετούν σε ερασιτεχνικό επίπεδο όμως ο τρόπος τους είναι τόσο αξιόλογος που δε φτάνει απλά μία αναφορά σε αυτό για να αντιληφθεί κανείς τον επαγγελματισμό τους. Με προσωπικές θυσίες και σκληρή δουλειά όλη η ομάδα παράγει πολιτιστικό έργο ανώτερης ποιότητας.

Συναντήσαμε την κυρία Φύκα για μία συνέντευξη ώστε να μπορέσουμε να δούμε καλύτερα το προφίλ της ομάδας Θεραστές, να ενημερωθούμε για την παράσταση που έχουν ετοιμάσει αλλά και το τι πιστεύουν ότι προσφέρουν σε μία μέση επαρχιακή πόλη όπως η Λαμία με τη δράση τους. Ας περάσουμε όμως στις ερωτήσεις.
Επιμέλεια συνέντευξης: Γιώργος Καραγιώργος
Πριν περάσουμε στις ερωτήσεις σχετικά με την ομάδα, θα ήθελα να μου πείτε πως ξεκίνησε η δική σας επαφή με το θέατρο, η ενασχόληση με την υποκριτική.
Κατά κάποιο τρόπο από αρκετά μικρή! Σε μία πρώτη φάση θα έλεγα ότι τα ποιήματα και η απαγγελία τους ήταν μία πρώτη επαφή με τη λογοτεχνική φύση, αν θες, του θεάτρου. Καθόμουν και έλεγα ένα ποίημα και αυτή η κατάσταση, αυτή η λειτουργία με συγκινούσε αφάνταστα, ένιωθα ότι ήξερα τι ήθελε να μου πει, όχι όμως σε ένα λογικό πλαίσιο ανάλυσης αυτού. Σαν κάτι να άλλαζε μέσα μου, τα ένιωθα οικεία, σαν να τα διάβαζα χρόνια και χρόνια και απλά αυτή να ήταν ακόμα μία φορά, με την δυναμική τους ωστόσο να μη χάνεται! Έπειτα πάλι σε μικρή ηλικία μαζί με τα κορίτσια που έμεναν στο χωριό μου οργανώναμε “σκετσάκια”, μικρές θεατρικές παραστάσεις για εμάς, με ρούχα, παπούτσια από τους δικούς μας, φτιάχναμε το χώρο, “κανονική” σκηνοθεσία, παιδικά πράγματα που όμως μένουν ως βιώματα! Όλη αυτή η επαφή, η ανάγκη, ήταν κάτι ιδιαίτερα προσωπικό μιας και δεν θα έλεγα ότι το στενό ή ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον ήταν “αριστοκρατικό” ή μέσα στις τέχνες…Αυτή η σύνδεση και η επαφή ήταν κάτι καθαρά δικό μου, πράγμα που το ανακάλυψα και μου έγινε πια ξεκάθαρο όταν πήγα για σπουδές στην Αθήνα για ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο από αυτό του θεάτρου. Φοιτήτρια λοιπόν ήρθα σε επαφή με θεατρικές ομάδες και η υπόνοια της ανάγκης μου για το θέατρο έγινε βεβαιότητα! Μετά τις βασικές σπουδές, ακολούθησε η δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών που έχω επίσης τελειώσει και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους…
Τώρα θα λέγαμε είστε το βασικό πρόσωπο, “τρέχεις” την θεατρική ομάδα των “Θεραστών”.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο πράγμα που έχετε πετύχει σαν ομάδα;
Να επικοινωνήσουμε τα κλασικά έργα, πράγμα που αποτελεί μία προσωπική επιλογή. Να δει ο κόσμος θέατρο που δεν έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει με την ίδια ευκολία όπως μία ελαφριά κωμωδία. Το δράμα, μιας και σαν ομάδα με αυτό μας έχουν συνδέσει και έχουμε καταπιαστεί, αγγίζει πολύ φυσικά το κοινό με το τέλος κάθε παράστασης να αποτελεί μία λυτρωτική απόβαση!
Πώς θα ορίζατε δηλαδή τον βασικό στόχο της ομάδας Θεραστές;
Θέλουμε να παρουσιάσουμε έργα με μεγάλες αλήθειες, γι’ αυτό και η επιλογή κλασικών κειμένων. Να αντιληφθεί ο κόσμος ότι θέατρο δεν είναι κάτι που πας δύο ώρες το Σαββατοκύριακο για να περάσεις καλά. Είναι προβληματισμός, σπουδή στον άνθρωπο. Το δύσκολο του ηθοποιού είναι να καταφέρει να κοινωνήσει το δράμα, την κραυγή, το θυμό, τις εμπειρίες του ήρωα στο θεατή. Να οδηγήσει το θεατή στην αντίληψη της βαθύτερης ύπαρξης του. Το θέατρο μπορεί να κάνει αυτό που έγραψε ο Βιζυηνός “μετεβλήθη εντός μου και ο ρυθμός του κόσμου”!
Πώς καταλήγετε στην επιλογή των ατόμων που θα δώσουν ζωή στα έργα;
Τα άτομα επιλέγονται με βάση τη διάθεση τους, το μεράκι τους, τη δουλειά που σκοπεύουν να κάνουν, άτομα τα οποία αγαπούν το θέατρο!Με φιλότιμο και διάθεση για προσπάθεια ώστε να τιμήσουν τους θεατρικούς χαρακτήρες κι αυτό το πονεμένο σανίδι!

Ο Δήμος στηρίζει τις προσπάθειες σας;
Ο Δήμος στηρίζει όσο μπορεί με βάση την πολιτιστική πολιτική που έχει αποφασίσει να έχει καθώς και τα δεδομένα του. Καλό θα ήταν να γίνουν περισσότερες δομές από το δήμο για την ανάπτυξη του θεάτρου, όσον αφορά το ίδιο το ΔΗΠΕΘΕ αλλά και τις ανεξάρτητες θεατρικές ομάδες. Με τέτοιες κινήσεις θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερες φιλανθρωπικές ενέργειες πράγμα που θεωρώ αναγκαίο και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που τα τελευταία χρόνια με την ομάδα καταφέρνουμε να γεμίζουμε το θέατρο μαζεύοντας ένα σεβαστό ποσό το οποίο πηγαίνει σε φιλανθρωπικό σκοπό. Επίσης με κινήσεις βελτίωσης των πολιτιστικών δομών η πόλη θα μπορούσε να πλουτίσει ιδιαίτερα με τη σύμπραξη θεάτρου κι άλλων φορέων.
Θα ήθελα να μου μιλήσετε για τη νέα δουλειά που έχουν ετοιμάσει οι Θεραστές, το “Λεωφορείον ο Πόθος”.
Το λεωφορείο είναι ένα ταξίδι, μία εμπειρία της πραγματικής ζωής μέσα από τον μικρόκοσμο του θεάτρου. Σε εκείνο το λεωφορείο οι άνθρωποι είναι τόσο πραγματικοί όσο και ψεύτικοι. Είναι άνθρωποι οι οποίοι όντως θα μπορούσαν να υπάρξουν σαν οντότητες. Θίγει πολλά ζητήματα, από τις διεμφυλικές σχέσεις και την πατριαρχική εξουσία μέχρι τη κοινωνική ζύμωση στη Νέα Ορλεάνη με τους μετανάστες της εποχής. Το τέλος του ταξιδιού κι εδώ αποτελεί μία λύτρωση, είναι ένα πραγματικό ταξίδι που ο θεατής διαλέγει τη θέση του στο “λεωφορείο”. Η Μπλανς Ντυμπουά, ο Στάνλεϋ Κοβάλσκυ, η Στέλλα Ντυμπουά, ο Χάρολντ Μίτσελ, η Γιούνις κι ο Στηβ Χιούμπελ, ο Πάμπλο Γκονζάλες, ο Γιατρός, η Νοσοκόμα κι ο νεαρός φοιτητής θα ταξιδέψουν μαζί με όλους τους θεατές που θα έρθουν να το παρακολουθήσουν στην δεκαετία του ’40 με βασικό χαρακτηριστικό το πάθος. Η παράσταση θα ανέβει στις 16,17,18 Νοεμβρίου στη κεντρική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας ενώ μέρος τον εσόδων θα πάνε στο σύλλογο “Φλόγα”.
Ποιο ρόλο έχετε εσείς;
Της Μπλανς Ντυμπουά! Αυτή τη γυναίκα, αυτό το ρόλο τον αγαπώ, είναι ένα τόσο παθιασμένο πλάσμα! Εκ πρώτης όψεως αγαθή όμως κατέχει μία βαθύτερη σοφία για τη ζωή, φαίνεται να είναι ευάλωτη αλλά τελικώς είναι ο πιο δυνατός χαρακτήρας σε όλο το έργο. Έχω ξεχωρίσει εκείνη την κουβέντα της ότι το αντίθετο του θανάτου δεν είναι η ζωή αλλά ο πόθος!
Πριν συνεχίσουμε με το τελευταίο κομμάτι της συνέντευξης θα ήθελα να παρουσιάσω τις απαντήσεις των συντελεστών της παράστασης σε μία προσωπική ερώτηση:
“τι είναι θέατρο,υποκριτική πράξη για εσάς;“
- Δημήτρης Αθανασόπουλος: “Θέατρο για εμένα σημαίνει αγάπη, σκληρή δουλειά, όμορφες στιγμές και διέξοδο από την πραγματικότητα.Η υποκριτική είναι ταξίδι σε εικόνες και συναισθήματα…”
- Ελίζα Γαλάνη: “Το θέατρο είναι μία από τις μορφές τέχνης που με εκφράζει, μέσα από τους διαφορετικούς ρόλους ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου…Η σύζευξη του παρελθόντος με το παρόν είναι μαγευτική και η αλληλεπίδραση με το κοινό δυνατή και αληθινή. Όλα αυτά αποτελούν για ‘μένα ένα ακόμη άνοιγμα μέσα στη πορεία της ζωής μου”
- Φωτεινή Γαλάνη: “Το θέατρο για εμένα σημαίνει έκφραση. Έκφραση και αποτύπωση βαθύτερων συναισθημάτων. Το θέατρο είναι μία ευκαιρία να ¨τρυπώσεις” στις ζωές άλλων, να ταυτιστείς ή και όχι. Αλλά ό,τι και αν γίνει θέλει πείσμα, θέληση κι αγάπη”
- Πάνος Καρτέρης: “Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λαμία. Πάντοτε ένιωθα ότι είμαι ανένταχτος στο περιβάλλον μου…ότι ήμουν “αλλού”, ότι δεν μου άρεσε τίποτα. Μέχρι που στην μεγάλη ηλικία των 30, γνώρισα το θέατρο, κι εκεί, όπως λέει κι η πρωταγωνίστρια του έργου που παίζουμε φέτος, Μπλάνς Ντυμπουά, ένιωσα “όπως όταν ρίχνεις ξαφνικά ένα δυνατό φως πάνω σε κάτι βαθειά κρυμμένο στο μισοσκόταδο κι ανοίγεται μπροστά σου ολόκληρος κόσμος”. Έκτοτε λοιπόν αγκάλιασα αυτόν τον κόσμο και ζω μέσα του, ευτυχισμένος!”
- Δημήτρης Μπακαλιάνος: “Μία ενδελεχής παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Μία λέξη, ένα τυχαίο άγγιγμα, ένα βλέμμα όπου πρέπει να βρεις την αλήθεια της στιγμής σε μία ουτοπία που τα πάντα έχουν τη σημασία τους. Αυτή είναι η υποκριτική για εμένα”
- Χρίστος Πατακιάς: “Το θέατρο για εμένα είναι ενέργεια που μεταφέρεται από τους ηθοποιούς στους θεατές και το αντίθετο.Όσον αφορά την υποκριτική, είναι η δυνατότητα να μπορείς να είσαι όποιος χαρακτήρας θέλεις με το δικό σου ξεχωριστό τρόπο”
- Ευθύμιος Τέλιος: “Για εμένα θέατρο είναι η αποτύπωση συναισθημάτων και η μετάδοση τους στο κοινό. Μου αρέσουν έργα με νόημα που θα κάνουν τον θεατή να σκεφτεί, να αφυπνιστεί…Να δει πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες…Άλλωστε “όλος ο κόσμος είναι μία σκηνή” δε το είπα εγώ αυτό!
- Ιωάννα Φύκα: “Ότι είναι τα Χριστούγεννα, τα γενέθλια, τα πάρτι, ένα δώρο, μία επίσκεψη σε τσίρκο για ένα μικρό παιδί. Αυτό είναι το θέατρο για εμένα…Είναι μαγεία…Είναι η ευκαιρία των ενηλίκων να πιστέψουν στα παραμύθια,να εκφράσουν τα ανείπωτα…Η ηθοποιία δίνει ψυχή στα άψυχα κι ελπίδα στους απελπισμένους. Πέρα από κάθε μορφή ψυχαγωγίας η υποκριτική τέχνη είναι εδώ για να επουλώσει πληγές και να δώσει φως στα σκοτάδια κάθε ύπαρξης.”
- Γιάννης Χριστόπουλος: “Τι είναι το θέατρο; Δύσκολη η απάντηση. Σίγουρα είναι κάτι περισσότερο από σκηνικά, φώτα, μουσικές και ρόλους. Για ‘μένα το θέατρο είναι να παίρνω τη ζωή ενός ανθρώπου, που υπάρχει σαν ρόλος και να τη ζωντανεύω, είναι σπουδαίο να μπορείς να μοιράζεσαι αυτό το συναίσθημα κι αυτή την προσπάθεια. Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.”
- Φωτεινή Φύκα: “Το Θέατρο είναι ένας παράλληλος κόσμος. Φανταστικός αλλά και αληθινός μαζί. Σκέψου τον εαυτό σου να ανοίγει κρυφά την αυλαία μιας «Σκηνής» με τα χέρια, σα να θέλεις να δεις αυτό που κρύβεται πίσω της και ξαφνικά να μπαίνεις σε μια άλλη διάσταση στο χωροχρόνο. Σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων… Και πόσα «Θαύματα» κρύβει πραγματικά αυτή η «Σκηνή»… !!!
Σκέψου τώρα, να είσαι μέρος, αναπόσπαστο κομμάτι μιας παράστασης, όπου οι ηθοποιοί, όντες άνθρωποι, καλούνται να ενσαρκώσουν έναν ήρωα ή μια ηρωίδα, που «φέρουν», στα όρια της μυθοπλασίας, έναν ανθρώπινο χαρακτήρα πολύ έξω από τον αντίστοιχο δικό τους, που όμως πρέπει να αγαπήσουν σαν να ήταν ο εαυτός τους… Πόση αλήθεια θα πρέπει να δώσουν, πόση πνοή θα πρέπει να φυσήξουν, σε αυτό το φανταστικό ήρωα…; Πόση δύναμη, προσπάθεια, θέληση κι αγάπη μπορεί να αγκαλιάζει ένα τέτοιοι εγχείρημα…;
Για μένα το Θέατρο είναι ο ίδιος ο εσωτερικός μου κόσμος και ταυτόχρονα ο τρόπος για να επικοινωνήσω στο κοινό όσα αισθάνομαι. Κάθε φορά που ερμηνεύω ένα θεατρικό χαρακτήρα ταυτίζομαι μαζί του και το μόνο που θέλω είναι βρίσκοντας την «αλήθεια» του, να την κοινωνήσω στους θεατές, φιλτράροντάς την μέσα από τη δική μου «αλήθεια», σεβόμενη όμως απόλυτα την αισθητική και τη γενεσιουργό επιθυμία του ίδιου του συγγραφέα.
Η Υποκριτική είναι τέχνη. Ίσως η πιο άμεση μορφή Τέχνης ως προς τον τρόπο που αλληλεπιδρά στους θεατές. Γιατί είναι η Τέχνη της αποπλάνησης, της περιπλάνησης, της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων, της λύτρωσης. Η φευγαλέα ματιά σε κάτι που θα ήθελα ή δε θα μπορούσα να είμαι στην πραγματική μου ζωή. Η προσπάθεια να «μπω» στο κορμί ενός άλλου. Να «ντυθώ» τους καημούς, τις λύπες, τις χαρές, τον έρωτα μέσα στη διαχρονικότητά τους, μέσα στην ανθρώπινη πορεία στο λίκνισμα των αιώνων. Είναι η χαρά και το δάκρυ στα μάτια των θεατών κάθε που τελειώνει μια παράσταση. Το ζεστό χειροκρότημα όσων κατάφερες να «μεταφέρεις» νοητικά και συναισθηματικά σε μιαν άλλη εποχή.
Το Θέατρο είναι για μένα ένα δώρο Ζωής… Και μόνο γι’ αυτό είμαι τυχερή που μπορώ και ζω όχι μία… αλλά πολλές «Ζωές» μέσα από αυτό…!”
Μετά από τις προσωπικές αυτές εξομολογήσεις των συντελεστών της παράστασης πάμε να δούμε τα μελλοντικά σχέδια της ομάδας Θεραστές!
Λοιπόν, ποια είναι τα σχέδια της ομάδας Θεραστές για το μέλλον;
Να ξεφύγουμε από το ένα έργο το χρόνο, να έχουμε πιο πυκνή παρουσία στη σκηνή, να προσελκύσουμε νέα άτομα στο χώρο με αγάπη και ζέση για τις τέχνες και δη για το θέατρο αλλά και να καταφέρουμε να οργανώσουμε περιοδεία σε διάφορα σημεία της περιφέρειας.
Ευχαριστούμε προσωπικά την κυρία Φωτεινή Φύκα για την παραχώρηση της συνέντευξης καθώς και την ομάδα Θεραστές για την παραχώρηση οπτικοακουστικού υλικού. Ευχόμαστε τα καλύτερα!
Περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό προηγούμενων παραστάσεων μπορείτε να βρείτε στη σελίδα της ομάδας Θεραστές στο Facebook: https://www.facebook.com/therastes/
