Αυτός ο τίτλος θα μπορούσε να αναφέρεται σε αγγελία κάποιου με το ψευδώνυμο ΤΙΔΑΜΕΛΕ στη στήλη της AthensVoice ή σε επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «Σε είδα» του Alpha, όμως όχι. Εδώ μιλάμε για μία σελίδα στο facebook. Μιλάμε για το «ΤΙ Διαβάζουν οι Άνθρωποι στο ΜΕτρό και στο ΛΕωφορείο; Ε;» που ήρθε για να βάλει λίγο σασπένς στην καθημερινότητα μας και να μας δώσει τροφή για ανάγνωση.
Η σελίδα των bookarazzi, όπως ονομάζονται οι paparazzi των απλών καθημερινών βιβλιόφιλων στο ΤΙΔΑΜΕΛΕ Ε, μετράει ήδη γύρω στα 29.000 μέλη και φυσικά, μέσα σε αυτούς, θα ήταν και οι αρθρογράφοι του MAXMAG. Ξεκίνησε από τον Γ. Τσακνιά το φθινόπωρο του 2010 χάριν απλής περιέργειας και απαρτίζεται από απλούς καθημερινούς επιβάτες αλλά και από εκδότες, συγγραφείς ή μεταφραστές. ΤΙΔΑΜΕΛΕ-ίτες και ΤΙΔΑΜΕΛΕ-ίτισσες φύτρωσαν σε κάθε συρμό του μετρό της Αθήνας και σύντομα ξετρύπωσαν ανταποκριτές σε κάθε πρωτεύουσα, και όχι μόνο, του εξωτερικού. Είναι θα λέγαμε μια λέσχη βιβλίου από όλους για όλους. Προσωπικά, έμαθα τη σελίδα από έναν φίλο κάποιο μήνα του 2014 και επί ένα περίπου χρόνο είχα αποστολή, όπως και τα υπόλοιπα μέλη, να εντοπίζω βιβλιοφάγους σε κάθε γωνιά των σταθμών του μετρό και να τους απαθανατίζω κρυφά στο φακό της φωτογραφικής μηχανής του κινητού.
Φυσικά, δινόταν, και εξακολουθεί να δίνεται, μεγάλη προσοχή στο να μην απεικονίζεται το πρόσωπό του αναγνώστη, παρά μόνο το βιβλίο του, σεβόμενοι κάθε ζήτημα ιδιωτικότητας. Πολλά «ρεπορτάζ» δεν φέρουν καν φωτογραφικό ντοκουμέντο, ενώ διαγράφονται όσα ασκούν άσχημη ή χυδαία κριτική και επιδεικνύουν ρατσιστική συμπεριφορά. Στον κόσμο του ΤΙΔΑΜΕΛΕ Ε οι κακόβουλοι “Αδάμηδες” και “Εύες” εκδιώκονται λαξ από τον «παράδεισο»…
Υπάρχουν βιβλιόφιλοι που καταλαβαίνουν τον bookarazzi τους και ποζάρουν με το βιβλίο τους, άλλοι είναι πολύ απορροφημένοι, ενώ κάποιοι δεν κρατάνε καν βιβλίο.
Όπως και να έχει, οι φωτογραφίες ταξιδεύουν από το μετρό κάθε πόλης έως τον “τοίχο” της σελίδα του προαναφερθέντος social medium συνοδευόμενες από λεζάντα που αναφέρει μέρος και ώρα, τίτλο και όνομα συγγραφέα και μια λιτή περιγραφή του αναγνώστη. Μάλιστα, μερικά «μοντέλα» τυχαίνει να εντοπίζουν τον εαυτό τους σε φωτογραφίες της σελίδας και, τις περισσότερες φορές, είτε αφήνουν το δικό τους σχόλιο κάτωθεν της εικόνας με χιουμοριστικό και ανάλαφρο ύφος είτε χαμογελούν πίσω από την οθόνη του υπολογιστή τους αντικρίζοντας τον χαρακτηρισμό «κορκικός/-ή» που τους αποδίδεται στην περιγραφή. Όμως, για να μάθετε τι σημαίνει αυτό, και για πολλούς ακόμα λόγους, πρέπει να κατευθυνθείτε προς τον σταθμό «ΤΙΔΑΜΕΛΕ»
Για… Τι διαβάζουν λοιπόν;
Καταρχάς, οι Έλληνες διαβάζουν. Όχι πολύ, ούτε πολλοί, αλλά μαζί κάνουν κάτι σημαντικό. Σε κάθε βαγόνι θα βρεθούν τουλάχιστον δύο τρεις με ένα βιβλίο στο χέρι. Και δεν υπάρχουν μόνο στο μετρό. Απλώς, ιδίως αυτό το μέσο, έχει την ιδιαιτερότητα του ότι δεν υπάρχει πρόσβαση στη «θέα». Και διαβάζουν τα πάντα, όχι μόνο βιβλίο. Σημειώσεις, δικογραφίες, εφημερίδες. Αναφερόμενοι, όμως, ειδικά σε όσους από τους επιβάτες διαβάζουν λογοτεχνία, παρατηρείται η τεράστια ποικιλία αναγνωσμάτων: Βest seller, κακές απομιμήσεις best seller τύπου Πενήντα αποχρώσεις του γκρι, ελληνική λογοτεχνία, ξένη λογοτεχνία, σύγχρονα e – books μέσω Kindle ή ακόμα και δερματόδετες εκδόσεις 30 ετών άρτι αφιχθείσες από την δημοτική δανειστική βιβλιοθήκη.
Κατά δεύτερον, διαβάζουν γιατί δεν θέλουν να ζήσουν μόνο μία φορά
Ανοίγοντας ένα βιβλίο είναι σαν να ανοίγουν την πόρτα για έναν διαφορετικό κόσμο ή, όπως σωστά τέθηκε από τον Βρετανό συγγραφέα J. Barnes, σαν να ανοίγουν διαφορετική πόρτα για τον κόσμο, η οποία θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν κάθε παράδοξο της ζωής, κάθε αλήθεια, κάθε χαρά και πόνο.
Και ποιοι είναι οι “κορκικοί” της παρέας;
Άντρες και γυναίκες σχετικά χαμηλού ηλικιακού μέσου όρου, όμως δεν λείπουν και οι μεγαλύτερης ηλικίας, οι λάτρεις τις φιλοσοφίας και τις ιστορίας καθώς και οι πολιτικά και ιστορικά… ανήσυχοι.
[punica-dropcap]8[/punica-dropcap] χρόνια αργότερα, η σελίδα συνεχίζει να καλλιεργεί τον ρομαντισμό, να προσθέτει λίγη μαγεία στις μουντές αθηναϊκές αποστάσεις και να προστατεύει τα μέλη της από πρόστυχα σχόλια, απρεπείς χαρακτηρισμούς και καβγάδες για θέματα τόσο λογοτεχνικά όσο και πολιτικά, μιας και οι συζητήσεις που εκτυλίσσονται κάτω από μια εικόνα έχουν μεν αφετηρία το βιβλίο αλλά, επίσης, πολυποίκιλη, πολύχρωμη και πολυδιάστατη εξέλιξη. 8 χρόνια μετά δεν πρέπει να αισθανόμαστε περίεργα που φιλοξενούμαστε στην μηχανή κάποιου ερασιτέχνη φωτογράφου βιβλίων αλλά να συμμετέχουμε όλοι στον αγώνα υπέρ της “φιλαναγνωσίας” και του δημοκρατικού τρόπου διάδοσης γνώσης και ιδεών.
