"Ο κύριος χαρούμενος": Γνωρίστε τις περιπέτειες του αυτιστικού Kωνσταντίνου

Τι σημαίνει αυτισμός; Πώς είναι να ζεις με τον αυτισμό; Πώς το βιώνουν οι γονείς ενός παιδιού και ποια είναι αλήθεια η καθημερινότητά τους; Τα τελευταία χρόνια ευτυχώς υπάρχει ολοένα και περισσότερη ενημέρωση γύρω από τον αυτισμό αλλά ακόμα πόσο δύσκολο είναι για κάποιον από εμάς να φανταστεί την καθημερινότητα μιας οικογένειας που μεγαλώνει παιδί στο φάσμα του αυτισμού; O “κύριος χαρούμενος” έρχεται στις ζωές μας για να μας πει κάποια πράγματα…

Κάποιοι γονείς αποφασίζουν να σπάσουν τη σιωπή που επικρατεί και μοιράζονται με τον κόσμο δικές τους στιγμές με τα παιδιά τους, προσωπικές τους στιγμές, ώστε να μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε -έστω και λίγο- τι σημαίνει στην πράξη να μεγαλώνεις ένα παιδί με αυτισμό. Στιγμές που είναι άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε πικρές. Αναρτήσεις, εικόνες και βίντεο που αντικατοπτρίζουν λίγο από την δική τους αλήθεια, από τη δική τους καθημερινή υπερπροσπάθεια. Η κα Άδα Σταματάτου μέσω της σελίδας της στο facebook, “H ζωή μου με τον Γιάννη”, μοιράζεται μαζί μας τα τελευταία χρόνια τέτοιες καθημερινές στιγμές, σκέψεις, συναισθήματα και ανησυχίες με σκοπό την ενημέρωση του κοινού και όλοι παρακολουθούμε τη σελίδα με μεγάλο ενδιαφέρον (συνειδητοποιώντας μερικές φορές πόσα λίγα ξέρουμε…).

Mια άλλη μητέρα, η κα Γιάννα Πατζάρη, μητέρα του 9χρονου αυτιστικού Κωνσταντίνου, συνειδητοποιεί πλέον ότι ο κόσμος συμπεριφέρεται χωρίς ευαισθησία στο παιδί της όχι από κακία, αλλά από έλλειψη ενημέρωσης. Η συνειδητοποίηση αυτή την οδηγεί λοιπόν σε κάτι πολύ όμορφο…Στην έναρξη ενός αγώνα ενημέρωσης για τον αυτισμό, για χάρη του Κωνσταντίνου και όλων των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού. Η ίδια αναγράφει στον λογαριασμό της:

Για πολλά χρόνια θεωρούσαμε ότι ο κόσμος δεν έχει ευαισθησία, ενσυναίσθηση, κατανόηση, αγωγή και παιδεία. Καταλήξαμε, όμως, στο συμπέρασμα ότι η στάση του κόσμου απέναντι στον Κωνσταντίνο μας, είναι αναμενόμενη και φυσιολογική, σύμφωνα με την πληροφόρηση που παίρνει. Συνειδητοποιήσαμε ότι ο κόσμος δεν είναι «κακός», απλά έχει άγνοια. Ο αυτισμός για τους περισσότερους είναι κάτι άγνωστο. Οτιδήποτε άγνωστο, προκαλεί αμηχανία, ανασφάλεια και φόβο. Έτσι, όταν δουν ένα παιδί που δεν μιλάει ή φέρεται παράξενα, νιώθουν άβολα και δεν ξέρουν πώς να φερθούν. Τα μικρά παιδιά, αντιλαμβάνονται την αμηχανία των γονιών τους και αισθάνονται και αυτά ανασφάλεια και φόβο. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο κόσμος έχει περίεργη και αμυντική στάση απέναντι στον μικρό μας. Η ενημέρωση που υπάρχει για τον αυτισμό είναι ελάχιστη. Και αυτή η ελάχιστη ενημέρωση είναι επικεντρωμένη στα αρνητικά και στις δυσκολίες. Η θολή εικόνα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για τα αυτιστικά παιδιά διαμορφώνεται κατά βάση από τις άσχημες καταστάσεις και τις δυσκολίες που βιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή εμείς, οι γονείς τους.

ο κύριος χαρούμενος — Πηγή εικόνας: okuriosxaroumenos.blogspot

Είναι αλήθεια, πως οι περισσότεροι, σκεπτόμενοι τη ζωή μιας οικογένειας που μεγαλώνει παιδί με αυτισμό φανταζόμαστε εικόνες σκοτεινές, πίεση, άγχος, συνεχή προσπάθεια. Η κα Πατζάρη έρχεται να μας θυμίσει πως τα πράγματα δεν είναι μόνο έτσι. Πως όλες οι οικογένειες έχουν στιγμές θλίψης και στιγμές χαράς και πως είναι λάθος να εμμένουμε στη θλίψη. Μας προτείνει λοιπόν, χωρίς σαφώς να υποτιμήσουμε τις αδιαμφισβήτητες δυσκολίες, να στρέψουμε και λίγο το βλέμμα μας στη θετική πλευρά, στη πλευρά της χαράς, του γέλιου και της επιτυχίας.

Πηγή εικόνας: okuriosxaroumenos.blogspot.com

Ως εκ τούτου, τις οικογένειες με αυτιστικά παιδιά τις ακολουθεί μία εικόνα θλίψης, δυστυχίας, κακομοιριάς και λύπησης. Δεν είναι, όμως, η ζωή μας μόνο θλίψη. Είμαστε κανονικές οικογένειες με τις χαρές μας και τις λύπες μας, με τις καλές και τις κακές στιγμές μας. Ο Κωνσταντίνος μας είναι πηγή χαράς και ζωντάνιας για εμάς. Οι δυσκολίες σαφώς υπάρχουν, δεν μπορούν όμως, να επισκιάσουν τις στιγμές χαράς και αγάπης που παίρνουμε από το παιδί μας. Ακούμε, κυρίως, για τα παιδιά που είναι πολύ διαταρακτικά, που χτυπούν τους άλλους, που αυτοτραυματίζονται, κλπ. Ακόμα και αυτά τα παιδιά, όμως, δεν έχουν συνέχεια και μόνο αυτή τη συμπεριφορά. Δεν είναι μονίμως μέσα στην ένταση. Όταν βγαίνουν προς τα έξω μόνο οι άσχημες συμπεριφορές τους, νιώθουμε ότι τα αδικούμε

Έρχεται για να μας θυμίσει ότι ο αυτιστικός Κωνσταντίνος της δεν πρέπει να συνδέεται με τις άσχημες συμπεριφορές, γιατί αυτό τον αδικεί. Ο Κωνσταντίνος είναι ένα παιδί που σαν όλα τα άλλα παιδιά, παίζει, γελάει, χορεύει, τραγουδά, ζωγραφίζει, κάνει αστείες γκριμάτσες, χοροπηδά, κάνει ποδήλατο… Είναι ένα 9χρονο παιδί που θέλει να ζήσει τη ζωή του, χωρίς ο κόσμος να τον κοιτά σαν εξωγήινο.

Ο Κωνσταντίνος λοιπόν γίνεται ο “κύριος χαρούμενος” και μέσω της σελίδας που διατηρούν οι γονείς του, μοιράζεται μαζί μας τη φωτεινή πλευρά τη ζωής του! Μας μαθαίνει ότι οι παράξενες συμπεριφορές που εμφανίζει κάποιες φορές, μπορεί και να ενοχλήσουν τους γύρω του, αλλά παράξενες συμπεριφορές έχουμε όλοι και όλα τα παιδιά. Όπως και όλα τα παιδιά, είναι και πρέπει να είναι παιδιά! Μας δείχνει την όμορφη καθημερινότητά του μέσα από την οπτική του γέλιου, της χαράς και της αισιοδοξίας. Μοιράζεται ακόμα μαζί μας διάφορες δραστηριότητες που κάνει για να μας εμπνεύσει, και με την ελπίδα να στείλουν και σε αυτόν άλλοι γονείς ιδέες για περισσότερες δραστηριότητες. Ο κύριος χαρούμενος μας καλεί να τον γνωρίσουμε και προσκαλεί και άλλες οικογένειες παιδιών με αυτισμό να του στείλουν τα κατορθώματα των δικών τους παιδιών, ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί μια όμορφη μεγάλη παρέα οικογενειών που με αυτόν τον τρόπο θα πληροφορούν το κοινό για τον αυτισμό. Ο κύριος χαρούμενος σας περιμένει να τον γνωρίσετε εδώ !