Για να είμαστε ειλικρινείς, η είδηση ότι το 90λεπτο ντοκιμαντέρ «Ι am Heath Ledger» θα κυκλοφορήσει σύντομα, ήταν για πολλούς από εμάς μια στιγμή αμήχανου ενθουσιασμού, παρόμοια με εκείνη που ένιωσαν οι fans του «Prison Break» όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή της σειράς -και η ανάσταση του κεντρικού της χαρακτήρα- 8 χρόνια μετά της προβολή του τελευταίου της (ως τότε) κύκλου. Αναρωτηθήκαμε αν το νέο σετ επεισοδίων είναι αναγκαίο, αν υπάρχει περίπτωση να είναι καλό, αν υπάρχουν οικονομικά κίνητρα, αν οι ηθοποιοί θα είναι «σε φόρμα» και, το σημαντικότερο, εάν η ικανοποίηση της νοσταλγίας μας για αυτά που πέρασαν αξίζει το ρίσκο μιας πιθανής αποτυχίας, που θα επισκίαζε μία από τις πιο αξιόλογες και εθιστικές τηλεοπτικές παραγωγές της προηγούμενης δεκαετίας. Υπήρξαμε καχύποπτοι… αλλά αποφασίσαμε ότι θα είμαστε εκεί.
Ίσως γιατί εκείνο που αγάπησες πολύ έχεις την ανάγκη να το ξαναζήσεις; Όχι επειδή δεν ήταν αρκετό, αλλά επειδή φοβάσαι ότι οι αναμνήσεις σου ξεθωριάζουν μέρα με τη μέρα. Κάπως έτσι, σχεδόν 10 χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατο του υπερταλαντούχου, Αυστραλού ηθοποιού Heath Ledger, είναι δύσκολο να αρνηθούμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να δούμε το πρόσωπό του στην οθόνη, σε υλικό που δεν έχει προβληθεί πριν.
Ο Ηeath (Heathclliff γιατί οι γονείς του είχαν αδυναμία στα Ανεμοδαρμένα Ύψη) Ledger γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1979 στο Περθ της Αυστραλίας. Στα 19 του, μετά από μια σειρά τηλεοπτικών ρόλων και μια ταινία μεγάλου μήκους («Blackrock», 1997), έφυγε για την Αμερική αναζητώντας νέες ευκαιρίες στον χώρο της υποκριτικής. Με μια εξαιρετική αρχή στην επιτυχημένη ρομαντική κωμωδία «10 Things I Hate About You», η «πόρτα» άνοιξε διάπλατα για τον εντυπωσιακό, ξανθό νεαρό που με τη φρέσκια φυσιογνωμία και το πλατύ χαμόγελό του, θα μπορούσε, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, να γίνει ο νέος καρδιοκατακτητής του Hollywood.
O Heath, όμως, είχε άλλα σχέδια. Έκανε τα πάντα για να ελευθερωθεί από την ταμπέλα του ατάλαντου γόη που πολλοί συνομήλικοί του δε θα αποφάσιζαν να απαρνηθούν τόσο γρήγορα, απορρίπτοντας εύκολους ρόλους και αναλαμβάνοντας αντ’ αυτών σοβαρούς χαρακτήρες, άλλοτε σκοτεινούς, άλλοτε τραγικούς, άλλοτε αφανείς ήρωες. Από τον κινηματογραφικό γιο του Mel Gibson στο πολεμικό δράμα «The Patriot» του Ronald Emmerich και του Billy Bob Thordon στο τρομακτικό και δύσπεπτο «Monster’s Ball» κι από τον προβληματισμένo ιερέα/εξορκιστή Alex Bernier του «The Order», στον λιποτάκτη Harry Feversham («The Four Feathers»), o Ledger αποδείκνυε συστηματικά, ότι είχε όχι μόνο ταλέντο, αλλά και όραμα για μια ποιοτική καριέρα, με περιεχόμενο και ερμηνευτική ποικιλία.
Πράγματι, ανάμεσα στους ρόλους του βρίσκει κανείς και χαρακτήρες πιο παιχνιδιάρικους και κωμικούς, όπως εκείνους του William Thatcher στο «A Knight’s Tale» και του γνωστού σε όλους άσωτου γυναικά Giacomo Casanova, σε μια ταινία που αντιμετωπίζει την ιστορία του με απολαυστική ελαφρότητα, κρατώντας παράλληλα ένα αξιοπρεπές επίπεδο, κυρίως χάρη στην ερμηνεία του πρωταγωνιστή της.
Πριν και μετά τον Casanova, o Heath Ledger εμφανίστηκε σε δύο από τις καλύτερες ταινίες του (και, αναμφίβολα, δύο από τα καλύτερα ρομαντικά δράματα της περιόδου 2000-2010). Πρόκειται για το αναγνωρισμένο από κοινό και κριτικούς «Brokeback Mountain», του Ang Lee, όπου υποδύθηκε τον εσωστρεφή και ευαίσθητο cowboy Ennis Del Mar στο πλευρό του Jake Gyllenhaal. Τολμηρό, υπέροχα σκηνοθετημένο και βαθιά ανθρώπινο το «Brokeback Mountain» χάρισε στον Ledger την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ, ενώ στο σετ της ταινίας γνώρισε τη Μichelle Williams, μετέπειτα σύζυγο και μητέρα της κόρης του, Matilda Rose Ledger. Σύντομα ακολούθησε το «Candy», μια σπαραχτική ιστορία αγάπης δύο εθισμένων στα ναρκωτικά νεαρών, όπου ο Heath πρωταγωνίστησε μαζί με την Αbbie Cornish.
Στα λίγα χρόνια που απέμειναν μέχρι τον αιφνίδιο θάνατό του το 2008, ο Joker, ο διαταραγμένος, σατανικός εχθρός του Batman στο «The Dark Knight» του Christopher Nolan, αποτέλεσε αναντίρρητα τον χαρακτήρα που απογείωσε τον ηθοποιό στα μάτια εκείνων που ήδη τον αγαπούσαν, αλλά και εκείνων που τον πρόσεξαν για πρώτη φορά. Χιλιάδες επικριτές στάθηκαν δύσπιστοι στην επιλογή του σκηνοθέτη να συνεργαστεί με τον Ledger σε έναν τέτοιο ρόλο-πρόκληση μα δε θα υπερβάλαμε αν υποστηρίζαμε ότι όλοι, ένας προς έναν, στάθηκαν σιωπηλοί, χειροκροτώντας, μετά τους τίτλους τους τέλους της ταινίας, σε κάθε κινηματογράφο του πλανήτη όπου αυτή προβλήθηκε. Λίγο αργότερα, αλλά πολύ αργά για να το παραλάβει ο ίδιος, ήρθε και το αυτονόητο… ένα χρυσό αγαλματίδιο από την Ακαδημία που τον επιβράβευε για όλες τις θυσίες που, κατά κοινή ομολογία, είχε κάνει προετοιμαζόμενος για το ρόλο.
Το «I Am Heath Ledger», που θα κάνει πρεμιέρα στις 23 Απριλίου στο Tribeca Film Festival, δεν έρχεται να μας μιλήσει ούτε για τον Joker ή για τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου του Heath. Έρχεται, ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε, να μας θυμίσει ποιος ήταν στην οθόνη, αλλά και εκτός αυτής, όταν μεγάλωνε με την οικογένειά του, όταν το αστέρι του ξεκίνησε να λάμπει και όταν το μονοπάτι που θα ακολουθούσε άρχισε να διαφαίνεται ξεκάθαρα. Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται τόσο οι γονείς, όσο και οι αδερφές του, φίλοι, συνάδερφοι και συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους ο σκηνοθέτης Ang Lee, οι ηθοποιοί Djimon Hounsou («The Four Feathers»), Naomi Watts («Ned Kelly») και Emile Hirsch («Lords of Dogtown»).
Το ντοκιμαντέρ, σύμφωνα με τους δημιουργούς, αφορά όλη τη ζωή του Heath, όχι το τέλος της. «Ήταν πάντα σκηνοθέτης, αυτό ήθελε να κάνει. Η υποκριτική ήταν απλά ένας τρόπος να φτάσει ως εκεί», διηγείται ο παιδικός του φίλος Trevor DiCarlo, ενώ πλάνα όπου ο Heath τριγυρνά με μια κάμερα στο χέρι εμφανίζονται διαδοχικά στο trailer. Είναι προφανές σε όσους ακολούθησαν την πορεία του, μελέτησαν τις ερμηνείες του και άκουσαν τα λόγια του στις λιγοστές συνεντεύξεις που έδωσε, ότι αυτός ο ονειροπόλος, ντροπαλός, ξεχωριστός νέος από την Αυστραλία δεν είχε μόνο μια έμφυτη κλίση αλλά και έναν ιδιαίτερο τρόπο να βλέπει τη ζωή και τη δουλεία του. Εάν αυτή η ταινία καταφέρει να δει μέσα από τα μάτια του ηθοποιού και όχι μόνο να ρίξει μια μακρινή ματιά στον ίδιο, τότε, ίσως αξίζει το χρόνο μας.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα το δούμε γιατί, απλούστατα, ο Heath Ledger… μας λείπει. «Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες…» λέει ένα γνωμικό, ενώ ο ίδιος, όταν ρωτήθηκε εάν έχει μετανιώσει για κάτι ή αν θα άλλαζε οτιδήποτε απ’ όσα έχει κάνει, απάντησε:
«Θα τα έκανα όλα διαφορετικά. Ποτέ δεν ήμουν τελείως ευχαριστημένος με αυτά που έκανα, πάντα σκέφτομαι ότι μπορώ και καλύτερα, ό,τι έκανα λιγότερα απ’ όσα έπρεπε. Αλλά αν μετανιώνω; Όχι. Θεωρώ ότι το να μετανιώνεις είναι χάσιμο χρόνου… Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα γι’ αυτά που έχουμε μετανιώσει στη ζωή.»
