Η «μάχη της επικράτησης» (“Current War’”) ξεκίνησε το «ταξίδι» της το 2017 στις αίθουσες του φεστιβάλ του Τορόντο, όπου και έλαβε από μέτριες ως κακές κριτικές. Η περιπέτειά της όμως έμελλε να συνεχιστεί, καθώς έμεινε δύο χρόνια περίπου στα ράφια, περιμένοντας. Ο λόγος ήταν πως η εταιρεία παραγωγής της, η Γουαϊνστάιν, εξαιτίας του σκανδάλου που ξέσπασε για τον ιδρυτή της εταιρείας, ανέβαλε και τη διανομή της ταινίας στους κινηματογράφους.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι πρωτάκουστο στη βιομηχανία του κινηματογράφου, και ο σκηνοθέτης, Αλφόνσο Γκόμεζ-Ρεγιόν, σε πείσμα των καταστάσεων, ξαναδούλεψε τη ταινία του, πρόσθεσε σκηνές, αφαίρεσε περίπου έξι λεπτά και προώθησε την «ρετουσαρισμένη» αυτή εκδοχή που κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου 2019 με τον παράδοξο τίτλο: Η μάχη της επικράτησης /Director’s Cut.
Η ιστορία λοιπόν εκκινά κατά το 1880, όπου ο Τόμας Έντiσον (τον ενσαρκώνει ο Μπενέντικτ Κάμπερμπατς που μας είχε εισαγάγει άλλωστε στο ρόλο της ιδιοφυΐας, με το ρόλο του στο “Imitation Game”), έχει τελειοποιήσει τις λάμπες του και σκοπεύει να φωτίσει όλες τις πόλεις κατά μήκος της χώρας, χρησιμοποιώντας το συνεχές ρεύμα. Η ιδέα του όμως αυτή, απαιτεί σοβαρή χρηματοδότηση, λόγω των κινητήρων και των μεταλλευμάτων που πρέπει να χρησιμοποιηθούν, γι’αυτό και προσεγγίζει τον τραπεζίτη Τζ Πι Μόργκαν (Μάθιου Μακφάιντεν ), προκειμένου να επιτύχει τα σχέδιά του. Η Νέμεσις του Έντισον, ο Τζόρτζ Γουέστινκχαουζ (στο ρόλο που του ταιριάζει γάντι, ο Μικάελ Σάνον), σπουδαίος επιχειρηματίας και επίσης κάτοχος εταιρείας ηλεκτρικού ρεύματος που φέρει το όνομά του, πιστεύει αντίθετα πως το μέλλον βρίσκεται στο εναλλακτικό ρεύμα, το οποίο είναι πιο ισχυρό, πιο φθηνό και μπορεί να καλύψει μεγαλύτερη έκταση περιοχών.
Ο Γουέστινκχαουζ είναι αρκετά πρόθυμος να γνωρίσει και να συνεργαστεί με τον Έντισον, όπου ο δεύτερος θα παρέχει τις λάμπες του και αυτός ο ίδιος το ρεύμα. Εντούτοις, οι ελπίδες του καταρρέουν, καθώς ο Έντισον όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τις δυνατότητες της ευφυΐας του Νίκολα Τέσλα (Νίκολας Χουλτ) που έρχεται και σύντομα, διώκεται από τη δούλεψη του, αλλά, αρνείται και τη προσφορά του Γουέστινκχαουζ .Έτσι, ξεκινά μια μεγάλη αναμέτρηση που θα διαρκέσει όλο το υπόλοιπο του δεκάτου ενάτου αιώνα, μία πραγματική «μάχη» για το ποιος από τους δύο θα «επικρατήσει» στο πεδίο της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στις Πολιτείες της Αμερικής και άρα, ποιος θα είναι αυτός που θα δημιουργήσει το μέλλον.
«Η μάχη της επικράτησης » πρόκειται στην ουσία για ένα δράμα εποχής ,του οποίου η φρενήρης κίνηση του φακού (εκπληκτική δουλειά στην φωτογραφία από τον Τσανγκ-Χουν Τσανγκ ) και τα electro τύπου ,γρήγορα cuts, προσδίδουν μια πιο μοντέρνα αίσθηση των δρώμενων. Αξιοπρόσεκτη είναι και η θεατρική διάσταση της σκηνοθεσίας, όπως αυτή εκμαιεύεται από τα πολύχρωμα και εντυπωσιακά πλάνα, στα οποία ειδικότερα κυριαρχεί το φως. Το ηλεκτρικό φως! Στην «φορτισμένη » ατμόσφαιρα της ταινίας συμβάλλει και η επιλογή της μουσικής που στις σκηνές έντασης ειδικά, πλαισίωνε ανάλογα και κλιμάκωνε την αγωνία του κοινού.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών, ιδιαιτέρως των δύο πολέμιων από τον Κάμπερμπατς και Σάνον, είναι προσεγμένες, «ραμμένες σφιχτά» πίσω από τα κοστούμια του δεκάτου ενάτου αιώνα, χωρίς ακραίες εκρήξεις και μελοδραματισμούς. Ωστόσο, χρησιμοποιούν τα πρόσωπα τους χαρισματικά για την μεταφορά των σκέψεων και συναισθημάτων, ενώ επίσης ομαλά δίνεται και η σταδιακή κατάπτωση των χαρακτήρων και η προσφυγή τους στη χρήση ύπουλων μέσων, προκειμένου να επιτύχουν. Το έργο άλλωστε, δεν επικεντρώνεται στη δουλειά των επιστημόνων ή τις σκέψεις που είχαν αυτοί οι ιδιοφυείς οραματιστές, αλλά στον πόλεμο μεταξύ επιχειρηματιών και την ανάγκη εκπλήρωσης των καπιταλιστικών τους ενδιαφερόντων. Ειδικά σκεπτόμενοι τη λαμπρή, μα guest star τύπου συμμετοχή του ρόλου του Νίκολα Τέσλα, όπου ανήκει και στα σημαντικά μειονεκτήματα της ταινίας.
Γενικά, ακόμα και αυτή η δεύτερη εκδοχή της ταινίας, δεν κατόρθωσε να ανυψωθεί λίγο παραπάνω στα μάτια των κριτικών. Υποδέχθηκε απλώς, ως κάπως βελτιωμένη. Ίσως φταίνε και οι συνθήκες κατά τη πρώτη κυκλοφορία της. Παρ’ όλα αυτά, «η μάχη της επικράτησης» αποτελεί ένα απολαυστικό δράμα εποχής που τραβάει τον θεατή με τη παρουσίαση αυτών των εφευρετών οιονεί μάγων που μας ζαλίζουν με τα θαυματουργά τους φώτα και μας επιστούν τη προσοχή, μέσα από το καλοδουλεμένο σενάριο του Μικάελ Μίτνικ. Φεύγοντας από την αίθουσα κάποιος, θα θυμηθεί άξαφνα ότι η εφεύρεση του κινηματογράφου οφείλεται άλλωστε στον Έντισον και ίσως αναστοχαστεί σε κάτι ακόμα που τόσο δεδομένο θεωρείται σήμερα, και ρίξει μια δεύτερη καλή ματιά στα φώτα του δρόμου, καθώς θα επιστρέφει σπίτι.
