Το βραβείο Pritzker είναι το σημαντικότερο βραβείο σε σχέση με την αρχιτεκτονική. Απονέμεται ετησίως σε αρχιτέκτονες από το Ίδρυμα Χάιατ, καθιερώθηκε το 1979 από την Cindy και τον Jay A. Pritzker. Σκοπός του είναι να τιμήσει ένα ζωντανό αρχιτέκτονα ή μία ομάδα αρχιτεκτόνων των οποίων το έργο επιδεικνύει ένα συνδυασμό προσόντων, ταλέντου, οράματος και της δέσμευσης τους, που συμβάλει στην ανθρωπότητα και το δομημένο περιβάλλον μέσω της αρχιτεκτονικής τέχνης. Το βραβείο αποτελείται από 100.000 δολάρια (Η.Π.Α.) και ένα χάλκινο μετάλλιο.
Οι νικήτριες του βραβείου Pritzker για το 2020 είναι η Yvonne Farrell και η Shelley McNamara από την Ιρλανδία. Έγιναν έτσι οι πρώτες δύο που κερδίζουν το συγκεκριμένο βραβείο από αυτή τη χώρα. Οι δυό τους συναντήθηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στην Σχολή Αρχιτεκτονικής του University College του Δουβλίνου. Είχαν ως καθηγητές ορθολογικούς αρχιτέκτονες οι οποίοι αμφισβητούσαν την προϋπάρχουσα σκέψη και τον θεσμό της αρχιτεκτονικής.
Αποφοίτησαν το 1976, όμως συνέχισαν στο ίδιο πανεπιστημιακό ίδρυμα ως καθηγήτριες παράλληλα με την συνέχιση των σπουδών τους μέχρι και το 2006, ενώ το 2015 διορίστηκαν ως βοηθητικοί καθηγητές. «Η διδασκαλία για εμάς ήταν πάντα μια παράλληλη πραγματικότητα και είναι ένας τρόπος να προσπαθήσουμε να αποστασιοποιήσουμε την εμπειρία μας και να την μεταφέρουμε στις νεότερες γενιές που έρχονται». Αντιλαμβάνονται τη διδασκαλία όχι μόνο ως μετάδοση γνώσεων σε άλλους αλλά ταυτόχρονα ως ευκαιρία για να μαθαίνουν και εξελίσσονται και οι ίδιες όπως έχουν δηλώσει στο παρελθόν.
Το 1978 το δίδυμο ιδρύει αρχιτεκτονικό γραφείο στο Δουβλίνο με όνομα Grafton Architects. Μαζί έχουν κερδίσει πολυάριθμα και ιδιαίτερα σημαντικά βραβεία πριν την απονομή του Pritzker 2020, όπως το βραβείο RIBA (2016). Μερικά από τα σημαντικότερα έργα τους είναι:
Universita Luigi Bocconi School of Economics – Μιλάνο (2008)
Το πανεπιστήμιο σχεδιάστηκε ως μία μεγάλη αίθουσα αγοράς ή αλλιώς ένα σημείο ανταλλαγής, ανταλλαγής όχι πραγμάτων αλλά ιδεών. Η κύρια αίθουσα του κτιρίου λειτουργεί ως φίλτρο ανάμεσα στη πολύβουη πόλη του Μιλάνο και το πανεπιστήμιο. Δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για διδασκαλία απομονώνοντας τη βιασύνη των λεωφορείων, τη κίνηση του δρόμου και τους περαστικούς. Υφαίνει θα μπορούσαμε να πούμε ένα πέπλο για να αντιμετωπίσει την αστική ζωή της πόλης χωρίς όμως να την αποκόπτει εντελώς.
Medical School and Student Residences at the University of Limerick – 2012
Η συγκεκριμένη μελέτη αφορά την προσθήκη τεσσάρων νέων κτηρίων στην κεντρική πανεπιστημιούπολη του Limerick, η οποία διασχίζει τον ποταμό Shannon στα δυτικά της Ιρλανδίας. Στο υπάρχον αθλητικό περίπτερο, την παγκόσμια ακαδημία μουσικής και τις εγκαταστάσεις επιστημών υγείας, οι νέοι κτιριακοί όγκοι πλαισιώνουν μία νέα πλατεία μαθητών στη βόρεια πλευρά της πανεπιστημιούπολης.
Ο κεντρικός χώρος «κυματίζει» απαλά προς τα δυτικά. Βελανιδιές, πέτρινα καθίσματα και σκαλοπάτια καταλαμβάνουν τη κεντρική πλατφόρμα που παρέχει ένα νοητό κεντρικό σημείο πριν ο χώρος συνδεθεί με τα κτίρια που φιλοξενούν τους κοιτώνες των φοιτητών. Οι ελεύθερος αυτός χώρος έχει σημεία με καθιστικά αλλά και ελεύθερα σημεία ώστε να προσφέρει όλες τις ευκαιρίες οικιοποίησης του στους φοιτητές με όποιον τρόπο αυτοί επιθυμούν.
Το νέο κτήριο του Πανεπιστημίου Μηχανικής και Τεχνολογίας βρίσκεται στην περιοχή Barranco. Το έργο αποτελείται από δοκούς οπλισμένου σκυροδέματος που κυριαρχούν στο κτήριο. Μεταξύ των δοκών αυτών αναπτύσσονται οι διάφοροι χώροι του κτηρίου, όπως αίθουσες διδασκαλίας, τα εργαστήρια, τα γραφεία κλπ. Η γεωμετρία των δομικών αυτών στοιχείων παρουσιάζει μία μορφολογία ιδιαίτερα επιβλιτική. Η γενικότερη εικόνα του κτιρίου παραπέμπει στην αρχική ιδέα των Farrell και McNamara για τη δημιουργία ενός «τεχνητού γκρεμού», με σκοπό την ενσωμάτωση του κτηρίου στο γενικότερο τοπίο.
