Περίεργοι άνθρωποι οι φωτογράφοι. Θα μπορούσε κάποιος να το γενικεύσει και να πει οι καλλιτέχνες αλλά εγώ θα μείνω σ΄ αυτό. Οι φωτογράφοι είναι οι πιο παρατηρητικοί ανάμεσα στους καλλιτέχνες. Είναι αυτοί που στο πιο άσχημο μέρος θα βρουν το ωραίο, το δημιουργούν το ωραίο. Είναι άνθρωποι που τα πάντα για αυτούς είναι αφορμή έμπνευσης. Πάντα θα έχουν μια διαφορετική προσέγγιση για τη ζωή, για τα πράγματα γύρω τους. Δεν καλουπώνονται είναι ελεύθερα πνεύματα. Αγαπούν το διαφορετικό για αυτό και το φωτογραφίζουν. Άτομα που δεν είναι κοινά αποδεκτά ή γεγονότα για αυτούς είναι οικεία διότι η ματιά τους φτάνει βαθύτερα. Είναι περίεργοι γιατί έχουν καταφέρει να κάνουν επάγγελμα την διαφορετικότητα και την αντίφαση.
Τα μάτια τους είναι υπεύθυνα. Ανήσυχοι άνθρωποι με ανήσυχα μάτια ψάχνουν τη σωστή γωνία, το σωστό φωτισμό για να εκφραστούν. Άνθρωποι που κυριολεκτικά κυνηγούν το φως για να βγει κι η ψυχή τους στο φως. Έχουν μάθει να βλέπουν κι όχι απλά να κοιτούν μέσα από το φακό τους. Διακρίνουν τις λεπτομέρειες. Οι φωτογράφοι είναι άνθρωποι που δε συμβιβάζονται, δε επιθυμούν το μέτριο, είναι τόσο ελεύθεροι κι ανεξάρτητοι που χρησιμοποιούν κανόνες για να καταφέρουν να τους σπάσουν. Φωτογραφίζουν ότι θέλουν και όταν θέλουν. Δουλεύουν μόνοι γιατί νιώθουν μόνοι. Δουλεύουν με μια ιεροτελεστία ξεχωριστή για τον καθένα τους χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις που φέρουν ως άνθρωποι. Λένε ότι όπως όλοι οι καλλιτέχνες είναι μελαγχολικοί – αυτό έχει μια δόση αλήθειας, όμως κι αν ισχύει η θλίψη τους γίνεται έμπνευση και δημιουργία. Άνθρωποι υπομονετικοί διότι η φωτογραφία είναι η τέχνη που σου μαθαίνει να υπομένεις και να επιμένεις. Επιπλέον οι φωτογράφοι είναι αλλόκοτα πλάσματα φωτογραφίζουν πολέμους, μοντέλα, γάμους, μωρά, πλατείες, αγνώστους, δρόμους κ.α δουλεύοντας πάντα με ευαισθησία και επαγγελματισμό. Έχουν το ίδιο πάθος και την ίδια λαχτάρα σε ότι κι αν φωτογραφίζουν. Το μυαλό τους σκέφτεται ασταμάτητα ιδέες και η ενσυναίσθησή τους είναι σε τρομερή λειτουργία. Δε βρίσκουν εμπόδια στην υλοποίηση της ιδέας τους. Έχουν ως μοντέλο μερικές φορές τον εαυτό τους, αυτοσαρκάζονται, εκτίθενται χωρίς κόμπλεξ αλλά με πάθος και σεβασμό για τους ίδιους και το στόχο τους.
Ακόμη είναι οι άνθρωποι που πάντα θα αγαπούν ένα σύντροφο, τη φωτογραφική τους μηχανή. Η σχέση τους παρά είναι ανθρώπινη διότι της μιλούν, τη χαϊδεύουν, έχουν αισθήματα για αυτή και τη φροντίζουν στοργικά. Είναι αυτή που θα τους διεγείρει με τις εικόνες της και τελικά θα τους ικανοποιήσει με ένα κλικ της. Κάποιοι τους χαρακτηρίζουν χαρισματικούς – ίσως και να είναι. Μπορούν και βλέπουν, βλέπουν όσα εσύ δε μπορείς να δεις ή δε θες. Αυτό θα το καταλάβεις αν έχεις κάποιο φίλο φωτογράφο και απειλείσαι διαρκώς από το φακό του σε στιγμές που πιστεύεις ότι δεν είσαι όμορφος. Δεν διακρίνουν ασχήμια τα μάτια τους. Επίσης, θυμήσου ότι ίσως είσαι η μούσα του. Κάθε φωτογράφος έχει τη μούσα του ή το αγαπημένο του μοντέλο. Ίσως και να είναι ο μόνος άνθρωπος που σε αγαπάει για τον βαθύτερο εαυτό σου, για όσα δε μπορείς να δεις σε εσένα και έχει αγαπήσει αληθινά τις ατέλειές σου.
Τέλος οι φωτογράφοι όντας σίγουρα δημιουργικά άτομα και παθιασμένα με τη δουλειά τους δύσκολα δε θα σε γοητεύσουν. Γιατί είναι άνθρωποι ευαίσθητοι και παράγουν με καύσιμο τον ίδιο τον εαυτό και τα βιώματά τους για να δημιουργήσουν τις εικόνες τους και να επικοινωνήσουν όσα θέλουν να μοιραστούν. Κι αν δεν είναι όλοι οι φωτογράφοι καλλιτέχνες σίγουρα δε διαφέρουν σε ένα στην ανάγκη για έκφραση και επικοινωνία κάτι που έχει εκλείψει στις μέρες μας ανάμεσα στους ανθρώπους.
