Ήρθε η στιγμή να σου μιλήσω. Νιώθω πολύ αναστατωμένη. Με ενοχλεί αυτό που συμβαίνει. Θέλεις πάντα να έχεις τον έλεγχο. Είναι κι αυτός ο ήχος σου. Τικ τακ τικ τακ τικ τακ. Πάντα ο ίδιος! Παίρνεις στο πέρασμά σου την κάθε σκέψη, την κάθε στιγμή χωρίς να ρωτάς. Ποτέ δεν γυρίζεις πίσω όταν στο ζητάω και είσαι πάντα δίπλα μου τις στιγμές που αποζητώ την μοναχικότητα μου. Σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου Χρόνε χορεύοντας στο ρυθμό σου ανέμελα αδιαφορώντας για την αξία της κάθε στιγμής. Τικ τακ τικ τακ τικ τακ. Αυτό έχεις να πεις κάθε φορά. Δεν ακούς το πως αισθάνομαι εγώ και αυτό δεν είναι μία ισότιμη σχέση Χρόνε. Εγώ μένω πίσω κι εσύ τρέχεις. Κι άλλες φορές εγώ τρέχω κι εσύ μένεις πίσω. Είναι άδικο.
Τικ τακ τικ τακ τικ τακ.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να ωριμάσεις. Να μιλήσουμε σοβαρά. Αυτή τη στιγμή σου κάνω κατάθεση ψυχής κι εσύ κινείς τους δείκτες σου και μου καταλογίζεις ευθύνες με ρυθμούς. Όχι, αυτή τη φορά αρνούμαι. Σου ζητώ να μείνεις. Να μην τρέχεις, να μην καταστρέφεις, να μην μετατρέπεις σε αναμνήσεις τις στιγμές. Να μείνεις εδώ. Να αφήσεις τη Σιωπή για μια φορά να κυριαρχήσει, χωρίς να διακόπτεις τις στιγμές με το θόρυβο σου και τα ξεσπάσματα θυμού σου με το ξυπνητήρι. Άφησέ με να ταξιδεύω στα όνειρά μου χωρίς να τα ελέγχεις κι αυτά καθημερινά. Στο λέω με το χέρι στην καρδιά Χρόνε. Έχεις θέματα με τον έλεγχο και η σχέση μας δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι.
Τικ τακ τικ τακ τικ τακ.
Να ξέρεις πως και για ΄μένα δεν θα είναι εύκολο. Βάζεις την ζωή μου σε τάξη. Έχω μάθει να ζω μαζί σου. Είσαι το ξυπνητήρι μου αν μη τι άλλο. Πάει τόσος καιρός που ξυπνάω με το Ντριν σου και δεν μπορώ να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς αυτό. Κάπως, θα πρέπει να βρούμε τη συνθήκη να μη στερεί ο ένας απ’ τον άλλο. Χρόνε μου, αγαπημένε, να ξέρεις πως νιώθω πραγματικά πολύ θυμωμένη μαζί σου αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ το πόσο σε αγαπώ, γιατί είσαι πάντα, εκεί για εμένα. Στο κάθε τικ τακ σου, παίρνεις μαζί σου τον κάθε πόνο μου, το κάθε δάκρυ μου, κάθε δύσκολο παρόν μου. Αλλά έχεις δύσκολο, δύσκολο χαρακτήρα…
Ντριιιν!!!
