Σε μια σημερινή κοινωνία, η εκπαίδευση που παρέχεται αντανακλά στις αξίες, το ήθος, τη φιλοσοφία και την πολιτική της συγκεκριμένης κοινωνίας. Είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες στην κοινωνία που ζουν, αυτό συνεπάγεται ότι έχουν και ίσα δικαιώματα και στην εκπαίδευση. Πάντα υπήρχαν άνθρωποι με δυσκολίες πολλών μορφών, όπως οι κινητικές ανάγκες, οι μαθησιακές δυσκολίες, τα προβλήματα ακοής και όρασης, δηλαδή άνθρωποι με ειδικές ανάγκες.
Πώς οι άνθρωποι με τις ειδικές ανάγκες και δυνατότητες,ξ εκινώντας από τα παιδιά, θα μπορέσουν να εκπαιδευτούν κατάλληλα από την κοινωνία και να κοινωνικοποιηθούν μέσα σε αυτή; Θα πρέπει να εκπαιδευτούν στα Ειδικά Σχολεία ή θα ενσωματωθούν στη Γενική Εκπαίδευση; Κάποιος που θα υποστήριζε την άποψη ότι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες θα ήταν καλύτερο να εκπαιδευτούν σε Ειδικά Σχολεία, θα σκεφτόταν, όπως είναι και αληθές, ότι τα παιδιά θα λάμβαναν εξειδικευμένη εκπαίδευση, προσαρμοσμένη πάνω τους, με κτιριακές υποδομές κατάλληλες για τα παιδιά, με μπάρες πρόσβασης, ανελκυστήρες, βιβλιοθήκες και αίθουσες κατάλληλα προσαρμοσμένες στα παιδιά. Η απάντηση όμως σε όλο αυτό το σκεπτικό είναι: ‘’Και πώς τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και δυνατότητες θα αλληλεπιδρούν με την κοινωνία, με παιδιά που είναι στην ηλικία τους, που φοιτούν σε γενικά σχολεία; Τα Ειδικά σχολεία μήπως σε κάποιο βαθμό, εκούσια, εμποδίζουν την ενσωμάτωση των παιδιών στην κοινωνία;’’. Αυτό σε ένα βαθμό μπορεί να γίνει πραγματικότητα, καθώς μειώνονται οι πιθανότητες τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των παιδιών και έτσι να μπαίνει ένα τροχοπέδη ανάμεσα στα παιδιά του
Ειδικού με αυτά του Γενικού σχολείου. Παρόλα αυτά ίσως υπάρχει, μια λύση. Επί παραδείγματι, να συνεργάζονται τα Γενικά με τα Ειδικά σχολεία και να κανονίζονται κοινές εκδρομές και επισκέψεις από τα ένα σχολείο στο άλλο.
Αλλά μήπως δημιουργείται μια αίσθηση ρατσισμού από τα παιδιά του Γενικού σχολείου στα παιδιά του Ειδικού σχολείου; Μήπως θα πρέπει να υπάρχει ένα σχολείο για όλους και να καταργηθούν οι όροι Γενικά και Ειδικά σχολεία; Για να μπορέσουμε να μιλάμε για σχολική ενσωμάτωση θα πρέπει να αλλάξουν οι στάσεις της κοινωνίας, όπου θα πρέπει να παρέχεται ένα κλίμα αποδοχής, ασφάλειας και αλληλοβοήθειας. Ακόμη, οι πολιτικές θα πρέπει να είναι κατάλληλες , δηλαδή να υπάρχουν πόροι, υποστηρικτικό υλικό, καλές υποδομές κτηρίων και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Τέλος, τα αναλυτικά προγράμματα θα πρέπει να αλλάξουν και, φυσικά, το υποστηρικτικό υλικό και οι στρατηγικές διδασκαλίας. Η σχολική ενσωμάτωση των παιδιών με Ειδικές Ανάγκες και Δυνατότητες είναι ένα ατελείωτο ταξίδι, καθώς δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν εμπόδια. Είναι καλύτερο να συμπορεύονται όλα τα παιδιά μαζί χωρίς να διαχωρίζονται σε διαφορετικά σχολεία ή τάξεις, να καταργηθούν οι όροι ειδικά και γενικά σχολεία, να υπάρχει ένα σχολείο για όλους.
