Η Δρ. Νάνσυ Μαλλέρου είναι ομιλήτρια, συγγραφέας και πρώτη εισηγήτρια του Life Coaching στην Ελλάδα. Εκτός από επιτυχημένη επιχειρηματίας, η διάσημη “γκουρού” του coaching είναι μητέρα του 8 χρόνου Νίκου που λατρεύει όσο κανέναν άλλο στον κόσμο. Συναντήσαμε την ιδρύτρια της Life Clinic Group, Νάνσυ Μαλλέρου λίγο πριν την έναρξη του νέου προγράμματος εκπαίδευσης Self-confidence Bootcamp και μας μίλησε για όσα συμβαίνουν στην προσωπική και επαγγελματική της ζωής. Με μότο της “Δεν είστε μόνοι σας και σίγουρα καλύτερα γίνεται” είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει για το πως μετατρέπουμε τις δύσκολες στιγμές της ζωής σε ευκαιρίες αυτογνωσίας. Η κουβέντα μας δεν περιορίστηκε μόνο στη φιλοσοφία του life coaching και πως να την εντάξουμε στη ζωή μας αλλά συζητήσαμε επίσης για τη σχέση της με το γιο της, τις συμβουλές που του δίνει και τις θυσίες που κάνει για αυτόν. Επιπλέον, η Νάνσυ Μαλλέρου μας εξηγεί τον τρόπο για μια καλύτερη ζωή και λύνει τα αδιέξοδα από τη ψυχολογική δύνη που μας δημιούργησε ο κορωνοϊός.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ιωάννα Ιωαννίδου
Στην Ελλάδα το life coaching το έχουμε συνδέσει με το όνομά σας. Πως έγινε αυτό;
Αυτό συνέβη εντελώς επίτηδες (γέλια)! Αυτό πάει να πει ότι έχω κάνει καλή δουλειά στο πώς να χτίσει κάποιος ένα brand. Στο Business Bootcamp, το πρόγραμμα εκπαίδευσης για τις επιχειρήσεις, διδάσκουμε στους ανθρώπους πώς να χτίσουν το δικό τους όνομα γιατί όλες οι ιδέες είναι φανταστικές αλλά πρέπει να ξέρεις πώς να τις πουλήσεις. Επομένως, από τη μία, λόγω πρότερου βίου στο marketing, ήξερα πώς να κάνω το όνομά μου να ακουστεί. Από την άλλη, υπήρξα η πρώτη στην Ελλάδα που μίλησε για το life coaching, επίσης προσέφερα αξία στον άλλον που ακούει και αυτό είναι κάτι που συνεχίζω να κάνω μέχρι σήμερα.
Πως φτάσαμε να μιλάμε σήμερα για το coaching όταν μας πήρε δεκαετίες να απενοχοποιήσουμε τον ψυχολόγο. Ποιες είναι οι συνθήκες που το ευνόησαν και μας οδήγησαν σε αυτή τη μορφή συμβουλευτικής;
Κοιτάξτε, νομίζω ότι όλοι με το ίδιο ασχολούμαστε. Βεβαίως, αλλάζει ο τρόπος που το προσεγγίζεις αλλά το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δηλαδή να είναι καλύτερα ο άνθρωπος. Στο παρελθόν, υπήρχε ενοχοποίηση του ψυχολόγου γιατί μην ξεχνάτε ότι η ψυχολογία σαν επιστήμη ξεκίνησε και δημιουργήθηκε σε μια εποχή που η ανθρωπότητα ήταν βαθιά τραυματισμένη από πολέμους, γενοκτονίες, ναζισμό. Άρα, η ψυχολογία ήρθε σαν απάντηση σε όλα αυτά, προσφέροντας θεραπεία σε ανθρώπους με τρομερά ψυχικά τραύματα. Εδώ έγκειται και η διαφορά με το coaching. Για παράδειγμα, δεν πηγαίνεις σε έναν coach επειδή έχεις κάποιο βαθύ τραύμα, αντιθέτως πηγαίνεις γιατί ενδεχομένως να έχεις κολλήσει σε μια κατάσταση στη ζωή σου. Επομένως, το δικό μας το επάγγελμα είναι απενοχοποιημένο γιατί ο άνθρωπος είναι ψυχικά υγιής. Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι τα τελευταία χρόνια η ψυχική υγεία έχει απενοχοποιηθεί, κάτι που είναι πολύ ενθαρρυντικό. Οπότε, εμείς ήμασταν πιο τυχεροί (από τους ψυχολόγους). Οι άνθρωποι που μας συμβουλεύονται είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που απλά επιθυμούν να γίνουν καλύτεροι, να πάρουν μια άλλη προοπτική στη ζωή τους χωρίς απαραίτητα να κουβαλάνε κάποιο ψυχικό βάρος. Αυτό που θα ήθελα επίσης να πω είναι ότι συνεργαζόμαστε με ψυχολόγους, διότι υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που χρήζουν ψυχολογικής στήριξης και όχι coaching.
Ζούμε σε μια εποχή που ό,τι δηλώσεις είσαι, τι γνώσεις απαιτούνται στο coaching;
Το coaching είναι μια νεότερη επιστήμη η οποία δανείζεται από την κοινωνιολογία, τη ψυχολογία, από άλλες κοινωνικές επιστήμες και βρίσκεται στη διαδικασία της εξέλιξής της. Τώρα, τι ονομάζουμε επιστήμη; Αρχικά, είναι η παρατήρηση των πραγμάτων και η κατηγοριοποίησή τους για να δημιουργηθεί στο τέλος η θεωρία ώστε να διαπιστώσει ο επιστήμονας εάν αυτή επαναλαμβάνεται και επαληθεύεται κάθε φορά. Και επειδή ούτε η ψυχολογία, για εμένα, είναι μετρήσιμη επιστήμη αλλά είναι δια της παρατήρησης, το ίδιο είναι και το coaching, δηλαδή, δεν υπάρχει κλινική μελέτη που να δείχνει ορισμένα δείγματα. Συμφωνώ, ότι είναι ένα μη κατοχυρωμένο επάγγελμα το οποίο ωστόσο πιστεύω ότι σταδιακά θα γίνει. Σκεφτείτε ότι το McLean Hospital που συνεργάζεται με το Harvard Medical School στην Αμερική, έχουν φτιάξει μαζί ένα ειδικό τμήμα έρευνας για το coaching. Οπότε, κοιτώντας μια εικοσαετία μπροστά, μου είναι ξεκάθαρο ότι το coaching, σαν επιστήμη, θα κατοχυρωθεί πολύ καλύτερα στο μέλλον. Από την άλλη, σήμερα, το coaching είναι ακόμα στην αρχή του αλλά έγκειται στον καθένα να «εξετάσει» τον οποιοδήποτε άνθρωπο πάει να συνεργαστεί είτε είναι ψυχολόγος, είτε είναι coach είτε ανήκει σε άλλο επαγγελματικό χώρο. Για να μιλήσω για εμένα, κάθε φορά φροντίζω να προτρέπω τους ανθρώπους να διαβάζουν τα διαπιστευτήρια των ειδικών coaches. Μια άλλη παράμετρος που πρέπει να εξετάσει κάποιος πριν απευθυνθεί σε έναν ειδικό είναι να δει εάν ταιριάζει ή όχι με αυτόν και κατά πόσο μπορεί να τον εμπιστευτεί.
Έχετε μιλήσει ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε και σας ώθησαν να αναζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού. Πιστεύετε ότι η προσωπική εμπειρία ενός coach αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για τον άνθρωπο που αναζητά το coaching; Ή μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα;
Θεωρώ ότι οι εμπειρίες μας, μας καθορίζουν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και διαμορφώνουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Άρα, ο τρόπος που εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, σαφώς, κάποια στιγμή περνάει μέσα στους ανθρώπους που συνδιαλέγομαι. Αν λοιπόν, εγώ είμαι ένας άνθρωπος που μιλάει πάντα για το «σήκω από την καρέκλα και δραστηριοποιήσου» ενδεχομένως να μην ταιριάζει στη φιλοσοφία κάποιου άλλου που του αρέσουν οι πιο ήρεμες καταστάσεις με λιγότερη ενέργεια. Επομένως, εγώ δεν είμαι για εκείνον ούτε εκείνος για εμένα. Ποτέ, ούτως η άλλως, ένας σωστός επαγγελματίας δεν θα δώσει συμβουλή. Οι άνθρωποι που θα έρθουν σε εμένα κάπου συσχετίζονται με εμένα, κάτι κοινό έχουμε. Για να απαντήσω στην ερώτηση, δεν νομίζω ότι η εμπειρία του ειδικού είναι το καλύτερο παράδειγμα, δηλαδή επειδή αυτός τα έκανε καλά, θα με βοηθήσει να κάνω και εγώ το ίδιο. Είναι όμως ότι η δική του ερμηνεία (του ειδικού), σίγουρα, έχει επηρεαστεί από το ποιος είναι. Οπότε, πρέπει να δει κάποιος αν ταιριάζει με αυτό ή όχι.
Έχει συμβεί να πείτε τη φράση «από αυτή τη δοκιμασία δεν έχω μάθει τίποτα»;
Όχι, γιατί από προσωπική επιλογή αρνούμαι να μου έρθει κάτι από το οποίο δεν θα μάθω τίποτα. Βέβαια, θα πρέπει να πω ότι η πρωταρχική μου αξία είναι η εξέλιξη και θεωρώ ότι εξελίσσεσαι μόνο μαθαίνοντας. Από την άλλη, το μόνο πράγμα που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί υπάρχει, είναι τα κουνούπια (γέλια).
Είμαστε όλοι για όλα, αρκεί μόνο να προσπαθήσουμε;
Όχι, δεν είμαστε όλοι για όλα. Είμαστε όλοι για τα πράγματα που θέλουμε. Διότι, δεν θέλουμε όλοι τα ίδια πράγματα. Θεωρώ ότι όλοι έχουμε τρομερές ικανότητες μέσα μας και πιστεύω ότι το να θέλεις, το οποίο (για εμένα) συνδυάζεται με δράση, και προσπαθείς με δουλεία να το κατακτήσεις είναι ουσιαστικά ο δρόμος για να φτάσεις πολύ μακριά στα δικά σου τα «θέλω». Ακόμα και στο θέμα της ευτυχίας, προσωπικά μου είναι τελείως ξεκάθαρο ότι δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Έχω δει στη δουλειά μου ανθρώπους να είναι πολύ χαρούμενοι με τη «μουντάδα» τους. Δεν είναι απαραίτητο, για παράδειγμα, να κάνουμε όλοι οικογένεια ή να είμαστε μες την τρελή χαρά ή σούπερ ενεργητικοί. Αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος από όλους μας. Ο καθένας μας βάζει κάτι πολύ σημαντικό στο πέρασμά του και δικαιούται να θέλει ό,τι θέλει.
Πολλές φορές όμως, συμβαίνει να ζηλέψουμε με την επαγγελματική ή την προσωπική επιτυχία κάποιου και ενώ έχουμε προσπαθήσει και εμείς, στο τέλος δεν καταφέρνουμε το ίδιο.
Κοιτάξτε, μερικές φορές μπορεί να ζηλέψουμε αυτό που πέτυχε ο διπλανός μας αλλά το «όλο» που βάζουμε εμείς να μην είναι ότι έβαλε εκείνος. Δηλαδή, κάποιος μπορεί να πιστεύει ότι έχει προσπαθήσει αλλά η προσπάθειά του να είναι η μίση από την προσπάθεια που έκανε ο άλλος. Εγώ θα έλεγα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας «γιατί το θέλω και εγώ αυτό;». Τώρα, όλοι έχουμε το δικαίωμα να τα θέλουμε όλα, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα τα αποκτήσουμε όλα. Απλώς, πιστεύω πως αν θέλεις δέκα, αν μη τι άλλο, ένα θα πάρεις. Οπότε, όταν θέτεις υψηλούς στόχους και βάζεις την αντίστοιχη δουλειά, σίγουρα θα αποκτήσεις κάτι. Είναι λάθος να συγκρίνουμε το τέλος ή τη μέση κάποιου άλλου με την αρχή τη δική μας.
Τι σας ζητούν συνήθως οι άντρες και τι οι γυναίκες;
Οι άντρες απασχολούνται πολύ με θέματα αυτοδιαχείρισης και αυτοηγεσίας, ειδικά στο επαγγελματικό περιβάλλον. Οι γυναίκες βρίσκονται σε μεγαλύτερη επαφή με το «μέσα» τους. Συνήθως τα ίδια θέλουν και οι γυναίκες, απλά δεν το εκδηλώνουν με τόσο πρωτόλεια μορφή. Για παράδειγμα, μια γυναίκα θα πει «θέλω να πετύχω αυτό αλλά είμαι πολύ συναισθηματικός τύπος» και αρχίζει και το περιγράφει. Ενώ ο άντρας θα πει «εγώ θέλω να πάρω την προαγωγή μου, τι θα κάνουμε, Νάνσυ;» λειτουργεί πιο μηχανικά. Επομένως, καταλήγουμε στο ίδιο πράγμα, δηλαδή στο πώς να διαχειριστείς τον εαυτό σου, πώς να παίρνεις αποφάσεις, πώς να είσαι ανθεκτικός ψυχικά. Τελικά, ο παρανομαστής είναι κοινός, απλώς το όνομα που δίνουμε και ο τρόπος μας είναι διαφορετικός. Οι γυναίκες είναι πιο δεκτικές στο να ακούσουν και να συζητήσουν αλλά τους παίρνει χρόνο να υλοποιήσουν το σχέδιό τους. Ενώ, από την εμπειρία μου, οι άντρες είναι πιο αρνητικοί στο να σε ακούσουν αλλά μόλις σε κατανοήσουν λειτουργούν πολύ πιο γρήγορα. Πάντως, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι θέλουν τα ίδια. Ο κόσμος ως επί το πλείστον, θέλει να νιώθει ότι αυτό που δίνει αμείβεται είτε είναι συναισθηματικό είτε επαγγελματικό.
Η περίοδος της καραντίνας μας επηρέασε όλους και σε πολλά επίπεδα, εσάς πόσο ψύχραιμη σας βρήκε εκείνη η περίοδος;
Η δεύτερη και τρίτη ημέρα της καραντίνας με βρήκε να μιλάω στο τηλέφωνο και να ακυρώνω όλο μου το πρόγραμμα για την υπόλοιπη χρονιά. Ήταν ένα δύσκολο διάστημα. Ωστόσο, αμέσως ξεκίνησα να σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω από ‘δω και πέρα για να ανακτήσω το budget της χρονιάς. Αυτό που έκανα και μου βγήκε σε καλό οικονομικά, ήταν να κάνω μισή ώρα ένα καθημερινό live στο Instagram και το YouTube για το διάστημα της καραντίνας. Τελικά, αυτό το εγχείρημα είχε επιτυχία και οι επαφές μέσω zoom με κάποιες εταιρείες δεν άργησαν να έρθουν, διότι προέκυψαν νέα ζητήματα από την τηλεργασία. Από την άλλη, πέρασα χρόνο με το παιδί μου γιατί συνήθιζα να δουλεύω πάρα πολλές ώρες πριν την καραντίνα. Βρήκα χρόνο να κάνω πάζλ 2,000 κομματιών, το συγκεκριμένο μου το έκαναν δώρο το ’93 για να φανταστείτε.
Άρα, η καραντίνα μάλλον σας άφησε κερδισμένη. Όμως, είστε και ένας αισιόδοξος άνθρωπος εκ φύσεως.
Καταρχάς, πρέπει να πω ότι και εμένα με απασχολούν οι ίδιες ανασφάλειες και τα ίδια άγχη αλλά επιλέγω να διατηρώ μια αισιόδοξη στάση στα πράγματα. Από τη φύση μου είμαι κλειστός άνθρωπος, έχω μια τάση για δράμα, πέφτω πολύ γρήγορα ψυχολογικά και επειδή αυτό με οδήγησε σε μονοπάτια που δεν μου αρέσανε, άρχισα να εξασκούμε σε κάτι διαφορετικό. Μετά τη διάγνωση της κλινικής κατάθλιψης, αποφάσισα ότι δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να ξανά πάει εκεί πέρα. Επομένως, πάντα κοιτάζω τι άλλη ερμηνεία μπορεί να υπάρχει σε αυτό που συμβαίνει και μπορεί να με βολέψει, ποιος είναι ο άνθρωπος που μπορεί να με βοηθήσει όταν περνάω κάτι δύσκολο, πως μπορώ να βρω τη λύση. Αρνούμαι να καθίσω να σκεφτώ γιατί συνέβη σε εμένα.
Το κλίμα αβεβαιότητας του Covid-19 συνεχίζει να μας ανησυχεί και απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα θα μας ανησυχεί και για το 2021. Τι νέο υπάρχει εκεί έξω που θα μας βοηθήσει να κάνουμε επανεκκίνηση στα πράγματα ή σε εμάς τους ίδιους;
Θεωρώ ότι είμαστε πολυμήχανος λαός. Μπορούμε να το φέρουμε στα μέτρα μας αντί να το γκρινιάζουμε. Είμαστε καινοτόμοι και εφευρετικοί τύποι. Το γεγονός ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτή την πανδημία μπορεί να είναι και ανακουφιστικό. Πάντα οι άνθρωποι θέλουμε να νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Το μότο μου εξάλλου είναι «Δεν είστε μόνοι σας και σίγουρα καλύτερα γίνεται» γιατί ξέρω ότι η μοναξιά είναι πολύ σκληρό πράγμα. Αυτό που θα έλεγα και μάλιστα επιλέγω να το κάνω ακόμα και σήμερα είναι όταν εγώ είμαι μες τη γκρίνια αντί να πάρω μια φίλη μου που είναι γκρινιάρα, παίρνω εκείνη που είναι πιο καθησυχαστική και θα με μια κουβέντα της θα με ηρεμήσει. Θεωρώ ότι πολλά πράγμα έχουν περιθώριο επιλογής, δεν μπορώ να το πω αυτό για όλα γιατί υπάρχουν και πράγματα που δεν επιλέγουμε να μας συμβούν.
Πρόσφατα σας είδαμε live στο YouTube όπου με θεματικά βιντεάκια μικρής διάρκειας επικοινωνείτε με τον κόσμο. Μιλήστε μας για αυτή την εμπειρία.
Το βασικό κοινό που παρακολουθεί τα βιντεάκια στο κανάλι μου είναι οι ηλικίες 24-44 και είναι 70% γυναίκες και 30% άντρες. Φυσικά, έχω και μικρότερες ηλικίες, οι οποίες μου στέλνουν προσωπικά μηνύματα για θέματα που τους απασχολούν και είναι πολύ γλυκό. Μου αρέσει η επαφή με τον κόσμο. Την αγαπάω πολύ. Μου στέλνουν τρομερή αγάπη και γεμίζει η καρδιά μου. Από τις ερωτήσεις τους, μου δίνουν πάρα πολλές ιδέες. Κάθε φορά είναι για εμένα μια πρόκληση. Κυρίως, όταν κάνω ζωντανές ομιλίες στο zoom όπου υπάρχει άμεση αλληλεπίδραση με το κοινό, το απολαμβάνω στο έπακρο. Γενικώς, αγαπώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί σου δίνει τον τρόπο να προσφέρεις και να πάρεις και εσύ αντίστοιχα.
Εκτός από επιτυχημένη coach είστε και μια στοργική μαμά, τι συμβουλές δίνετε στο γιο σας;
Θεωρώ ότι, το να είσαι γονιός αποτελεί μια καμπύλη μάθησης. Αυτό που προσπαθώ να τον παροτρύνω είναι να τσεκάρει με τον εαυτό του. Δηλαδή, θέλω να καταλάβει ότι η αξία του εξαρτάται από τη δική του γνώμη και όχι από κάποιου άλλου, αυτή η στάση θα τον βοηθήσει στη ζωή του. Φυσικά, υπάρχουν φορές που ξεφεύγω και αντιδρώ απότομα, όπως κάθε μαμά. Επίσης συζητάμε για πράγματα που θεωρώ ότι είναι απαραίτητα για να μπορούμε να συμβιώνουμε, όπως η πειθαρχία. Εμένα μου αρέσει η πειθαρχία, επομένως απαιτώ από το παιδί μου κάποια πράγματα που ενδεχομένως άλλοι γονείς να μην τα απαιτούν. Αλλά ξέρει ότι αυτό που λέω, είτε καλό είτε κακό, το εννοώ και αυτό είναι η μεγάλη μου νίκη. Και βλέπω ότι αυτή η συμπεριφορά τον απασχολεί, επιλέγει δηλαδή τους φίλους του με κριτήριο ποιος τηρεί τον λόγο του και ποιος όχι. Ένα άλλο ζήτημα που θέλω να αρχίζει να σκέφτεται είναι η επιχειρηματικότητα. Για παράδειγμα, το χαρτζιλίκι του το αποταμιεύει σε έναν κουμπαρά με τη σκέψη το ποσό που συγκεντρωθεί να το επενδύσει μελλοντικά σε ένα διαμέρισμα. Αυτό φυσικά, προέκυψε μετά από δική μου προτροπή και συζήτηση όταν ήταν 7 χρόνων, σήμερα είναι 8.
Η δουλεία σας, σας απασχολεί πολλές ώρες μέσα στο 24ωρο. Πως βρίσκετε ισορροπίες μεταξύ της δουλειάς και της οικογένειάς σας;
Έχω την πολυτέλεια, τώρα πια, να έχω στήσει τη δουλειά μου με τέτοιο τρόπο που να δίνω προτεραιότητα στα πράγματα που θέλω. Όταν ο γιος μου, μου ζήτησε να τον παίρνω από τη στάση του σχολικού, αποφάσισα ότι η δουλειά μου θα κάνει στάση- παύση κάποιες ώρες για να είμαι μαζί του. Τις ώρες αυτές τις αναπληρώνω πλήρως. Μπορώ να δουλέψω μέχρι τη μια ή δύο το πρωί χωρίς να με νοιάζει. Θέλω ο γιός μου να μην νιώθει ο μόνος που τον παραλαμβάνει μια νταντά. Θέλω να μεγαλώνω εγώ το παιδί μου. Θέλω να θυμάται από εμένα και τον μπαμπά του ότι ήμασταν εκεί και το ζούσαμε μαζί. Τα σαββατοκύριακα μου είναι ιερά, πολύ δύσκολα θα αποφασίσω να βάλω κάτι επαγγελματικό και πολύ ακριβά, επίσης.
Τι ετοιμάζει η Νάνσυ Μαλλέρου από εδώ και πέρα επαγγελματικά;
Από πέρσι τέτοια εποχή, είχα ήδη αποφασίσει να μεταφέρω διαδικτυακά κάποιες ομιλίες, όπως το σεμινάριο «Καλύτερα γίνεται» που γίνεται δωρεάν κάθε χρόνο στην Αθήνα. Έτσι, δεν θα αλλάξει κάτι ριζικά φέτος. Αυτό που ξεκινήσαμε φέτος και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε είναι τα δυο Bootcamps, δύο προγράμματα εκπαίδευσης που κάτι αντίστοιχο δεν έχει ξανά γίνει στην Ελλάδα. Το πρώτο είναι το Self-confidence Bootcamp, το πρόγραμμα αυτοπεποίθησης και το δεύτερο το Business Bootcamp. Το τελευταίο το σκεφτήκαμε και το υλοποιήσαμε μέσα στην καραντίνα όπου προέκυψε η ανάγκη για συμβουλευτική στις επιχειρήσεις. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει πολύ πλούσιο υλικό, φανταστείτε ότι είναι 35 βίντεο με γύρω στις 20 ώρες μαγνητοσκοπημένο περιεχόμενο σχετικό με ζητήματα που απασχολούν μια επιχείρηση, όπως marketing, social media. Ενώ στο Self-confidence Bootcamp έχει περίπου 6 ώρες με ασκήσεις για να χτίσεις αυτοπεποίθηση. Πάντα υπάρχει η ζωντανή επικοινωνία μέσω zoom όπου μοιραζόμαστε νίκες, φόβους. Τον Οκτώβριο ξεκίνησε το καινούριο Self-confidence Bootcamp για φέτος. Το Φεβρουάριο θα ξεκινήσουμε το Business Bootcamp. Παράλληλα, μου αρέσουν πολύ και οι δωρεάν εκπαιδεύσεις οι οποίες δεν έχουν συγκεκριμένες ημερομηνίες γι’αυτό το λόγο όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να κάνουν εγγραφή στο mallerou.com για να λαμβάνουν ενημερώσεις για ό,τι νέο υπάρχει και μάλιστα πολλά από αυτά είναι δωρεάν. Οι καθημερινές μου ζωντανές ομιλίες στο Instagram συνεχίζονται.
Η τηλεόραση σας ενδιαφέρει;
Σαφώς και με ενδιαφέρει, η τηλεόραση είναι το καλύτερο μέσο για τη δουλειά μου γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να απευθυνθώ σε μεγαλύτερο κοινό. Θα με ενδιαφέρει περισσότερο, βέβαια, όταν θα έρθει η εποχή όπου οι άνθρωποι θα μπορούμε να ταιριάζουμε στην αισθητική και στον τρόπο υλοποίησης, μιλάω, κυρίως, για τους κανόνες της αγοράς. Για να κάνεις εκπομπή στην τηλεόραση, πρέπει ο επιχειρηματίας και οι άνθρωποι του να αισθάνονται ότι μπορούν να βγάλουν λεφτά από αυτό. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει ο κόσμος, τα κανάλια και οι επιχειρήσεις δεν επιτελούν κοινωνικό έργο. Άρα, εγώ κατανοώ όταν μου λένε ότι η αγορά δεν είναι ακόμα ώριμη. Επομένως, δεν θα έκανα κάτι το οποίο δεν θα είναι στα μέτρα μου γιατί ξέρετε «I’m too old for that» (γέλια).
Σας προσεγγίζουν άνθρωποι από τον πολιτικό χώρο;
Ναι, όμως να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Οι πολιτικοί έρχονται αλλά δεν θέλουν να πληρώσουν και καταλήγουμε να συνεργαζόμαστε με τους μισούς. Το θεωρώ αναξιοπρεπές να απευθύνεσαι σε κάποιον ειδικό και να μην πληρώσεις γιατί είσαι πολιτικός ή διάσημος. Ωστόσο, έχω συνεργαστεί με πολιτικά πρόσωπα σε διάφορα επίπεδα και οφείλω να πω ότι όλοι τους ήταν αξιοπρεπείς. Οι περισσότεροι ήθελαν να βελτιώσουν δεξιότητες και μέσα έκφρασης στις δημόσιές τους ομιλίες. Ενώ, άλλοι να μάθουν να αντιμετωπίζουν με περισσότερη ψυχική ανθεκτικότητα την οποιαδήποτε κριτική ακολουθήσει την καριέρα τους, τόσο για την προσωπική τους ζωής όσο και εκείνη των οικογενειών τους. Οπότε, τους αντιμετωπίζουμε σαν οποιοδήποτε άλλο στέλεχος που θέλει να πετύχει κάτι, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Το ίδιο μας συμβαίνει και με τους αθλητές.
