Με αφορμή τη γέννηση του Αλεξάνδρου Δούμα (υιός) το MAXMAG παρουσιάζει ανεξερεύνητες πτυχές ενός μάχιμου θεατρικού συγγραφέα.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννημένος στο Παρίσι – 27 Ιουλίου 1824– ο Αλέξανδρος Δούμας νόθος γιος του συνονόματου καλλιτέχνη αντιμετώπισε ήδη από την παιδική ηλικία το ρατσισμό και την κοινωνική απάθεια. Τα χρόνια περνούσαν και η νομική αναγνώριση από τον πατέρα του τάραξε ακόμη περισσότερο τη νεανική του ηλικία αφού αναγκάστηκε να αποχωριστεί τη μητέρα του. Ο πλούτος του πατέρα του, του εξασφάλισε μία αξιοπρεπή μόρφωση. Στα 17 του, όμως, αποφασίζει να εγκαταλείψει το Kολλέγιο που φοιτούσε.
«Όταν πέφτει κανείς, δεν πέφτει ποτέ ωραία»
Καλλιτεχνικές απόπειρες
Στα χρόνια της ενηλικίωσης συγγράφει το πρώτο του έργο. Οι Περιπέτειες τεσσάρων γυναικών και ενός παπαγάλου δέχονται θετικές κριτικές από το γαλλόφωνο λογοτεχνικό κοινό δίνοντας του το έναυσμα να συνεχίσει στο δρόμο της τέχνης. Σταθμός στην καριέρα του στάθηκαν τα έργα 0 Νόθος Γιος και και η Κυρία με τις καμέλιες.
Ειδικότερα για το έργο, η Κυρία με τις Καμέλιες:
Εμπνευσμένος από το θάνατο της εταίρας και ερωμένης του , Μαρύ Ντιπλεσί, ο Δούμας συγγράφει το πρώτο του θεατρικό που με τη σειρά του θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για την περίφημη La Traviata σε λιμπρέτο του Φραντέσκο Μαρία Πιάβε και μουσική του Τζιουζέππε Βέρντι, ενώ αργότερα 20 κινηματογραφικές ταινίες θα γυριστούν στηριζόμενες στην υπόθεση του δράματος.
Ο φεμινισμός
Έχοντας ανέλθει στο βάθρο των σπουδαίων λογοτεχνών της γενιάς του κάνει στροφή στην καριέρα του. Για τον Δούμα, τώρα, σειρά έχουν η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, οι ανισότητες, το διαζύγιο από τη νομική του πλευρά και η απιστία. Με στόχο την ανάδειξη της ισότητας των δύο φίλων συγγράφει τα έργα: Μία γαμήλια σύμπραξη, ο μισός κόσμος, ο φίλος των γυναικών, Φρανσιλλάν κ.α. προκαλώντας αντιδράσεις στα φιλολογικά σαλόνια του Παρισιού. Δεν σταματά όμως εκεί. Παράλληλα με τη θεατρική του δραστηριότητα συντάσσει το κείμενο Το θέμα της γυναίκας αλλά ολοκληρώνει και τον κύκλο του στο χώρο του μυθιστορήματος με το έργο Άνθρωπος- γυναίκα.
Το τέλος ενός έπους
Στις 27 Νοεμβρίου 1895 κηδεύεται στο κοιμητήριο της Μονμάρτης, μόλις 100 μετρά από τον τάφο της Μαρλυ Ντυπλεσί. Πεθαίνοντας άφησε πίσω του μία σπουδαία κληρονομιά γεμάτη από φανταστικές ιστορίες και αμύθητους έρωτες.
