Οι εκδόσεις Φίλντισι είναι η ιδανική λύση για αυτούς που αναζητούν το ιδιαίτερο. Για εκείνους τους αναγνώστες, οι οποίοι έχοντας εξαντλήσει την ανάγνωση κλασικών έργων της παγκόσμιας κι ελληνικής λογοτεχνίας, ψάχνουν πλέον νέες συγγραφικές πένες που θα τους ταξιδέψουν νοερά με τις αράδες των πονημάτων τους σε άλλους χρόνους και τόπους, αλλά και για εκείνους τους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, οι οποίοι, σαν μικρά παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο και βιάζονται να τον μοιραστούν με τους γύρω τους, συνθέτουν τους δικούς τους λογοτεχνικούς κόσμους, αποζητώντας ένα ασφαλές εκδοτικό καταφύγιο για τα πνευματικά τους δημιουργήματα· ένα φερέγγυο μεσολαβητή ανάμεσα στους ίδιους και στους αναγνώστες τους.
Παρόμοια, η τάξη της Λίνας Νικολακοπούλου βρήκε το προσωπικό της καταφύγιο στις εκδόσεις Φίλντισι. Διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικές ηλικίες, προσλαμβάνουσες κι εμπειρίες και με μια αναμφισβήτητη κοινή αγάπη προς τη δημιουργική γραφή, πραγματοποιούσαν καθορισμένες συναντήσεις σε μια αίθουσα και συζητούσαν. Έπειτα, παρακινημένοι από τη διακαή δίψα τους για το άκουσμα εναλλακτικών οπτικών και την αδήριτη ανάγκη τους για έκφραση, άρχισαν να στριμώχνουν ακανόνιστα τις λέξεις σε προτάσεις, συνθέτοντας με αυθορμητισμό το δικό τους άλλοτε πεζό κι άλλοτε έμμετρο λόγο. Τα κείμενα αυτά, σμιλεμένα με αγάπη, αποτελούν πλέον μια ενιαία συλλογή, που τιτλοφορείται ως «Επί λέξει, Η τάξη της Λίνας» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι.
Η ίδια η Λίνα Νικολακοπούλου, στις πρώτες σελίδες του συλλογικού έργου της δημιουργικής τάξης της, αποτυπώνει σύντομα τα πορίσματα της από αυτήν τη πρωτόγνωρη εμπειρία.
“Σ’αυτές τις συναντήσεις πέφταμε όλοι με καρδιά σ’ αυτή τη μάχη για δημιουργική έκφραση. Δινόταν κάθε φορά ένα θέμα κι άλλος σε πεζό λόγο άλλος σε έμμετρο, συνέθετε το κείμενό του. Το διαβάζαμε όλοι μπροστά σε όλους, για να δοθεί το μπράβο, ή το ξανά, ή κάποιες επί μέρους παρατηρήσεις, που θα ωφελούσαν.
Τα διαβάζω τώρα ξανά και θυμάμαι με λεπτομέρειες την κάθε συνάντηση και τα πρόσωπα των συμμετεχόντων ένα ένα.
Η χρονική απόσταση της δεύτερης ματιάς πάνω στα γραπτά είναι πάντα για καλό. Και για τους διδάσκοντες και για τους διδασκόμενους. Μερικά γραπτά είναι όπως την πρώτη στιγμή που τα άκουσες. Ολοκληρωμένα. Μερικά άλλα αναδύουν στοιχειά ομορφιάς που τάζουν για μια καινούργια ορμητική έξοδο στη λευκή σελίδα. Κι άλλα τα νιώθω σαν πουκάμισα φιδιού που έμειναν πίσω ολόκληρα και άρτια, ενώ ο εαυτός έχει περάσει πια τις συμπληγάδες της ευκολίας του γνωστού και πάει αναζητώντας την άγνωστη κι απάτητη πλευρά του.
Σ’ αυτά τα γραπτά δεν μπήκαν βαθμοί, δεν πήρε κανείς απολυτήριο. Μια και η ενασχόληση με τη γλώσσα και τη δημιουργική γραφή της δεν τελειώνει. Όμως, ήρθαν μέσω αυτού του βιβλίου στο φως και στα χεριά σας. Το σημαντικό είναι ότι γεννήθηκαν.”
Με τα προσεγμένα κείμενα τους συμμετέχουν οι εξής:
Αγοροαδειάζω – Ελισάβετ Μίληση
Αγωνισµός – Ανθή Δαουτάκη
αϊάρια – Γεωργία Μπίρμπα
ΑλεξΗκέραυνο – Ίονας Στάντης
Ανεµελίζοµαι – Ζέτα Ξεγκάκη
Ανθησία – Νάσος Αρώνης
ΑνθρωΠοίηση – Αφροδίτη Πριμικύρη
Απαρών-ουσα-ον – Μαρία Σιακαντάρη
Αποβασισµένος – Αλκμήνη Νικοπούλου Εξηντάρη
Ασταλαβλήτα – Γιώργος Σαμαρίτης
Γαϊδουροποιούµαι – Χριστίνα Κανακάκη
Γατίζω – Μαρία Χουσάκου
Γελιοποιώ – Λίνα Χριστοφοράκου
Γραφοπλάστης – Ελένη Κουσιώρη
Δηλιάζω – Άννα Παπαδοπούλου
Δροµόσπιτο – Αλίνα Τριανταφύλλου
Δροσοσαλάτα – Δέσποινα Σιμάκη
Δύω επί Τροία – Αντώνης Ψύχας
Επευλογούµενη – Φωφώ Καλοκύρη
Ευχαριστύνη – Γιώργος Ροδουσάκης
Καρδιοµετεωρισµός – Κάτια Μαγγιώρου
Κρυφάσµατα – Διονύσης Αντωνίου
Λατρίβω – Ναυσικά Βασιλείου
Μετακλόνιση – Αλεξάνδρα Ούστα
Μπουγιόζικος – Άννα Μπαχά
Ντιµπετιάζοµαι – Καρίνα Γκέρτσου
Ξενερωτεύοµαι -Κική Κέρζελη
Ξέφοβο – Αριάδνη Λαδά
Οιδαϊσµός – Μιχάλης Γκιάτης Σταματόπουλος
Οινόχνωτος – Σταυριανή Σαλούση
Οµοιοπροσπαθητική – Βίκυ Χασούρα
Ονειροδαµαστής – Στέφανος Μαλλιαρός
Πολύτιµη λήθη – Μαίρη Κολώνια
Πρεπίζει – Ναταλία Παπαδοπούλου
Σεληνωµότης – Δέσποινα Δώδου
Σφαλιαριέρα – Ελένη Μητσάκου
Τροφοποιούµαι – Χαρά Τσιμαχίδου
Φεγγαρογειωµένος – Λίλλυ Κοτσώνη
Φυγεπαινία – Μαρία Χριστινάκη
Ώνασουγα – Μέμα Γενεράλη.
