Οι Active Member είναι ακόμη εδώ. Βρίσκονται ακόμη στη μουσική πραγματικότητα. Δίνουν ακόμη ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους μας. Το Low Bap υπάρχει, θα συνεχίσει να υπάρχει παρά τα όσα τόσα χρόνια ακούγονταν κι ακούγονται από πολλούς και διάφορους. Έχουμε μεγαλώσει τα χρόνια της αέναης αντιπαλότητας, Low Bap και hip hop τα βλέπαμε κάποτε με διαφορετικό μάτι. Ναι, τα ακούγαμε με διαφορετικά αυτιά. Ναι, κάποτε χωρίζαμε με μια αόρατη γραμμή, ένα αόρατο σύνορο αυτό που αγαπάμε.
Τί αγαπάμε; Μα τί άλλο; Τη μουσική. Το είδος και την κουλτούρα που μας ανέθρεψε και μας έκανε τα όντα που σήμερα είμαστε. Τη μουσική που αγαπάμε ακόμη, τριάντα σχεδόν χρόνια από την ώρα που την ακούσαμε για πρώτη φορά.
Ευτυχώς όμως, τα χρόνια αλλάζουν. Η μουσική μένει ίδια, ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς για τους σφετεριστές της που ανά καιρούς εμφανίζονται διεκδικώντας δικαιώματα και θρόνους.
Οι Active Member είναι ένα συγκρότημα που αγαπήθηκε όσο ελάχιστα στη χώρα μας. Όχι μόνο από άτομα που ακολουθούν πιστά το μονοπάτι του hip hop. Αλλά και από τελείως διαφορετικού μουσικού υπόβαθρου ανθρώπους. Μισήθηκαν το ίδιο, από άτομα του hip hop, από άτομα του Low Bap, από άτομα που δεν ακούν μουσική.
Κι όμως αυτοί συνέχισαν. Και συνεχίζουν τριάντα χρόνια τώρα κοντά να παίζουν και να παράγουν.
Πάμε (Γκουαντάναμο)
Πόσοι δεν ξεκίνησαν να κατηγορούν την ματαίωση της διάλυσης της μπάντας αφότου ο Μιχάλης την είχε ανακοινώσει; Πόσοι ξεκίνησαν να μουρμουρίζουν όταν ανακοινώθηκε το πρώτο live μετά τη λεγόμενη τελευταία συναυλία των Active Member; Ξέρουμε ότι αυτοί ήταν πολλοί, ξέρουμε ότι είναι οι ίδιοι που βρίζουν και λασπολογούν χρόνια τώρα. Αλλά δε μας νοιάζει, δε μας πειράζει. Οι Active Member, σήμερα, στο 2019, παράγουν και φτιάχνουν μουσική. Από τους παλιούς, τους πρώτους της μουσικής μας, ποιός μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο;
Θα απαντήσω εγώ, κανένας.
Όχι, δεν ανήκω στη μπάντα κι ούτε με πληρώνουν. Απλά, παραπάνω από τη μισή μου ζωή, την έχω περάσει ακούγοντας τους Active Member. Από τα χρόνια του σχολείου, μέχρι τώρα, αρκετά ακόμη χρόνια μέχρι τη σύνταξη. Και θα συνεχίσω να τους ακούω όσο παράγουν.
Όσο η φλόγα του Low Bap θα καίει.
Ανήμερα των γενεθλίων του Μιχάλη Μυτακίδη, οι Active Member κυκλοφόρησαν ένα καινούργιο κομμάτι. Ας το ακούσουμε κι ας το σχολιάσουμε έπειτα. Αν μπορέσουμε κι αν χωράει κάποιος σχολιασμός.
Active Member – Η Βιάση Μου
Ίσως να ανήκει στα αυτοβιογραφικά κομμάτια των Active Member. Σίγουρα ανήκει στο λεγόμενο νέο μουσικό ρεύμα τους. (Το οποίο για τους κατηγορητές τους, δεν είναι hip hop αλλά ούτε και Low Bap.) Ίσως να ανήκει στα κομμάτια που κλείνουν το μάτι προς το έντεχνο. Κάτι που δεν αρέσει και ξενίζει. Κι άλλες τέτοιες γνώμες και απόψεις άκουσα όταν κυκλοφόρησε το κομμάτι στο διαδίκτυο.
Εγώ αυτό που ακούω είναι μια αλληγορία, είναι μια μεταφορά στο μικρόφωνο των στιγμών του Μιχάλη. Των στιγμών που έζησε μέχρι τα 52 του χρόνια και τον έπλασαν. Τον έκαναν τον άνθρωπο που είναι. Αυτόν που όλοι όσοι γνωρίζουμε τη μουσική μας ή αγαπάμε ή μισούμε. Τον άνθρωπο που δημιούργησε τους Active Member.
Είναι ένα επετειακό τραγούδι με το οποίο μπορούμε να ταυτιστούμε όσοι ακούσαμε τη βιάση και προσπεράσαμε τη λογική μας.
Το κομμάτι είναι εξαιρετικά ευθύ και βαρύ, όσοι θέλουν να του δώσουν μια ευκαιρία ας το πράξουν κι ας μην επηρεαστούν. Από γνώμες τρίτων, από απόψεις που πατάν επάνω σε λάθη του παρελθόντος. Τα χρόνια αλλάζουν κι αλλάζουν κι εμάς. Τη μουσική μας δεν την άλλαξαν. Κι είμαστε τυχεροί.
Όπως και ο ίδιος είπε: “Για τα 52 χρόνια που έκλεισα, κεντρικός αφηγητής είναι μόνο αυτός ο στίχος μου: Πάντα διάλεγε η βιάση μου για ‘μένα.”
Υ.Γ. : Χρόνια πολλά στον B.D. Foxmoor και να συνεχίσει για τα πιο όμορφα.
Για κάποιες επιλογές κομματιών, ανατρέξτε σε κάτι παλιότερο:
