Τικ…τακ…ο χρόνος κυλάει!
Τικ…τακ! Κοίτα το ρολόι! Κοίταξέ το είπα! Ο χρόνος κυλάει! Κυλάει και φεύγει! Εσύ, τι κάνεις; Πού πας; Πόση ώρα θα μείνεις εδώ ακόμα; Άντε σήκω επιτέλους! Τί περιμένεις; Να σε διώξει το κρεβάτι από μόνο του; Έλα σου λέω, πάμε! Έχουμε αργήσει δεν το καταλαβαίνεις; Ωχου….τι θες πάλι; Άσε με βρε παιδάκι μου στην ησυχία μου. Είπα θα σηκωθώ! Δεν σε βλέπω όμως…Μπορείς να με αφήσεις να κοιμηθώ πέντε λεπτά ακόμα; Όχι! Σήκω! Έχουμε πράγματα να κάνουμε. Δεν μπορώ να περιμένω πότε θα πάρεις την μεγάλη απόφαση να σηκωθείς. Σήκω, αλλιώς θα φύγω μόνη μου! Εε…και τι μου το λες; Φύγε! Είσαι σίγουρος;
Είσαι σίγουρος ότι αυτό θες; Ναι! Έλα με κούρασες! Εγώ; Ναι εσύ! Καλά….! Θα φύγω! Το είπαμε αυτό! Όμως, δεν σε βλέπω να σηκώνεσαι…Αλήθεια τώρα; Αυτό έχεις μόνο να πεις; Δεν σκέφτηκες κάτι καλύτερο; Μπα…αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσα να σκεφτώ. Μάλιστα! Αφού αυτό θες, έτσι θα γίνουν τα πράγματα. Ο χρόνος περνάει και με αγχώνει! Εσένα σε αγχώνει ο χρόνος, ενώ εμένα με αγχώνει ο παραλογισμός σου! Αυτή η σχέση που έχεις με τον χρόνο και με το άγχος μου την δίνει στα νεύρα. Εμένα ξέρεις τί είναι αυτό που μου την δίνει στα νεύρα; Τί; Η απάθειά σου! Αυτό….το…”Έλα μωρέ, όλα θα γίνουν”. Το θέμα είναι να γίνουν στο σωστό χρόνο. Στην ώρα τους βρε παιδί μου και όχι όποτε εσένα σου καπνίσει. Ενώ εσύ είσαι σε καλύτερη μοίρα από εμένα νομίζεις; Σίγουρα! Καλά…να γελάσω τώρα ή μετά; Όποτε θες!
Αα…έτσι το πάμε τώρα; Ναι! Γιατί; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα; Ναι υπάρχει! Ποιό είναι αυτό; Μα…καλά δεν καταλαβαίνεις τίποτα; Δεν γίνεται να είσαι τόσο απαθής ενώ ο χρόνος τρέχει. Φεύγει και εσύ μένεις πίσω. Ενοχλώ κανέναν; Ναι! Ενοχλείς! Ενοχλείς εμένα για αρχή. Δεν με αφήνεις να πάω μπροστά. Όταν λες μπροστά; Σε κρατάω πίσω και δεν το θυμάμαι; Ναι! Καθόμαστε όλη μέρα εδώ μέσα, χωρίς να κάνουμε τίποτα! Τι ακριβώς θες να κάνουμε; Όχι για να καταλάβω ρωτάω. Δεν ξέρω…θέλω να κάνουμε κάτι. Θέλω να δω και να κάνω άλλα πράγματα. Σου το λέω ξανά, δεν σε κρατάω. Μπορείς να φύγεις. Δεν μπορώ να το κάνω χωρίς εσένα. Χρειάζομαι κάποιον μαζί μου. Τόσο σημαντικό είναι αυτό για σένα; Η παρουσία σου; Ναι. Όσο δεν φαντάζεσαι! Μπα…; Γιατί; Δεν έχεις μάθει να στηρίζεσαι στα πόδια σου ακόμα; Έτσι νόμιζα! Νόμιζες; Ναι, αλλά τελικά φοβάμαι λίγο. Κατά τα άλλα εγώ σε κρατάω πίσω…
Πες την αλήθεια! Πες απλώς, ότι έχεις την ανάγκη να ρίξεις το βάρος της ευθύνης σου αλλού, ώστε να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου. Σου είναι πιο εύκολο να κατηγορήσεις εμένα για την δήθεν απάθειά μου, από το να παραδεχτείς ότι φοβάσαι να το κάνεις μόνη σου, έτσι δεν είναι; Αυτό τώρα που κολλάει; Παντού! Βλέπεις, ότι πάλι στρέφεις το θέμα αλλού; Όχι δεν το κάνω! Το κάνεις! Λες ψέματα, δεν είναι έτσι τα πράγματα! Αα…ναι, και πως είναι δηλαδή; Εντάξει! Έχεις δίκιο το παραδέχομαι! Ναι, σου εναποθέτω το βάρος των δικών μου ευθυνών, γιατί έτσι νιώθω καλύτερα με μένα! Ησύχασες τώρα; Αυτό νομίζεις ότι είναι το πρόβλημά μου; Αν δεν είναι αυτό, τότε ποιό είναι; Το θέμα μου, είναι ότι φοβάσαι να μεγαλώσεις. Δεν θες! Αρνείσαι πεισματικά! Δεν είναι ακριβώς όπως τα λες. Ωραία, τότε εξήγησέ μου, πως έχουν τα πράγματα. Εδώ είμαι για να σε ακούσω! Θα το κάνεις στ’ αλήθεια; Γιατί, πότε δεν το έκανα; Ποτέ δεν μ’ ακούς! Μπορείς να μην λες βλακείες; Δηλαδή, μου λες ότι έχω άδικο; Ναι!
Δεν με ακούς, και το ξέρουμε και οι δύο αυτό. Ωραία, αφού το θέτεις έτσι, κάνε μου μία ερώτηση για σένα και θα το δούμε στην πράξη. Τι φοβάμαι περισσότερο; Το κενό! Ποιο κενό; Φοβάσαι το κενό που νιώθεις μέσα σου, όταν μένεις μόνη σου. Κάνω λάθος; Όχι…! Δεν κάνεις που να πάρει η ευχή…Βλέπεις λοιπόν, ότι σε ξέρω και ότι σε ακούω; Εντάξει…ναι, όμως δεν θέλω να το συζητήσουμε. Γιατί; Γιατί θα φάμε πολύ χρόνο! Άντε πάλι τα ίδια! Σταμάτα μ’ αυτό το πράγμα, γιατί μ’ έχεις κουράσει! Αλήθεια στο λέω! Μα…δες πόση ώρα έχουμε σπαταλήσει, γι’ αυτή την ανούσια συζήτηση! Από πότε, είναι ανούσιο, το να σε μάθω και το να σε καταλάβω; Θ’ αλλάξει κάτι πιστεύεις; Μπορεί και ν’ αλλάξει, αλλά δεν θα το μάθουμε αν δεν δοκιμάσουμε! Άδικος κόπος σου λέω! Χάνουμε τον χρόνο μας! Αν αυτό είναι που πιστεύεις, τότε ας το αφήσουμε γενικά. Τι εννοείς; Ας αφήσουμε στην άκρη οποιαδήποτε συζήτηση, γιατί χάνεις τον χρόνο σου! Δεν έχεις σκοπό, αλλά ούτε και την θέληση να σε μάθεις! Γιατί δεν ξέρεις ούτε εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Άρα, μην περιμένεις από μένα ή από κάποιον άλλον να σε μάθει. Όπως λες και εσύ, είναι χάσιμο χρόνου!
Μια κουβέντα είπα, μπορείς να μην το κάνεις τόσο μεγάλο θέμα; Όχι δεν μπορώ! Μιλάμε για σένα! Δεν μιλάμε για κάποιον άσχετο. Πρέπει να μεγαλώσεις! Δεν σου λέω να χάσεις την τρέλα σου, και την παιδικότητα σου, όμως πρέπει να μεγαλώσεις. Δεν θα έχεις εμένα μια ζωή από πίσω σου! Δεν θα έχεις πάντα κάποιον, ο οποίος θα μαζεύει τα σπασμένα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αναλάβεις και εσύ το μερίδιο των ευθυνών σου. Κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθεις, πως δεν πρέπει να τρέχεις άσκοπα πίσω από τον χρόνο που κυλάει. Πρέπει να μάθεις, ότι ο σκοπός είναι να πας μπροστά, μόνο όταν είσαι έτοιμος γι’ αυτό. Τί να το κάνω, αν το μόνο που κάνεις, είναι άσκοπους κύκλους, γύρω από τους δείκτες του ρολογιού, ενώ εσύ μένεις στάσιμος ως άνθρωπος στο πέρασμα του χρόνου; Όλα σ’ αυτή την ζωή είναι σχετικά. Ακόμα και ο χρόνος που περνάει! Όλα είναι βάση οπτικής γωνίας. Δεν σου λέω, ότι εγώ έχω δίκιο και εσύ άδικο! Απλώς σου παραθέτω την δική μου άποψη σχετικά με το ζήτημα του χρόνου! Τώρα…από κει και πέρα, εσύ αποφασίζεις!
Πάρε την ζωή σου στα χέρια σου! Εύκολο το ‘χεις; Δεν σου λέω ότι είναι εύκολο, όμως είναι αναγκαίο! Δεν είσαι πια μικρό παιδί! Δεν θέλω να έχω τον ρόλο του γονέα. Δεν μου ταιριάζει! Κάνε κάτι για σένα. Μεγάλωσες πια! Σ’ αυτό το κομμάτι, δεν μετράει ο χρόνος; Αυτός, δεν θεωρείται χαμένος χρόνος για σένα; Μια ζωή, ζούσες με το άγχος του χρόνου, και του…τικ τακ που κάνουν οι δείκτες του ρολογιού, και καταδίκαζες ως χαμένη την στιγμή που ζούσες, λες και μπορείς να την ξαναζήσεις. Ότι περνάει, δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, αλλά ακόμα κι αν γυρίσει, δεν θα είναι το ίδιο μ’ αυτό που ήταν πριν. Όλα αλλάζουν μικρό μου πλάσμα, γι’ αυτό μαθε να ζεις την στιγμή και αυτά που σου φέρνει ο χρόνος, πριν είναι πολύ αργά! Πάρε μια ανάσα, και θα δεις ότι όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Μην τρέχεις, προκειμένου να προλάβεις τον χρόνο που τρέχει, είναι άδικος κόπος. Όλα θα γίνουν! Θα το δεις!
