Η Νέλλη Αγγελίδου ήρθε στον κόσμο το 1923 στον Πειραιά. Ήταν κόρη του εμπόρου Πλάτωνα Ακεστορίδη και της συζύγου του, Μαρίκας, το γένος Χριστοφίδη. Συνεπώς, το πατρικό της όνομα ήταν Νέλλη (Ελένη) Ακεστορίδη. Επίσης, είχε δύο αδέλφια, τον Μίμη και τον Γιώργο. Από το 1943 άρχισε να δουλεύει γραμματέας στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπου και δούλεψε για μια περίπου δεκαετία.
Η Νέλλη Αγγελίδου το 1954 έδωσε εξετάσεις και μπήκε στη δραματική σχολή του «Θεάτρου Τέχνης» του Καρόλου Κουν. Τον επόμενο χρόνο, με παρότρυνση του Κάρολου Κουν έδωσε εξετάσεις στην ειδική επιτροπή εξαιρετικών ταλέντων και πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού. Από τη σχολή αποφοίτησε το 1955.
Η Νέλλη Αγγελίδου το 1955 πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση επί σκηνής με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν». Παρέμεινε στο δυναμικό του Θεάτρου Τέχνης έως και τη θεατρική σεζόν 1957-1958 και επανήλθε σε αυτό περιστασιακά κατά τις επόμενες δεκαετίες. Στη συνέχεια, συνέπραξε με πολύ σημαντικούς θιάσους, όπως το Εθνικό Θέατρο, το Κυκλικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, τον θίασο του Δημήτρη Χορν, τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, τον θίασο Προσκήνιο του Αλέξη Σολομού. Τέλος, της έχει απονεμηθεί το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη» το 1988 από την Ελληνική Ραδιοφωνία για τη συνολική προσφορά της στον Πολιτισμό και από το Φεστιβάλ Ιθάκης για την προσφορά της στο θέατρο.
Νέλλη Αγγελίδου – Κινηματογράφος
Η Νέλλη Αγγελίδου πραγματοποίησε λίγες και αρκετά επιλεγμένες εμφανίσεις και ερμήνευσε κυρίως δεύτερους ρόλους. Πιο συγκεκριμένα, συμμετείχε μόνο σε οκτώ κινηματογραφικές ταινίες. Η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε στα πρώτα βήματα της καριέρας της με τη δραματική ταινία του Νίκου Κούνδουρου «Οι παράνομοι» το 1958. Η ταινία αυτή, λοιπόν, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 14 Μαΐου 1958. Στη συνέχεια, συμμετέχει στην ασπρόμαυρη αστυνομική περιπέτεια του Ερρίκου Θαλασσινού «Ο θάνατος θα ξανάρθει» το 1961. Η πρώτη προβολή αυτής της ταινίας έγινε στις 9 Απριλίου 1961.
Η Νέλλη Αγγελίδου έπαιξε στη δραματική ταινία του Κώστα Ασημακόπουλου «Ψωμί για ένα δραπέτη» το 1966. Έπειτα από μία μακροχρόνια ηθελημένη απομάκρυνση, επέστρεψε στα κινηματογραφικά πλατό στα τέλη της δεκαετίας του 1970 συμμετέχοντας κυρίως σε ταινίες νέων δημιουργών. Αρχικά, έπαιξε στη δραματική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου «Ο ήλιος του θανάτου» το 1978. Η ταινία αυτή κυκλοφόρησε στις 2 Οκτωβρίου 1978. Αξίζει να αναφέρουμε πως για την ερμηνεία της σε αυτή την ταινία κέρδισε το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας.
Η Νέλλη Αγγελίδου συμμετείχε στην κωμική ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ανατολική περιφέρεια» το 1979, η οποία κυκλοφόρησε στις 3 Δεκεμβρίου 1979. Επίσης, έπαιξε στη δραματική ταινία του Νίκου Λιγούρη «Ομίχλη κάτω από τον ήλιο» το 1980 και στην ταινία «Εκατόν είκοσι ντεσιμπέλ» το 1987. Τέλος, την τελευταία της εμφάνιση ως ηθοποιός, δηλαδή το Κύκνειο άσμα της, την πραγματοποίησε στη δραματική ταινία του Μιχάλη Κωνσταντάτου «Luton» το 2013, η οποία κυκλοφόρησε στις 10 Οκτωβρίου 2013.
Νέλλη Αγγελίδου – Τηλεόραση και Ραδιόφωνο
Η Νέλλη Αγγελίδου έχει παίξει και σε αρκετές τηλεοπτικές παραγωγές. Αρχικά, συμμετέχει στην ιστορική σειρά του Γιώργου Σκαλενάκη «Ο μεγάλος ξεσηκωμός»,η οποία έκανε πρεμιέρα στις 11 Απριλίου 1977 στο κανάλι της ΥΕΝΕΔ. Στη συνέχεια, έπαιξε στη σειρά του Διαγόρα Χρονόπουλου «Αστροφεγγιά» το 1980 στο κανάλι της ΕΡΤ. Αργότερα, συμμετέχει στην κοινωνική σειρά του Φώτη Μεσθεναίου «Σαν τα τρελά πουλιά», η οποία έκανε πρεμιέρα στις 29 Δεκεμβρίου 1987 στο κανάλι της ΕΤ1.
Έχει παίξει, επίσης, στην κοινωνική σειρά του Μιχάλη Παπανικολάου «Η λυγερή», η οποία έκανε πρεμιέρα στις 24 Φεβρουαρίου 1955 στο κανάλι της ΕΤ1. Στη συνέχεια, συμμετέχει στην κοινωνική σειρά του Κώστα Κουτσομύτη «… ύστερα ήρθαν οι μέλισσες» το 2000 στο κανάλι της ΕΤ1. Τέλος, η Νέλλη Αγγελίδου είχε σταθερή παρουσία σε ραδιοφωνικές παραγωγές θεατρικών έργων, ερμηνεύοντας δραματικούς κυρίως ρόλους.
Νέλλη Αγγελίδου – Θέατρο
Η Νέλλη Αγγελίδου έπαιξε τους πρώτους θεατρικούς της ρόλους στο «Θέατρο Τέχνης», με έργα ρεπερτορίου από την παγκόσμια και ελληνική δραματουργία. Αρχικά, είχε παίξει τον ρόλο της Λιούμποφ στην παράσταση «Βυσσινόκηπος» του Αντόν Τσέχοφ το 1955 στο Θέατρο Τέχνης και σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Για την ερμηνεία της σε αυτή τη παράσταση, ο Μ. Καραγάτσης έγραψε «Η αποκάλυψις της προχθεσινής βραδυάς ήταν η νέα ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Με ωραίο σκηνικό παράστημα και ενδιαφερόντως εκφραστική φυσιογνωμία, απέδειξε πως είναι προικισμένη με τάλαντο μεγάλο». Στη συνέχεια, συμμετείχε στην παράσταση «Το αλέτρι και τ’ άστρα» όπου ερμήνευσε το ρόλο της Μπέσι Μπέργκες. Αργότερα, έπαιξε στο θεατρικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Τριαντάφυλλο στο στήθος» στο Θέατρο Τέχνης και σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Αυτή η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1956. Η Νέλλη Αγγελίδου ξεχώρισε σε αυτήν για την ερμηνεία της στον ρόλο της Σεραφίνας και κέρδισε θερμά σχόλια από το σύνολο σχεδόν των θεατρικών κριτικών.
Συμμετείχε στην παράσταση «Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ερμηνεύοντας το ρόλο της Ναταλίας. Επίσης, έπαιξε στην παράσταση «Λίβινγκ ρουμ» του Γκράχαμ Γκριν και στην παράσταση «Δωδέκατη νύχτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ερμηνεύοντας το ρόλο της Ολίβιας. Ακόμη, έπαιξε στην παράσταση «Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Αννέτας. Αρκετά από τα παραπάνω έργα παρουσιάστηκαν τότε για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Νέλλη Αγγελίδου – Περίοδος 1959-1967
Από το 1959 έως το 1961, η Νέλλη Αγγελίδου συνέπραξε με το Εθνικό Θέατρο σε οκτώ θεατρικές παραγωγές, όπου ερμήνευσε τόσο πρωταγωνιστικούς ρόλους όσο και δεύτερους. Αρχικά, έπαιξε στην παράσταση «Ιουλιανός ο παραβάτης» το 1959 σε σκηνοθεσία του Κώστα Μιχαηλίδη, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Μαρίνας. Στη συνέχεια, συμμετείχε στην παράσταση «Αλκιβιάδης» το 1959 σε σκηνοθεσία Κώστα Μιχαηλίδη, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Ιππαρέτης. Αργότερα, έπαιξε στην παράσταση «Οργισμένα νειάτα» το 1960 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Άλισον Πόρτερ. Συμμετείχε στην παράσταση «Ριχάρδος ο Γ΄» το 1960 σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Λαίδης Άννα, χήρας του Εδουάρδου, γιου του βασιλιά Ερρίκου του Στ΄, αλλά και στις παραστάσεις «Πειρασμός» και «Γέρμα».
Στο Εθνικό Θέατρο δούλεψε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες των Αλέξη Σολομού, Κώστα Μιχαηλίδη και Αλέξη Μινωτή. Μάλιστα, όπως μαρτυρά η θεατρική κριτική της εποχής, οι παραστάσεις του Εθνικού βοήθησαν τη Νέλλη Αγγελίδου να εμπλουτίσει τα υποκριτικά της εργαλεία και να διευρύνει την ερμηνευτική της γκάμα. Στη συνέχεια, η Νέλλη Αγγελίδου δούλεψε στο ελεύθερο θέατρο συμμετέχοντας σε θιάσους με εκ διαμέτρου αντίθετες θεατρικές καταβολές και στοχεύσεις.
Στη συνέχεια, συμμετείχε στο ανέβασμα δύο έργων του σύγχρονου ξένου εναλλακτικού ρεπερτορίου από το Κυκλικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά. Έπαιξε στην παράσταση «Ένας όμηρος» και στην παράσταση «Ερρίκος ο Η΄ και οι γυναίκες του», ερμηνεύοντας τον ρόλο της Catherine of Aragon. Αργότερα, την περίοδο 1963-1964 πήγε στον θίασο του Δημήτρη Χόρν, όπου ερμήνευσε κύριους ρόλους σε έργα μπουλβάρ. Τέλος, η «θητεία» της στο είδος του μπουλβάρ τελείωσε με τη συμμετοχή της σε δύο ακόμα παραγωγές. Αυτές ήταν οι «Καληνύχτα έρωτα» του Αλέκου Λιδωρίκη το 1965, όπου έπαιξε με τον θίασο Δημήτρη Μυράτ και «Οικογένεια Μαρεσκώ» του Μ. Ζ. Σωβαζόν το 1967, όπου συμμετείχε με τον θίασο Πέτρου Φυσσούν.
Νέλλη Αγγελίδου – Περίοδος 1965-1969
Η επιστροφή της Νέλλης Αγγελίδου στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το 1965 συνδέθηκε με δύο παραστάσεις που αξίζει να θυμόμαστε για την ιστορία του μεταπολεμικού ελληνικού θεάτρου. Συμμετείχε στην παράσταση «Πέρσες» του Αισχύλου το 1966 σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Άτοσσας. Αυτή ήταν η πρώτη της συμμετοχή σε παράσταση αρχαίου δράματος και προκάλεσε μεγάλες συζητήσεις για τον τρόπο αναπαράστασης της αρχαίας τραγωδίας και αρκετές επικρίσεις από πλευράς θεατρικής κριτικής. Όμως, μέσα σε αυτό το κλίμα υπήρξαν κριτικοί που στάθηκαν στην ερμηνεία της Νέλλης Αγγελίδου και της αναγνώρισαν το μέτρο του τραγικού, την έξοχη κίνηση και τις σιωπές της. Παρ’ όλα αυτά, η ίδια σε δήλωσή της είπε πως αποτιμά την αφήγηση του ονείρου της Άτοσσας ως κορυφαία της ερμηνευτική στιγμή, γιατί έννιωσε την ταύτιση ως έξοδο από τον εαυτό της. Έπαιξε και στην παράσταση «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπι, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Μάρθας.
Η Νέλλη Αγγελίδου συνεχίζει τη συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» και το 1969 συμμετέχει στην παράσταση «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Λυσιστράτης. Αυτή η παράσταση, λοιπόν, έφερε τη Νέλλη Αγγελίδου για πρώτη και μοναδική φορά στην καριέρα της στον στίβο της αττικής κωμωδίας. Οοι κριτικές για την ερμηνεία της στο ρόλο της Λυσιστράτης στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν επαινετικές.
Νέλλη Αγγελίδου – Περίοδος 1969-1983
Η Νέλλη Αγγελίδου από το 1969 έως και την επιστροφή της στο Εθνικό Θέατρο το 1986, άλλαζε θεατρική «στέγη» σχεδόν κάθε σεζόν με γνώμονα πάντα συνεργασίες με θιάσους που παρουσίαζαν έργα σημαντικής δραματουργικής αξίας. Μάλιστα, την περίοδο αυτή σταδιακά άρχισε να αλλάζει από πρωταγωνίστρια σε γκραν ρολίστα. Συνέπραξε με τον θίασο του Δημήτρη Χορν στην παράσταση «Ο βασιλιάς Ριχάρδος Γ΄» το 1972, με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο στις παραστάσεις «Η μάνα» το 1976 και «Εξορία» το 1983 σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά και με το Προσκήνιο στην παράσταση «Σόδομα και Γόμορρα» το 1983.
Συμμετείχε σε παραστάσεις αρχαίου δράματος σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού και της Ελλάδας. Σε συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος έπαιξε στην παράσταση «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή το 1975, σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη και ερμήνευσε τον ρόλο της Κλυταιμνήστρας. Η κριτική εξήρε την ερμηνεία της στην Κλυταιμνήστρα, με αναφορές στην υποβλητικότητά της και στη μεταμόρφωσή της.
Η Νέλλη Αγγελίδου σε σύμπραξη με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» συμμετείχε στην παράσταση «Βάκχες» του Ευριπίδη το 1977, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Αγαύης. Σε συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος έπαιξε στην παράσταση «Εκάβη» του Ευριπίδη το 1981, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά και ερμήνευσε τον ρόλο της Εκάβης. Τέλος, σε σύμπραξη με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο συμμετείχε στην παράσταση «Φοίνισσες» του Ευριπίδη το 1983 ερμηνεύοντας τον ρόλο της Ιοκάστης. Στις παραστάσεις αυτές ενσάρκωσε τις τραγικές ηρωίδες υπό την ανανεωμένη και αναθεωρητική σκηνοθετική ματιά σκηνοθετών όπως ο Μίνως Βολανάκης και ο Λεωνίδας Τριβιζάς.
Περίοδος 1986-1995
Η επάνοδος της Νέλλης Αγγελίδου στο Εθνικό Θέατρο το 1986 σήμανε και την πιο μακροχρόνια παραμονή της σε ένα θεατρικό οργανισμό. Μάλιστα, παρέμεινε στο Εθνικό Θέατρο σχεδόν ως το τέλος της θεατρικής της καριέρας, το 2002. Αυτή τη περίοδο είχε την ευκαιρία να καταθέσει σημαντικές ερμηνείες σε δραματικούς ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου τόσο ελληνικού όσο και ξένου, αλλά και αρχαίου δράματος. Στο ξένο ρεπερτόριο, λοιπόν, είχε αρκετές διακρίσεις. Ξεχώρισε στην τραγωδία «Μαρία Στιούαρτ» του Φ. Σίλερ το 1986, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη, μέσα από την ερμηνεία της στον ρόλο της Ελισάβετ, αλλά και στην παράσταση «Ο πατέρας» του Α. Στρίντμπεργκ το 1988, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, μέσα από την ερμηνεία της στον ρόλο της Λάουρας, γυναίκας του Ίλαρχου. Τέλος, ξεχώρισε στην παράσταση «Μάνα κουράγιο» του Μπ. Μπρεχτ το 1991, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη.
Από τις συμμετοχές της Νέλλης Αγγελίδου σε νεοελληνικά έργα που παρουσίασε το Εθνικό Θέατρο, η ερμηνεία της είναι σημαντική και ενδιαφέρουσα. Ξεχώρισε ερμηνευτικά στην παράσταση «Εξορία» του Παύλου Μάτεσι το 1987, σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Μαρίας, και στην παράσταση «Προς Ελευσίνα» του Παύλου Μάτεσι το 1995, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, ερμηνεύοντας τον ρόλο της μητέρας.
Περίοδος 1995- 2004
![[Αγγελίδου Τσιτσόπουλος]](https://maxmag.gr/wp-content/uploads/2024/10/Falaines-tou-Augoustou-Nellh-Aggelidou-Tisa-Giorgos-Tsitsopoulos-Maranof.webp)
Για τις ερμηνείες της Νέλλης Αγγελίδου, στις παραπάνω παραστάσεις της αναγνωρίστηκαν χαρακτηριστικά όπως η υποκριτική ωριμότητα και ο πλήρης έλεγχος των εκφραστικών της μέσων. Η τελευταία σκηνική της παρουσία υπήρξε ο μονόλογος «Η αναχώρηση ή Καρκίνος του λάρρυγγος» το 2003 του Αντώνη Δωριάδη, σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα. Η παραγωγή αυτής της παράστασης έγινε στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2004.
Γάμος, οικογένεια, θάνατος
Η Νέλλη Αγγελίδου το 1946 ήρθε εις γάμον κοινωνία με τον Άγγελο Αγγελίδη, ο οποίος ήταν πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ αργότερα, το 1952, μπήκε στον εμπορικό στίβο και δούλεψε για σειρά ετών ως διευθυντικό στέλεχος στην εταιρεία πετρελαιοειδών BP. Το 1947, το ζευγάρι απέκτησε ένα αγοράκι, τον Γιάννο, ο οποίος δηλώνει ως χρονολογία γέννησης της μητέρας του το 1923, παρόλο που η χρονολογία γέννησης της σπουδαίας ηθοποιού που υπάρχει καταγεγραμμένη στα μητρώα του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών είναι το 1927. Η σπουδαία ηθοποιός έφυγε πλήρης ημερών από τη ζωή στον ύπνο της σε ηλικία 87 ετών στις 6 Οκτωβρίου 2014 και η τελευταία της κατοικία ήταν στο Κοιμητήριο Κηφισιάς.
Πηγές:
- Νέλλη Αγγελίδου – Βικιπαίδεια (el.wikipedia.org) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Νέλλη Αγγελίδου – Βιογραφίες / Θέατρο – Κινηματογράφος (www.sansimera.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Αγγελίδου Νέλλη (www.elia.org.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- «Έφυγε» η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου (www.protothema.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Νέλλη Αγγελίδου (www.koukidaki.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Αγγελίδου Νέλλη – Ηθοποιός (www.ntng.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Η γυναίκα στο θέατρο και στο σινεμά (www.facebook.com) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» θα ανθίσει και πάλι στο «Υπόγειο του Κουν» (www.catisart.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Έξι χρόνια από το θάνατο της σπουδαίας ηθοποιού Νέλλης Αγγελίδου (www.imerodromos.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
- Κριτική θεάτρου – Θεατρικοί μονόλογοι (www.rizospastis.gr) / Τελευταία πρόσβαση: 16/10/2024.
