Συνεχίζουμε για μία ακόμη εβδομάδα με το νέο, ολοκαίνουργιο επεισόδιο της μεγάλης δυναστείας “Απιστία ή Απληστία”, ξεκινώντας με μια θεμελιώδη ερώτηση: “Μήπως με απατά;”. Και μη βιαστείτε να δώσετε απάντηση γιατί η απιστία όπως με συμβουλεύει η επιστημονική θεώρηση της ψυχολογίας και η προσωπική μου πείρα είναι σαν την σχιζοφρένεια: Ακόμη και οι πρώτες ψυχωσικές συμπεριφορές να εμφανιστούν στην ηλικία των 20, τα συμπτώματα έχουν ήδη να διαμορφώνονται από την ύστερη παιδική ηλικία (9-12) κατά περίπτωση και νωρίτερα (βλέπε παιδικές ψυχώσεις και τα συναφή).
Στη σύντομη (αλλά κατατοπιστική κατά την ταπεινή μου άποψη) εισαγωγή της περασμένης βδομάδας, μίλησα για 
την ευτυχισμένη πρώτη περίοδο που όλα τα ζευγάρια βιώνουν (και σύμφωνα με τους ειδικούς διαρκεί από την πρώτη γνωριμία μέχρι την πρώτη μεγάλη κρίση του μισού έτους – αν πρόκειται για γνήσιο ενδιαφέρον και όχι για “Πυροτεχνήματα, γράφουν συνθήματα, σε έναν καθαρό ουρανό” όπως μας υπενθυμίζει η Παπαρίζου σε ένα από τα παλιά της -και τελευταία- χιτ). Και όλα σου φαίνονται ρόδινα μέχρι που αρχίζουν οι “αδικαιολόγητες απουσίες” με κίνδυνο ο μαθητής να μείνει στην ίδια χρονιά -και μακριά από σένα. Φταίει εκείνος/η; Φταις εσύ; Φταίτε και οι δυο, που ζείτε χώρια; Ας κάνουμε μια μικρή διείσδυση σε αυτό…
Βγαίνετε και του μιλάς για τα παρελθόντα (πολλαπλά όμως) επιτεύγματα στην κατανάλωση αλκοόλ, σε περασμένους γκόμενους/ες που σε εγκατέλειψαν την επόμενη μέρα γιατί βρήκαν αυτό που πραγματικά έψαχναν στη ζωή (την
ησυχία τους δηλαδή και ένα καυτό βράδυ πάθους μαζί σου) ή σε σχολικές διακρίσεις, τα ντοκουμέντα των οποίων έχουν ξεθωριάσει ακόμη και από τις αναμνηστικές φωτογραφίες των αντίστοιχων άλμπουμ (κάτι πιο κοντά στον 21ο αιώνα έχεις;). Θα μου πείτε, είναι το πρώτο διάστημα και πρέπει να γνωρίσεις τον άλλον… Και ποιος σας είπε, αγαπητές και αγαπητοί μου, πως ο άλλος είναι φίλος αρχαιοελληνικού τύπου μονολόγου; Σκεφτείτε πως κάποιες φορές, κοινές συζητήσεις και δραστηριότητες βοηθούν αρκετά περισσότερο τον τύπο/τύπισσα που μόλις γνωρίσατε (και πλησιάζουν περισσότερο την αλήθεια, από εφηβικές -προ δεκαετίας- τρέλες με 200ml tequila στο αίμα).
Μήπως η παθογένεια της σχέσης ξεκινάει έτη φωτός πριν το κέρατο; Και ξεκινάει από εσάς; Χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι δεν επιρρίπτω ευθύνες στο δρων πρόσωπο της μέλλουσας απιστίας (άλλωστε αν δεν περνάει τόσο καλά μαζί σας, μπορεί απλά να σας χωρίσει από το να πετάει σε άλλα λουλούδια πιο ζουμερά, χωρίς όμως να μετακινεί και την κυψέλη από το ορμητήριό της), απλά προσπαθώ να υπογραμμίσω τα πιθανά -κατά τη γνώμη μου- γεγονότα. Όταν ο άλλος αρχίζει να καταλαβαίνει πως νοιάζεστε πολύ περισσότερο για τον αντίκτυπο που θα έχουν τα λόγια σας πάνω του, παρά για εκείνον, τότε ξεκινάει μια σειρά από ενδιαφέρουσες ψυχολογικές αντιδράσεις και μηχανισμούς άμυνας του Εγώ, στις οποίες θα επανέρθουμε την επόμενη βδομάδα…
—> Μη χάσετε στο επόμενο επεισόδιο: Απιστία ή Απληστία: Η Αλίκη στη Χώρα των Τραυμάτων
