Συχνά θ’ αναρωτιέσαι γιατί να μην κάνεις κάτι αφού το κάνουν όλοι και, τις περισσότερες φορές, δε θα μπορείς να δώσεις απάντηση, οπότε απλά θα το κάνεις κι εσύ. Η απάντηση που δεν μπορείς να δώσεις, τις περισσότερες φορές έχει σχέση με τη διαφορετικότητα και το πόσο αυτή μας επηρεάζει.
Υπάρχουν δύο είδη ερωτήσεων όσον αφορά αυτό το θέμα. Εκείνο που αναρωτιόμαστε πεισματικά γιατί να μην μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς αφού όλοι μπορούν, μιλώντας συνήθως για διάφορα επιτεύγματα που καταφέρνουν οι συνάνθρωποί μας. Δεν έχει να κάνει με τη ζήλια. Αντιθέτως, είναι μια μορφή ενθάρρυνσης και ενίσχυσης της δύναμης και της αυτοπεποίθησης, μια ερώτηση που οφείλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας για να του υπενθυμίζουμε ότι είναι ικανός και δε διαφέρει σε κάτι από τους άλλους που τα κατάφεραν! Μια ερώτηση του τύπου αφού μπορούν όλοι, εγώ γιατί όχι; Σ’ αυτή, λοιπόν, την περίπτωση δε χρειάζεται να δώσουμε κάποια συγκεκριμένη απάντηση, αρκεί να σηκωθούμε και να προσπαθήσουμε.
Η άλλη περίπτωση είναι να βλέπουμε κάτι όπως μια παροδική μόδα, κάτι που ίσως να μην ταιριάζει τόσο στην ιδιοσυγκρασία μας ή να μας ξενίζει, αλλά παρ’ όλα αυτά, επειδή το κάνουν όλοι, να νομίζουμε ότι είναι επίκαιρο και “cool” και να θέλουμε να το κάνουμε κι εμείς. Γιατί όμως;
Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Όταν δε μας αρέσει κάτι και νιώθουμε μια πίεση να το κάνουμε μόνο και μόνο γιατί το κάνουν οι άλλοι, ίσως δεν είναι κάτι που μας αντιπροσωπεύει. Τα τελευταία χρόνια έχουμε υιοθετήσει έναν παράξενο τρόπο σκέψης. Είναι περισσότερο κάτι σαν τρόπος αντιγραφής, πιστεύουμε ότι όλα αυτά που κάνουν οι άλλοι θα πρέπει να τα κάνουμε κι εμείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα είμαστε πιο ταιριαστοί με όλους και όχι παράξενοι. Όμως, ουσιαστικά, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Κάνοντας το ίδιο με όλους τους άλλους, είναι σαν να τους ακολουθείς πιστά και να γίνεσαι κι εσύ ένα μ’ αυτούς. Χάνεις τη διαφορετικότητά σου, τα χαρακτηριστικά και τις συνήθειες εκείνες που σε ξεχωρίζουν και σιγά σιγά γίνεσαι ίδιος με όλους. Σκέψου γιατί θέλεις να κάνεις κάτι; Είναι επειδή το θέλεις πραγματικά ή ένα καπρίτσιο της στιγμής; Το να παίζεις μπάσκετ είναι πολύ καλό για ‘σένα, αν είναι αυτό που θέλεις να κάνεις. Το να παίζεις, όμως, μπάσκετ επειδή παίζει κι ο Νίκος ο οποίος είναι το είδωλο σου και θέλεις να κάνεις ό, τι κάνει, ίσως να μην είναι και τόσο καλό για ‘σένα.
Στη ζωή σου, σίγουρα θα κάνεις πράγματα που κάποτε θα μετανιώσεις. Αλλά εκείνη τη στιγμή που τα έκανες, τα ήθελες. Αν κάνεις πράγματα μόνο και μόνο επειδή ζηλεύεις κι έχεις απώτερο σκοπό να γίνεις «κλώνος» κάποιου ή ένα με τη μοδάτη μάζα, τότε θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα το μετανιώσεις διπλά και τριπλά. Κι αυτό, γιατί δε θα νιώθεις καλά μ’ εσένα.
Σίγουρα το αποτέλεσμα που θα ήθελες να επιτύχεις δεν είναι αυτό. Ξέρεις ότι μπορείς καλύτερα, ξέρεις ότι διαφέρεις και ξέρεις ότι θέλεις να παραμείνεις ο εαυτός σου. Άρα οφείλεις να σκέφτεσαι τις κινήσεις σου, να βλέπεις με τι παθιάζεσαι και τι ακολουθείς πιστά. Το ότι κάτι το κάνουν όλοι, δε σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό είναι και το φυσιολογικό ή αυτό που πρέπει να κάνεις κι εσύ. Δεν ταιριάζουν όλοι σε όλα άλλωστε κι αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό!
Σύνταξη κειμένου: Γεωργία Κρικέλλη
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
