Αφορμή για όσα παρακάτω θα γραφτούν και θα διαβάσετε, στάθηκε η ιστορία μιας κοπέλας που εργάστηκε για κάποιο διάστημα σε μια ξένη χώρα ή αλλιώς σε μια πολυπολιτισμική χώρα. Σε ένα από εκείνα τα κράτη που όλοι αντιμετωπίζονται κατά τον ίδιο τρόπο ανεξαρτήτου καταγωγής, θρησκείας και φύλου. Είναι όλοι άνθρωποι με ίδια δικαιώματα και ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος στο οποίο ζουν. Μη βιαστείς να τους κρίνεις από την καταγωγή τους.
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας είναι Ελληνίδα. Δεν ξέρω αν ανήκει σε εκείνες που περπατώντας στους δρόμους της Ελλάδας, βλέποντας έναν έγχρωμο άνθρωπο θα δυσανασχετήσει αλλά σίγουρα οι ελληνικές κακές ”συνήθειες” θα έχουν αφήσει κάπου βαθιά μέσα της στο στίγμα τους, έστω και μικρό. Αυτό το στίγμα που θα της έχει γεννήσει μια μικρή καχυποψία για όλους εκείνους που εξωτερικά δεν της μοιάζουν. Αυτή λοιπόν η κοπέλα βρέθηκε σε ξένη χώρα για λόγους βιοποριστικούς όπως και χιλιάδες άλλοι. Μακριά από τους δικούς της, από την ασφάλεια του τόπου της και με την ανάγκη για αποδοχή στο νέο πια τόπο . Να σημειωθεί ότι κάπου υπήρχε και ο φόβος της απόρριψης καθώς ξέρει ότι στη πατρίδα της το ”ξένο” αντιμετωπίζεται εχθρικά.
Κι όμως τα πράγματα ήταν καλύτερα από όσο περίμενε. Παρόλο που συνάντησε πολλούς Έλληνες εκεί , η αποδοχή που ζητούσε ήρθε από αλλού. Ήρθε από εκείνους τους έγχρωμους που βλέπεις στο δρόμο και τους φοβάσαι, που τους κοιτάζεις σαν εγκληματίες πριν καν τους κοιτάξεις στα μάτια. Τους προσπερνάς σαν να μην υπάρχουν. Εκείνοι όμως δεν την προσπέρασαν, την αγκάλιασαν και της δίδαξαν ότι η ανθρωπιά δεν έχει χρώμα και δεν γνωρίζει σύνορα ούτε καταγωγή.
Άλλωστε ο καθένας από όπου κι αν έρχεται, όπου κι αν βρίσκεται, έχει τις ίδιες ανάγκες και τους ίδιους φόβους. Εξάλλου όλοι τους είχαν ένα ακόμα κοινό σημείο. Έφυγαν από το σπίτι τους για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς απαραίτητα να το επιθυμούσαν αλλά οι συνθήκες τους ανάγκασαν.
Στο σημείο αυτό να σου θυμίσω κάτι; Όλοι εκείνοι που πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου στη προσπάθειά τους να φτάσουν στη χώρα μας και εκείνοι που έγιναν αντικείμενα εκμετάλλευσης από πολλούς συμπατριώτες μας, το ίδιο ακριβώς με σένα που έφυγες στο εξωτερικό επιθυμούσαν. Ένα καλύτερο και αξιοπρεπές αύριο απλώς έτυχε να έχετε διαφορετική καταγωγή.
Τώρα ίσως να αντιλαμβάνεσαι ότι δεν διαφέρουμε και πολύ μεταξύ μας. Κινητήριος δύναμη όλων μας είναι η ανάγκη για επιβίωση κι αυτή μπορεί να σε οδηγήσει στη θέση εκείνων που σήμερα βλέπεις γύρω σου να ξενιτεύονται. Αυτό σκέψου την επόμενη φορά που θα τους συναντήσεις στο δρόμο. Σήμερα είναι αυτός, αύριο ίσως είσαι εσύ ακόμα και κάτω από διαφορετικές συνθήκες.
