Ισορροπία, μεγάλη υπόθεση λένε, σε όλα τα επίπεδα. Είναι κι οι αρχαίοι με το «παν μέτρον άριστον» που την ξεκίνησαν αυτή τη θεωρία κι άντε να μας κάνουν καλά εμάς τους νεότερους τώρα. Τι να το κάνεις το λογικό μυαλό όταν η καρδιά είναι ξεμυαλισμένη ε; Εδώ απαντήστε μου αγαπητοί αρχαίοι ημών πρόγονοι!
Τι να την κάνω τέτοια ισορροπία αν η καρδιά είναι από μόνη της ανισόρροπη;
Κι εκεί που λες «θα μεγαλώσει και θα στρώσει», έρχονται κι αυτές οι βαθυστόχαστες θεωρίες τύπου «απ’ τα λάθη μας μαθαίνουμε », για να δικαιολογούμε όλα τα λάθη μας ες αεί.
Πονηροί οι άνθρωποι, ξέρουν τι κάνουν…
Ας μάθουμε κι απ’ τα λάθη των άλλων, όλα εμείς θα τα κάνουμε δηλαδή;
Γιατί να μην έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να αποφύγουμε και κανένα;
Παρορμητισμός, πάθος και κουραφέξαλα…
Τι άλλο βρε θα πούμε για να μην παραδεχτούμε ότι κάνουμε ανοησίες και ίσως θα έπρεπε αυτό το μυαλό να την κρατάει τη ρημάδα την καρδιά και να μην της κάνει τα χατίρια;
Όχι μόνο της κάνει τα χατίρια, αλλά βρίσκει και λογικά συμπεράσματα να δικαιολογήσει τις ασυναρτησίες της.
Κεφάλαιο 1: Σύνδρομο «τίποτα δεν είναι τυχαίο»
Κάπου εδώ έρχεται το «για κάποιον λόγο γίνονται όλα» που λέει ακόμα και το λαϊκό άσμα για να το εμπεδώσουμε και να επαναπαυθούμε.
Όχι βρε κούτα, δε φταίμε εμείς κι οι επιλογές μας!
Keep walking έτσι κουτουρού…
Έτσι γίνονται όλα , για κάποιο λόγο.
Για το λόγο ότι είμαστε καβάλα στο ροζ το σύννεφο και ακολουθούμε συναισθήματα σε εποχές που έχουν σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξη τους , χωρίς να κρατάμε πισινές . Γιατί δε φταίει η καρδιά η ξεμυαλισμένη που δε βρίσκει συμβατό δότη τρέλας. Φταις εσύ που την αφήνεις να πληγώνεται. Γιατί που να τον βρει βρε τον συμβατό τον δότη; Δεν πουλάνε τέτοια στο e-bay…
Στην εποχή της ξεπέτας και καβάτζας, τι την αφήνεις αγαπητό μυαλό άοπλη μέσα στους λύκους.
Είναι σαν τις θύρες USB, θα βάλεις μια φορά λάθος βύσμα, θα βάλεις δεύτερη, ε φιρί φιρί το πας μετά να τη χαλάσεις τη θύρα. Τι θα πεις μετά; Γιατί έσπασε; Γιατί δεν πρόσεχες και παρότι την ξέρεις αυτή την ευαισθησία, επιμένεις εκεί να δοκιμάζεις βύσματα σε ασύμβατες θύρες.
Κεφάλαιο 2: Σύνδρομο «Disney»
Ωραίος ο ρομαντισμός αλλά δεν είναι ο κανόνας. Δεν παίζουμε σε ταινία της Disney και δε μας εγγυάται κανένας σεναριογράφος ότι θα υπάρχει happy end.
Μπορεί στην ταινία η πρωταγωνίστρια να έφερε τη ζωή της τούμπα με λάθη, με πάθη και κάνοντας ό,τι της καπνίσει αλλά μ’ένα μαγικό ραβδάκι όλα στο τέλος έγιναν σωστά και παραμυθένια.
Όχι γλυκούλα μου!!
Αν εσύ έκανες ακριβώς τα ίδια στην πραγματική ζωή θα ήσουν απλά αποτυχημένη και κανένας δε θα σε έσωζε τελευταία στιγμή.
Κι αν αυτό γινόταν θα ήταν συμπτωματικό κι όχι βασισμένο σε κάποια θεωρία.Welcome to reality!!
Κεφάλαιο 3: Σύνδρομο «όλα γύρω σου γυρίζουν»
Δε σταματάει όμως εκεί ο ανθρώπινος νους, το πήγε παραπέρα και πρόσθεσε “άμα θες κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις”.
Τώρα δεν ξέρω πως να στο πω με τρόπο, αλλά το σύμπαν είναι αρκετά αχανές για να ασχοληθεί μαζί σου.
Έχω βάσιμες υποψίες ότι όσο και να θες τον «Θανάση» αυτός δεν πρόκειται να έρθει επειδή τον θες πολύ!
ΛΥΠΆΜΑΙ!!
Κεφάλαιο 4: Σύνδρομο «παραμυθιάζομαι»
Είναι κι αυτές οι φορές που δε μπορείς να δεχτείς την απλή, ωμή πραγματικότητα.
Τα πράγματα είναι απίστευτα απλά και δεν υπάρχει κάποιο μυστικό πλάνο πίσω από τις πράξεις των ανθρώπων γύρω σου.
Για παράδειγμα, αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει μαζί σου, δεν επιδιώκει συνάντηση και δε νοιάζεται για το τι κάνεις, απλώς δεν ενδιαφέρεται.
Δεν προσπαθεί ούτε να σε κάνει κολλήσεις, ούτε προσπαθεί να σου εξάψει το ενδιαφέρον, ούτε κάτι του έτυχε.
ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ…
Κι όμως εσύ έχεις κάτσει κι έχεις καταστρώσει ολόκληρο σενάριο (να μην πω σενάρια…γιατί έχεις βρει και εναλλακτικές), στο οποίο η όποια στάση δικαιολογείται με λογικά, ναι μεν, κάποιες φορές σενάρια, αλλά καθόλου πιθανά, δε.
Τρως ώρες ολόκληρες με το να συζητάς και να υπεραναλύεις συμπεριφορές, κινήσεις, κουβέντες που σου είπε με τις φίλες σου. Όμως τις περισσότερες φορές αυτά είναι στο μυαλό σου και μόνο!
Παρασύρεσαι απ’ τα δικά σου συναισθήματα και ξεμυαλίζεσαι.
Άσε τη την καρδιά σου να μιλάει για τον εαυτό της και σκέψου λογικά!
Δε σου τηλεφώνησε γιατί δεν ήθελε, δεν του έκλεψαν το κινητό, δεν έχασε τον αριθμό σου, δεν ντρέπεται να σου στείλει, δεν έχει κάποιο πλάνο να σε φτύσει για να κολλήσεις.
Επανέλαβε μετά από εμένα λοιπόν!
ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ!!
Μπορεί η καρδούλα να παίζει παιχνίδια και αυτά κατα βάθος να μας αρέσουν, να ομορφαίνουν λίγο την ανιαρή πραγματικότητα αλλά για σκέψου πόσο πολύ την πονάς κάθε φορά που απογοητεύεται!
Βάλε το μυαλό σου στη θέση του λοιπόν και σκέψου την επόμενη φορά που θα πας να παρασυρθείς και να πλάσεις ιστορίες που θα ομορφύνουν μια ρεαλιστική κατάσταση.
Αγαπητό μυαλό προστάτεψέ τη την ξεμυαλισμένη!!
Σε κάθε περίπτωση, ωραία η ανεμελιά, απίστευτο συναίσθημα να αφήνεσαι και να ζεις, να ονειρεύεσαι και το κυριότερο να ξεφεύγεις απ’ το comfort zone σου.
Όλα όμως με την ωριμότητα και το μέτρο που χρειάζεται.
Πάρε ρίσκα, βάλε τόλμη και ακολούθα την καρδιά σου, γιατί μόνο έτσι γίνονται σπουδαία πράγματα, αλλά πάντα έχοντας το μυαλό σου μαζί να φιλτράρει τα δεδομένα σου.
Μη γίνεσαι τυχοδιώκτης και αποποιείσαι ευθύνες.
Follow your ξεμυαλισμένη heart (πλάκα έχει), but take your mind with you (κάτι παραπάνω ξέρει, μην το υποτιμάς).
