Οι γιορτές πέρασαν. Κάθε κατεργάρης γυρίζει στο πάγκο του. Οι ευχές δόθηκαν απλόχερα αυτές τις μέρες από όλους μας. Όλων των ειδών οι ευχές, εκείνες που βγήκαν από τα μύχια της ψυχής και εκείνες που ειπώθηκαν για λόγους τυπικούς. Δεν ξέρω εσύ τι άκουσες αυτές τις μέρες αλλά θα σου συνιστούσα να κρατήσεις αυτές τις ευχές που φυσικά προέρχονται από πρόσωπα αγαπημένα και καλοπροαίρετα και εκείνες που περιέχουν την υγεία, την αγάπη και την ελπίδα.
Δεν ήταν τυχαίο που την υγεία την κατέταξα πρώτη στη λίστα. Δεν θα μπορούσε να βρίσκεται αλλού. Χωρίς την ψυχική και σωματική υγεία είμαστε άνθρωποι μισοί. Πάντα κάτι θα μας κρατάει πίσω και δεν θα μας επιτρέπει να ζήσουμε. Άλλωστε η λέξη ”ζω” σημαίνει βρίσκομαι στη ζωή. Συνεπώς μπορώ και συμμετέχω σε ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Συχνά την υγεία μας την παραγκωνίζουμε, καθώς τη θεωρούμε δεδομένη. Κατά βάθος όμως γνωρίζουμε πως δεν είναι. Κι αν δεν νοιάζεσαι τόσο για τον εαυτό σου ώστε να τον προσέξεις, καν’ το για εκείνους που αγαπάς και σε αγαπούν.
Βλέπεις τι μπορεί να κάνει η αγάπη; Βουνά μπορεί να κινήσει, ανθρώπους μπορεί να αλλάξει, ζωές μπορεί να ανατρέψει. Ήταν δυνατόν λοιπόν να μην υπάρχει στις ευχές μας και στις προσευχές μας για τη νέα χρονιά;Ήσυχη δύναμη η αγάπη, ταπεινή και χαμηλόφωνη. Αν μπορούσες να τη προσωποποιήσεις με κοπέλα, θα είχε τα μαλλιά της ξέπλεκα και θα φορούσε ένα λευκό αέρινο μακρύ φόρεμα. Ήσυχη με τα μάτια της χαμηλωμένα αλλά ένα βλέμμα της, ένα χαμόγελο ή ένα άγγιγμα της θα αρκούσε για μια ανατροπή,μια μεγάλη ανατροπή.Αυτή την ανατροπή που όλοι ψάχνουμε στη ζωή μας μέχρι να κατασταλάξουμε. Αλλά και πάλι δεν χορταίνουμε ποτέ από αυτή, πάντα τη θέλουμε στη ζωή μας.
Για να συνεχίζεις όμως να ψάχνεις στη ζωή σου δεν αρκούν μόνο αυτά τα δύο αλλά και η ελπίδα ότι θα βρεις αυτό που θες. Χωρίς αυτή χάνει ένα μαγικό κομμάτι της η ζωή. Ελπίδα και φως πρέπει να έχει η ψυχή του ανθρώπου για να προχωρήσει παρακάτω ό,τι κι αν συμβεί. Αν πάψει να πιστεύει πως το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα, δεν υπάρχει λόγος να ζει. Τα χαστούκια που σου δίνει η ζωή μόνο σε ελπίδα μπορείς να τα μετατρέψεις για να μη τα παρατήσεις.
Κατ’ εμέ όμως όσο βασικά κι αν είναι τα τρία παραπάνω δεν αρκούν. Εξάλλου ο άνθρωπος πάντα θέλει κάτι παραπάνω. Δεν θα είμαι ματαιόδοξη όμως,δεν θα ζητήσω τρομερά πράγματα ούτε ακριβά, αλλά πράγματα πολύτιμα. Δεν είναι άλλωστε πολύτιμη η ψυχή; Το γεγονός ότι είναι κρυμμένη κάπου βαθιά μέσα μας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τη παραμερίζουμε. Υπάρχει και παλεύει με τους δαίμονες μας και οτιδήποτε τη πληγώνει. Ξέρει όμως να προφυλάσσεται και κάθε φορά είναι έτοιμη να μας δώσει τη φλόγα και το πάθος για να ζήσουμε όπως θέλουμε.Ακόμα και όταν πιστεύουμε πως έχουμε πέσει σε καταστολή, αυτή με τις αισθήσεις της μας αφυπνίζει και μας ενεργοποιεί.
Για να ολοκληρώσω τη λίστα, θα προσθέσω την οικογένεια είτε αυτή που μας δόθηκε είτε αυτή που εμείς διαλέξαμε, δηλαδή τους φίλους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής μας κι ας μη το ξέρουμε. Αυτοί που με ένα χάδι, μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο μπορούν να τα αλλάξουν όλα. Αυτοί που όταν είναι αληθινοί γίνονται αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας και προέκταση του εαυτού μας.
