Μια μόνιμη αναμονή
Δεν ήθελα να γράψω αιώνια αναμονή γιατί κρύβει μια απαισιόδοξη αίσθηση, κάτι που η αναμονή μου δεν ήθελα να έχει. Πολλοί δεν έχουν υπομονή ούτε καν τη διάθεση να περιμένουν κάτι, οτιδήποτε μαγικό και ίσως να έχουν δίκιο, ίσως βέβαια και όχι.
Μια μόνιμη αναμονή λοιπόν για όνειρα, για ελπίδες και έρωτες που ήθελες να ζήσεις και ίσως να περιμένεις, να λαχταράς ακόμα να ζήσεις, ποιος ξέρει άραγε ίσως και να συμβούν όλα απλά να χρειάζονται λίγο παραπάνω χρόνο. Η αναμονή είναι εκείνη η στιγμή που αναρωτιέσαι αν αξίζει να ονειρεύομαι το ακατόρθωτο και να ελπίζω ότι μπορεί να συμβεί ή απλά περιμένω για κάτι που δεν θα έρθει ποτέ και απλά χάνω τις στιγμές μου. Στιγμές από μια ζωή που δεν επιστρέφει ποτέ πίσω. Διότι η ζωή δεν περιμένει ποτέ κανέναν. Τρέχει και μας φωνάζει να την ακολουθήσουμε. Να μοιραστούμε και εμείς την τρέλα της. Να την γευόμαστε κάθε μέρα, κάθε λεπτό.
Η αναμονή εμπεριέχει φόβο. Φόβο δράσης στο τώρα και μόνιμη δικαιολογία η μη ψυχική ετοιμότητα. Πολλοί, πάρα πολλοί τα δίνουν όλα στο μέλλον και αγνοούν το θαύμα του τώρα, του αυθορμητισμού, της μαγευτικής αίσθησης του αυτοσχεδιασμού, όπως το ξαφνικό φιλί ή εκείνο το γλυκό μήνυμα υποστήριξης όταν το είχες παραπάνω από ανάγκη. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ μόνα τους, πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου και να τον πείσεις πως είσαι έτοιμος για όλα. Έτοιμος να δεχτείς οτιδήποτε σου φέρει η ζωή με χαμόγελο. Στην ταινία ”Eat, Pray, Love” ακούγεται μια από τις πιο υπέροχες συμβουλές ζωής: μάθε να βλέπεις οτιδήποτε συμβαίνει στην ζωή σου ως μάθημα και όποιον άνθρωπο εμφανίζεται σε αυτήν ως δάσκαλο.
Αναμονή λοιπόν ονείρων. Η πίστη πώς κάποια στιγμή τα όνειρά μας θα γίνουν αληθινά. Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται πολλή δουλειά και πολύ δύναμη ψυχής. Ανεξάρτητα τι όνειρα έχει ο καθένας από μας το σημαντικό είναι να ενεργούμε, να τα κυνηγάμε τόσο που να μην χρειάζεται να ανησυχούμε πως θα τα υλοποιήσουμε γιατί δεν θα έχουμε χρόνο για τέτοια άγχη.
Και έρχονται και εκείνοι οι άνθρωποι που φοβούνται πως δεν ζουν, δεν χαίρονται την ζωή όπως πραγματικά θέλουν ή αναρωτιούνται αν έζησαν την ζωή όπως λαχταρούσαν. Η αλήθεια είναι πως λίγοι είναι οι άνθρωποι που νιώθουν πραγματικά πλήρη ικανοποίηση για τις επιλογές τους. Τίποτα δεν έρχεται στην ζωή όπως το θέλουμε, το σημαντικό και το μόνο που μετράει θαρρώ πως είναι να νιώθεις ευγνωμοσύνη. Μην ξεχνάμε να λέμε ευχαριστώ για τη ζωή που έχουμε και όλα τα άλλα είναι στο χέρι μας να τα αλλάξουμε.
Και για το τέλος η αναμονή για εκείνον τον μοναδικό έρωτα.Εδώ όλα αντιστρέφονται. Μαθαίνεις να περιμένεις όταν κάτι αξίζει τόσο μα τόσο πολύ που δεν θες, δεν αναρωτιέσαι καν αν θες κάτι άλλο. Μαθαίνεις να περιμένεις για εκείνον που σε έκανε να νιώσεις αυτό που κάνεις άλλος δεν είναι ικανός να σε κάνει να νιώσεις. Δεν θες άλλωστε , τον διάλεξες και όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις ξέρεις πως θα περιμένεις. Μην ακούς τους γύρω σου. Να ζεις αλλά να έχεις εμπιστοσύνη στα συναισθήματα σου. Πάντα θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και αν κάτι πραγματικά αξίζει η αναμονή κάποιων μηνών δεν είναι τίποτα μπροστά σε μια ζωή. Να σέβεσαι την αγάπη και τον χρόνο σου και να μην χαρίζεις κομμάτια του εαυτού σου σε κανέναν. Να μάθεις να περιμένεις.
Η αναμονή είναι μάθημα, ίσως από τα σημαντικότερα αρκεί να αφορά την επιλογή των ατόμων που θέλουμε να βρίσκονται στην ζωή μας. Για όλα τα άλλα απλά δράστε χωρίς δεύτερη σκέψη.
