Φίλες και φίλοι, στο παρόν άρθρο θα ήθελα να σκιαγραφήσω το πρόσωπο της μητέρας εν γένει . Με όλο το θάρρος , θα ήθελα να το πράξω αυτό, μέσα από τα δικά μου μάτια και μέσα από την δική μου σχέση με την μητέρα μου.
Η μητέρα είναι για όλους μας, εκείνο το πρόσωπο, που παρέχει ασφάλεια , στοργή, φροντίδα και αγάπη. Η μητέρα, είναι εκείνη η οποία που από την στιγμή της σύλληψης , καλείται να μας υποδεχθεί ολοκληρωτικά στο σώμα , στον νου και στην καρδιά της. Το ταξίδι της εγκυμοσύνης , ενδεχομένως να μην είναι εύκολο. Πολλές φορές, μπορεί να δοκιμάζεται άσχημα η ψυχολογία της μητέρας και να κλονίζεται η σχέση του ζευγαριού.
Το ζευγάρι είτε θα έρθει πιο κοντά και θα δεθεί περισσότερο, είτε εάν υπήρχαν από πριν ενεργά ρήγματα , ενδεχομένως να ενεργοποιηθούν ξανά. Μέσα από όλες αυτές τις περιπέτειες λοιπόν, η μητέρα , δίχως να μας γνωρίζει εξαρχής, αναπτύσσει ενστικτωδώς την αγάπη της για εμάς , μας προστατεύει και τελικά τα καταφέρνει. Έτσι λοιπόν , βγάζοντας, δειλά δειλά το κεφαλάκι μας , μένουμε να την κοιτάζουμε και να μας κοιτάζει και εκείνη με συναισθήματα χαράς και πληρότητας.
Έπειτα, αφού συστηθούμε για τα καλά, πέρα από το γεγονός της εξασφάλισης τροφής και τα λοιπά, που ακόμη κι εκεί ίσως να κρύβεται ένας ρόλος διαπαιδαγώγησης ως προς το παιδί, με τα χρόνια η σχέση μας αποκτά άλλη ευρύτητα, άλλο βάθος και άλλους βαθμούς ελευθερίας. Η σχέση μας , λαμβάνει διάφορες μορφές και σχήματα, αναλόγως την αναπτυξιακή φάση κάθε φορά στην οποία ευρίσκεται κανείς.
Έχω την αίσθηση πως, από την εφηβεία και ύστερα, η σχέση με την μητέρα αρχίζει να μπαίνει σε μια νέα τροχιά. Πότε μπορεί να γίνει συγκρουσιακή , πότε μπορεί να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ μητέρας και κόρης ή και το αντίστροφο , πότε μπορεί να διανύουμε περιόδους αποκλειστικής τρυφερότητας και ηρεμίας , πάντως δεν πλήττουμε ποτέ. Σίγουρα , ωριμάζουμε και οι δύο και σίγουρα η αγάπη μας βαθαίνει και ωριμάζει κι εκείνη με την σειρά της , επιτρέποντάς μας να κατανοούμε κάθε φορά όλο και καλύτερα την μοναδικότητα και την διαφορετικότητα των χαρακτήρων μας.
Η μητέρα, όπως αντιλαμβανόμαστε, διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ζωή μας. Μεγαλώνουμε , συμπεριφερόμαστε , σχετιζόμαστε , αγαπάμε πολλές φορές, σύμφωνα με τον δικό της τρόπο. Κι ας μην το συνειδητοποιούμε εκείνη την ώρα. Αργότερα, όμως, κάνοντας τους απαραίτητους συσχετισμούς και απολογισμούς, βλέπουμε ότι μπορεί να έχουμε φερθεί και διαφορετικά στις κατά δικές μας και προσωπικές σχέσεις. Θεωρώ σκόπιμο , να προβαίνουμε κάθε φορά στις απαραίτητες εσωτερικές διεργασίες ώστε να αυτοκαθοριζόμαστε διαρκώς και να πράττουμε σύμφωνα με τις δικές μας πεποιθήσεις. Δίχως να την απορρίπτουμε.
Τους γονείς μας, δεν τους επιλέγουμε. Να ξέρετε όποιο πρόσωπο κι αν σας δείχνει κάθε φορά η μητέρα σας , αγάπη βροντοφωνάζει ,με λίγη ανασφάλεια. Αποδεχτείτε την και προχωρήστε. Σας εύχομαι καλή επιτυχία!
