Πώς μια ερωτική σχέση που έληξε μπορεί να δώσει την θέση της σε μια πραγματική φιλία; Μπορεί; Το 67% των ισταγκραμικών μου φίλων (τους οποίους ευχαριστώ για την ανταπόκριση) απάντησε αρνητικά. Είναι έτσι; Υπάρχει απόλυτη απάντηση σε αυτήν την ερώτηση;
Όλα κάνουν τον κύκλο τους
Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, γοητευόμαστε, ερωτευόμαστε, τρελαινόμαστε, αγαπάμε, κλαίμε, πονάμε. Κάνουμε σχέσεις και διακόπτουμε σχέσεις. Μικρές ή μεγάλες, ήρεμες ή έντονες, σχέσεις από έρωτα ή από βόλεμα, σχέσεις που σε διέλυσαν κι άλλες που σε λύτρωσαν. Πόνεσες και σε πόνεσαν. Έδωσες και πήρες. Αγάπησες και αγαπήθηκες. Κάπου το χάσατε και κάπου το ξαναβρήκατε. Και κουραστήκατε ή βαρεθήκατε και απομακρυνθήκατε. Όμορφα ή άσχημα. Τι σημασία έχει άλλωστε; Κάποτε υπήρξε μέρος της ζωής σου κι αυτό δεν αλλάζει.
Break up and wake up
Πορεύεστε πλέον ξεχωριστά γιατί όσα σας χωρίζουν είναι μάλλον περισσότερα από όσα σας ενώνουν. Μπορεί η σχέση να έχει λήξει, έχεις όμως πραγματικά κάτι να χωρίσεις με κανέναν;
Ένας χωρισμός είναι το αποτέλεσμα του «Είμαι καλύτερα μόνος, παρά μαζί με έναν άνθρωπο». Αυτό ακούγεται λυτρωτικό και μακροχρόνια είμαι βέβαιη πως είναι, αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η χρονική περίοδος κατά την οποία δύο άνθρωποι χωρίζουν, δεν είναι επώδυνη. Και στόχος δεν είναι να την «αποεπωδυνοποιήσουμε». Τα συναισθήματά σου πρέπει να τα αποδέχεσαι, να τα αφήνεις να εκτονωθούν και να κάνουν τον κύκλο τους, γιατί μόνο τότε μπορείς να τα «χωνέψεις» πραγματικά. Στην φάση αυτή την «επώδυνη», η παρουσία του συγκεκριμένου προσώπου δεν σε βοηθάει να οριστικοποιήσεις την απόφαση που έχεις πάρει για το καλό σου και η απόσταση που ψήφισε το 67% ενδείκνυται.
«Φίλοι αποτύχαμε ας δούμε κι ως εχθροί»
Η φάση αυτή είναι παροδική και δεν θα θρηνείς για πάντα. Η ζωή συνεχίζεται με ή χωρίς κάποιους ανθρώπους και αυτό όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς τόσο πιο εύκολο το κάνεις για εσένα. Για να διάλεξες όμως τον συγκεκριμένο άνθρωπο να είναι στο πλάι σου, σημαίνει ότι τον εκτίμησες, τον θαύμασες, τον σεβάστηκες, βρήκες τέλος πάντων πάνω του «θετικά» χαρακτηριστικά. Κι επειδή πιστεύω πολύ στην φράση «Υπάρχει πάντα λίγη φιλία στον έρωτα και λίγος έρωτας στην φιλία» μάλλον έχεις κάνει κι έναν φίλο, ακόμα κι αν δεν το κατάλαβες. Έναν φίλο καλό που ήταν εκεί για εσένα-κι ας μην είναι τώρα. Σε στήριξε- κι ας σε έριξε τελικά. Έτρεξε- κι ας ήταν απών όταν εσύ ήσουν στα πατώματα. Έχει νόημα να κρατάς τα άσχημα; Υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από την συγχώρεση; Καλό σε εσένα κάνεις.
Το 67% που μου απάντησε αρνητικά, το θαυμάζω γιατί είναι άνθρωποι που επιθυμούν να κλείνουν οριστικά πόρτες στην ζωή. Σέβονται πολύ τον εαυτό τους για να επιτρέψουν σε κάποιον να μπαινοβγαίνει όποτε του καπνίσει. Όμως, μήπως χάνεις μια φιλία ζωής εξαιτίας του θυμού που (με τον κανόνα των 10) σε 10 χρόνια δεν θα σε απασχολέι;
Το 33% (σουηδικό κλαμπ) που μου απάντησε θετικά, το χειροκροτώ γιατί είναι άνθρωποι που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Γιατί καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν με το άτομο που κάποτε λάτρευαν και κυρίως γιατί ξέρουν να συγχωρούν. Όμως, μήπως από την πολλή Σουηδία σε πατάν και περνάν τον καλό για χαζό;
Ναι ή όχι;
Τελικά σου απαντώ πως ούτε ναι, ούτε όχι. Είναι σχετικό και εξαρτάται. Όπως όλα άλλωστε. Αυτό που μπορώ να απαντήσω ως τρίτη που λόγος δεν μου πέφτει είναι να κάνετε ό,τι σας λέει η καρδιά σας. Αν πιστεύεις ότι ο άνθρωπος αυτός αξίζει να υπάρχει στην ζωή σου γιατί την κάνει καλύτερη, ακόμα κι αν σας τέλειωσε ο έρωτας, κράτα τον. Αν πάλι πιστεύεις ότι μόνο πίσω σε πάει και σε εμποδίζει να προχωρήσεις, απομάκρυνέ τον. Δεν είναι όλες οι σχέσεις ίδιες. Δεν είναι όλες οι συνθήκες ίδιες. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Καθένας μας ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του.
Μόνο μην ξεχνάς να σε αγαπάς και να αγαπάς. Να λες συγγνώμη και να την δέχεσαι κιόλας.
«Να εκπέμπεις αγάπη. Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να ξέρεις ότι σ΄ αυτόν τον κόσμο είμαστε περαστικοί» (Χόρχε Λουίς Μπόρχες)
