Ένα ρήμα. Οκτώ γράμματα. Μία απλή λεξούλα, όχι ιδιαίτερα μεγάλη μα αντιθέτως οι συνέπειές της πολλές φορές είναι. Ποια είναι η λέξη αυτή; Βαριέμαι. Έχεις πραγματικά αναρωτηθεί , πόσες φορές μέσα στην ημέρα προτάσσοντας το «βαριέμαι» σα δικαιολογία ακυρώνεις δουλειές, που πρέπει να κάνεις; Δουλειές που μπορεί άλλοτε να είναι πολύ σημαντικό να πραγματοποιηθούν άμεσα, και άλλοτε λιγότερο σημαντικές που κατά βάθος όμως ξέρεις, ότι πρέπει να πραγματοποιηθούν και αυτές με τη σειρά τους.
Το θέμα όμως ποιο είναι; Εδώ σε θέλω. Οι δουλειές αυτές δε θα πραγματοποιηθούν από μόνες τους. Ναι, σίγουρα θα ήταν υπέροχο αν γινόταν αυτό, γιατί και ποιος δε λέει (έστω και όχι τόσο συχνά) «Βαριέμαι να κάνω αυτό ή εκείνο σήμερα» ευχόμενος κατά βάθος-ή και όχι- ως δια μαγείας να γινόταν αυτόματα, από «μόνο» του; «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» λέει η γνωστή ρήση και διόλου τυχαίο δεν είναι.
Εάν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε κάτι, να επιτύχουμε τους στόχους, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, τα σχέδια και ό,τι επιθυμεί κάνεις, δεν αρκεί προφανώς το να τα αναβάλουμε διαρκώς, λέγοντας «βαριέμαι» να κάνω ακόμη και τα μικρότερα, ευκολότερα πράγματα, που πρέπει να πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια ακόμη και της ίδιας της ημέρας. Γιατί το μέλλον μας χτίζεται από τα όσα κάνουμε, για να φτιάξουμε αυτό, τώρα, στο παρόν.
Η βαρεμάρα, ωστόσο, καθόλου δεν προάγει την βελτίωση της ζωής μας και το χτίσιμο της ιδανικής κατά εμάς εκδοχής της. Γι’ αυτό λοιπόν σκέψου μία, και δύο και τρεις φορές πριν ξαναπείς «βαριέμαι». Σκέψου, αναρωτήσου σε τι σε ωφελεί η διαρκής βαρεμάρα και αναβλητικότητα. Σε ωθούν προς τα μπρος; Σε πάνε ένα βήμα παρακάτω στη ζωή σου; Δε νομίζω. Σταμάτα, λοιπόν, να λες «βαριέμαι» διαρκώς ή και πολύ συχνά απλά, αν το κάνεις, και διερωτήσου, ψάξε να βρεις-αν δεν ξέρεις τι είναι-αυτό ή αυτά που θα σε φέρουν ένα βήμα πιο κοντά σε όσα επιθυμείς να αποκτήσεις.
Κακά τα ψέματα, να λέγεται και του στραβού το δίκιο. Το να βαριέται κανείς δεν είναι και δύσκολο, ίσα ίσα το ευκολότερο πράγμα. Έτσι, φυσικά, επειδή είμαστε ενστικτωδώς προγραμματισμένοι να αποφεύγουμε τα πράγματα που μας βγάζουν από τη ζώνη βολής μας, η πρώτη αντίδρασή μας μπορεί να είναι αυτή αυθόρμητα. Ωστόσο, και ποια η ευχαρίστηση στη ζωή αν ΟΛΑ πια σου έρχονται εύκολα; Και τι, μία ζωή δίχως επιτεύγματα, προσωπικές νίκες και στόχους που παιδεύτηκες να κατακτήσεις; Που είναι το νόημα σε αυτό; Και εγωιστικά αν το δεις, ε θες να ξέρεις ότι κάτι έχεις καταφέρει έστω και σε κάποια φάση της ζωής σου και αυτό μόνος σου με δουλειά και κόπο.
Σταμάτα, λοιπόν, να λες «βαριέμαι» διαρκώς και πιάσε δουλειά. Μία φθηνή δικαιολογία είναι η βαρεμάρα, που στο τέλος κοστίζει ακριβά. Και αυτό γιατί μόνο τύψεις, ενοχές, μετάνοιες, στεναχώρια και μιζέρια φέρνει στο τέλος. Αν θες κάτι πραγματικά, πάψε να βαριέσαι, άδραξε όλα τα εφόδια και τις ικανότητες που έχεις, και πήγαινε να αποκτήσεις και άλλα. Και με αυτά κατέκτησε τον κόσμο. Δε χρειάζεται να’ ναι όλος αυτός που θα κατακτήσεις. Ας είναι ένα πτυχίο, μία δουλειά, ένας έρωτας. Με αυτά θα φτιάξεις έναν κόσμο που θα’ ναι δικός σου και αυτός που θα έχεις τίμια και άξια κατακτήσει!
