MAX MAGAZINE

Το παιδί κόλλησε τη μύτη του στο τζάμι της πόρτας  και τον κοιτούσε επίμονα. Καθόταν, μόνος του  ,σκυθρωπός  ,βυθισμένος στις σκέψεις του . Κάθε τόσο έβγαζε από την εσωτερική τσέπη…

Ο Δημήτρης έφτασε στην πολυκατοικία με τα 7 μπαλκόνια, ακόμη μια φορά καθυστερημένος. Χτύπησε το θυροτηλέφωνο και ανέβηκε τη σκάλα μετρώντας και τα 35 σκαλιά. Η πόρτα ήταν ήδη ανοιχτή…

«Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που άρχισες επιτέλους να ξαναζείς». Διαβάζει και ξαναδιαβάζει το μήνυμα της φίλης της στο κινητό. Είναι η μόνη που ξέρει τα πάντα για αυτήν. Σχεδόν τα…

Καθώς τραντάχτηκε από το σκούντημα της μάνας του που προσπαθούσε ώρα τώρα να τον ξυπνήσει τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Μα γιατί δεν τον άφηνε στην ησυχία του. Ήθελε να…

Η ουρά αναμονής στο Γραφείο Μεταθανάτιας Εργασίας ήταν ατελείωτη. Έστριβε σαν φίδι γύρω από τα αποστειρωμένα κολωνάκια, πέρναγε έξω από την δίφυλλη γυάλινη πόρτα, συνέχιζε στον μακρύ διάδρομο, κατέβαινε τα…

Μερικές σχέσεις είναι καρμικές. Ένας αρχαίος Ιαπωνικός μύθος λέει πως μια αόρατη κόκκινη κλωστή δένει τους ανθρώπους που κάποια στιγμή η μοίρα, με κάποιον ανεξήγητο τρόπο, θα τους φέρει κοντά.…

Κοίταξε τις πολυκατοικίες που αγκάλιαζαν γύρω -γύρω το πάρκο. Ανέβαιναν από τη μια πλευρά και ύστερα πάλι, κατέβαιναν την πλαγιά, από την άλλη. Έμοιαζαν με εκείνες τις φαρδιές, φανταχτερές κορδέλες…

Ι. Πέμπτη Πολύ πρωί – 5 και μισή η ώρα. Ο Αντώνης, καθισμένος στο γραφείο του, άναψε το τρίτο του τσιγάρο με χέρια που τρέμανε. Ήπιε μια γουλιά απ’ τον…

Μόλις ξύπνησε από έναν ύπνο ελαφρύ, σκέτο γλυκασμό και ανακάθισε στο κρεβάτι του. Είχε δύο μήνες να ευχαριστηθεί ύπνο λόγω του παρατεταμένου φετινού καύσωνα, ο οποίος ξεκίνησε στα τέλη του…

Κοίταξα το είδωλό μου στον καθρέφτη. Δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι μετά από τόσους μήνες θα το έκανα. Θα της έλεγα την αλήθεια για την πραγματική μου ταυτότητα. Τα κατάλευκα πουπουλένια…

Ήξερε πως δεν θα είχε πολύ χρόνο στην διάθεση του. Το κατάστημα βρισκόταν στην πιο ακριβή συνοικία της πρωτεύουσας. Είχε ακούσει πως εκεί σύχναζαν καλλιτέχνες, πολιτικοί, επιχειρηματίες, καλοντυμένες και πολυταξιδεμένες…

Κανείς δεν ξέρει τη σιδερένια γέφυρα καλύτερα από αυτόν. Είναι εκεί, πάντα είναι εκεί. Δεν περπατάει όπως οι υπόλοιποι, είναι καθισμένος ή ξαπλωμένος. Τα ρούχα του είναι φθαρμένα και γεμάτα…

Μια όμορφη ημέρα θέλω να χάσω την δουλειά μου. Μια ημέρα όμορφη, ανοιξιάτικη, με ήλιο περίσσιο. Θέλω τη μέρα εκείνη, μπαίνοντας στο ίδιο γραφείο, ανοίγοντας την ίδια πόρτα, σκεπτόμενος σχεδόν…

Ψιχάλιζε. Στην πύλη, κοντοστάθηκα και άφησα τη µατιά µου να γλυστρίσει στο µαρµαρόστρωτο πλάτωµα. Οι πλάκες ήταν υγρές και γυαλιστερές. Το πόδι µου λες και δεν ήθελε να πατήσει το…

Η απόχη που είχε αγοράσει από το σούπερ μάρκετ ήταν μικρή σε μήκος και έτσι την έδεσε παράλληλα σε ένα κοντάρι. Ξάπλωσε στο μόλο. Οι αθερίνες κολυμπούσαν σχεδόν στην επιφάνεια…

Η ώρα έχει περάσει και ετοιμάζεται να ξαπλώσει. Αύριο ξημερώνει Τετάρτη και θα πρέπει να ξυπνήσει πρωί. Ρίχνει μία τελευταία ματιά στην ατζέντα της ,τίποτα σπουδαίο, η ίδια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα,…

Πέρασαν άνθρωποι απ τη ζωή μας που ίσως και να μας αγάπησαν πραγματικά, όμως ίσως και να τους διώξαμε είτε άθελα μας είτε ηθελημένα. Τελικά αυτός που μένει ως το…

Σε  μια   γειτονιά  σαν τις άλλες  γειτονιές  της μεγαλούπολης, στα  Ιλίσσια,   που λίγα πράγματα  άλλαζαν καθημερινά, ένα   μεσημέρι   καλοκαιριού,    που ο ήλιος  έκαιγε   με αποτέλεσμα  οι λιγοστοί  περαστικοί,  που  βρίσκονταν  …

Θαρρώ πως ήμουν για πάντα ξαπλωμένη. Έτσι ένιωθα. Είχα ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που ανάπνευσα καθάριο αέρα, φιλτραρισμένο από τα φύλλα του ελαιώνα. Τα πόδια μου πονούσαν και…

«Αυτό ήταν λοιπόν;» Ρώτησε χαμηλόφωνα μια λεπτή σχεδόν μελωδικά μελαγχολική φωνή, ενώ κόκκινα από το κλάμα μάτια έψαχναν τα δικά του. Χάθηκε για μερικά δευτερόλεπτα μέσα τους πριν μιλήσει. Τι…

Δύο χρώματα επικρατούσαν πάντα στη ζωή μου, Μαύρο και Άσπρο, πλέον έχει προστεθεί και το Γκρι, όπως τα τρία σχοινιά που τώρα απλώνονται μπροστά μου. Τα κοιτάω χαμογελώντας καθώς δημιουργώ…

Ποτέ δεν ήμουν δυνατός χαρακτήρας. Έκανα συμβιβασμούς για να ταιριάζω, έκανα τα στραβά μάτια σε ό,τι με ενοχλούσε και κατηγορούσα τον εαυτό μου για την άχρηστη προσωπικότητά μου. Όλα αυτά…

Η γυναίκα έμεινε να τον κοιτάζει αμίλητη , με τα μάτια ορθάνοιχτα.  Άφησε το  φάκελο με τα χαρτιά που κρατούσε στο τραπεζάκι δίπλα της και μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο.  Ο Αχιλλέας…

Πρωτοταξίδεψα στη Θεσσαλονίκη κλεισμένος μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου και η μητέρα μου κλεισμένη μέσα στην κοιλιά ενός τεράστιου σιδερένιου πουλιού, μ’ ένα ελικοφόρο λοφίο πάνω στο κεφάλι του…